Άρθρο της Ερμέλα Γιάννα, υποψήφιας Ευρωβουλευτή με το Ποτάμι
"Η ανεργία των νέων εξαφανίστηκε.
Αυτό είναι σίγουρα είδηση για όσους και όσες κάτω των 30 ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν.
Όμως είναι απλή περιγραφή της εξαφάνισης της ανεργίας των νέων ως θέματος συζήτησης σε φόρα και πάνελ των Ευρωεκλογών φέτος.
Ενώ στις Ευρωεκλογές του 2014 αποτελούσε μείζον θέμα σε Ελλάδα και Ευρώπη, τώρα δεν το βλέπουμε.
Λύθηκε το πρόβλημα ή στρέψαμε το βλέμμα μας αλλού;
Τι να πούμε στην κοπέλα που ψάχνει ακόμη;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Από το 2014 μέχρι σήμερα το ποσοστό ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών στην Ευρώπη των 28 μειώθηκε περίπου κατά το ένα τρίτο.
Πρόοδος και επιτυχία για την ΕΕ και τα κράτη μέλη της, θα πει κανείς. Και ναι και όχι, θα πουν τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.
Για το πρώτο τρίμηνο του 2019, η ανεργία των νέων στην ΕΕ-28 παρέμεινε σταθερά υψηλή. Συγκεκριμένα, φαίνεται να έχει κολλήσει στο 15% - διπλάσια της ανεργίας του γενικού πληθυσμού. Σημειωτέον, τα υψηλότερα ποσοστά νεανικής ανεργίας (κάτι πάνω από 30%) παρατηρούνται στην Ελλάδα και την Ιταλία ενώ τα χαμηλότερα (κάτω από 7%) στη Γερμανία και την Τσεχία.
Η εικόνα χειροτερεύει αν κανείς εξετάσει τα παραπάνω ποσοστά σύμφωνα με το φύλο, καθώς σε όλες τις χώρες το ποσοστό ανεργίας των νεαρών γυναικών είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των ανδρών.
Νέα, Ελληνίδα, μητέρα – ο χειρότερος συνδυασμός.
Αν και η εικόνα δεν είναι ίδια παντού, οι αριθμοί επιβεβαιώνουν αυτό που οι περισσότεροι νέοι και νέες σήμερα βιώνουν από πρώτο χέρι.
Όμως, οι κυβερνήσεις σε πολλά κράτη μέλη αδυνατούν ή αρνούνται να καταλάβουν.
¨Ένα σημαντικό κομμάτι της πιο μορφωμένης γενιάς της Ευρώπης κινδυνεύει να καταλήξει και –το χειρότερο να παραμείνει- μόνιμο outsider της αγοράς εργασίας.
To αποτέλεσμα;
Απαξιωμένα πτυχία και δεξιότητες, οικονομική εξάρτηση από γονείς και λοιπούς συγγενείς, πεσμένη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση, ανεβασμένο το αίσθημα του θυμού και της αδικίας, απάθεια προς την πολιτική, περιθωριοποίηση.
Η εγκατάλειψη των νέων προκύπτει και από έναν άλλο δείκτη: το ποσοστό νέων ανθρώπων μεταξύ 20-34 ετών που βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας, εκτός εκπαίδευσης ή κατάρτισης (NEETs). Δηλαδή το ποσοστό των νέων για τους οποίους ο ‘επίσημος’ κόσμος της οικονομίας ή των ‘μεγαλύτερων’ δεν έχει να προσφέρει τίποτε· που αισθάνονται δηλαδή στο περιθώριο χωρίς λεφτά, δουλειά, ασχολία.
Το ποσοστό αυτό παραμένει υψηλό - 17% για την ΕΕ και 28% για την Ελλάδα.
Οι γυναίκες αποτελούν και σε αυτήν την περίπτωση την πλειοψηφία, με τις νεαρές μητέρες να κρατούν τη σημαία της πρωτιάς.
Με λίγα λόγια, διπλή επιβάρυνση για τις γυναίκες και τριπλή για της νέες μαμάδες.
Είναι πλέον σαφές ότι το βάρος της οικονομικής κρίσης, ειδικότερα στις χώρες του Νότου, το κουβαλούν, ακόμη και σήμερα, δυσανάλογα στις πλάτες τους οι νέοι και οι νέες, με πολλούς και πολλές από αυτούς να μένουν εκτός της αγοράς εργασίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, να «σημαδεύονται» ανεπανόρθωτα και τελικώς η προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο να υποσκάπτεται.
Μπορεί η Ευρώπη να δώσει τη λύση στο πρόβλημα; Και μπορεί και οφείλει να το κάνει.
Αρχικά πρέπει να ενισχυθούν οι πρωτοβουλίες και τα προγράμματα που ήδη υπάρχουν, όπως το Youth Guarantee και το Youth on the Move , αλλά και να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα τύπου Erasmus για την απασχόληση των νέων.
Έχει έρθει επίσης η ώρα για τη θέσπιση ευρωπαϊκής ασφάλισης έναντι της ανεργίας, η οποία θα ακολουθεί τους νέους όταν μετακινούνται αλλά και θα σταθεροποιεί μακροοικονομικά.
Σε ότι αφορά την ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας, η θέσπιση ευρωπαϊκής χρηματοδότησης με υψηλότερο κίνδυνο για τις νέες και τους νέους που επιχειρούν κρίνεται κάτι περισσότερο από απαραίτητη.
Τέλος, πρέπει να πετύχουμε την περαιτέρω εμβάθυνση της ενιαίας αγοράς και να κάνουμε τις μεγάλες, απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για το κοινό μας νόμισμα, το ευρώ.
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από αυτά που η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να πετύχει.
Η επόμενη Ευρωβουλή μπορεί και θα παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτήν (ή δυστυχώς) την (αντίθετη) κατεύθυνση.
Οι απαραίτητες προϋποθέσεις για το καλό σενάριο είναι δύο.
Πρώτη προϋπόθεση, η νέα γενιά να μην επιτρέψει σε άλλους (κυρίως άσχετους με εκείνη) να μιλούν και να αποφασίζουν εξ ονόματός της.
Να δει δηλαδή της Ευρωεκλογές σοβαρά και να πάρει το θέμα προσωπικά. Δεύτερη προϋπόθεση, είναι η εκλογή ανθρώπων που αντί για αριστερά ή δεξιά, κοιτούν μπροστά, σκέφτονται έξω από το κουτί.
Που δεν γνωρίζουν μόνο από οφσάιντ, πασαρέλα και δημοσιότητα, αλλά από Ευρώπη, οικονομία, εκπαίδευση, τεχνολογία, δικαιώματα.
Το μέλλον των νέων ανθρώπων είναι το μέλλον της Ευρώπης.
Αυτή είναι η μία όψη.
Η άλλη όψη είναι ότι και το μέλλον της Ευρώπης είναι το μέλλον των νέων ανθρώπων της".
Αυτό είναι σίγουρα είδηση για όσους και όσες κάτω των 30 ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν.
Όμως είναι απλή περιγραφή της εξαφάνισης της ανεργίας των νέων ως θέματος συζήτησης σε φόρα και πάνελ των Ευρωεκλογών φέτος.
Ενώ στις Ευρωεκλογές του 2014 αποτελούσε μείζον θέμα σε Ελλάδα και Ευρώπη, τώρα δεν το βλέπουμε.
Λύθηκε το πρόβλημα ή στρέψαμε το βλέμμα μας αλλού;
Τι να πούμε στην κοπέλα που ψάχνει ακόμη;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Από το 2014 μέχρι σήμερα το ποσοστό ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών στην Ευρώπη των 28 μειώθηκε περίπου κατά το ένα τρίτο.
Πρόοδος και επιτυχία για την ΕΕ και τα κράτη μέλη της, θα πει κανείς. Και ναι και όχι, θα πουν τα τελευταία στοιχεία της Eurostat.
Για το πρώτο τρίμηνο του 2019, η ανεργία των νέων στην ΕΕ-28 παρέμεινε σταθερά υψηλή. Συγκεκριμένα, φαίνεται να έχει κολλήσει στο 15% - διπλάσια της ανεργίας του γενικού πληθυσμού. Σημειωτέον, τα υψηλότερα ποσοστά νεανικής ανεργίας (κάτι πάνω από 30%) παρατηρούνται στην Ελλάδα και την Ιταλία ενώ τα χαμηλότερα (κάτω από 7%) στη Γερμανία και την Τσεχία.
Η εικόνα χειροτερεύει αν κανείς εξετάσει τα παραπάνω ποσοστά σύμφωνα με το φύλο, καθώς σε όλες τις χώρες το ποσοστό ανεργίας των νεαρών γυναικών είναι μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των ανδρών.
Νέα, Ελληνίδα, μητέρα – ο χειρότερος συνδυασμός.
Αν και η εικόνα δεν είναι ίδια παντού, οι αριθμοί επιβεβαιώνουν αυτό που οι περισσότεροι νέοι και νέες σήμερα βιώνουν από πρώτο χέρι.
Όμως, οι κυβερνήσεις σε πολλά κράτη μέλη αδυνατούν ή αρνούνται να καταλάβουν.
¨Ένα σημαντικό κομμάτι της πιο μορφωμένης γενιάς της Ευρώπης κινδυνεύει να καταλήξει και –το χειρότερο να παραμείνει- μόνιμο outsider της αγοράς εργασίας.
To αποτέλεσμα;
Απαξιωμένα πτυχία και δεξιότητες, οικονομική εξάρτηση από γονείς και λοιπούς συγγενείς, πεσμένη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση, ανεβασμένο το αίσθημα του θυμού και της αδικίας, απάθεια προς την πολιτική, περιθωριοποίηση.
Η εγκατάλειψη των νέων προκύπτει και από έναν άλλο δείκτη: το ποσοστό νέων ανθρώπων μεταξύ 20-34 ετών που βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας, εκτός εκπαίδευσης ή κατάρτισης (NEETs). Δηλαδή το ποσοστό των νέων για τους οποίους ο ‘επίσημος’ κόσμος της οικονομίας ή των ‘μεγαλύτερων’ δεν έχει να προσφέρει τίποτε· που αισθάνονται δηλαδή στο περιθώριο χωρίς λεφτά, δουλειά, ασχολία.
Το ποσοστό αυτό παραμένει υψηλό - 17% για την ΕΕ και 28% για την Ελλάδα.
Οι γυναίκες αποτελούν και σε αυτήν την περίπτωση την πλειοψηφία, με τις νεαρές μητέρες να κρατούν τη σημαία της πρωτιάς.
Με λίγα λόγια, διπλή επιβάρυνση για τις γυναίκες και τριπλή για της νέες μαμάδες.
Είναι πλέον σαφές ότι το βάρος της οικονομικής κρίσης, ειδικότερα στις χώρες του Νότου, το κουβαλούν, ακόμη και σήμερα, δυσανάλογα στις πλάτες τους οι νέοι και οι νέες, με πολλούς και πολλές από αυτούς να μένουν εκτός της αγοράς εργασίας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, να «σημαδεύονται» ανεπανόρθωτα και τελικώς η προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο να υποσκάπτεται.
Μπορεί η Ευρώπη να δώσει τη λύση στο πρόβλημα; Και μπορεί και οφείλει να το κάνει.
Αρχικά πρέπει να ενισχυθούν οι πρωτοβουλίες και τα προγράμματα που ήδη υπάρχουν, όπως το Youth Guarantee και το Youth on the Move , αλλά και να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα τύπου Erasmus για την απασχόληση των νέων.
Έχει έρθει επίσης η ώρα για τη θέσπιση ευρωπαϊκής ασφάλισης έναντι της ανεργίας, η οποία θα ακολουθεί τους νέους όταν μετακινούνται αλλά και θα σταθεροποιεί μακροοικονομικά.
Σε ότι αφορά την ενίσχυση της νεανικής επιχειρηματικότητας, η θέσπιση ευρωπαϊκής χρηματοδότησης με υψηλότερο κίνδυνο για τις νέες και τους νέους που επιχειρούν κρίνεται κάτι περισσότερο από απαραίτητη.
Τέλος, πρέπει να πετύχουμε την περαιτέρω εμβάθυνση της ενιαίας αγοράς και να κάνουμε τις μεγάλες, απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για το κοινό μας νόμισμα, το ευρώ.
Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από αυτά που η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να πετύχει.
Η επόμενη Ευρωβουλή μπορεί και θα παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτήν (ή δυστυχώς) την (αντίθετη) κατεύθυνση.
Οι απαραίτητες προϋποθέσεις για το καλό σενάριο είναι δύο.
Πρώτη προϋπόθεση, η νέα γενιά να μην επιτρέψει σε άλλους (κυρίως άσχετους με εκείνη) να μιλούν και να αποφασίζουν εξ ονόματός της.
Να δει δηλαδή της Ευρωεκλογές σοβαρά και να πάρει το θέμα προσωπικά. Δεύτερη προϋπόθεση, είναι η εκλογή ανθρώπων που αντί για αριστερά ή δεξιά, κοιτούν μπροστά, σκέφτονται έξω από το κουτί.
Που δεν γνωρίζουν μόνο από οφσάιντ, πασαρέλα και δημοσιότητα, αλλά από Ευρώπη, οικονομία, εκπαίδευση, τεχνολογία, δικαιώματα.
Το μέλλον των νέων ανθρώπων είναι το μέλλον της Ευρώπης.
Αυτή είναι η μία όψη.
Η άλλη όψη είναι ότι και το μέλλον της Ευρώπης είναι το μέλλον των νέων ανθρώπων της".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών