Ένας ευρωπαϊκός στρατός μπορεί να είναι αναπόφευκτος, αλλά μια ευρωπαϊκή στρατιωτική ένωση στρατιωτικής παρουσιάζει, σίγουρα, μια τρομακτική προοπτική...
Kάποτε συνηθιζόταν να λένε το εξής: «Φανταστείτε αν οι γυναίκες κυβερνούσαν τον κόσμο… σίγουρα θα είχαμε λιγότερους πολέμους, έτσι δεν είναι;». Λάθος.
Οι γυναίκες κυβερνούν τον κόσμο… ή τουλάχιστον την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τρεις γυναίκες για την ακρίβεια.
Η Ursula von der Leyen, επικεφαλής της Επιτροπής της ΕΕ, η Analena Baerbock, υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, και φυσικά, η επικεφαλής εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, Kaja Kallas.
Και τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις κυρίες, εκτός από το ότι τα ονόματά τους ακούγονται σαν σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα; Θέλουν όλες πόλεμο.
Βάσει της πρόσφατης Ιστορίας και των συνεπειών από τα εγκληματικά λάθη που έχουν γίνει από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, με τις ρωσικές κυρώσεις πιθανότατα στην κορυφή της λίστας των ανόητων ιδεών, η ΕΕ έχει μόνο έναν τρόπο να προχωρήσει στην Ουκρανία: όποιο και αν είναι το κόστος, πρέπει τουλάχιστον να μην φανεί ότι έχασε.
Το σχέδιο της ΕΕ είναι σαν έναν ηλικιωμένο άνδρα πάνω σε ποδήλατο που κινείται πολύ αργά κατά μήκος ενός ποδηλατόδρομου στην Ολλανδία.
Οι ελίτ της ΕΕ φοβούνται ότι, αν πέσει από το ποδήλατο, δεν θα μπορέσει ποτέ να ξανανεβεί.
Η διαρκής ανησυχία είναι ότι, αν η ΕΕ χάσει τη δυναμική της, τότε μια εκεχειρία –οποιαδήποτε παύση πυρός– θα μπορούσε να είναι καταστροφική.
Αυτό εξομολογούνται οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της ΕΕ στην πρωτεύουσα του Βελγίου, Βρυξέλλες.
Και έτσι η τρέλα κλιμακώνεται σε τέτοιον βαθμό που ετοιμάζονται να μας φτωχοποιήσουν για το νέο, απόλυτο σεξουαλικό παιχνίδι της ΕΕ: έναν ευρωπαϊκό στρατό.
Η ιδέα του ευρωπαϊκού στρατού δεν είναι καινούργια. Ως έννοια, είναι τόσο παλιά όσο τα βουνά.
Οι φεντεραλιστές στις Βρυξέλλες επιχειρηματολογούν υπέρ της δημιουργίας του ευρωστρατού εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια, αλλά μέχρι τώρα αποτυγχάνουν.
Ο κύριος λόγος που η ιδέα δεν προχώρησε είναι ότι έχει προκαλέσει πάρα πολλά νέα, ανησυχητικά πολιτικά προβλήματα στην ΕΕ.
Kίνδυνος πολιτικής κρίσης
Σαφώς, ανέκαθεν υπήρχε ο κίνδυνος μιας πολιτικής κρίσης λόγω του ευρωπαϊκού στρατού, καθώς τα κράτη-μέλη διαφωνούν για το ποιο κράτος θα τον διοικήσει, ποια εθνικότητα θα είναι ο επικεφαλής, πού θα έχει τη βάση του και πώς θα διοικείται, με ποια δομή λήψης αποφάσεων; (υπάρχουσα ΕΕ συμβούλιο, ΕΕ επιτροπή, τα ίδια τα κράτη-μέλη σε νέα ρύθμιση μέσω υπουργείων άμυνας).
Η μεγάλη ανησυχία ήταν πάντα ότι η Γερμανία θα είχε υπερβολική δύναμη και τότε αυτό θα άνοιγε μια παλιά πληγή για τη χώρα που θα επανεξοπλίζονταν και θα ξυπνούσαν οι μνήμες του 1939. Και όλοι ξέρουμε που οδήγησε αυτό.
Η ιδέα του ευρωπαϊκού στρατού είναι στην πραγματικότητα πιο περίπλοκη από ό,τι μπορεί να νομίζετε.
Ένας από τους λόγους που δεν προχώρησε παρά τις αρκετές σοβαρές προσπάθειες είναι ότι τόσο η ΕΕ όσο και τα κράτη-μέλη είναι μπερδεμένα και δεν μπορούν να δείξουν εμπιστοσύνη το ένα στο άλλο για ένα τόσο τολμηρό σχέδιο.
Ανησυχούν ότι η ιδέα θα εκραγεί στα πρόσωπά τους. Είναι αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «blowback».
Όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών ή ακόμα και με υπονοούμενα. Είναι ένας στρατιωτικός όρος για τον αυτοτραυματισμό κάποιου.
Για πολύ καιρό η ΕΕ ήθελε ο στρατός να ελέγχεται από τις Βρυξέλλες, αλλά γνώριζε ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν θα το αποδεχτούν.
Έτσι, για αυτούς, όπως και για τους αξιωματούχους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ήταν θέμα εκχώρησης εξουσίας σε ένα νέο σώμα- λες και δεν υπάρχουν ήδη αρκετοί θεσμοί στις Βρυξέλλες που απορροφούν εξουσία από τα κράτη-μέλη.
Η στάση αυτή ήταν κάπως αυτοκαταστροφική.
«Αν εμείς (η Επιτροπή) δεν δημιουργήσουμε αυτήν την οντότητα, τότε η Γερμανία ίσως το κάνει μόνη της, και τότε θα χάσουμε την εξουσία» λέγεται στις Βρυξέλλες.
Στην πραγματικότητα, η Γερμανία εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία ασχολείται με την ιδέα του να έχει το δικό της ευρωπαϊκό στρατό, κάτι που προκαλεί πονοκέφαλο για τις Βρυξέλλες, καθώς δίνει κρίσιμη εξουσία σε ένα κράτος-μέλος που πολλοί θα έλεγαν ότι ήδη ασκεί αρκετή εξουσία από μόνο του.
Το γερμανικό κοινοβούλιο πριν από μερικά χρόνια διέρρευσε ένα έγγραφο που πρότεινε έναν νέο διεθνή στρατό, τον οποίο η Γερμανία θα διηύθυνε και θα αποστελλόταν σε επικίνδυνες περιοχές σε όλο τον κόσμο - ενώ θα συμμετείχαν μερικοί σύμμαχοι που θα έπαιζαν υποστηρικτικό ρόλο.
Διττό πρόβλημα
Το πρόβλημα με αυτό είναι διττό: Πρώτον, αρκετοί Γερμανοί θα ήταν πολύ δυσαρεστημένοι με αυτό – όπως λένε, η Γερμανία δεν πρέπει ποτέ να επιτραπεί να επιστρέψει ως στρατιωτική υπερδύναμη, στο 1930.
Δεύτερον, υπό ένα τέτοιο καθεστώς, η ΕΕ θα υποφέρει σημαντικά, καθώς θα φωτιστούν οι αδυναμίες της και θα φανεί πόσο αναποτελεσματική είναι η ΕΕ, δεδομένου ότι δεν έχει στρατιωτική υπεροχή και ένα κράτος-μέλος έχει αποκλίνει με μια γεωστρατηγική πολιτική.
Κανένα από αυτά τα σενάρια δεν προσφέρει ιδιαίτερα οφέλη στην ΕΕ. Αλλά φαίνεται πως αυτό είναι που έχουν στο μυαλό τους αυτές οι τρεις κυρίες.
Γι' αυτό και δίνουν τόση έμφαση στο να βρεθούν 800 δισεκατομμύρια ευρώ μέσω των κρατών-μελών, έτσι ώστε να υπάρξει στρατός με το σήμα της ΕΕ και το κέντρο εξουσίας να είναι οι Βρυξέλλες.
Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποτελέσουν μέρος αυτού του νέου, «λαμπερού» κεφαλαίου της ΕΕ.
Με πολλούς τρόπους, η αντίδραση αυτών των τριών γυναικών ακολουθεί την περσινή διάσκεψη που οργάνωσε ο Macron για να δημιουργήσει έναν συνασπισμό κρατών-μελών της ΕΕ, συν το Ηνωμένο Βασίλειο, για μεγάλες ιδέες εξωτερικής πολιτικής που θα λειτουργούσαν παράλληλα με την εξωτερική πολιτική της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Οι δαπάνες για την άμυνα και η αποστολή ενός ευρωστρατού, που θα περιελάμβανε το Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία, σε περιοχές όπου η ΕΕ ένιωθε ότι μπορούσε να επιδείξει δυναμική, είναι μέρος του σχεδίου.
Για αυτές τις τρεις κακές μάγισσες να υφαίνουν ένα τέτοιο Μακμπεθικό σχέδιο για να εξοντώσουν τον Macron και τη μεγάλη του ιδέα, είναι ανησυχητικό σε επίπεδο Σαίξπηρ, τουλάχιστον.
Είναι δύσκολο να πούμε αυτήν τη στιγμή αν πρόκειται για πραγματικό σχέδιο, καθώς ήδη έχει αποκλειστεί από την Ολλανδία, ή αν είναι ένα σχέδιο επί χάρτου σχεδιασμένο για να εντυπωσιάσει τον Trump.
Πιστεύει η ΕΕ ότι αυτές οι συνομιλίες μπορεί να διαρκέσουν μήνες, ίσως και έναν χρόνο ή περισσότερο, και έτσι όλα είναι ακόμα υπό εξέλιξη.
Ένας ευρωπαϊκός στρατός μπορεί να είναι αναπόφευκτος, αλλά μια ευρωπαϊκή στρατιωτική ένωση στρατιωτικής παρουσιάζει, σίγουρα, μια τρομακτική προοπτική.
www.bankingnews.gr
Οι γυναίκες κυβερνούν τον κόσμο… ή τουλάχιστον την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τρεις γυναίκες για την ακρίβεια.
Η Ursula von der Leyen, επικεφαλής της Επιτροπής της ΕΕ, η Analena Baerbock, υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, και φυσικά, η επικεφαλής εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, Kaja Kallas.
Και τι κοινό έχουν αυτές οι τρεις κυρίες, εκτός από το ότι τα ονόματά τους ακούγονται σαν σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα; Θέλουν όλες πόλεμο.
Βάσει της πρόσφατης Ιστορίας και των συνεπειών από τα εγκληματικά λάθη που έχουν γίνει από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία, με τις ρωσικές κυρώσεις πιθανότατα στην κορυφή της λίστας των ανόητων ιδεών, η ΕΕ έχει μόνο έναν τρόπο να προχωρήσει στην Ουκρανία: όποιο και αν είναι το κόστος, πρέπει τουλάχιστον να μην φανεί ότι έχασε.
Το σχέδιο της ΕΕ είναι σαν έναν ηλικιωμένο άνδρα πάνω σε ποδήλατο που κινείται πολύ αργά κατά μήκος ενός ποδηλατόδρομου στην Ολλανδία.
Οι ελίτ της ΕΕ φοβούνται ότι, αν πέσει από το ποδήλατο, δεν θα μπορέσει ποτέ να ξανανεβεί.
Η διαρκής ανησυχία είναι ότι, αν η ΕΕ χάσει τη δυναμική της, τότε μια εκεχειρία –οποιαδήποτε παύση πυρός– θα μπορούσε να είναι καταστροφική.
Αυτό εξομολογούνται οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της ΕΕ στην πρωτεύουσα του Βελγίου, Βρυξέλλες.
Και έτσι η τρέλα κλιμακώνεται σε τέτοιον βαθμό που ετοιμάζονται να μας φτωχοποιήσουν για το νέο, απόλυτο σεξουαλικό παιχνίδι της ΕΕ: έναν ευρωπαϊκό στρατό.
Η ιδέα του ευρωπαϊκού στρατού δεν είναι καινούργια. Ως έννοια, είναι τόσο παλιά όσο τα βουνά.
Οι φεντεραλιστές στις Βρυξέλλες επιχειρηματολογούν υπέρ της δημιουργίας του ευρωστρατού εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια, αλλά μέχρι τώρα αποτυγχάνουν.
Ο κύριος λόγος που η ιδέα δεν προχώρησε είναι ότι έχει προκαλέσει πάρα πολλά νέα, ανησυχητικά πολιτικά προβλήματα στην ΕΕ.
Kίνδυνος πολιτικής κρίσης
Σαφώς, ανέκαθεν υπήρχε ο κίνδυνος μιας πολιτικής κρίσης λόγω του ευρωπαϊκού στρατού, καθώς τα κράτη-μέλη διαφωνούν για το ποιο κράτος θα τον διοικήσει, ποια εθνικότητα θα είναι ο επικεφαλής, πού θα έχει τη βάση του και πώς θα διοικείται, με ποια δομή λήψης αποφάσεων; (υπάρχουσα ΕΕ συμβούλιο, ΕΕ επιτροπή, τα ίδια τα κράτη-μέλη σε νέα ρύθμιση μέσω υπουργείων άμυνας).
Η μεγάλη ανησυχία ήταν πάντα ότι η Γερμανία θα είχε υπερβολική δύναμη και τότε αυτό θα άνοιγε μια παλιά πληγή για τη χώρα που θα επανεξοπλίζονταν και θα ξυπνούσαν οι μνήμες του 1939. Και όλοι ξέρουμε που οδήγησε αυτό.
Η ιδέα του ευρωπαϊκού στρατού είναι στην πραγματικότητα πιο περίπλοκη από ό,τι μπορεί να νομίζετε.
Ένας από τους λόγους που δεν προχώρησε παρά τις αρκετές σοβαρές προσπάθειες είναι ότι τόσο η ΕΕ όσο και τα κράτη-μέλη είναι μπερδεμένα και δεν μπορούν να δείξουν εμπιστοσύνη το ένα στο άλλο για ένα τόσο τολμηρό σχέδιο.
Ανησυχούν ότι η ιδέα θα εκραγεί στα πρόσωπά τους. Είναι αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν «blowback».
Όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη Γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών ή ακόμα και με υπονοούμενα. Είναι ένας στρατιωτικός όρος για τον αυτοτραυματισμό κάποιου.
Για πολύ καιρό η ΕΕ ήθελε ο στρατός να ελέγχεται από τις Βρυξέλλες, αλλά γνώριζε ότι οι μεγάλες δυνάμεις δεν θα το αποδεχτούν.
Έτσι, για αυτούς, όπως και για τους αξιωματούχους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ήταν θέμα εκχώρησης εξουσίας σε ένα νέο σώμα- λες και δεν υπάρχουν ήδη αρκετοί θεσμοί στις Βρυξέλλες που απορροφούν εξουσία από τα κράτη-μέλη.
Η στάση αυτή ήταν κάπως αυτοκαταστροφική.
«Αν εμείς (η Επιτροπή) δεν δημιουργήσουμε αυτήν την οντότητα, τότε η Γερμανία ίσως το κάνει μόνη της, και τότε θα χάσουμε την εξουσία» λέγεται στις Βρυξέλλες.
Στην πραγματικότητα, η Γερμανία εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία ασχολείται με την ιδέα του να έχει το δικό της ευρωπαϊκό στρατό, κάτι που προκαλεί πονοκέφαλο για τις Βρυξέλλες, καθώς δίνει κρίσιμη εξουσία σε ένα κράτος-μέλος που πολλοί θα έλεγαν ότι ήδη ασκεί αρκετή εξουσία από μόνο του.
Το γερμανικό κοινοβούλιο πριν από μερικά χρόνια διέρρευσε ένα έγγραφο που πρότεινε έναν νέο διεθνή στρατό, τον οποίο η Γερμανία θα διηύθυνε και θα αποστελλόταν σε επικίνδυνες περιοχές σε όλο τον κόσμο - ενώ θα συμμετείχαν μερικοί σύμμαχοι που θα έπαιζαν υποστηρικτικό ρόλο.
Διττό πρόβλημα
Το πρόβλημα με αυτό είναι διττό: Πρώτον, αρκετοί Γερμανοί θα ήταν πολύ δυσαρεστημένοι με αυτό – όπως λένε, η Γερμανία δεν πρέπει ποτέ να επιτραπεί να επιστρέψει ως στρατιωτική υπερδύναμη, στο 1930.
Δεύτερον, υπό ένα τέτοιο καθεστώς, η ΕΕ θα υποφέρει σημαντικά, καθώς θα φωτιστούν οι αδυναμίες της και θα φανεί πόσο αναποτελεσματική είναι η ΕΕ, δεδομένου ότι δεν έχει στρατιωτική υπεροχή και ένα κράτος-μέλος έχει αποκλίνει με μια γεωστρατηγική πολιτική.
Κανένα από αυτά τα σενάρια δεν προσφέρει ιδιαίτερα οφέλη στην ΕΕ. Αλλά φαίνεται πως αυτό είναι που έχουν στο μυαλό τους αυτές οι τρεις κυρίες.
Γι' αυτό και δίνουν τόση έμφαση στο να βρεθούν 800 δισεκατομμύρια ευρώ μέσω των κρατών-μελών, έτσι ώστε να υπάρξει στρατός με το σήμα της ΕΕ και το κέντρο εξουσίας να είναι οι Βρυξέλλες.
Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποτελέσουν μέρος αυτού του νέου, «λαμπερού» κεφαλαίου της ΕΕ.
Με πολλούς τρόπους, η αντίδραση αυτών των τριών γυναικών ακολουθεί την περσινή διάσκεψη που οργάνωσε ο Macron για να δημιουργήσει έναν συνασπισμό κρατών-μελών της ΕΕ, συν το Ηνωμένο Βασίλειο, για μεγάλες ιδέες εξωτερικής πολιτικής που θα λειτουργούσαν παράλληλα με την εξωτερική πολιτική της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Οι δαπάνες για την άμυνα και η αποστολή ενός ευρωστρατού, που θα περιελάμβανε το Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία, σε περιοχές όπου η ΕΕ ένιωθε ότι μπορούσε να επιδείξει δυναμική, είναι μέρος του σχεδίου.
Για αυτές τις τρεις κακές μάγισσες να υφαίνουν ένα τέτοιο Μακμπεθικό σχέδιο για να εξοντώσουν τον Macron και τη μεγάλη του ιδέα, είναι ανησυχητικό σε επίπεδο Σαίξπηρ, τουλάχιστον.
Είναι δύσκολο να πούμε αυτήν τη στιγμή αν πρόκειται για πραγματικό σχέδιο, καθώς ήδη έχει αποκλειστεί από την Ολλανδία, ή αν είναι ένα σχέδιο επί χάρτου σχεδιασμένο για να εντυπωσιάσει τον Trump.
Πιστεύει η ΕΕ ότι αυτές οι συνομιλίες μπορεί να διαρκέσουν μήνες, ίσως και έναν χρόνο ή περισσότερο, και έτσι όλα είναι ακόμα υπό εξέλιξη.
Ένας ευρωπαϊκός στρατός μπορεί να είναι αναπόφευκτος, αλλά μια ευρωπαϊκή στρατιωτική ένωση στρατιωτικής παρουσιάζει, σίγουρα, μια τρομακτική προοπτική.
www.bankingnews.gr
.gif)
Σχόλια αναγνωστών