Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η Κίνα έχει δείξει μια απόλυτη δέσμευση στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η στρατηγική της ήταν ευδιάκριτη: να προσελκύσει ξένους επενδυτές, να αφομοιώσει την τεχνογνωσία τους και στη συνέχεια να καταστεί παγκόσμιος ηγέτης
Σε πρώτη φάση, το κίνητρο της κινεζικής κυβέρνησης προς τους Ευρωπαίους παραγωγούς αυτοκινήτων ήταν ελκυστικό και συμφέρον. Στην πραγματικότητα, όμως, αποτελούσε μέρος μιας στρατηγικής που θα επέτρεπε στην Κίνα να επωφεληθεί από την τεχνολογία και την τεχνογνωσία της Ευρώπης.
Τη δεκαετία του ’90, η Κίνα προσέλκυσε πολλούς ευρωπαϊκούς κατασκευαστές αυτοκινήτων, προσφέροντάς τους κίνητρα όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, χαμηλότοκα δάνεια και πρόσβαση στην τεράστια κινεζική αγορά. Ως ανταλλάγματα, πρόσφερε οικονομικά κίνητρα, όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, κρατικά επιδοτούμενα δάνεια και, πάνω απ’ όλα, πρόσβαση στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά της Κίνας.
Ωστόσο, υπήρχε ένα “μικρό αλλά”: οι δυτικοί κατασκευαστές θα έπρεπε να συστήσουν κοινοπραξίες με τοπικές εταιρείες. Αυτό δεν ήταν απλώς μια πρακτική συνεργασίας, αλλά ένας τρόπος για την Κίνα να αποκτήσει πρόσβαση στην τεχνολογία, τις δεξιότητες και τις μεθόδους παραγωγής των δυτικών εταιρειών (Διαβάστε περισσότερα).
Τη δεκαετία του ’90, η Κίνα προσέλκυσε πολλούς ευρωπαϊκούς κατασκευαστές αυτοκινήτων, προσφέροντάς τους κίνητρα όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, χαμηλότοκα δάνεια και πρόσβαση στην τεράστια κινεζική αγορά. Ως ανταλλάγματα, πρόσφερε οικονομικά κίνητρα, όπως φορολογικές ελαφρύνσεις, κρατικά επιδοτούμενα δάνεια και, πάνω απ’ όλα, πρόσβαση στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά της Κίνας.
Ωστόσο, υπήρχε ένα “μικρό αλλά”: οι δυτικοί κατασκευαστές θα έπρεπε να συστήσουν κοινοπραξίες με τοπικές εταιρείες. Αυτό δεν ήταν απλώς μια πρακτική συνεργασίας, αλλά ένας τρόπος για την Κίνα να αποκτήσει πρόσβαση στην τεχνολογία, τις δεξιότητες και τις μεθόδους παραγωγής των δυτικών εταιρειών (Διαβάστε περισσότερα).
Σχόλια αναγνωστών