Άρθρο του οικονομολόγου Σαράντου Λέκκα
Οι εκλογές όπως και τα εκλογικά συστήματα πρέπει να έχουν ένα και μοναδικό στόχο: τη διαμόρφωση συνθηκών προς την κατεύθυνση ισχυρών κυβερνήσεων ώστε να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα και να μπαίνουν οι βάσεις για ανάπτυξη και ευημερία.
Οτιδήποτε άλλο διαμορφώνει συνθήκες αντίστροφες της πολιτικής ορθότητας δίνοντας την ευκαιρία σε περιθωριακές ή αντιδημοκρατικές δυνάμεις να επιβάλουν τις ουτοπίες τους, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Στη βάση αυτή η συνεργασία του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου στην Γαλλία και στον δεύτερο γύρο των εθνικών εκλογών, εάν υποθέσουμε ότι ο Μελανσόν και η άκρα γαλλική αριστερά αποτελούν τμήμα του δημοκρατικού τόξου, είναι λάθος.
Μπορεί βραχυπρόθεσμα να καλύπτει τις κοντόφθαλμες πολιτικές ανάγκες του προέδρου Μακρόν, πλην όμως σε βάθος χρόνου δημιουργεί τις προϋποθέσεις περαιτέρω ενίσχυσης του κόμματος της Λεπέν.
Η ιδιόμορφη συνεργασία της κεντροδεξιάς με όλο το φάσμα της αριστεράς, από την οικολογία μέχρι την άκρα αριστερά, μέσω της συμφωνίας αλληλοϋποστήριξης με την απόσυρση 224 υποψηφίων από 218 περιφέρειες μπορεί να οδήγησε το κόμμα της Λεπέν στη τρίτη θέση από πλευράς εδρών, όμως αγνοεί τα πραγματικά πολιτικά δεδομένα στην βάση του εκλογικού σώματος.
Τα πολιτικά τεχνάσματα διαχρονικά δεν επέλυσαν κανένα πρόβλημα, ούτε ανέκοψαν την πορεία των πραγμάτων όπως αυτά διαμορφώνονται στα έγκατα του πολιτικού σώματος.
Ευκαιριακές συμμαχίες, χωρίς πολιτικό βάθος, όπως αυτή του Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP) στο oποίο συμμετέχουν κόμματα σοσιαλιστικά, οικολογικά, αριστερά και που διαμορφώνονται λίγες ημέρες μετά την προκήρυξη των εκλογών ξεχνώντας ότι ανάλογα πειράματα έχουν αποτύχει λόγω πολιτικής ασυνεννοησίας κατά το πρόσφατο παρελθόν δεν αποτελούν εχέγγυα πολιτικής σοβαρότητας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις διαπαραταξιακές συμμαχίες που αποσκοπούν μόνο και αποκλειστικά στο να αποκρούσουν την επελαύνουσα Λεπέν όταν ο επικεφαλής του ενός πόλου ο πρόεδρος Μακρόν λίγο πριν τις εκλογές αναφερόμενος στο πιο δημοφιλή πόλο της αριστερής συμμαχίας Μελανσόν έλεγε ότι αποτελεί πανούκλα και απειλή για την δημοκρατία και το κόμμα του η Ανυπότακτη Γαλλία ένα κύβο λαϊκισμού, εξτρεμισμού και αντισημιτισμού.
Η δε αποτυχία Μακρόν είναι απόλυτη αφού ο βασικός του στόχος άμα την ανάληψη της Προεδρίας του ήταν να μην υπάρξει ενίσχυση των δυο άκρων.
Ενίσχυσε και τα δυο.
Την ακροδεξιά αποτυγχάνοντας πλήρως σε θέματα οικονομίας, μετανάστευσης και ασφάλειας, την δε ακροαριστερά μέσω των πολιτικών αλχημειών και των ιδιότυπων συνεργασιών.
Η ενίσχυση της ακροδεξιάς είναι ουσιαστική με προοπτικές περαιτέρω ανόδου, ενώ η ενίσχυση της ακροαριστεράς ευκαιριακή και θνησιγενής.
Είναι θνησιγενής διότι η κυβέρνηση που θα διαμορφωθεί θα είναι απόλυτα ασταθής και θα εντείνει την κρίση σε όλα τα επίπεδα γιατί όπως προαναφέραμε οι προοπτικές περαιτέρω ανόδου της ακροδεξιάς πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.
Όταν μια χώρα όπως η Γαλλία με ΑΕΠ άνω των 3 τρις ευρώ καταγράφει ελλείμματα κατά την τελευταία 10ετία για να στηρίξει την δημοσιονομική της πολιτική , 5,5% ήταν το έλλειμμα του 2023, και το δημόσιο χρέος μετά το 2020 βρίσκεται σταθερά πάνω από το 100% του ΑΕΠ, σήμερα βρίσκεται στο 110,6%, από τα μεγαλύτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκείνο που σίγουρα δεν θέλει είναι μια κυβέρνηση που θα ξεκινούσε αριστερόστροφα πειράματα.
Το οικονομικό πρόγραμμα της αριστερής συμμαχίας, μέσω της αύξησης των δημοσίων δαπανών , της μείωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και της αύξησης του κατώτατου μισθού έχουν κοστολογηθεί γύρω στα 179 δις ευρώ , ποσό που τρομάζει κάθε σκεπτόμενο άτομο.
Βάζοντας την αριστερά να κυβερνήσει ο Μακρόν επιδοτεί εκ νέου το κόμμα της Λεπέν ανοίγοντας το δρόμο για την απόλυτη κυριαρχία του.
Η Λεπέν στις εκλογές του 2017 πήρε 7 έδρες , στις εκλογές του 2022 πήρε 89 έδρες και στις τωρινές εκλογές πήρε 143 έδρες, την ίδια ώρα το κόμμα του Μακρόν από τις 250 έδρες του 2022 έπεσε στις 168 έδρες.
Η Λεπέν στις βουλευτικές του 2022 ψηφίστηκε από 4,2 εκατομμύρια ψηφοφόρους ενώ το 2024 ψηφίστηκε από 10,1 εκατ. ψηφοφόρους, όταν το μέτωπο της αριστεράς έλαβε 7 εκατ. ψήφους και το κόμμα του Μακρόν 6,3 εκατ. ψήφους.
Η δυσαρμονία ψήφων και εδρών είναι εμφανής, όπως εμφανής είναι και η δυναμική της Λεπέν την οποία ενίσχυσε ο Μακρόν με τις αποτυχημένες πολιτικές και εκλογικές του πρακτικές .
Κατά την προσωπική μας άποψη η άνοδος στον πρωθυπουργικό θώκο της Γαλλίας του προστατευόμενου της Λεπέν , του κ. Μπαρντελά, με πρόεδρο τον Μακρόν θα ήταν το καλλίτερο σενάριο αποσυμπίεσης του πολιτικού σκηνικού στην Γαλλία.
Η απομυθοποίηση στην βάση των μεγάλων προβλημάτων θα ήταν άμεση και η αστικοποίηση της Γαλλικής ακροδεξιάς θα ήταν ανάλογη της Μελόνι στην Ιταλία.
Όταν η ρητορεία βλέπει εκ των εσω και από θέση ευθύνης την πραγματικότητα πάντα αναθεωρεί τις απόψεις της .
Τότε η αναφορά σε ψευδαισθήσεις θα δικαιολογήσει τις κολοτούμπες οι οποίες θα είναι μεγάλες και ριζικές μεταβάλλοντας την φυσιογνωμία και τους προσανατολισμούς των πολιτικών άκρων.
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
www.bankingnews.gr
Οτιδήποτε άλλο διαμορφώνει συνθήκες αντίστροφες της πολιτικής ορθότητας δίνοντας την ευκαιρία σε περιθωριακές ή αντιδημοκρατικές δυνάμεις να επιβάλουν τις ουτοπίες τους, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές, με καταστροφικά αποτελέσματα.
Στη βάση αυτή η συνεργασία του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου στην Γαλλία και στον δεύτερο γύρο των εθνικών εκλογών, εάν υποθέσουμε ότι ο Μελανσόν και η άκρα γαλλική αριστερά αποτελούν τμήμα του δημοκρατικού τόξου, είναι λάθος.
Μπορεί βραχυπρόθεσμα να καλύπτει τις κοντόφθαλμες πολιτικές ανάγκες του προέδρου Μακρόν, πλην όμως σε βάθος χρόνου δημιουργεί τις προϋποθέσεις περαιτέρω ενίσχυσης του κόμματος της Λεπέν.
Η ιδιόμορφη συνεργασία της κεντροδεξιάς με όλο το φάσμα της αριστεράς, από την οικολογία μέχρι την άκρα αριστερά, μέσω της συμφωνίας αλληλοϋποστήριξης με την απόσυρση 224 υποψηφίων από 218 περιφέρειες μπορεί να οδήγησε το κόμμα της Λεπέν στη τρίτη θέση από πλευράς εδρών, όμως αγνοεί τα πραγματικά πολιτικά δεδομένα στην βάση του εκλογικού σώματος.
Τα πολιτικά τεχνάσματα διαχρονικά δεν επέλυσαν κανένα πρόβλημα, ούτε ανέκοψαν την πορεία των πραγμάτων όπως αυτά διαμορφώνονται στα έγκατα του πολιτικού σώματος.
Ευκαιριακές συμμαχίες, χωρίς πολιτικό βάθος, όπως αυτή του Νέου Λαϊκού Μετώπου (NFP) στο oποίο συμμετέχουν κόμματα σοσιαλιστικά, οικολογικά, αριστερά και που διαμορφώνονται λίγες ημέρες μετά την προκήρυξη των εκλογών ξεχνώντας ότι ανάλογα πειράματα έχουν αποτύχει λόγω πολιτικής ασυνεννοησίας κατά το πρόσφατο παρελθόν δεν αποτελούν εχέγγυα πολιτικής σοβαρότητας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τις διαπαραταξιακές συμμαχίες που αποσκοπούν μόνο και αποκλειστικά στο να αποκρούσουν την επελαύνουσα Λεπέν όταν ο επικεφαλής του ενός πόλου ο πρόεδρος Μακρόν λίγο πριν τις εκλογές αναφερόμενος στο πιο δημοφιλή πόλο της αριστερής συμμαχίας Μελανσόν έλεγε ότι αποτελεί πανούκλα και απειλή για την δημοκρατία και το κόμμα του η Ανυπότακτη Γαλλία ένα κύβο λαϊκισμού, εξτρεμισμού και αντισημιτισμού.
Η δε αποτυχία Μακρόν είναι απόλυτη αφού ο βασικός του στόχος άμα την ανάληψη της Προεδρίας του ήταν να μην υπάρξει ενίσχυση των δυο άκρων.
Ενίσχυσε και τα δυο.
Την ακροδεξιά αποτυγχάνοντας πλήρως σε θέματα οικονομίας, μετανάστευσης και ασφάλειας, την δε ακροαριστερά μέσω των πολιτικών αλχημειών και των ιδιότυπων συνεργασιών.
Η ενίσχυση της ακροδεξιάς είναι ουσιαστική με προοπτικές περαιτέρω ανόδου, ενώ η ενίσχυση της ακροαριστεράς ευκαιριακή και θνησιγενής.
Είναι θνησιγενής διότι η κυβέρνηση που θα διαμορφωθεί θα είναι απόλυτα ασταθής και θα εντείνει την κρίση σε όλα τα επίπεδα γιατί όπως προαναφέραμε οι προοπτικές περαιτέρω ανόδου της ακροδεξιάς πρέπει να θεωρούνται δεδομένες.
Όταν μια χώρα όπως η Γαλλία με ΑΕΠ άνω των 3 τρις ευρώ καταγράφει ελλείμματα κατά την τελευταία 10ετία για να στηρίξει την δημοσιονομική της πολιτική , 5,5% ήταν το έλλειμμα του 2023, και το δημόσιο χρέος μετά το 2020 βρίσκεται σταθερά πάνω από το 100% του ΑΕΠ, σήμερα βρίσκεται στο 110,6%, από τα μεγαλύτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκείνο που σίγουρα δεν θέλει είναι μια κυβέρνηση που θα ξεκινούσε αριστερόστροφα πειράματα.
Το οικονομικό πρόγραμμα της αριστερής συμμαχίας, μέσω της αύξησης των δημοσίων δαπανών , της μείωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και της αύξησης του κατώτατου μισθού έχουν κοστολογηθεί γύρω στα 179 δις ευρώ , ποσό που τρομάζει κάθε σκεπτόμενο άτομο.
Βάζοντας την αριστερά να κυβερνήσει ο Μακρόν επιδοτεί εκ νέου το κόμμα της Λεπέν ανοίγοντας το δρόμο για την απόλυτη κυριαρχία του.
Η Λεπέν στις εκλογές του 2017 πήρε 7 έδρες , στις εκλογές του 2022 πήρε 89 έδρες και στις τωρινές εκλογές πήρε 143 έδρες, την ίδια ώρα το κόμμα του Μακρόν από τις 250 έδρες του 2022 έπεσε στις 168 έδρες.
Η Λεπέν στις βουλευτικές του 2022 ψηφίστηκε από 4,2 εκατομμύρια ψηφοφόρους ενώ το 2024 ψηφίστηκε από 10,1 εκατ. ψηφοφόρους, όταν το μέτωπο της αριστεράς έλαβε 7 εκατ. ψήφους και το κόμμα του Μακρόν 6,3 εκατ. ψήφους.
Η δυσαρμονία ψήφων και εδρών είναι εμφανής, όπως εμφανής είναι και η δυναμική της Λεπέν την οποία ενίσχυσε ο Μακρόν με τις αποτυχημένες πολιτικές και εκλογικές του πρακτικές .
Κατά την προσωπική μας άποψη η άνοδος στον πρωθυπουργικό θώκο της Γαλλίας του προστατευόμενου της Λεπέν , του κ. Μπαρντελά, με πρόεδρο τον Μακρόν θα ήταν το καλλίτερο σενάριο αποσυμπίεσης του πολιτικού σκηνικού στην Γαλλία.
Η απομυθοποίηση στην βάση των μεγάλων προβλημάτων θα ήταν άμεση και η αστικοποίηση της Γαλλικής ακροδεξιάς θα ήταν ανάλογη της Μελόνι στην Ιταλία.
Όταν η ρητορεία βλέπει εκ των εσω και από θέση ευθύνης την πραγματικότητα πάντα αναθεωρεί τις απόψεις της .
Τότε η αναφορά σε ψευδαισθήσεις θα δικαιολογήσει τις κολοτούμπες οι οποίες θα είναι μεγάλες και ριζικές μεταβάλλοντας την φυσιογνωμία και τους προσανατολισμούς των πολιτικών άκρων.
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών