Κοιτώντας τα χαλασμένα φανάρια στην Πανόρμου και τα περίχωρα, θυμήθηκα μετά ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων θέλει να είναι ο νέος πρωθυπουργός.
Πολύ καλά σκέφτεται αν όντως πιστεύει ότι μπορεί να συνεισφέρει στη χώρα.
Υπάρχει όμως ένα πολύ μικρό πρόβλημα: μόλις ένα χρόνο πριν, εξελέγη στη δημαρχία και ακόμη δεν έχει αλλάξει -προς το καλύτερο- τίποτα.
Ή λοιπόν έβλεπε ανέκαθεν τη δημαρχία ως ένα μέσο να γίνει πρωθυπουργός ή ξαφνικά έγινε νάρκισσος και νομίζει ότι είναι ο Σωτήρας της Ελλάδας, χωρίς καν να έχει κάνει τα απαραίτητα για την Αθήνα.
Το πρόβλημα δεν είναι όμως μόνο ο Χάρης Δούκας ή ο Κώστας Μπακογιάννης (ενδεχομένως ο χειρότερος δήμαρχος που έχει περάσει από αυτή την ιστορική πόλη), αλλά ο ίδιος ο Δήμος και το σκεπτικό των ψηφοφόρων.
Ως ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους σε ολόκληρη την Ευρώπη, με περίπου 700.000 κατοίκους (σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή), είναι «καταδικασμένος» να εκλέγει ανθρώπους των κομμάτων και όχι ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Με άλλα λόγια, αναπόφευκτα ο μεγάλος πληθυσμός αποτελεί μικρογραφία των ψηφοφόρων της χώρας· και, δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους της Ελλάδας επιλέγουν καθαρά με κομματικά/προσωπικά συμφέροντα και όχι με βάση το συλλογικό συμφέρον και την προσωπικότητα του κάθε υποψηφίου.
Για αυτό βλέπουμε σε μικρότερες κοινωνίες να εκλέγονται δήμαρχοι που κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι στις εκλογές, ή δήμαρχοι από κόμματα χωρίς προοπτικές εξουσίας.
Θα ρωτήσει κάποιος, «το ΠΑΣΟΚ που στήριξε τον Δούκα έχει προοπτικές διακυβέρνησης;».
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, πρώτον, λόγω κομματικών κριτηρίων εξελέγη ο Μπακογιάννης και, δεύτερον, όποιος και να κατέβαινε ως αντίπαλος του Μπακογιάννη θα κέρδιζε!
Σε αυτές τις περιπτώσεις των μικρών Δήμων, υπάρχουν φορές που οι πολίτες επιλέγουν τον υποψήφιο για τις προτάσεις και το όραμά του, όχι με βάση ποιο κόμμα βρίσκεται από πίσω του.
Ευκολότερο να συμβεί εκεί σε σύγκριση με την Αθήνα, καθώς στους μικρούς Δήμους οι δήμαρχοι κυριολεκτικά έρχονται καθημερινά σε προσωπική επαφή με τους πολίτες, όντας ακόμη και γείτονες.
Εν κατακλείδει: η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι θέμα προσωπικότητας των υποψηφίων και οράματος, όχι κομματικό.
Μάλιστα, ουκ ολίγες φορές οι ΟΤΑ παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή μας από ό,τι οι βουλευτές, διότι η επαφή πολιτών και τοπικών αρχόντων είναι άμεση και καθημερινή.
Για αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, ταπεινούς και γνώστες των προβλημάτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Όχι γραβατάκηδες που άγχος τους είναι η βαριά πολιτική και οι συνεντεύξεις στα κανάλια.
www.bankingnews.gr
Πολύ καλά σκέφτεται αν όντως πιστεύει ότι μπορεί να συνεισφέρει στη χώρα.
Υπάρχει όμως ένα πολύ μικρό πρόβλημα: μόλις ένα χρόνο πριν, εξελέγη στη δημαρχία και ακόμη δεν έχει αλλάξει -προς το καλύτερο- τίποτα.
Ή λοιπόν έβλεπε ανέκαθεν τη δημαρχία ως ένα μέσο να γίνει πρωθυπουργός ή ξαφνικά έγινε νάρκισσος και νομίζει ότι είναι ο Σωτήρας της Ελλάδας, χωρίς καν να έχει κάνει τα απαραίτητα για την Αθήνα.
Το πρόβλημα δεν είναι όμως μόνο ο Χάρης Δούκας ή ο Κώστας Μπακογιάννης (ενδεχομένως ο χειρότερος δήμαρχος που έχει περάσει από αυτή την ιστορική πόλη), αλλά ο ίδιος ο Δήμος και το σκεπτικό των ψηφοφόρων.
Ως ένας από τους μεγαλύτερους Δήμους σε ολόκληρη την Ευρώπη, με περίπου 700.000 κατοίκους (σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή), είναι «καταδικασμένος» να εκλέγει ανθρώπους των κομμάτων και όχι ανθρώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Με άλλα λόγια, αναπόφευκτα ο μεγάλος πληθυσμός αποτελεί μικρογραφία των ψηφοφόρων της χώρας· και, δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους της Ελλάδας επιλέγουν καθαρά με κομματικά/προσωπικά συμφέροντα και όχι με βάση το συλλογικό συμφέρον και την προσωπικότητα του κάθε υποψηφίου.
Για αυτό βλέπουμε σε μικρότερες κοινωνίες να εκλέγονται δήμαρχοι που κατεβαίνουν ως ανεξάρτητοι στις εκλογές, ή δήμαρχοι από κόμματα χωρίς προοπτικές εξουσίας.
Θα ρωτήσει κάποιος, «το ΠΑΣΟΚ που στήριξε τον Δούκα έχει προοπτικές διακυβέρνησης;».
Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, πρώτον, λόγω κομματικών κριτηρίων εξελέγη ο Μπακογιάννης και, δεύτερον, όποιος και να κατέβαινε ως αντίπαλος του Μπακογιάννη θα κέρδιζε!
Σε αυτές τις περιπτώσεις των μικρών Δήμων, υπάρχουν φορές που οι πολίτες επιλέγουν τον υποψήφιο για τις προτάσεις και το όραμά του, όχι με βάση ποιο κόμμα βρίσκεται από πίσω του.
Ευκολότερο να συμβεί εκεί σε σύγκριση με την Αθήνα, καθώς στους μικρούς Δήμους οι δήμαρχοι κυριολεκτικά έρχονται καθημερινά σε προσωπική επαφή με τους πολίτες, όντας ακόμη και γείτονες.
Εν κατακλείδει: η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι θέμα προσωπικότητας των υποψηφίων και οράματος, όχι κομματικό.
Μάλιστα, ουκ ολίγες φορές οι ΟΤΑ παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή μας από ό,τι οι βουλευτές, διότι η επαφή πολιτών και τοπικών αρχόντων είναι άμεση και καθημερινή.
Για αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε ανθρώπους με όρεξη για δουλειά, ταπεινούς και γνώστες των προβλημάτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση!
Όχι γραβατάκηδες που άγχος τους είναι η βαριά πολιτική και οι συνεντεύξεις στα κανάλια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών