Αλλά η πραγματική δοκιμασία εκτείνεται πέρα από τους σημερινούς προέδρους και πρωθυπουργούς - Θα βοηθήσει όλη την ανθρωπότητα να κρίνει την αξία των διαφόρων συστημάτων διακυβέρνησης.
Το πραγματικό test μόλις ξεκινά και όλα πρόκειται να αλλάξουν. κόσμος γίνεται όλο και χειρότερος αναφέρει σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση το αμερικανικό fund One River Asset Management.
O Covid-19 ή κορωνοιός είναι ένα κουίζ του οποίου τα αποτελέσματα είναι ξεκάθαρα για όλους.
Αλλά η πραγματική δοκιμασία εκτείνεται πέρα από τους σημερινούς προέδρους και πρωθυπουργούς.
Θα βοηθήσει όλη την ανθρωπότητα να κρίνει την αξία των διαφόρων συστημάτων διακυβέρνησης.
Οι νεότερες γενιές παρακολουθούν ιδιαίτερα προσεκτικά.
Πώς θα πληρώσουν οι Σουηδοί; Οι Δανοί;
Ο καπιταλισμός της Σκανδιναβίας σε συνδυασμό με τα δίκτυα ασφαλείας του σοσιαλισμού θα ξεπεράσει το σύστημα της Αμερικής σε μια κρίση;
Θα μάθουμε.
Θα αντέξει η ΕΕ;
Οι ομοιογενείς κοινωνίες θα ξεπεράσουν τις ετερογενείς;
Σε χώρες όπως Ρωσία, Τουρκία, Βραζιλία κ.α. θα λειτουργήσουν τα συστήματα τους;
Και φυσικά, η Κίνα σχεδόν χλευάζει τον μεγαλύτερο ιδεολογικό αντίπαλό της τις ΗΠΑ.
Με 4.633 θανάτους που έχουν αναφερθεί, τα κρατικά μέσα της Κίνας εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να επισημάνουν τα 80 χιλιάδες θύματα της Αμερικής, την κολοσσιαία αποτυχία των ΗΠΑ, την εσωτερική διαίρεση, τις πολιτικές διαμάχες.
Ωστόσο, οι αυξανόμενες τιμές των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων της Αμερικής φαίνεται να αντικατοπτρίζουν κάτι καλύτερο.
Ίσως μια ελπίδα ότι, παρά τα σοβαρά σφάλματα η αμερικανική εφευρετικότητα θα μας σώσει ξανά.
Ή απλώς δείχνουν ότι έχει αρχίσει επιτέλους μια υποτίμηση του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος του δολαρίου;
Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αλλά το πραγματικό test μόλις ξεκίνησε.
Ας δούμε λίγο το παρελθόν.
Σικάγο 1989, ο Greenspan προσδιόρισε τα επιτόκια της στο 9,50%.
Η καμπύλη αποδόσεων αντιστράφηκε.
Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων είχαν επιτόκιο 8,25%.
Το 1990, οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων έφτασαν το 9% κυρίως λόγω της επιτοκιακής πολιτικής της FED.
Τα επιτόκια έχουν μειωθεί έκτοτε.
Επί 31 χρόνια τα επιτόκια στην Αμερική μειώνονται.
Ο Pawell της FED μείωσε το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο στο 0%. Οι αποδόσεις 10 ετών ομολόγων έχουν υποχωρήσει στο 0,64%. Στη συνέχεια έρχεται ο έλεγχος καμπύλης απόδοσης.
Ο Greenspan ως παλιός κεντρικός τραπεζίτης της FED είχε μια στρατηγική μειώσεις επιτοκίων και αυξανόμενο χρέος.
Ο Bernanke εξέλιξη της νομισματική πολιτική σε ένα εντελώς νέο επίπεδο με την ποσοτική χαλάρωση.
Ο Powell ο τωρινός κεντρικός τραπεζίτης της FED ανακάλυψε ότι οι περαιτέρω αυξήσεις των επιτοκίων ήταν αδύνατες και οι μειώσεις των επιτοκίων ήταν αναποτελεσματικές.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, αυτό συμβαίνει όταν κάθε δολάριο παράγει μόνο ενδείξεις ανάπτυξης.
Σε αυτό το σημείο, οι κεντρικοί τραπεζίτες στρέφονται στο Υπουργείο Οικονομικών για βοήθεια και μαζί εργάζονται για να διογκώσουν το χρέος.
Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Ο βασικός πληθωρισμός των ΗΠΑ έφτασε στο 10,25% το 1975. Από τότε συνεχίζει να μειώνεται.
Μέχρι το 1989 ο δομικός πληθωρισμός ήταν 4,25%.
Δεν ξέρουμε ακόμη τι θα προκύψει από αυτή την νέα κρίση.
Το παγκόσμιο εμπόριο ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ κορυφώθηκε στο 28% το 1913, κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν κατάφερε να ανακάμψει κατά τη δεκαετία του 1920, βυθίστηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μειώθηκε στο 8% το 1945 (32 χρόνια από την κορυφή του 1913).
Μέχρι το 1989, ανέκαμψε στο 28% και με την ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2000, αυξήθηκε στο υψηλό όλων των εποχών του 62% το 2007.
Το παγκόσμιο εμπόριο υποχώρησε στη συνέχεια στο 42% του διεθνούς ΑΕΠ στην οικονομική κρίση του 2008-2009 και ανέκαμψε στην συνέχεια αλλά ποτέ δεν έφθασε τα ιστορικά υψηλά.
Οι αυξανόμενες εθνικές εμπορικές πολιτικές ασκούσαν πιέσεις στο παγκόσμιο εμπόριο πριν από την πανδημία.
Μετά την πανδημία, η τάση εθνικού προσανατολισμού θα επιταχυνθεί.
Το κορυφαίο 0,1% των πλούσιων Αμερικανών κέρδιζε 205 φορές τον μέσο μισθό του 90% των αμερικανών το 1928.
Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το πλούσιο 0,1% κέρδιζε 50 φορές περισσότερα από το 90% των αμερικανών που είναι μεσαία αστική τάξη και κατώτερες τάξεις.
Μέχρι το 1975 η αναλογία μειώθηκε σε 35 φορές.
Το 1989, το κορυφαίο 0,1% των αμερικανών πλουσίων κέρδιζε 90 φορές το μέσο μισθό του 90% των αμερικανών.
Το 2007 ο λόγος αυτός έφτασε τις 220 φορές το μισθό του 90% των αμερικανών. Στη συνέχεια ήρθε το 2008 με την πτώση του παγκόσμιου εμπορίου, οι λίγοι πλούσιοι κέρδισαν αλλά οι πολλοί δεν ανέκτησαν την δύναμη του παρελθόντος.
Ακόμη και μετά από τρισεκατομμύρια για διασώσεις και τις φορολογικές μειώσεις που ωφελούν συντριπτικά το κορυφαίο 0,1%, δεν έχουν ποτέ ανακάμψει με στόχο να φθάσουν τα επίπεδα του 2007.
Επίσης σε ένα πολυπολικό κόσμο οι ΗΠΑ διατήρησαν τις δυνάμεις τους έστω και μειούμενες ενώ ανέκαμψε η Κίνα που εξαλλάσσεται σε ένα νέο πόλο εξουσίας διεθνώς.
www.bankingnews.gr
O Covid-19 ή κορωνοιός είναι ένα κουίζ του οποίου τα αποτελέσματα είναι ξεκάθαρα για όλους.
Αλλά η πραγματική δοκιμασία εκτείνεται πέρα από τους σημερινούς προέδρους και πρωθυπουργούς.
Θα βοηθήσει όλη την ανθρωπότητα να κρίνει την αξία των διαφόρων συστημάτων διακυβέρνησης.
Οι νεότερες γενιές παρακολουθούν ιδιαίτερα προσεκτικά.
Πώς θα πληρώσουν οι Σουηδοί; Οι Δανοί;
Ο καπιταλισμός της Σκανδιναβίας σε συνδυασμό με τα δίκτυα ασφαλείας του σοσιαλισμού θα ξεπεράσει το σύστημα της Αμερικής σε μια κρίση;
Θα μάθουμε.
Θα αντέξει η ΕΕ;
Οι ομοιογενείς κοινωνίες θα ξεπεράσουν τις ετερογενείς;
Σε χώρες όπως Ρωσία, Τουρκία, Βραζιλία κ.α. θα λειτουργήσουν τα συστήματα τους;
Και φυσικά, η Κίνα σχεδόν χλευάζει τον μεγαλύτερο ιδεολογικό αντίπαλό της τις ΗΠΑ.
Με 4.633 θανάτους που έχουν αναφερθεί, τα κρατικά μέσα της Κίνας εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για να επισημάνουν τα 80 χιλιάδες θύματα της Αμερικής, την κολοσσιαία αποτυχία των ΗΠΑ, την εσωτερική διαίρεση, τις πολιτικές διαμάχες.
Ωστόσο, οι αυξανόμενες τιμές των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων της Αμερικής φαίνεται να αντικατοπτρίζουν κάτι καλύτερο.
Ίσως μια ελπίδα ότι, παρά τα σοβαρά σφάλματα η αμερικανική εφευρετικότητα θα μας σώσει ξανά.
Ή απλώς δείχνουν ότι έχει αρχίσει επιτέλους μια υποτίμηση του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος του δολαρίου;
Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αλλά το πραγματικό test μόλις ξεκίνησε.
Ας δούμε λίγο το παρελθόν.
Σικάγο 1989, ο Greenspan προσδιόρισε τα επιτόκια της στο 9,50%.
Η καμπύλη αποδόσεων αντιστράφηκε.
Οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων είχαν επιτόκιο 8,25%.
Το 1990, οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων έφτασαν το 9% κυρίως λόγω της επιτοκιακής πολιτικής της FED.
Τα επιτόκια έχουν μειωθεί έκτοτε.
Επί 31 χρόνια τα επιτόκια στην Αμερική μειώνονται.
Ο Pawell της FED μείωσε το βασικό παρεμβατικό επιτόκιο στο 0%. Οι αποδόσεις 10 ετών ομολόγων έχουν υποχωρήσει στο 0,64%. Στη συνέχεια έρχεται ο έλεγχος καμπύλης απόδοσης.
Ο Greenspan ως παλιός κεντρικός τραπεζίτης της FED είχε μια στρατηγική μειώσεις επιτοκίων και αυξανόμενο χρέος.
Ο Bernanke εξέλιξη της νομισματική πολιτική σε ένα εντελώς νέο επίπεδο με την ποσοτική χαλάρωση.
Ο Powell ο τωρινός κεντρικός τραπεζίτης της FED ανακάλυψε ότι οι περαιτέρω αυξήσεις των επιτοκίων ήταν αδύνατες και οι μειώσεις των επιτοκίων ήταν αναποτελεσματικές.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, αυτό συμβαίνει όταν κάθε δολάριο παράγει μόνο ενδείξεις ανάπτυξης.
Σε αυτό το σημείο, οι κεντρικοί τραπεζίτες στρέφονται στο Υπουργείο Οικονομικών για βοήθεια και μαζί εργάζονται για να διογκώσουν το χρέος.
Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.
Ο βασικός πληθωρισμός των ΗΠΑ έφτασε στο 10,25% το 1975. Από τότε συνεχίζει να μειώνεται.
Μέχρι το 1989 ο δομικός πληθωρισμός ήταν 4,25%.
Δεν ξέρουμε ακόμη τι θα προκύψει από αυτή την νέα κρίση.
Το παγκόσμιο εμπόριο ως ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ κορυφώθηκε στο 28% το 1913, κατέρρευσε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν κατάφερε να ανακάμψει κατά τη δεκαετία του 1920, βυθίστηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μειώθηκε στο 8% το 1945 (32 χρόνια από την κορυφή του 1913).
Μέχρι το 1989, ανέκαμψε στο 28% και με την ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2000, αυξήθηκε στο υψηλό όλων των εποχών του 62% το 2007.
Το παγκόσμιο εμπόριο υποχώρησε στη συνέχεια στο 42% του διεθνούς ΑΕΠ στην οικονομική κρίση του 2008-2009 και ανέκαμψε στην συνέχεια αλλά ποτέ δεν έφθασε τα ιστορικά υψηλά.
Οι αυξανόμενες εθνικές εμπορικές πολιτικές ασκούσαν πιέσεις στο παγκόσμιο εμπόριο πριν από την πανδημία.
Μετά την πανδημία, η τάση εθνικού προσανατολισμού θα επιταχυνθεί.
Το κορυφαίο 0,1% των πλούσιων Αμερικανών κέρδιζε 205 φορές τον μέσο μισθό του 90% των αμερικανών το 1928.
Κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το πλούσιο 0,1% κέρδιζε 50 φορές περισσότερα από το 90% των αμερικανών που είναι μεσαία αστική τάξη και κατώτερες τάξεις.
Μέχρι το 1975 η αναλογία μειώθηκε σε 35 φορές.
Το 1989, το κορυφαίο 0,1% των αμερικανών πλουσίων κέρδιζε 90 φορές το μέσο μισθό του 90% των αμερικανών.
Το 2007 ο λόγος αυτός έφτασε τις 220 φορές το μισθό του 90% των αμερικανών. Στη συνέχεια ήρθε το 2008 με την πτώση του παγκόσμιου εμπορίου, οι λίγοι πλούσιοι κέρδισαν αλλά οι πολλοί δεν ανέκτησαν την δύναμη του παρελθόντος.
Ακόμη και μετά από τρισεκατομμύρια για διασώσεις και τις φορολογικές μειώσεις που ωφελούν συντριπτικά το κορυφαίο 0,1%, δεν έχουν ποτέ ανακάμψει με στόχο να φθάσουν τα επίπεδα του 2007.
Επίσης σε ένα πολυπολικό κόσμο οι ΗΠΑ διατήρησαν τις δυνάμεις τους έστω και μειούμενες ενώ ανέκαμψε η Κίνα που εξαλλάσσεται σε ένα νέο πόλο εξουσίας διεθνώς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών