Οι Ηνωμένες Πολιτείες σκίζουν τον ιστό της εσωτερικής τους ειρήνης και σταθερότητας
Την πιο δύσκολη περίοδό του από τα χρόνια της Κρίσης των Πυραύλων στην Κούβα διανύει η διεθνής κοινότητα, δεδομένου ότι η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων σταδιακά διαβρώνεται.
Σύμφωνα με τον Robert D. Blackwill, Senior Fellow στο αμερικανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, oι ΗΠΑ και Κίνα βρίσκονται σε τροχιά αντιπαράθεσης, ενώ η ισορροπία δυνάμεων στην Ασία μετατοπίζεται εις βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin επιδιώκει να ανατρέψει το τρέχον status quo λόγω των προκλήσεων που έχει δεχτεί έπειτα πολλές δεκαετίες ειρήνης και ευημερίας.
Ο πόλεμος στη Γάζα καταδεικνύει την αποτυχία των αμερικανικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ιράν.
Την ίδια στιγμή, η διπλωματία δεν έχει ακόμη μετριάσει τον μόνιμο κίνδυνο σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις.
Τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Πεκίνο φαίνονται αποφασισμένοι για ένα ήσυχο, χωρίς γεγονότα το 2024: ο Πρόεδρος Joe Biden αναζητά την επανεκλογή του και ο Xi Jinping θέλει να επικεντρωθεί στις τρομερές εσωτερικές οικονομικές του προκλήσεις.
Ωστόσο, τα χρόνια που θα ακολουθήσουν το 2025 είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.
Όπως αναφέρει ο Blackwill, καμία πλευρά δεν φαίνεται διατεθειμένη να λυγίσει, κάτι το οποίο είναι πιθανό να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ των δύο κρατών – ίσως με αφορμή την Ταϊβάν.
Η Κίνα συνεχίζει να αναμορφώνει τις στρατιωτικές της δυνάμεις με σκοπό να υποτάξει την Ταϊβάν μέσω αποκλεισμού, επίθεσης με πυραύλους ή εισβολής.
Η Ουάσιγκτον φαίνεται ολοένα και πιο πρόθυμη να πολεμήσει με την Κίνα για την Ταϊβάν, και η κυβέρνηση Biden, υποκινούμενη και από τα δύο κόμματα στο Κογκρέσο, εργάζεται εντατικά για να ενισχύσει κάθε στοιχείο των διμερών σχέσεων ΗΠΑ-Ταϊβάν -στρατιωτικές, οικονομικές, διπλωματικές- παρά τις διαμαρτυρίες του Πεκίνου.
Έτσι, η πολιτική της «Μίας Κίνας» που διατήρησε την ειρήνη στα στενά της Ταϊβάν για μισό αιώνα, βασισμένη στον αμοιβαίο περιορισμό, έρχεται όλο και περισσότερο σε αντίθεση με τις ουσιαστικές ενέργειες των δύο κυβερνήσεων.
Το Πεκίνο πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η προϋπάρχουσα αντίληψη ότι και οι δύο πλευρές των Στενών συμφωνούν ότι υπάρχει μόνο «Μία Κίνα» δεν ισχύει πλέον στην Ταϊβάν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα οδεύουν προς την καταστροφή για την Ταϊβάν, και καμία από τις δύο δεν έχει προφανώς την πολιτική βούληση και τη διπλωματική εφευρετικότητα να συμβιβαστεί ή να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτήν την πιθανή πυρηνική αναμέτρηση.
Ο Putin προελαύνει
Στην Ευρώπη, ο Vladimir Putin προελαύνει κερδίζοντας συνεχώς έδαφος, και αποκλείεται να αποχωριστεί το έδαφος που κατέχει αυτή τη στιγμή η Ρωσία στην ανατολική Ουκρανία, και σίγουρα όχι την Κριμαία.
Σύμφωνα με τον Blackwill, οποιαδήποτε ουκρανική στρατιωτική επιτυχία στην Κριμαία θα αύξανε την επιθυμία του Putin να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα ώστε να διασφαλίσει ότι η πιο πολύτιμη αυτοκρατορική κληρονομιά του στον ρωσικό λαό -η επιστροφή της Κριμαίας στη μητέρα Ρωσία- θα διαρκέσει.
Όπως και στην περίπτωση της Ταϊβάν, δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική διπλωματική επιλογή στο τραπέζι που θα τερμάτιζε τη βάναυση εισβολή του Putin στην Ουκρανία και θα έφερνε τη Ρωσία σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας.
Έτσι, στο ορατό μέλλον, η Μόσχα θα συνεχίσει να συνεργάζεται με την Κίνα και άλλους για να υπονομεύσει τα θεμελιώδη στοιχεία της παγκόσμιας τάξης, με τον διαρκή κίνδυνο η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, όσο τρομερή κι αν είναι, να κλιμακωθεί σε κάτι χειρότερο.
Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή, πολλοί συνεχίζουν να ζητούν μια λύση «Δύο Κρατών» στο παλαιστινιακό πρόβλημα, όταν οι προοπτικές για αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν ποτέ χειρότερες.
Το Ισραήλ, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει ελάχιστα κίνητρα για να διαπραγματευτεί με όσους είναι αποφασισμένοι να το καταστρέψουν - και η Hamas δεν κρύβει την πρόθεσή της να εξαλείψει το εβραϊκό κράτος.
Ως εκ τούτου, το παλαιστινιακό ζήτημα θα συνεχίσει να ταράζει τη Μέση Ανατολή, ενώ το Ιράν αποσταθεροποιεί την περιοχή και έρχεται όλο και πιο κοντά στην απόκτηση πυρηνικού όπλου.
Σε ένα τέτοιο μέλλον, δεν μπορεί να υπάρξει διπλωματική εξομάλυνση Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας και η τραγική κατάσταση του λαού στη Γάζα θα μείνει σε μεγάλο βαθμό χωρίς επιτήρηση.
Επιπλέον, η Ιερουσαλήμ σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την απειλή της Hezbollah, γεγονός που αναζωπυρώνει την προοπτική ενός περιφερειακού πολέμου, στον οποίο θα εμπλακούν το Ιράν και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι ΗΠΑ σκίζουν τον ιστό της εσωτερικής τους ειρήνης και σταθερότητας.
Μόνιμη παρακμή
«Είναι περίεργο που οι αντίπαλοι υποστηρίζουν και οι σύμμαχοι ανησυχούν ότι η Αμερική βρίσκεται σε μόνιμη παρακμή;
Υπάρχει μεγάλη στρατηγική στις ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουν αυτές τις τρεις σχετικές απειλές για το μέλλον της διεθνούς τάξης;» διερωτάται καταλήγοντας ο διαπρεπής πολιτικός επιστήμονας.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Robert D. Blackwill, Senior Fellow στο αμερικανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, oι ΗΠΑ και Κίνα βρίσκονται σε τροχιά αντιπαράθεσης, ενώ η ισορροπία δυνάμεων στην Ασία μετατοπίζεται εις βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin επιδιώκει να ανατρέψει το τρέχον status quo λόγω των προκλήσεων που έχει δεχτεί έπειτα πολλές δεκαετίες ειρήνης και ευημερίας.
Ο πόλεμος στη Γάζα καταδεικνύει την αποτυχία των αμερικανικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ιράν.
Την ίδια στιγμή, η διπλωματία δεν έχει ακόμη μετριάσει τον μόνιμο κίνδυνο σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις.
Τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Πεκίνο φαίνονται αποφασισμένοι για ένα ήσυχο, χωρίς γεγονότα το 2024: ο Πρόεδρος Joe Biden αναζητά την επανεκλογή του και ο Xi Jinping θέλει να επικεντρωθεί στις τρομερές εσωτερικές οικονομικές του προκλήσεις.
Ωστόσο, τα χρόνια που θα ακολουθήσουν το 2025 είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.
Όπως αναφέρει ο Blackwill, καμία πλευρά δεν φαίνεται διατεθειμένη να λυγίσει, κάτι το οποίο είναι πιθανό να προκαλέσει πόλεμο μεταξύ των δύο κρατών – ίσως με αφορμή την Ταϊβάν.
Η Κίνα συνεχίζει να αναμορφώνει τις στρατιωτικές της δυνάμεις με σκοπό να υποτάξει την Ταϊβάν μέσω αποκλεισμού, επίθεσης με πυραύλους ή εισβολής.
Η Ουάσιγκτον φαίνεται ολοένα και πιο πρόθυμη να πολεμήσει με την Κίνα για την Ταϊβάν, και η κυβέρνηση Biden, υποκινούμενη και από τα δύο κόμματα στο Κογκρέσο, εργάζεται εντατικά για να ενισχύσει κάθε στοιχείο των διμερών σχέσεων ΗΠΑ-Ταϊβάν -στρατιωτικές, οικονομικές, διπλωματικές- παρά τις διαμαρτυρίες του Πεκίνου.
Έτσι, η πολιτική της «Μίας Κίνας» που διατήρησε την ειρήνη στα στενά της Ταϊβάν για μισό αιώνα, βασισμένη στον αμοιβαίο περιορισμό, έρχεται όλο και περισσότερο σε αντίθεση με τις ουσιαστικές ενέργειες των δύο κυβερνήσεων.
Το Πεκίνο πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η προϋπάρχουσα αντίληψη ότι και οι δύο πλευρές των Στενών συμφωνούν ότι υπάρχει μόνο «Μία Κίνα» δεν ισχύει πλέον στην Ταϊβάν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα οδεύουν προς την καταστροφή για την Ταϊβάν, και καμία από τις δύο δεν έχει προφανώς την πολιτική βούληση και τη διπλωματική εφευρετικότητα να συμβιβαστεί ή να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτήν την πιθανή πυρηνική αναμέτρηση.
Ο Putin προελαύνει
Στην Ευρώπη, ο Vladimir Putin προελαύνει κερδίζοντας συνεχώς έδαφος, και αποκλείεται να αποχωριστεί το έδαφος που κατέχει αυτή τη στιγμή η Ρωσία στην ανατολική Ουκρανία, και σίγουρα όχι την Κριμαία.
Σύμφωνα με τον Blackwill, οποιαδήποτε ουκρανική στρατιωτική επιτυχία στην Κριμαία θα αύξανε την επιθυμία του Putin να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα ώστε να διασφαλίσει ότι η πιο πολύτιμη αυτοκρατορική κληρονομιά του στον ρωσικό λαό -η επιστροφή της Κριμαίας στη μητέρα Ρωσία- θα διαρκέσει.
Όπως και στην περίπτωση της Ταϊβάν, δεν υπάρχει καμία ρεαλιστική διπλωματική επιλογή στο τραπέζι που θα τερμάτιζε τη βάναυση εισβολή του Putin στην Ουκρανία και θα έφερνε τη Ρωσία σε ένα ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας.
Έτσι, στο ορατό μέλλον, η Μόσχα θα συνεχίσει να συνεργάζεται με την Κίνα και άλλους για να υπονομεύσει τα θεμελιώδη στοιχεία της παγκόσμιας τάξης, με τον διαρκή κίνδυνο η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία, όσο τρομερή κι αν είναι, να κλιμακωθεί σε κάτι χειρότερο.
Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή, πολλοί συνεχίζουν να ζητούν μια λύση «Δύο Κρατών» στο παλαιστινιακό πρόβλημα, όταν οι προοπτικές για αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν ποτέ χειρότερες.
Το Ισραήλ, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει ελάχιστα κίνητρα για να διαπραγματευτεί με όσους είναι αποφασισμένοι να το καταστρέψουν - και η Hamas δεν κρύβει την πρόθεσή της να εξαλείψει το εβραϊκό κράτος.
Ως εκ τούτου, το παλαιστινιακό ζήτημα θα συνεχίσει να ταράζει τη Μέση Ανατολή, ενώ το Ιράν αποσταθεροποιεί την περιοχή και έρχεται όλο και πιο κοντά στην απόκτηση πυρηνικού όπλου.
Σε ένα τέτοιο μέλλον, δεν μπορεί να υπάρξει διπλωματική εξομάλυνση Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας και η τραγική κατάσταση του λαού στη Γάζα θα μείνει σε μεγάλο βαθμό χωρίς επιτήρηση.
Επιπλέον, η Ιερουσαλήμ σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την απειλή της Hezbollah, γεγονός που αναζωπυρώνει την προοπτική ενός περιφερειακού πολέμου, στον οποίο θα εμπλακούν το Ιράν και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ οι ΗΠΑ σκίζουν τον ιστό της εσωτερικής τους ειρήνης και σταθερότητας.
Μόνιμη παρακμή
«Είναι περίεργο που οι αντίπαλοι υποστηρίζουν και οι σύμμαχοι ανησυχούν ότι η Αμερική βρίσκεται σε μόνιμη παρακμή;
Υπάρχει μεγάλη στρατηγική στις ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουν αυτές τις τρεις σχετικές απειλές για το μέλλον της διεθνούς τάξης;» διερωτάται καταλήγοντας ο διαπρεπής πολιτικός επιστήμονας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών