Οι διαχρονικοί πυλώνες της παρακμής: Χρέος, υποτίμηση νομισμάτων και πόλεμος
Όπως αναφέρει, αξίζει να γίνει μνεία, με τη βοήθεια των απλών μαθηματικών και της αγοράς ομολόγων, στο καθ’ όλα επαναλαμβανόμενο μοτίβο για το πώς κάποτε σπουδαία έθνη γίνονται… όχι τόσο σπουδαία.
Εν προκειμένω, ο ελβετικός οίκος ως πρώτο πυλώνα καταστροφής αναφέρει τον το χρέος.
«Μόλις διαβεί τον Ρουβίκωνα, καταστρέφει πάντα τα έθνη.
Απλώς ανατρέξτε στην Ιστορία και στις πρώην αυτοκρατορίες της Ισπανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας.
Ή ρωτήστε τους Γερμανούς του Μεσοπολέμου.
Ρωτήστε τους Γιουγκοσλάβους της δεκαετίας του 1990 ή έναν ιστορικό της Αρχαίας Ρώμης ή έναν έμπορο στη σύγχρονη Αργεντινή.
Παντού έχουμε σχεδόν την ίδια ιστορία – το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος και ο τόπος.
Όπως η περιγραφή του Χέμινγουεϊ για τη φτώχεια, η διαδικασία ξεκινά αργά στην αρχή και μετά εξελίσσεται ραγδαία» επισημαίνει η επενδυτική εταιρεία, προσθέτοντας:
Μέρος αυτής της διαδικασίας προϋποθέτει νομισματική υποτίμηση στο πλαίσιο αποπληρωμής της πιο απελπισμένης έκδοσης IOU - μια διαδικασία που αποδεικνύεται από αυξανόμενο και όχι «παροδικό» πληθωρισμό.
Στη συνέχεια, έχουμε να κάνουμε με αυξημένη κοινωνική αναταραχή και ως εκ τούτου αυξημένο συγκεντρωτισμό από κόμματα της Αριστεράς ή της Δεξιάς στο όνομα του «τι είναι καλύτερο για εμάς».
Συγκεντρωτισμός
Ο συγκεντρωτισμός δεν λειτουργεί ποτέ μακροπρόθεσμα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε ποτέ τους οπορτουνιστές από το να συνεχίσουν να προσπαθούν.
Σε μια συγκεντρωτική και όχι ελεύθερη αγορά, η «κεντρική τράπεζα» είναι ένα νεκρό δώρο ως προς τον πραγματικό ρόλο και το προφίλ τους.
Καθώς οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες αυξάνουν σιγά-σιγά την κρυφή τους δύναμη και τον έλεγχο στις εθνικές αγορές –και, ως εκ τούτου, στην εθνική ευημερία–, η ίδια η έννοια της δωρεάν ανακάλυψης τιμών στα ομόλογα και έμμεσα στις μετοχές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εξαφανισμένο οικονομικό πλάσμα του νεοφεουδαρχισμού, που προ πολλού αντικατέστησε τον γνήσιο καπιταλισμό.
Από την προσωρινή ευημερία στη μόνιμη καταστροφή
Όταν οι κεντρικές τράπεζες, όπως η Fed, μειώνουν τα επιτόκια, και τα ομόλογα υποστηρίζονται τεχνητά, οι τιμές τους ανεβαίνουν και οι αποδόσεις τους συμπιέζονται.
Όταν οι αποδόσεις είναι χαμηλές, όπως και τα επιτόκια, πράγμα που σημαίνει ότι το κόστος της πίστωσης είναι φθηνό, επιτρέπεται στις εισηγμένες να δανείζονται χρήματα και χρόνο προσωρινής ευημερίας – θυμηθείτε μια άνοδο 600% σε έναν S&P μετά το 2008…
Αλλά όταν κεντρικές τράπεζες όπως η Fed αυξάνουν τα επιτόκια (προφανώς για να «καταπολεμήσουν τον πληθωρισμό»), συμβαίνει το αντίθετο - και πράγματα σπάνε.
Και τυχόν αναβολή του πόνου απλώς τον ενισχύει…
Σε κανονικούς κύκλους της ελεύθερης αγοράς, χωρίς «υποστήριξη» εκ μέρους της κεντρικής τράπεζας, τα ομόλογα και ως εκ τούτου τα επιτόκια αυξάνονται και πέφτουν με βάση τη φυσική ζήτηση και τη φυσική προσφορά.
Αυτό οδηγεί σε συχνές αλλά υγιείς στιγμές αυτού που ο von Mises και ο Schumpeter περιέγραψαν ως «δημιουργική καταστροφή», δηλαδή μια εκκαθάριση από χρέη και επιχειρήσεις ζόμπι μέσω φυσικών υφέσεων και διορθώσεων.
Αλλά οι κεντρικές τράπεζες εκτίμησαν ότι θα μπορούσαν να καταστείλουν τις υφέσεις τυπώνοντας χρήματα για να στηρίξουν τα ομόλογα και να μειώσουν τις αποδόσεις.
Όπως γίνεται αντιληπτό, επρόκειτο για μια λύση του προβλήματος του χρέους δημιουργώντας περισσότερο χρέος.
Ωστόσο, οι δυνάμεις της φυσικής αγοράς είναι ισχυρότερες από τις δυνάμεις οποιασδήποτε κεντρικής τράπεζας.
Και όσο περισσότερο οι κεντρικές τράπεζες αναβάλλουν τον πόνο, τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο φυσικός πόνος καθώς τώρα σιγά σιγά συνειδητοποιούν ότι η αγορά ομολόγων, σαν ωκεανός, είναι πιο ισχυρή από μια ομάδα μη εκλεγμένων διαχειριστών της αγοράς.
Στην πραγματικότητα, οι αξιωματούχοι της FOMC (Kashkari, Bostic, Waller κ.ά.) τρέχουν τώρα σαν ακέφαλα κοτόπουλα και δηλώνουν ότι οι υψηλότερες αποδόσεις των ομολόγων είναι πιο ισχυρές από το Επιτόκιο των Fed Funds.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες, φαίνεται, αρχίζουν να συνειδητοποιούν αυτό που γνώριζαν πάντα οι ενημερωμένοι παίκτες της πιστωτικής αγοράς, δηλαδή: Η αγορά ομολόγων είναι ισχυρότερη από οποιαδήποτε κεντρική τράπεζα.
Δηλαδή, τελικά οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν χάσει τον έλεγχο της τεχνητής τιμολόγησης των ομολόγων - πράγμα που σημαίνει ότι τελικά το βάρος της πτώσης των ομολόγων και ως εκ τούτου των αυξανόμενων αποδόσεων και των επιτοκίων θα γίνει πιο ισχυρό από τους εκτυπωτές χρήματος των κεντρικών τραπεζών.
Τέλος τα κορόιδα…
Τα τρισεκατομμύρια δαπάνες που προβλέπονται ως το τέλος του έτους και το 2024 δεν έχουν πραγματικά χρήματα από πίσω τους, γεγονός που σημαίνει ότι τα περισσότεροι IOU των ΗΠΑ θα βρίσκουν ολοένα και λιγότερους αγοραστές.
Και καθώς η προσφορά θα ξεπερνά τη ζήτηση, οι τιμές τους θα βυθίζονται, οι αποδόσεις τους θα αυξάνονται και ως εκ τούτου τα επιτόκια -το κόστος του χρέους- θα γίνονται -όχι απλώς επώδυνα- αλλά μοιραία.
Και τότε θα συμβεί το ανείπωτο: μια ολική κατάρρευση των κρατικών ομολόγων και, κατά συνέπεια, μια ολοκληρωτική κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, επισημαίνει η Gold Switzerland, και συμπληρώνει:
«Αναλογιστείτε το αδιανόητο…
Πολλοί εξακολουθούν να βλέπουν τα ομόλογα των ΗΠΑ ως κάτι πολύ μεγάλο για να αποτύχει.
Αλλά σκεφτείτε το ξανά».
Σε κάθε περίπτωση, το «κράτος» θα πρέπει να «δράσει» προς διάσωση της αγοράς ομολόγων, και ειδικότερα του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, αγοράζοντας ομόλογα του θείου Σαμ».
Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος για να σωθούν τα ομόλογα είναι να σκοτωθούν τα νομίσματα.
Μια τέτοια «δράση», φυσικά, θα σκοτώσει σιγά-σιγά το δολάριο.
Ομολογουμένως, το πρόβλημα των πρωτοφανών ελλειμμάτων παράλληλα με την αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων και ως εκ τούτου το κόστος του χρέους είναι πλέον πολύ προφανές για να αγνοηθεί.
Διαλέξτε το δηλητήριό σας: Κατεστραμμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα ή ευνουχισμένο δολάριο;
Τελικά θα πρέπει να γίνει μια επιλογή μεταξύ της σωτηρίας του συστήματος (του οποίου τα κρατικά ομόλογα είναι το θεμέλιο) ή της θυσίας του νομίσματος.
Με άλλα λόγια, ετοιμαστείτε για περισσότερη «κρατική δράση» που θα καταστρέψει το δολάριο από αυτήν τη μη κρατική/ιδιωτική επιχείρηση που αλλιώς είναι γνωστή ως Fed - όλα με τη μορφή άμεσων μαγικών χρημάτων με κλικ του ποντικιού.
Σημειώνεται πως οι ΗΠΑ έχουν ανοιχτά ήδη δύο πολεμικά μέτωπα.
Φαύλος κύκλος
Διανύουμε τον φαύλο κύκλο μέσα στον οποίο βρίσκονται τελικά όλα τα εμποτισμένα από χρέη έθνη.
Δηλαδή: 1) τα έθνη με κακή διαχείριση μεθάνε υπερβολικά από το χρέος και μετά 2) υποτιμούν το νόμισμά τους για να το αποπληρώσουν.
Στη συνέχεια, 3) έρχεται ο πληθωρισμός, ακολουθούμενος από 4) αύξηση των επιτοκίων, που με τη σειρά του σημαίνει 5) υψηλότερο κόστος εξυπηρέτησης χρέους, που σημαίνει 6) πληθωριστική δημιουργία νομισμάτων για να εξυπηρετηθούν αυτά τα υψηλότερα επιτόκια.
Πιο απλά, οι ΗΠΑ έχουν χτυπήσει το τόξο Δημοσιονομικής Κυριαρχίας του φαύλου κύκλου του χρέους, αλλά η καταπολέμηση του πληθωρισμού απλώς δημιουργεί περισσότερο πληθωρισμό.
Δεν είμαστε, φυσικά, οι μόνοι που το βλέπουμε αυτό.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος το καταλαβαίνει, με τα BRICS+ να κάνουν τις πρώτες κινήσεις (αποδολαριοποίηση) καθώς οι ανατολικές και άλλες κεντρικές τράπεζες συνεχίζουν να στοιβάζουν φυσικό χρυσό σε επίπεδα ρεκόρ προετοιμάζοντας την αργή αλλά σταθερή πτώση του δολαρίου.
Ακριβώς όπως οι βασιλιάδες φέρνουν άλογα και κανόνια στα σύνορά τους για να αμυνθούν ενάντια σε έναν εισβολέα, οι κεντρικές τράπεζες στοιβάζουν φυσικό χρυσό για να αμυνθούν ενάντια στο υποτιμημένο δολάριο.
Είναι τόσο προφανές.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η τιμή του χρυσού συνεχίζει να αυξάνεται στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, παρά τα λεγόμενα «θετικά πραγματικά επιτόκια» και το σχετικά ισχυρό δολάριο ΗΠΑ.
Δηλαδή, ο κόσμος, συμπεριλαμβανομένου του χρηματιστηρίου χρυσού της Σαγκάης, βλέπει τον χρυσό φάρο μέσα από τον καπνό των νομισμάτων που καίγονται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών