Παραμένει «γυμνή» η ελληνική αεράμυνα - Γιατί, παρά τα Rafale, οι Τούρκοι υπερέχουν παρασάγγες στον ουρανό του Αιγαίου

Υπεγράφη την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου, στο υπουργείο Οικονομικών, παρουσία του υπουργού Οικονομικών κ. Χρήστου Σταϊκούρα και του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νικόλαου Παναγιωτόπουλου, το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της διοίκησης της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) και των πρυτανικών αρχών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Πατρών, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τον σχεδιασμό και τη βιομηχανική παραγωγή δεύτερου, πιο σύνθετου μη-επανδρωμένου αεροχήματος (drone) για ποικίλες χρήσεις…
Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, η υλοποίηση του νέου προγράμματος, το οποίο φέρει την ονομασία «Γρύπας» - από το μυθολογικό ον, που αποτελούσε σύμβολο ισχύος – ξεκινά την προσεχή Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου, αξιοποιώντας τη συνεπή πορεία εργασιών και την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε από το πρόγραμμα «Αρχύτας» για την έρευνα, ανάπτυξη και βιομηχανική παραγωγή του πρώτου Αυτόνομου Εναέριου Οχήματος Πολλαπλών Χρήσεων από φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Ωστόσο, τέτοιους είδους προσπάθειες μάλλον άργησαν...
Και η γύμνια στην οποία είχαν καταδικάσει οι εγχώριες πολιτικές τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις -κυρίως στο κομμάτι των μη επανδρωμένων αεροσκαφών- δεν κρύβεται… παρά τα Rafale, τις Belharra κ.λπ.
Ορισμένα στρατιωτικά project που έχει αυτήν τη στιγμή στα σκαριά η Τουρκία έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τις στρατιωτικές ισορροπίες στο Αιγαίο, σε σημείο που η Ελλάδα μάλλον είναι απίθανο να καλύψει –τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον– τη διαφορά σε ποιότητα και ποσότητα.
Αυτό υποστηρίζουν με άρθρο τους στην ιστοσελίδα Oryx οι στρατιωτικοί αναλυτές Joost Oliemans και Stijn Mitzer.
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν, στο οπλοστάσιό τους οι Τούρκοι έχουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης Bayraktar Akıncı και Kızılelma, τα αντιτορπιλικά TF-2000, έναν στόλο οπλισμένων μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας, έξι υποβρύχια κατηγορίας Reis Type-214TN με πρόωση ανεξάρτητη από τον αέρα ενώ εξετάζεται η πιθανή εισαγωγή μικρού επιθετικού υποβρυχίου.
Όλα αυτά τα οπλικά συστήματα πρόκειται να ενισχύσουν τον στόλο της Τουρκίας, που διαθέτει περίπου 170 οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τα οποία ήδη πραγματοποιούν τακτικές περιπολίες στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα από την πλευρά της δεν διαθέτει ακόμη οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με το απόθεμά της από MALE UAV να αποτελείται επί του παρόντος από μόλις τέσσερα μισθωμένα IAI Heron TP.
Και παρότι ο κατάλογος των μαχητικών αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας θα είναι πιο σύγχρονος και ικανός από αυτόν της Τουρκίας στη διάρκεια της δεκαετίας του 2020 και στις αρχές της δεκαετίας του 2030, ο συχνά επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός ότι η Ελλάδα πρόκειται να απολαύσει αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο πιθανότατα δεν έχει έδαφος πραγματικότητα.

Σε περίπτωση ενός πολέμου πλήρους κλίμακας, σημαντικό μέρος των πολεμικών αεροσκαφών της Ελλάδας θα πρέπει να αφιερωθεί σε επιχειρήσεις αέρος-εδάφους για να αντισταθμιστούν η έλλειψη UCAV, ο μικρός στόλος επιθετικών ελικοπτέρων και η μικρή εμβέλεια του μεγαλύτερου μέρους του πυροβολικού και των MRL της.
Αντίθετα, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία μπορεί να αφιερώσει μεγάλο μέρος των F-16 της σε πτήσεις αεράμυνας, με περίπου 170 UCAV και περίπου 70 επιθετικά ελικόπτερα διαθέσιμα για την παροχή προστασίας στις επίγειες και ναυτικές δυνάμεις.
Από αυτά, τα Bayraktar Akıncı και Kızılelma είναι ολοένα και πιο ικανά να αναπαράγουν τις δυνατότητες των επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών και ουσιαστικά αποτελούν το πρώτο επιχειρησιακό μη επανδρωμένο πολεμικό αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων στον κόσμο.
Οι δυνατότητές τους δεν θα περιλαμβάνουν μόνο την ανάπτυξη ενός εκτεταμένου οπλοστασίου εγχώριας παραγωγής πυραύλων κρουζ, αλλά και την εκτόξευση πυραύλων αέρος-αέρος (BVRAAM) πέραν της οπτικής εμβέλειας, σε εναέριους στόχους που πετούν σε απόσταση έως και 100 χλμ.

Είναι ανυπεράσπιστη η Ελλάδα;

Βέβαια, όπως λένε οι αναλυτές, «Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει μείνει ανυπεράσπιστη, καθώς διαθέτει ένα εκτεταμένο δίκτυο συστημάτων MIM-104 Patriot, S-300PMU-1, MIM-23 Hawk, Crotale-NG, Skyguard, 9K33 Osa και Tor-M1 SAM που μπορούν να κάνουν τις αεροπορικές επιχειρήσεις του εχθρού πάνω από το Αιγαίο εφιάλτη.
Όπως και να έχει όμως, μεγάλο μέρος των πυρομαχικών που πρόκειται να οπλίσουν τα UCAV, τα F-16 και τα μελλοντικά μαχητικά TF-X της Türkiye μπορούν να διατρήσουν σχεδόν όλα τα ελληνικά συστήματα αεράμυνας.
Ακόμη και αν αγνοήσουμε τον στόλο των UCAV της, η Τουρκία διαθέτει πολλά ακόμη συστήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εξουδετέρωση των ελληνικών συστημάτων SAM, π.χ. τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου KORAL και REDET-II, τους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς J-600T Yıldırım και Bora (SRBM) και σύντομα τους πυραύλους κρουζ εκτοξευόμενου εδάφους Tayfun SRBM και KARA Atmaca (GLCM).
Το KARA Atmaca παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 2021 ως παράγωγο επίγειας επίθεσης του αντιπλοϊκού πυραύλου Atmaca (AShM).
Αναπτύχθηκε από τη Roketsan για να καλύψει μια απαίτηση του Τουρκικού Στρατού για GLCM υψηλής ακρίβειας και διαθέτει εμβέλεια 280 χλμ.
Όπως γίνεται αντιληπτό, το βεληνεκές του είναι αρκετό για να χτυπήσει τις περισσότερες ελληνικές τοποθεσίες SAM όταν εκτοξεύεται από τοποθεσίες κατά μήκος των τουρκικών ακτών.
Ενώ το KARA Atmaca είναι τεχνικά ικανό να εκτοξευτεί από υποβρύχια (όπως το Atmaca AShM), η Τουρκία αναπτύσσει ήδη τον πύραυλο κρουαζέ Gezgin (LACM) με βεληνεκές 1.000 χλμ. ειδικά για αυτόν τον σκοπό.
Ο πύραυλος KARA Atmaca μεταφέρει μια κεφαλή HE 250 κιλών με βεληνεκές τουλάχιστον 280 χιλιομέτρων, καθιστώντας τον ιδανικό για στόχευση εχθρικών θέσεων διοίκησης, σταθμών ραντάρ και θέσεων SAM που βρίσκονται στα μετόπισθεν της αντιπάλου πλευράς.

Το GLCM μπορεί να «υπερηφανεύεται» για αυξημένη αποτελεσματικότητα σε σχέση με κατευθυνόμενους πυραύλους πυροβολικού και SRBM, καθώς μέσω του KARA Atmaca's imaging infrared (IIR) homeing seker επιτρέπεται στον πύραυλο να αναγνωρίσει ή ακόμα και να αλλάξει τον στόχο του κατά τη διάρκεια του τερματικού σταδίου, και να τον χτυπήσει με υψηλή ακρίβεια.
Το γεγονός ότι «αγκαλιάζει» το έδαφος, καθιστά το KARA Atmaca εξαιρετικά δύσκολο να αναχαιτιστεί.
Τα SRBM όπως το Bora είναι πιο επιρρεπή σε αναχαίτιση από συστήματα SAM όπως το MIM-104 Patriot λόγω της υψηλής τροχιάς πτήσης τους.
Αντίθετα, το KARA Atmaca θα αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολο να αναχαιτιστεί λόγω της τροχιάς του που αγκαλιάζει το έδαφος.
Η τοπογραφία του Αιγαίου θα λειτουργήσει επίσης προς όφελος του πυραύλου, ο οποίος πετάει αρκετά χαμηλά ώστε να κάνει χρήση φυσικών χαρακτηριστικών όπως βουνά και φαράγγια για να ξεφύγει από τον εντοπισμό πριν χτυπήσει το στόχο του.
Με την εισαγωγή του KARA Atmaca το 2025, οι τουρκικές χερσαίες δυνάμεις θα διαθέτουν για πρώτη φορά ικανότητα πυραύλων κρουζ.
Είναι εύκολο να τυφλώνεσαι από την επιτυχία των τουρκικών UCAV, καθώς δεν αναγνωρίζεις μια σειρά από άλλα έργα που έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν το σημερινό status quo στο Αιγαίο Πέλαγος.

Μέσω της ανάπτυξης του KARA Atmaca GLCM, του Gezgin LACM και του Tayfun SRBM, η Τουρκία θα έχει σύντομα στην κατοχή της μια ποικιλία οπλικών συστημάτων μεγάλης εμβέλειας υψηλής ακρίβειας.
Συνεπώς, η Ελλάδα δεν υστερεί επί του παρόντος σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές εξελίξεις σε σύγκριση με την Τουρκία, αλλά και στο η Τουρκία επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες, σε σημείο που το χάσμα μπορεί να παραμείνει αγεφύρωτο.

www.bankingnews.gr