Ο νομισματικός πληθωρισμός είναι το ισοδύναμο μιας σιωπηρής χρεοκοπίας, είναι μια εκδήλωση της έλλειψης φερεγγυότητας και αξιοπιστίας του εκδότη του νομίσματος
Η προσφορά χρήματος (o δείκτης Μ2) στις ΗΠΑ αυξάνεται ξανά και ο επίμονος πληθωρισμός δεν αποτελεί πλέον έκπληξη.
Ο πληθωρισμός τιμών συμβαίνει όταν η ποσότητα του νομίσματος αυξάνεται σημαντικά πάνω από τη ζήτηση του ιδιωτικού τομέα.
Για τους επενδυτές, η χειρότερη απόφαση σε αυτό το περιβάλλον νομισματικής καταστροφής είναι να επενδύσουν σε κρατικά ομόλογα και να διατηρήσουν μετρητά.
Η καταστροφή της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος από την κυβέρνηση είναι πολιτική απόφαση και όχι τυχαίο γεγονός.
Γιατί η κυβέρνηση θα ενδιαφερόταν να διαβρώσει την αγοραστική δύναμη του νομίσματος εκδίδει;
Είναι εντυπωσιακά απλό.
Ο νομισματικός πληθωρισμός είναι το ισοδύναμο μιας σιωπηρής χρεοκοπίας.
Είναι μια εκδήλωση της έλλειψης φερεγγυότητας και αξιοπιστίας του εκδότη του νομίσματος.
Τα κρατικά ομόλογα
Οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι μπορούν να συγκαλύψουν τις δημοσιονομικές τους ανισορροπίες μέσω της σταδιακής μείωσης της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος και με αυτήν την πολιτική επιτυγχάνουν δύο πράγματα: Ο πληθωρισμός είναι μια κρυφή μεταφορά πλούτου από τους αποταμιευτές και τους πραγματικούς μισθούς στο δημόσιο - είναι ένας συγκαλυμμένος φόρος, σύμφωνα με τον Daniel Lacalle σε άρθρο του στο blog του Mises Institute.
Επιπλέον, η κυβέρνηση απαλλοτριώνει τον πλούτο από τον ιδιωτικό τομέα, αναγκάζοντας το παραγωγικό μέρος της οικονομίας να αναλάβει την αθέτηση υποχρεώσεων του εκδότη νομίσματος επιβάλλοντας τη χρήση του νομίσματός του διά νόμου καθώς και αναγκάζοντας τους οικονομικούς παράγοντες να αγοράσουν τα ομόλογά του μέσω θεσμικής ρύθμισης.
Η ρύθμιση ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος βασίζεται στην εσφαλμένη παραδοχή ότι το περιουσιακό στοιχείο χαμηλότερου κινδύνου είναι το κρατικό ομόλογο.
Αυτό αναγκάζει τις τράπεζες να συσσωρεύουν νομίσματα —κρατικά ομόλογα— και το πλαίσιο των θεσμικών διαρρυθμίσεων δίνει κίνητρα στην κρατική παρέμβαση και τον παραγκωνισμό από τον ιδιωτικό τομέα, αναγκάζοντας μέσω της ρύθμισης να χρησιμοποιούν μηδενικά έως ελάχιστά κεφάλαια για τη χρηματοδότηση κρατικών οντοτήτων και του δημόσιου τομέα.
Μόλις καταλάβουμε ότι ο πληθωρισμός είναι μια πολιτική και ότι είναι μια σιωπηρή χρεοκοπία του εκδότη, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί το παραδοσιακό χαρτοφυλάκιο του τύπου 60 / 40δεν λειτουργεί.
«Ακρωτηριασμός» των παραγωγικών δυνατοτήτων
Το νόμισμα είναι χρέος και τα κρατικά ομόλογα είναι νόμισμα…
Όταν οι κυβερνήσεις έχουν εξαντλήσει το δημοσιονομικό τους χώρο, η επίδραση του παραγωνισμού κράτους στις πιστώσεις προστίθεται στα αυξανόμενα επίπεδα φορολογίας για να ακρωτηριάσει τις δυνατότητες της παραγωγικής οικονομίας, του ιδιωτικού τομέα, προς όφελος της συνεχούς αύξησης των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων του Δημοσίου.
Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν για την αύξηση του χρέους, κάτι που είναι σωστό, αλλά μερικές φορές αγνοείται οαντίκτυπος στην αγοραστική δύναμη του νομίσματος των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων.
Το χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τεράστιο στα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια και το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι μη βιώσιμο, με σχεδόν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, αλλά αυτό είναι πταίσμα… σε σύγκριση με τις μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις που θα ακρωτηριάσουν την οικονομία και θα διαβρώσουν το νόμισμα στο μέλλον.
Η εκτιμώμενη μη χρηματοδοτούμενη υποχρέωση Κοινωνικής Ασφάλισης και Medicare είναι 175,3 τρισεκατομμύρια δολ. (Οικονομική Έκθεση της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, Φεβρουάριος 2024).
Αυτό είναι 6,4 φορές το ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν νομίζετε ότι θα χρηματοδοτηθεί με φόρους «για τους πλούσιους», έχετε... πρόβλημα με τα μαθηματικά.
Η κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελεί εξαίρεση.
Σε χώρες όπως η Ισπανία, οι μη χρηματοδοτούμενες δημόσιες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις υπερβαίνουν το 500% του ΑΕΠ.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τη Eurostat, ο μέσος όρος είναι κοντά στο 200% του ΑΕΠ.
Και αυτό είναι μόνο μη χρηματοδοτούμενες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις.
Η Eurostat δεν αναλύει τις μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις ασφαλιστικών συστημάτων και των συνταξιοδοτικών συστημάτων.
Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ψεύτικο αφήγημα «φορολογήστε τους πλούσιους» για να αυξήσουν τη φορολογία στη μεσαία τάξη και να επιβάλουν τον πιο οπισθοδρομικό φόρο από όλους, τον πληθωρισμό.
Τα ψηφιακά νομίσματα
Δεν είναι τυχαίο ότι οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να εφαρμόσουν ψηφιακά νομίσματα το συντομότερο δυνατό.
Τα ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας αποτελούν επιτήρηση μεταμφιεσμένη σε χρήμα και μέσο εξάλειψης των περιορισμών των πληθωριστικών πολιτικών των τρεχόντων προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι ολοένα και πιο απογοητευμένοι επειδή οι μηχανισμοί μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής δεν βρίσκονται πλήρως υπό τον έλεγχό τους.
Οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις μπορούν να προσπαθήσουν να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό ανεξάρτητων μορφών χρήματος μέσω εξαναγκασμού και να υποβαθμίσουν το νόμισμα κατά βούληση για να διατηρήσουν και να αυξήσουν το μέγεθος του κράτους στην οικονομία.
Ο χρυσός εν σχέσει με τα ομόλογααναδεικνύει αυτό το γεγονός .
Ο χρυσός αυξήθηκε κατά 89% τα τελευταία πέντε χρόνια, σε σύγκριση με 85% για τον S&P 500 και απογοητευτικό 0,7% για τον δείκτη συνολικών ομολόγων των ΗΠΑ (στις 17 Μαΐου 2024, σύμφωνα με το Bloomberg).
Τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία αντανακλούν τα στοιχεία καταστροφής νομισμάτων.
Οι μετοχές και ο χρυσός εκτινάσσονται στα ύψη. τα ομόλογα δεν κάνουν τίποτα.
Είναι η εικόνα των κυβερνήσεων που χρησιμοποιούν το νόμισμα fiat (που εκδίδεται από την κεντρική τράπεζα) για να συγκαλύψουν την πιστωτική φερεγγυότητα του εκδότη.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, ο χρυσός δεν είναι καθόλου ακριβός.
Είναι εξαιρετικά φθηνός.
Οι κεντρικές τράπεζες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής γνωρίζουν ότι θα υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ισοσκελίσουν τους δημόσιους λογαριασμούς με τρισεκατομμύρια δολάρια μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων.
Εξοφλήστε αυτές τις υποχρεώσεις με ένα άχρηστο νόμισμα.
Η κατοχή μετρητών είναι επικίνδυνη.
Η συσσώρευση κρατικών ομολόγων είναι απερίσκεπτη πράξη για έναν επενδυτή, ενώ η απόρριψη του χρυσού είναι άρνηση του χρήματος που έχει πραγματική αξία.
www.bankingnews.gr
Ο πληθωρισμός τιμών συμβαίνει όταν η ποσότητα του νομίσματος αυξάνεται σημαντικά πάνω από τη ζήτηση του ιδιωτικού τομέα.
Για τους επενδυτές, η χειρότερη απόφαση σε αυτό το περιβάλλον νομισματικής καταστροφής είναι να επενδύσουν σε κρατικά ομόλογα και να διατηρήσουν μετρητά.
Η καταστροφή της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος από την κυβέρνηση είναι πολιτική απόφαση και όχι τυχαίο γεγονός.
Γιατί η κυβέρνηση θα ενδιαφερόταν να διαβρώσει την αγοραστική δύναμη του νομίσματος εκδίδει;
Είναι εντυπωσιακά απλό.
Ο νομισματικός πληθωρισμός είναι το ισοδύναμο μιας σιωπηρής χρεοκοπίας.
Είναι μια εκδήλωση της έλλειψης φερεγγυότητας και αξιοπιστίας του εκδότη του νομίσματος.
Τα κρατικά ομόλογα
Οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ότι μπορούν να συγκαλύψουν τις δημοσιονομικές τους ανισορροπίες μέσω της σταδιακής μείωσης της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος και με αυτήν την πολιτική επιτυγχάνουν δύο πράγματα: Ο πληθωρισμός είναι μια κρυφή μεταφορά πλούτου από τους αποταμιευτές και τους πραγματικούς μισθούς στο δημόσιο - είναι ένας συγκαλυμμένος φόρος, σύμφωνα με τον Daniel Lacalle σε άρθρο του στο blog του Mises Institute.
Επιπλέον, η κυβέρνηση απαλλοτριώνει τον πλούτο από τον ιδιωτικό τομέα, αναγκάζοντας το παραγωγικό μέρος της οικονομίας να αναλάβει την αθέτηση υποχρεώσεων του εκδότη νομίσματος επιβάλλοντας τη χρήση του νομίσματός του διά νόμου καθώς και αναγκάζοντας τους οικονομικούς παράγοντες να αγοράσουν τα ομόλογά του μέσω θεσμικής ρύθμισης.
Η ρύθμιση ολόκληρου του χρηματοπιστωτικού συστήματος βασίζεται στην εσφαλμένη παραδοχή ότι το περιουσιακό στοιχείο χαμηλότερου κινδύνου είναι το κρατικό ομόλογο.
Αυτό αναγκάζει τις τράπεζες να συσσωρεύουν νομίσματα —κρατικά ομόλογα— και το πλαίσιο των θεσμικών διαρρυθμίσεων δίνει κίνητρα στην κρατική παρέμβαση και τον παραγκωνισμό από τον ιδιωτικό τομέα, αναγκάζοντας μέσω της ρύθμισης να χρησιμοποιούν μηδενικά έως ελάχιστά κεφάλαια για τη χρηματοδότηση κρατικών οντοτήτων και του δημόσιου τομέα.
Μόλις καταλάβουμε ότι ο πληθωρισμός είναι μια πολιτική και ότι είναι μια σιωπηρή χρεοκοπία του εκδότη, μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί το παραδοσιακό χαρτοφυλάκιο του τύπου 60 / 40δεν λειτουργεί.
«Ακρωτηριασμός» των παραγωγικών δυνατοτήτων
Το νόμισμα είναι χρέος και τα κρατικά ομόλογα είναι νόμισμα…
Όταν οι κυβερνήσεις έχουν εξαντλήσει το δημοσιονομικό τους χώρο, η επίδραση του παραγωνισμού κράτους στις πιστώσεις προστίθεται στα αυξανόμενα επίπεδα φορολογίας για να ακρωτηριάσει τις δυνατότητες της παραγωγικής οικονομίας, του ιδιωτικού τομέα, προς όφελος της συνεχούς αύξησης των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων του Δημοσίου.
Οι οικονομολόγοι προειδοποιούν για την αύξηση του χρέους, κάτι που είναι σωστό, αλλά μερικές φορές αγνοείται οαντίκτυπος στην αγοραστική δύναμη του νομίσματος των μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων.
Το χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι τεράστιο στα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια και το δημοσιονομικό έλλειμμα είναι μη βιώσιμο, με σχεδόν 2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, αλλά αυτό είναι πταίσμα… σε σύγκριση με τις μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις που θα ακρωτηριάσουν την οικονομία και θα διαβρώσουν το νόμισμα στο μέλλον.
Η εκτιμώμενη μη χρηματοδοτούμενη υποχρέωση Κοινωνικής Ασφάλισης και Medicare είναι 175,3 τρισεκατομμύρια δολ. (Οικονομική Έκθεση της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, Φεβρουάριος 2024).
Αυτό είναι 6,4 φορές το ΑΕΠ των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν νομίζετε ότι θα χρηματοδοτηθεί με φόρους «για τους πλούσιους», έχετε... πρόβλημα με τα μαθηματικά.
Η κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποτελεί εξαίρεση.
Σε χώρες όπως η Ισπανία, οι μη χρηματοδοτούμενες δημόσιες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις υπερβαίνουν το 500% του ΑΕΠ.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τη Eurostat, ο μέσος όρος είναι κοντά στο 200% του ΑΕΠ.
Και αυτό είναι μόνο μη χρηματοδοτούμενες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις.
Η Eurostat δεν αναλύει τις μη χρηματοδοτούμενες υποχρεώσεις ασφαλιστικών συστημάτων και των συνταξιοδοτικών συστημάτων.
Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ψεύτικο αφήγημα «φορολογήστε τους πλούσιους» για να αυξήσουν τη φορολογία στη μεσαία τάξη και να επιβάλουν τον πιο οπισθοδρομικό φόρο από όλους, τον πληθωρισμό.
Τα ψηφιακά νομίσματα
Δεν είναι τυχαίο ότι οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να εφαρμόσουν ψηφιακά νομίσματα το συντομότερο δυνατό.
Τα ψηφιακά νομίσματα της Κεντρικής Τράπεζας αποτελούν επιτήρηση μεταμφιεσμένη σε χρήμα και μέσο εξάλειψης των περιορισμών των πληθωριστικών πολιτικών των τρεχόντων προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης.
Οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι ολοένα και πιο απογοητευμένοι επειδή οι μηχανισμοί μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής δεν βρίσκονται πλήρως υπό τον έλεγχό τους.
Οι κεντρικές τράπεζες και οι κυβερνήσεις μπορούν να προσπαθήσουν να εξαλείψουν τον ανταγωνισμό ανεξάρτητων μορφών χρήματος μέσω εξαναγκασμού και να υποβαθμίσουν το νόμισμα κατά βούληση για να διατηρήσουν και να αυξήσουν το μέγεθος του κράτους στην οικονομία.
Ο χρυσός εν σχέσει με τα ομόλογααναδεικνύει αυτό το γεγονός .
Ο χρυσός αυξήθηκε κατά 89% τα τελευταία πέντε χρόνια, σε σύγκριση με 85% για τον S&P 500 και απογοητευτικό 0,7% για τον δείκτη συνολικών ομολόγων των ΗΠΑ (στις 17 Μαΐου 2024, σύμφωνα με το Bloomberg).
Τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία αντανακλούν τα στοιχεία καταστροφής νομισμάτων.
Οι μετοχές και ο χρυσός εκτινάσσονται στα ύψη. τα ομόλογα δεν κάνουν τίποτα.
Είναι η εικόνα των κυβερνήσεων που χρησιμοποιούν το νόμισμα fiat (που εκδίδεται από την κεντρική τράπεζα) για να συγκαλύψουν την πιστωτική φερεγγυότητα του εκδότη.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, ο χρυσός δεν είναι καθόλου ακριβός.
Είναι εξαιρετικά φθηνός.
Οι κεντρικές τράπεζες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής γνωρίζουν ότι θα υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ισοσκελίσουν τους δημόσιους λογαριασμούς με τρισεκατομμύρια δολάρια μη χρηματοδοτούμενων υποχρεώσεων.
Εξοφλήστε αυτές τις υποχρεώσεις με ένα άχρηστο νόμισμα.
Η κατοχή μετρητών είναι επικίνδυνη.
Η συσσώρευση κρατικών ομολόγων είναι απερίσκεπτη πράξη για έναν επενδυτή, ενώ η απόρριψη του χρυσού είναι άρνηση του χρήματος που έχει πραγματική αξία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών