Η φούσκα των πάντων οδηγεί στην κατρακύλα και η καταστροφή του κεφαλαίου θα είναι ο κύριος δείκτης αποπληθωρισμού, αναφέρει ο οικονομολόγος Lacalle
Όπως επισημαίνει, την περίοδο που οι κεντρικές τράπεζες απολάμβαναν να βλέπουν τις αυξήσεις τιμών καταναλωτή να «σέρνονται», άσκησαν μια εξαιρετικά χαλαρή νομισματική πολιτική, με αποτέλεσμα προκαλέσουν τεράστιες πληθωριστικές πιέσεις.
Την εποχή λοιπόν της ποσοτικής χαλάρωσης, οι τιμές των ομολόγων εκτοξεύτηκαν, οι αποτιμήσεις στις μετοχές εκτινάχθηκαν στα ύψη, οι τιμές των κατοικιών αυξήθηκαν σημαντικά πάνω από τα επίπεδα προσιτότητας και τα πολλαπλάσια (P/E) των venture capitals και των private equity αυξήθηκαν σε ιστορικά υψηλά επίπεδα…
Ο Δείκτης Τιμών Κατοικιών του Bloomberg στις ΗΠΑ έχει υποχωρήσει 20% από την αρχή της νομισματικής συρρίκνωσης ενώ οι ενδείξεις περί έκρηξης του πληθωρισμού σε ό,τι αφορά τις τιμές των κατοικιών είναι σαφές μήνυμα καταστροφής κεφαλαίων.
Η νομισματική συρρίκνωση οδηγεί σε πτώση τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων, που στη συνέχεια προκαλεί επαναξιολόγηση της βάσης περιουσιακών στοιχείων στις χρηματοπιστωτικές εταιρείες: από τις τράπεζες έως τις εταιρείες επιχειρηματικών κεφαλαίων.
Η σημασία της καταστροφής του κεφαλαίου σε σχέση με την προσπάθεια χαλιναγώγησης του πληθωρισμού συχνά αγνοείται.
Οι οικονομολόγοι τείνουν να πιστεύουν ότι υπάρχει μικρή συσχέτιση μεταξύ των τιμών των καθημερινών αγαθών και υπηρεσιών και της αποτίμησης των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, επειδή πολλοί πρόθυμα απορρίπτουν τη νομισματική αιτία του πληθωρισμού.
Ωστόσο, οι αυξανόμενες αποτιμήσεις είναι επίσης ένα νομισματικό φαινόμενο.
Με τον ίδιο τρόπο που ο πληθωρισμός των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων προηγείται των τιμών καταναλωτή σε περιόδους νομισματικής επέκτασης, η καταστροφή του κεφαλαίου εμφανίζεται νωρίτερα από τη μείωση του πληθωρισμού του ΔΤΚ σε περιόδους νομισματικής συρρίκνωσης.
Χωρίς σημαντικές μειώσεις στα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δούμε μια πραγματική αποπληθωριστική διαδικασία.
Γιατί; Επειδή οι αυξημένες αποτιμήσεις των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων οδηγούν σε χαλαρότερα πρότυπα δανεισμού, εφησυχαστικά επίπεδα πιστωτικής ανάπτυξης και αύξηση στις τιμές καταναλωτή.
Όταν οι κεντρικές τράπεζες γίνονται ο πρώτος δανειστής αντί για δανειστής έσχατης ανάγκης και στρέφουν το ενδιαφέρον τους από τον πληθωρισμό στη «χρηματοπιστωτική σταθερότητα» με τη μορφή της διατήρησης υψηλών τιμών ενεργητικού (μετοχές, ομόλογα και σπίτια), τότε εγκαταλείπουν τη μείωση των τιμών καταναλωτή ως στόχο.
O ρόλος…
Ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών δεν είναι να διατηρήσουν τις μετοχές, τα ομόλογα και τις τιμές των κατοικιών σε άνοδο, πόσο μάλλον να αποτρέψουν μια φυσική διόρθωση.
Μπορεί να πείτε ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν στοχεύουν στην αύξηση των τιμών των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, αλλά τα στοιχεία υποστηρίζουν το αντίθετο επιχείρημα.
Οι κεντρικές τράπεζες ενδιαφέρονται για τις αγορές επειδή πιστεύουν στον αντίκτυπο της επίδρασης του πλούτου στην πραγματική οικονομία.
Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι τα σπίτια τους είναι πιο πολύτιμα και οι μετοχές τους αξίζουν περισσότερο, τείνουν να ξοδεύουν περισσότερα και να λαμβάνουν περισσότερα δάνεια.
Αυτή η επίδραση του πλούτου είναι επίσης απόδειξη αυτού που ανέφερα προηγουμένως: οι τιμές των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων προκαλούν πληθωριστική έκρηξη και μόνο η καταστροφή κεφαλαίου σε αυτές τις ίδιες τιμές περιουσιακών στοιχείων μπορεί πραγματικά να μειώσει τις τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών.
Το ζήτημα προκύπτει όταν οι κεντρικές τράπεζες αγνοούν τις υπερβολικές αποτιμήσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όταν προκύπτει τέτοια κατάσταση και βιώνουμε, όπως κάναμε το 2020, τη «φούσκα των πάντων», γίνεται όλο και πιο δύσκολο να καταπολεμηθεί ο πληθωρισμός χωρίς φόβο για τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Η κατάρρευση ορισμένων περιφερειακών τραπεζών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι απόδειξη της καταστροφής κεφαλαίων.
Η βάση του ενεργητικού μειώνεται γρήγορα, οι καταθέσεις φεύγουν και η μη πραγματοποιηθείσα απώλεια κεφαλαίου είναι μεγαλύτερη από την κεφαλαιοποίηση.
Ποσότητα χρήματος
Μια τεράστια αύξηση της ποσότητας του χρήματος οδήγησε στην έκρηξη του πληθωρισμού της περιόδου 2021–2022.
Τα πρόσφατα ευρήματα των Borio (2023, BIS), Hanke (2020) ή Congdon and Shaw (2023) δείχνουν την αναμφισβήτητη αιτιώδη συνάφεια του πληθωρισμό με την αύξηση της ποσότητας του χρήματος πολύ πάνω από το πραγματικό ΑΕΠ.
Τώρα βιώνουμε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Η ανάπτυξη του χρήματος υποχωρεί κατακόρυφα, η πιστωτική ώθηση εξασθενεί και η καταστροφή κεφαλαίου που εκδηλώνεται με την πτώση στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων αρχίζει να αποτελεί σημαντικό κύριο δείκτη μιας πιο επιθετικής επιβράδυνσης της οικονομίας.
Οι κεντρικές τράπεζες αδυνατούν να σχεδιάσουν μια ήπια προσγείωση για την οικονομία, αφ’ ης στιγμής δημιούργησαν μια μεγάλη φούσκα που απαιτεί σημαντικές απομειώσεις στις περισσότερες χρηματοπιστωτικές εταιρείες και μια πιστωτική κρίση μαζί.
Η φούσκα των πάντων οδηγεί στην κατρακύλα και η καταστροφή του κεφαλαίου θα είναι ο κύριος δείκτης αποπληθωρισμού, καταλήγει ο Lacalle.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών