Οι εκλογές του Μάη και οι ερχόμενες της 25ης Ιουνίου, αν μη τι άλλο χαρακτηρίστηκαν (και θα χαρακτηριστούν εκ νέου) από τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ.
Τις εκλογές αυτές πιο πολύ τις έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο τις κέρδισε η ΝΔ.
Και εδώ που τα λέμε, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ στην τωρινή του κατάσταση θα μπορούσε να χάσει από αυτή τη Νέα Δημοκρατία. Οι λογικοί πολίτες (πολλοί εξ αυτών ψήφισαν ΝΔ) αναρωτήθηκαν πως είναι δυνατόν μετά την τετραετία διακυβέρνησης της ΝΔ και τον κυνισμό που τη συνόδεψε σε όλες τις περιστάσεις, αυτό το κόμμα να σαρώσει. Επίσης, οι λογικοί πολίτες διερωτήθηκαν πως είναι δυνατόν μετά από έναν τουλάχιστον δεκαετή κύκλο κρίσης με τα πάνδεινα που έφερε σε αυτή τη χώρα, να καταλήξουμε ξανά με το κόμμα που φέρει την κύρια ευθύνη για την καταστροφή αυτού του τόπου.
Κάποιοι επικαλέστηκαν το μιντιακό κατεστημένο που έχει στηθεί, κάποιοι άλλοι το χρήμα που μοίρασε σε συγκεκριμένα συμφέροντα το κυβερνών κόμμα. Κι όμως, σε μία χώρα 10 εκατομμυρίων πολιτών, τα προαναφερθέντα δεν στέκονται αρκετά για να χαρίσουν μία τόσο συντριπτική νίκη σε ένα κόμμα.
Αναρωτιέστε λοιπόν αν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος στον οποίο οφείλεται ο διασυρμός του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει ένας, υπάρχουν πολλοί. Αν και για να είμαι ειλικρινής δεν «σκαμπάζω» από πολιτική και γενικότερα δεν είναι η καλύτερή μου να γράφω τέτοιου είδους άρθρα, είναι πλέον τόσο εξόφθαλμα τα λάθη, που μπορούν να συνοψιστούν παρακάτω. Και για να ξεκαθαριστεί σε όποιο τρολλ τρέξει να σχολιάσει το άρθρο, δεν έχω ψηφίσει ποτέ ΝΔ (και δεν ξέρω αν πρόκειται να ψηφίσω γενικότερα κάποιον εκφραστή συντηρητικών θέσεων ή οτιδήποτε έχει σχέση με τη ΔΑΠ).
Αγαπητέ ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, εδώ θα βρεις (δωρεάν, for free που λένε στο χωριό μου) βασικές συμβουλές για να αποφύγεις την εξαΰλωση:
1. Παύλος Πολάκης
Συμφωνώ προσωπικά με πολλές από τις θέσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου. Ωστόσο, στον διάλογο και ειδικά στον δημόσιο, παίζει σημαντικότατο ρόλο ο τρόπος που θα επικοινωνήσεις το επιχείρημά σου. Όπως χαρακτηριστικά είχε αναφερθεί, μπορεί να βρίσεις πάνω στην κουβέντα έναν άνθρωπο και να χαμογελάσει καλοσυνάτα, ενώ μπορεί να πεις ένα «ρε» ή ένα «πας καλά;» και ο άλλος να προσπαθήσει να σε δολοφονήσει από τα νεύρα του. Ο τραμπουκισμός και μάλιστα μέσα στη Βουλή, μόνο διώχνει κόσμο από οποιαδήποτε ομάδα, οπουδήποτε κόμμα, οποιοδήποτε κίνημα. Προσωπικά, γνωρίζω ουκ ολίγους ανθρώπους στον περίγυρό μου που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή υπάρχει αυτός ο άνθρωπος στο ψηφοδέλτιο. Χορτάσαμε πια από γεμάτους αέρα τσαμπουκάδες και επιθέσεις μέσω του βόθρου των social media.
2. Πόπη Τσαπανίδου
Η συμπαθέστατη δημοσιογράφος, ήρθε από το πουθενά για να δώσει προβάδισμα… στη ΝΔ. Όταν αηδιάζεις -ορθώς- από τη στρατολόγηση δημοσιογράφων στα ψηφοδέλτια της ΝΔ επί τόσα χρόνια και καταλαβαίνεις το παιχνίδι που παίζεται, δεν γίνεται να πράττεις ακριβώς το ίδιο και μάλιστα η αξιαγάπητη Πόπη να αποκτά έναν πρωτοφανή φανατισμό με το κόμμα. Με άλλα λόγια, δεν ταιριάζουν αυτού του είδους οι φιλοφρονήσεις και αυτός ο φανατισμός σε ένα κόμμα που υποτίθεται πως προωθεί πιο φρέσκιες ιδέες. Αν θέλαμε φιλοφρονήσεις κατωτέρου επιπέδου και φανατισμό, υπάρχει ο Οικονόμου (ο δημοσιογράφος και ο πρώην εκπρόσωπος), υπάρχει ο Αυτιάς, υπάρχει ο Σκέρτσος και οι λοιποί σπεσιαλίστες του είδους.
3. Φθηνές αντιγραφές
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λάνσαρε ένα νεανικό πρόσωπο στο TikTok. Για όσους δεν γνωρίζουν το TikTok, πρόκειται απλά για ένα σύγχρονο πρόβλημα για τη νεολαία και γενικότερα την κοινωνία. Δεν είναι ανάγκη ο Αλέξης Τσίπρας να αντιγράψει και μάλιστα με τουλάχιστον άβολο τρόπο, την κίνηση του αντιπάλου του. Θα ξαναπώ πως «χτυπάνε άσχημα» τέτοιες πρακτικές σε ένα κόμμα που θα έπρεπε να παρουσιάζει πιο αληθινό πρόσωπο, πιο επικεντρωμένο στις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών.
4. Επίθεση σε άλλα αριστερά κόμματα (που ανταπέδωσαν, ωστόσο)
Το να προσπαθείς να πάρεις το φαΐ του διπλανού σου είναι άκομψο. Επίσης, προσφέρει ένα ανέλπιστο δώρο στο κάθε αρπακτικό, καθώς εν τέλει εσύ και ο γείτονάς σου θα σκοτωθείτε μεταξύ σας και το φαγητό και των δύο θα το πάρει το αρπακτικό.
5. Ο κόσμος ζητά σταθερότητα
Φθάνουμε στον σημαντικότερο λόγο από όλους. Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ξέρω αν αυτό είναι απαραίτητα καλό, καθώς βρισκόμαστε σε μία εποχή που όλοι κοιτούν να εξασφαλίσουν έστω τα ελάχιστα και να αποφύγουν οποιοδήποτε ρίσκο· ακόμη και αν το ρίσκο είναι αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσει η κοινωνία και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής μελλοντικά.
Και δεν εννοώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινούσε κάποιου είδους επανάσταση. Ακόμη και αν υπήρχε ένα τίμιο κόμμα που θα έδινε πραγματική ελπίδα -π.χ. όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του 2015- ενδέχεται να έχανε τις εκλογές (αλλά με όχι τόσο μεγάλη διαφορά). Και αυτό διότι είναι πλέον σημείο των καιρών μας να είναι όλα τόσα «γρήγορα» και αβέβαια και οι πολίτες αποζητούν την ελάχιστη δυνατή «ασφάλεια».
Άρα, όταν ζεις σε αυτή την κοινωνία και «διαβάζεις» αυτό το κλίμα, προσαρμόζεσαι αναλόγως αν θες να διεκδικήσεις την ηγεσία της χώρας. Πόσο μάλλον αν έχεις ήδη πληγώσει ακόλουθούς σου στη «στροφή» του 2015. Όταν έχεις αυτό το ιστορικό, δεν γίνεται να συνεχίζεις να μιλάς με ανεγκέφαλα επιχειρήματα και δήθεν επαναστατικές δηλώσεις με κανένα υπόβαθρο. Δεν γίνεται να αλλάζεις απόψεις σε nanosecond, γιατί ο κόσμος πλέον έχει πραγματικά κουραστεί.
Ειλικρινά, αν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έπαιρναν όρκο σιωπής δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, τα ποσοστά του κόμματος θα ήταν κατά πολύ υψηλότερα.
6. Αδυναμία συνειδητοποίησης όλων των παραπάνω
Αυτό που λέμε «στην κοσμάρα του». Τρανή απόδειξη οι δηλώσεις του «αχάμπαρου» Χρήστου Σπίρτζη για διεκδίκηση της κυβέρνησης την 25η Ιουνίου, λίγες ώρες μετά τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο.
*Σημείωση: Δεν με ενδιαφέρει καν ποιος κυβερνά, αλλά μόνο να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Αυτό είναι το μόνο «πολιτικό» κριτήριο.
www.bankingnews.gr
Τις εκλογές αυτές πιο πολύ τις έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο τις κέρδισε η ΝΔ.
Και εδώ που τα λέμε, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ στην τωρινή του κατάσταση θα μπορούσε να χάσει από αυτή τη Νέα Δημοκρατία. Οι λογικοί πολίτες (πολλοί εξ αυτών ψήφισαν ΝΔ) αναρωτήθηκαν πως είναι δυνατόν μετά την τετραετία διακυβέρνησης της ΝΔ και τον κυνισμό που τη συνόδεψε σε όλες τις περιστάσεις, αυτό το κόμμα να σαρώσει. Επίσης, οι λογικοί πολίτες διερωτήθηκαν πως είναι δυνατόν μετά από έναν τουλάχιστον δεκαετή κύκλο κρίσης με τα πάνδεινα που έφερε σε αυτή τη χώρα, να καταλήξουμε ξανά με το κόμμα που φέρει την κύρια ευθύνη για την καταστροφή αυτού του τόπου.
Κάποιοι επικαλέστηκαν το μιντιακό κατεστημένο που έχει στηθεί, κάποιοι άλλοι το χρήμα που μοίρασε σε συγκεκριμένα συμφέροντα το κυβερνών κόμμα. Κι όμως, σε μία χώρα 10 εκατομμυρίων πολιτών, τα προαναφερθέντα δεν στέκονται αρκετά για να χαρίσουν μία τόσο συντριπτική νίκη σε ένα κόμμα.
Αναρωτιέστε λοιπόν αν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος στον οποίο οφείλεται ο διασυρμός του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει ένας, υπάρχουν πολλοί. Αν και για να είμαι ειλικρινής δεν «σκαμπάζω» από πολιτική και γενικότερα δεν είναι η καλύτερή μου να γράφω τέτοιου είδους άρθρα, είναι πλέον τόσο εξόφθαλμα τα λάθη, που μπορούν να συνοψιστούν παρακάτω. Και για να ξεκαθαριστεί σε όποιο τρολλ τρέξει να σχολιάσει το άρθρο, δεν έχω ψηφίσει ποτέ ΝΔ (και δεν ξέρω αν πρόκειται να ψηφίσω γενικότερα κάποιον εκφραστή συντηρητικών θέσεων ή οτιδήποτε έχει σχέση με τη ΔΑΠ).
Αγαπητέ ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, εδώ θα βρεις (δωρεάν, for free που λένε στο χωριό μου) βασικές συμβουλές για να αποφύγεις την εξαΰλωση:
1. Παύλος Πολάκης
Συμφωνώ προσωπικά με πολλές από τις θέσεις του συγκεκριμένου ανθρώπου. Ωστόσο, στον διάλογο και ειδικά στον δημόσιο, παίζει σημαντικότατο ρόλο ο τρόπος που θα επικοινωνήσεις το επιχείρημά σου. Όπως χαρακτηριστικά είχε αναφερθεί, μπορεί να βρίσεις πάνω στην κουβέντα έναν άνθρωπο και να χαμογελάσει καλοσυνάτα, ενώ μπορεί να πεις ένα «ρε» ή ένα «πας καλά;» και ο άλλος να προσπαθήσει να σε δολοφονήσει από τα νεύρα του. Ο τραμπουκισμός και μάλιστα μέσα στη Βουλή, μόνο διώχνει κόσμο από οποιαδήποτε ομάδα, οπουδήποτε κόμμα, οποιοδήποτε κίνημα. Προσωπικά, γνωρίζω ουκ ολίγους ανθρώπους στον περίγυρό μου που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή υπάρχει αυτός ο άνθρωπος στο ψηφοδέλτιο. Χορτάσαμε πια από γεμάτους αέρα τσαμπουκάδες και επιθέσεις μέσω του βόθρου των social media.
2. Πόπη Τσαπανίδου
Η συμπαθέστατη δημοσιογράφος, ήρθε από το πουθενά για να δώσει προβάδισμα… στη ΝΔ. Όταν αηδιάζεις -ορθώς- από τη στρατολόγηση δημοσιογράφων στα ψηφοδέλτια της ΝΔ επί τόσα χρόνια και καταλαβαίνεις το παιχνίδι που παίζεται, δεν γίνεται να πράττεις ακριβώς το ίδιο και μάλιστα η αξιαγάπητη Πόπη να αποκτά έναν πρωτοφανή φανατισμό με το κόμμα. Με άλλα λόγια, δεν ταιριάζουν αυτού του είδους οι φιλοφρονήσεις και αυτός ο φανατισμός σε ένα κόμμα που υποτίθεται πως προωθεί πιο φρέσκιες ιδέες. Αν θέλαμε φιλοφρονήσεις κατωτέρου επιπέδου και φανατισμό, υπάρχει ο Οικονόμου (ο δημοσιογράφος και ο πρώην εκπρόσωπος), υπάρχει ο Αυτιάς, υπάρχει ο Σκέρτσος και οι λοιποί σπεσιαλίστες του είδους.
3. Φθηνές αντιγραφές
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λάνσαρε ένα νεανικό πρόσωπο στο TikTok. Για όσους δεν γνωρίζουν το TikTok, πρόκειται απλά για ένα σύγχρονο πρόβλημα για τη νεολαία και γενικότερα την κοινωνία. Δεν είναι ανάγκη ο Αλέξης Τσίπρας να αντιγράψει και μάλιστα με τουλάχιστον άβολο τρόπο, την κίνηση του αντιπάλου του. Θα ξαναπώ πως «χτυπάνε άσχημα» τέτοιες πρακτικές σε ένα κόμμα που θα έπρεπε να παρουσιάζει πιο αληθινό πρόσωπο, πιο επικεντρωμένο στις πραγματικές ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών.
4. Επίθεση σε άλλα αριστερά κόμματα (που ανταπέδωσαν, ωστόσο)
Το να προσπαθείς να πάρεις το φαΐ του διπλανού σου είναι άκομψο. Επίσης, προσφέρει ένα ανέλπιστο δώρο στο κάθε αρπακτικό, καθώς εν τέλει εσύ και ο γείτονάς σου θα σκοτωθείτε μεταξύ σας και το φαγητό και των δύο θα το πάρει το αρπακτικό.
5. Ο κόσμος ζητά σταθερότητα
Φθάνουμε στον σημαντικότερο λόγο από όλους. Κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ξέρω αν αυτό είναι απαραίτητα καλό, καθώς βρισκόμαστε σε μία εποχή που όλοι κοιτούν να εξασφαλίσουν έστω τα ελάχιστα και να αποφύγουν οποιοδήποτε ρίσκο· ακόμη και αν το ρίσκο είναι αναγκαία προϋπόθεση για να προχωρήσει η κοινωνία και να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής μελλοντικά.
Και δεν εννοώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινούσε κάποιου είδους επανάσταση. Ακόμη και αν υπήρχε ένα τίμιο κόμμα που θα έδινε πραγματική ελπίδα -π.χ. όπως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του 2015- ενδέχεται να έχανε τις εκλογές (αλλά με όχι τόσο μεγάλη διαφορά). Και αυτό διότι είναι πλέον σημείο των καιρών μας να είναι όλα τόσα «γρήγορα» και αβέβαια και οι πολίτες αποζητούν την ελάχιστη δυνατή «ασφάλεια».
Άρα, όταν ζεις σε αυτή την κοινωνία και «διαβάζεις» αυτό το κλίμα, προσαρμόζεσαι αναλόγως αν θες να διεκδικήσεις την ηγεσία της χώρας. Πόσο μάλλον αν έχεις ήδη πληγώσει ακόλουθούς σου στη «στροφή» του 2015. Όταν έχεις αυτό το ιστορικό, δεν γίνεται να συνεχίζεις να μιλάς με ανεγκέφαλα επιχειρήματα και δήθεν επαναστατικές δηλώσεις με κανένα υπόβαθρο. Δεν γίνεται να αλλάζεις απόψεις σε nanosecond, γιατί ο κόσμος πλέον έχει πραγματικά κουραστεί.
Ειλικρινά, αν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έπαιρναν όρκο σιωπής δύο εβδομάδες πριν τις εκλογές, τα ποσοστά του κόμματος θα ήταν κατά πολύ υψηλότερα.
6. Αδυναμία συνειδητοποίησης όλων των παραπάνω
Αυτό που λέμε «στην κοσμάρα του». Τρανή απόδειξη οι δηλώσεις του «αχάμπαρου» Χρήστου Σπίρτζη για διεκδίκηση της κυβέρνησης την 25η Ιουνίου, λίγες ώρες μετά τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ τον Μάιο.
*Σημείωση: Δεν με ενδιαφέρει καν ποιος κυβερνά, αλλά μόνο να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Αυτό είναι το μόνο «πολιτικό» κριτήριο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών