Τελευταία Νέα
Απόψεις - Άρθρα

Rutherford institute: Η δυστοπία μεταμφιεσμένη σε δημοκρατία - Η πανδημία μετέτρεψε την ελευθερία σε ψευδαίσθηση

Rutherford institute: Η δυστοπία μεταμφιεσμένη σε δημοκρατία - Η πανδημία μετέτρεψε την ελευθερία σε ψευδαίσθηση
Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας θα συνεχιστεί όσο είναι κερδοφόρο να συνεχιστεί η ψευδαίσθηση.

«Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας θα συνεχιστεί όσο είναι κερδοφόρο να συνεχιστεί η ψευδαίσθηση.
Στο σημείο που η ψευδαίσθηση γίνεται πολύ ακριβή για να διατηρηθεί, απλώς θα κατεβάσουν το σκηνικό, θα τραβήξουν τις κουρτίνες, θα απομακρύνουν τα τραπέζια και τις καρέκλες και θα δείτε τον τοίχο από τούβλα στο πίσω μέρος του θεάτρου».
Δεν είμαστε πια ελεύθεροι αναφέρει το Rutherford institute.
Ζούμε σε έναν κόσμο προσεκτικά κατασκευασμένο για να μοιάζει με αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά είναι μια ψευδαίσθηση.
Πιστεύουμε ότι έχουμε την ελευθερία να εκλέγουμε τους ηγέτες μας, αλλά μας επιτρέπεται να συμμετέχουμε μόνο στο τελετουργικό της ψηφοφορίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή εκλογική επιλογή ή πραγματική εκπροσώπηση όταν περιοριζόμαστε στις επιλογές μας σε έναν από τους δύο υποψηφίους που συνδέονται με το Βαθύ Κράτος και υποτάσσονται σε μια ολιγαρχική ελίτ.
Πιστεύουμε ότι έχουμε την ελευθερία του λόγου, αλλά είμαστε τόσο ελεύθεροι να μιλάμε όσο το επιτρέπει η κυβέρνηση και τα όργανα της.
Πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να ασκούμε ελεύθερα τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, αλλά αυτά τα δικαιώματα καταρρίπτονται εάν και όταν συγκρούονται με τις προτεραιότητες της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για εντολές COVID-19 είτε για κοινωνικές αξίες σχετικά με την ισότητα των φύλων, το φύλο και τον γάμο.
Πιστεύουμε ότι έχουμε την ελευθερία να πηγαίνουμε όπου θέλουμε και να κυκλοφορούμε ελεύθερα αλλά με πρόσχημα την πανδημία και αυτό καταρρίφθηκε, πρόστιμα και κυρώσεις που ρυθμίζουν και περιορίζουν την αυτονομία μας και κάμερες παρακολούθησης που παρακολουθούν τις κινήσεις μας.
Τα τιμωρητικά προγράμματα αφαιρούν από τους πολίτες τα διαβατήριά τους  και το δικαίωμα να ταξιδεύουν λόγω απλήρωτων φόρων.
Πιστεύουμε ότι έχουμε συμφέροντα ιδιοκτησίας στα σπίτια και στο σώμα μας, αλλά δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια ελευθερία όταν η κυβέρνηση μπορεί να αρπάξει την περιουσία σας, να κάνει έφοδο στο σπίτι σας και να σας υπαγορεύσει τι θα κάνετε με το σώμα μας όπως στην περίπτωση των εμβολίων….
Πιστεύουμε ότι έχουμε την ελευθερία να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας έναντι εξωτερικών απειλών, αλλά δεν υπάρχει δικαίωμα αυτοάμυνας ενάντια στην στρατιωτικοποιημένη αστυνομία που είναι εξουσιοδοτημένη να ερευνά, οποιονδήποτε θεωρεί ύποπτο.
Δεν μπορεί να υπάρχει δικαίωμα κατοχής όπλων εν όψει των  νόμων περί όπλων, στο μέλλον η κατοχή όπλων είναι υπερβολικά δύσκολη.
Πιστεύουμε ότι είμαστε αθώοι μέχρι να αποδειχθούμε ένοχοι, αλλά το βάρος της απόδειξης μας καθιστά όλους ύποπτους.
Ένα σύστημα κοινωνικής πίστωσης (παρόμοιο με αυτό της Κίνας) που επιβραβεύει τη συμπεριφορά που θεωρείται «αποδεκτή» και  τιμωρεί τη συμπεριφορά που η κυβέρνηση και άτυποι θεσμοί… θεωρούν προσβλητική, παράνομη ή ακατάλληλη.
Πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα στη δίκαιη απονομή δικαιοσύνης, αλλά αυτή η διασφάλιση της δικαιοσύνης έχει αφαιρεθεί από το δικαστικό σύστημα που είναι σκληρά διασυνδεδεμένο με τις κυβερνήσεις.
Μειώνοντας σταδιακά τις ελευθερίες μας—ελευθερία του λόγου, συνάθροιση, δικαιοσύνη, ιδιωτικότητα κ.λπ.— η κυβέρνηση, στην πραγματικότητα, απελευθερώθηκε από συμβατή υποχρέωση για σεβασμό των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών, οι κυβερνήσεις δυσκολεύονται να επιστρέψουν στην κανονικότητα… η φθίνουσα πορεία του covid 19… τους χαλάει τα σχέδια.
Υποβοηθούμενη και υποβοηθούμενη από τα νομοθετικά σώματα, τα δικαστήρια και την Corporate America, η κυβέρνηση ξαναγράφει με πολλή δουλειά τη σύμβαση (γνωστή και ως το Σύνταγμα) που καθιερώνει τους πολίτες ως αφέντες και τους πράκτορες της κυβέρνησης ως υπηρέτες.
Έχουμε ανταλλάξει το δικαίωμά μας στην αυτοδιακυβέρνηση, την αυτοάμυνα, την ιδιωτική ζωή και στο πιο σημαντικό δικαίωμα από όλα: το δικαίωμα να πούμε στην κυβέρνηση «άσε με στο διάολο ήσυχο».
Σε αντάλλαγμα με την υπόσχεση για ασφαλείς δρόμους, ασφαλή σχολεία, γειτονιές χωρίς μάστιγα εγκληματικότητας και ναρκωτικών, χαμηλότερους φόρους, χαμηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας και εύκολα προσβάσιμη τεχνολογία, υγειονομική περίθαλψη, νερό, τροφή και ρεύμα, ανοίξαμε την πόρτα στη στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, την κυβερνητική επιτήρηση, την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, σε πολιτικές μηδενικής ανοχής στα σχολεία και πολλά άλλα ακραία…
Ζητήσαμε από τους νομοθέτες να είναι σκληροί απέναντι στο έγκλημα και έχουμε κατακλυστεί από μια πληθώρα νόμων που ποινικοποιούν σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής μας.
Μέχρι στιγμής, μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν 4500 ποινικοί νόμοι και 300.000 ποινικοί κανονισμοί που έχουν ως αποτέλεσμα ο μέσος αμερικανός να εμπλέκεται εν αγνοία του σε εγκληματικές πράξεις τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα.
Για παράδειγμα, στην οικογένεια ενός 11χρονου κοριτσιού επιβλήθηκε πρόστιμο 535 δολαρίων για παραβίαση του Ομοσπονδιακού Νόμου για τα Μεταναστευτικά Πουλιά, αφού το νεαρό κορίτσι έσωσε ένα μικρό δρυοκολάπτη από γάτες.
Θέλαμε να συλληφθούν οι εγκληματίες αλλά δεν θέλαμε να πληρώσουμε για τη φυλάκισή τους.
Αυτό που έχουμε είναι ένα έθνος π.χ. στις ΗΠΑ… που υπερηφανεύεται για το υψηλότερο ποσοστό φυλάκισης στον κόσμο, με περισσότερους από 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους φυλακισμένους, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν υποπέσει σε βίαια εγκλήματα.
Θέλαμε οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου να έχουν τους απαραίτητους πόρους ώστε να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία, το έγκλημα και τα ναρκωτικά.
Αντίθετα, αυτό που πήραμε ήταν στρατιωτικοποιημένη αστυνομία εξοπλισμένη με τουφέκια M-16, εκτοξευτές χειροβομβίδων, σιγαστήρες, άρματα μάχης εξοπλισμός σχεδιασμένος για το πεδίο της μάχης.
Η αστυνομία εναντίον των πολιτών.
Αποδεχθήκαμε την υπόσχεση της κυβέρνησης για ασφαλέστερους δρόμους, αλλά βρεθήκαμε εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα καμερών, που στο όνομα της οδικής ασφάλειας, μοιράζουν πρόστιμα.
Με όλα αυτά – και όχι μόνο αυτά - η τυραννία ανακάμπτει και η ελευθερία υποχωρεί αλλά γίνεται με τέτοιο τρόπο που το κοινωνικό σύνολο δεν το αντιλαμβάνεται.
Δεν μπορούμε πλέον να διατηρήσουμε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας.
Με κάθε νέο νόμο που θεσπίζεται από ομοσπονδιακά και πολιτειακά νομοθετικά σώματα, κάθε νέα απόφαση που εκδίδεται από κυβερνητικά δικαστήρια με εξωφρενικά πρωτόκολλα «εμείς οι άνθρωποι» πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν έχουμε κανένα δικαίωμα πέραν από αυτά που μας καθορίζουν οι κυβερνήσεις.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης