CEPS: Προς όφελος των εύπορων Ιταλών το σχέδιο για έξοδο από το ευρώ που είχε επεξεργαστεί ο Paolo Savona
Το σχέδιο που είχε υιοθετήσει η Λέγκα του Βορρά για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ, πριν έρθει στην εξουσία, παρουσιάζει το CEPS.
Βασικός συντάκης του σχεδίου οκτώ σημείων είναι ο Paolo Savona, νέος υπουργός υποθέσεων Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στη νέα κυβέρνηση Λέγκας-Κινήματος Πέντε Αστέρων.
Η επιμονή της Λέγκας να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών ο Paolo Savona οδήγησε σε ναυάγιο την πρώτη προσπάθειας σχηματισμού κυβέρνησης, μετά το βέτο του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, Sergio Matarrella.
Το εν λόγω έγγραφο, το οποίο είναι πλέον διαθέσιμο στο κοινό, περιλαμβάνει οκτώ βασικά σημεία του σχεδίου για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ.
1.Plan B;
Στην εισαγωγή υποστηρίζεται ότι η Ιταλία χρειάζεται ένα Plan B ως «αποτρεπτικό» μέσο και ως μέσο διαπραγμάτευσης.
Στη συνέχεια ωστόσο καταδεικνύει ότι η Ιταλία χρειάζεται μια μεγάλη υποτίμηση νομίσματος σε κάθε περίπτωση.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις για «παραχωρήσεις«, οι οποίες θα μπορούσαν να απαιτηθούν ως αντάλλαγμα για την εκπόνηση του σχεδίου.
Φαίνεται περισσότερο ως πρόταση που θα εφαρμοζόταν ανεξαρτήτως τυχόν μεταρρυθμίσεων του ευρώ, οι οποίες θα μπορούσαν να προκύψουν.
2. Μια... περίεργη αντίληψη για τη δημοκρατία
Με βάση εγχώριους νομικούς όρους, το Σχέδιο δίνει έμφαση στο Lex monetae ως μια εξουσία της κυβέρνησης.
Ως εκ τούτου δεν πρέπει να διεξαχθεί δημοψήφισμα.
Μια απλή απόφαση από την κυβέρνηση θα ήταν αρκετή (δεν αναφέρεται ψηφοφορία στο κοινοβούλιο).
3. Όχι στα ευρωομόλογα!
Το Σχέδιο αντιτίθεται επίσης σε κάθε ευρωομόλογο επειδή δεν θα ήταν υπό την ιταλική δικαιοδοσία αποκλειστικά, γεγονός που θα καθιστούσε τη στάση πληρωμών πιο δύσκολη.
Αυτό σημαίνει ότι ο συγγραφέας επίσης θα ήταν αντίθετος σε κάθε μία από τις πολλές παραλλαγές των κοινών ομολόγων που έχουν προταθεί μέχρι στιγμής, σχολιάζει το CEPS.
4. Παραμονή στην ΕΕ
Η εισαγωγή αναφέρει γενικά την ανάγκη να διατηρηθούν καλές σχέσεις με τους εταίρους της ΕΕ και τη σημασία της παραμονής της Ιταλίας στην ΕΕ. Αλλά αυτό φαίνεται αδύνατο, δεδομένης της προγραμματισμένης στάσης πληρωμών στο επίσημο χρέος.
5. Capital controls
Το επιχειρησιακό σχέδιο είναι αρκετά συνηθισμένο: Επιβολή αυστηρών κεφαλαιακών και τραπεζικών ελέγχων με την ανακοίνωση της πρόθεσης αποχώρησης από την Ευρωζώνη, προγραμματισμένη για ένα Σαββατοκύριακο, με την αλλαγή του νομίσματος να ακολουθεί σχεδόν αμέσως.
Ο Savona θεωρεί ότι η ισοτιμία του νέου νομίσματος με το ευρώ αρχικά θα ήταν ένα προς ένα αλλά στη συνέχεια θα υποτιμούνταν.
6. Στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος
Μόνο το δημόσιο χρέος θα μετατρεπόταν στο νέο νόμισμα -το οποίο θα υποτιμούνταν κατά περίπου 15%-25%, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα έναντι της Γερμανίας, όχι με βάση το μέσο σταθμισμένο όρο.
Θα πρέπει να ακολουθήσει ένα κούρεμα στο δημόσιο χρέος, προκειμένου ο λόγος χρέους/ΑΕΠ να υποχωρήσει στο 60%-80%.
Στο έγγραφο δεν αναφέρεται, αλλά το ονομαστικό κούρεμα θα έπρεπε να είναι περίπου στο μισό προκειμένου ο λόγος του χρέους να φθάσει στο 65% από το 130% του ΑΕΠ που είναι σήμερα.
Δεδομένου ότι η χαμηλότερη ονομαστική αξία θα πληρωνόταν με τη "νέα λιρέτα”, η συνολική απώλεια αξίας για τους επενδυτές θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 50%.
Ο Savona δεν το αναφέρει αυτό, καθώς από το 2012 όλα τα νέα ομόλογα έχουν μια ρήτρα συλλογικής δράσης που απαιτεί τη συμφωνία της πλειοψηφίας των τριών-τετάρτων όλων των πιστωτών σε οποιαδήποτε αλλαγή των όρων.
7. Στάση πληρωμών στο επίσημο χρέος και Target2
Το σχέδιο αναφέρει ότι οι ξένοι πιστωτές του επίσημου τομέα (εκτός του ΔΝΤ) θα πρέπει επίσης να αποδεχθούν ένα κούρεμα, αναφέροντας ρητά τις Target 2 balances, τα οποία θα πρέπει να μετατραπούν σε νέο νόμισμα (και να υποστούν κούρεμα).
Το Σχέδιο αναφέρεται στο βίβλιο του Sinn που υποστηρίζει ότι η νομική βάση για την εφαρμογή του Target 2 είναι ασθενής.
8. Δώστε στους πλούσιους, πάρτε από τους φτωχούς
Το Σχέδιο προβλέπει ρητά την αναδιανομή του πλούτου.
Τα ξένα assets του ιδιωτικού τομέα (που είναι σημαντικά) δεν θα μετατραπούν εκ νέου και τα κέρδη, που θα αφορούν τα "μεσαία και ανώτερα στρώματα” του πληθυσμού, δεν θα φορολογηθούν.
Αλλά οι πραγματικοί μισθοί θα πρέπει να μειωθούν.
Εν κατακλείδι, το CEPS σχολιάζει ότι το Σχέδιο αυτό φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους της Γερμανίας: η έξοδος θα συνοδευτεί από μια μαζική στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, συμπεριλαμβανομένου και του επισήμου χρέους στους ξένους, όπως τα υπόλοιπα του Target2.
Αλλά οι πλούσιοι Ιταλοί οι οποίοι κατέχουν σημαντικά assets στο εξωτερικό θα είναι σε θέση να κρατήσουν τα ευρώ τους (και χωρίς φορολογία).
Αυτή η επιμονή στη στάση πληρωμών είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή, δεδομένου ότι η καθαρή διεθνής θέση του ενεργητικού της Ιταλίας είναι σχεδόν ισοσκελισμένη (καθαρή θέση μείον μόλις 8% του ΑΕΠ).
Επομένως, δεν υπάρχει επομένως αντικειμενικός λόγος για τον οποίο η Ιταλία θα πρέπει να μειώσει το εξωτερικό της χρέος.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους διακρατούνταν στο εξωτερικό.
Μια μείωση του χρέους θα ήταν ως εκ τούτου αναπόφευκτη.
Αλλά ούτε και ο Βαρουφάκης πέτυχε τη στάση πληρωμών του επισήμου χρέους της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τον Daniel Gros, το εκπληκτικό σχετικά με το Σχέδιο δεν είναι η ιδέα ότι η Ιταλία θα μπορούσε να χρειαστεί μια υποτίμηση, αλλά μάλλον η ανοιχτή πρόθεση να το τηρήσει για τον υπόλοιπο κόσμο -ιδιαίτερα τους εταίρους της Ιταλίας στην ευρωζώνη- προς όφελος των εύπορων Ιταλών.
www.bankingnews.gr
Βασικός συντάκης του σχεδίου οκτώ σημείων είναι ο Paolo Savona, νέος υπουργός υποθέσεων Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στη νέα κυβέρνηση Λέγκας-Κινήματος Πέντε Αστέρων.
Η επιμονή της Λέγκας να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών ο Paolo Savona οδήγησε σε ναυάγιο την πρώτη προσπάθειας σχηματισμού κυβέρνησης, μετά το βέτο του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας, Sergio Matarrella.
Το εν λόγω έγγραφο, το οποίο είναι πλέον διαθέσιμο στο κοινό, περιλαμβάνει οκτώ βασικά σημεία του σχεδίου για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ.
1.Plan B;
Στην εισαγωγή υποστηρίζεται ότι η Ιταλία χρειάζεται ένα Plan B ως «αποτρεπτικό» μέσο και ως μέσο διαπραγμάτευσης.
Στη συνέχεια ωστόσο καταδεικνύει ότι η Ιταλία χρειάζεται μια μεγάλη υποτίμηση νομίσματος σε κάθε περίπτωση.
Δεν υπάρχουν ενδείξεις για «παραχωρήσεις«, οι οποίες θα μπορούσαν να απαιτηθούν ως αντάλλαγμα για την εκπόνηση του σχεδίου.
Φαίνεται περισσότερο ως πρόταση που θα εφαρμοζόταν ανεξαρτήτως τυχόν μεταρρυθμίσεων του ευρώ, οι οποίες θα μπορούσαν να προκύψουν.
2. Μια... περίεργη αντίληψη για τη δημοκρατία
Με βάση εγχώριους νομικούς όρους, το Σχέδιο δίνει έμφαση στο Lex monetae ως μια εξουσία της κυβέρνησης.
Ως εκ τούτου δεν πρέπει να διεξαχθεί δημοψήφισμα.
Μια απλή απόφαση από την κυβέρνηση θα ήταν αρκετή (δεν αναφέρεται ψηφοφορία στο κοινοβούλιο).
3. Όχι στα ευρωομόλογα!
Το Σχέδιο αντιτίθεται επίσης σε κάθε ευρωομόλογο επειδή δεν θα ήταν υπό την ιταλική δικαιοδοσία αποκλειστικά, γεγονός που θα καθιστούσε τη στάση πληρωμών πιο δύσκολη.
Αυτό σημαίνει ότι ο συγγραφέας επίσης θα ήταν αντίθετος σε κάθε μία από τις πολλές παραλλαγές των κοινών ομολόγων που έχουν προταθεί μέχρι στιγμής, σχολιάζει το CEPS.
4. Παραμονή στην ΕΕ
Η εισαγωγή αναφέρει γενικά την ανάγκη να διατηρηθούν καλές σχέσεις με τους εταίρους της ΕΕ και τη σημασία της παραμονής της Ιταλίας στην ΕΕ. Αλλά αυτό φαίνεται αδύνατο, δεδομένης της προγραμματισμένης στάσης πληρωμών στο επίσημο χρέος.
5. Capital controls
Το επιχειρησιακό σχέδιο είναι αρκετά συνηθισμένο: Επιβολή αυστηρών κεφαλαιακών και τραπεζικών ελέγχων με την ανακοίνωση της πρόθεσης αποχώρησης από την Ευρωζώνη, προγραμματισμένη για ένα Σαββατοκύριακο, με την αλλαγή του νομίσματος να ακολουθεί σχεδόν αμέσως.
Ο Savona θεωρεί ότι η ισοτιμία του νέου νομίσματος με το ευρώ αρχικά θα ήταν ένα προς ένα αλλά στη συνέχεια θα υποτιμούνταν.
6. Στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος
Μόνο το δημόσιο χρέος θα μετατρεπόταν στο νέο νόμισμα -το οποίο θα υποτιμούνταν κατά περίπου 15%-25%, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα έναντι της Γερμανίας, όχι με βάση το μέσο σταθμισμένο όρο.
Θα πρέπει να ακολουθήσει ένα κούρεμα στο δημόσιο χρέος, προκειμένου ο λόγος χρέους/ΑΕΠ να υποχωρήσει στο 60%-80%.
Στο έγγραφο δεν αναφέρεται, αλλά το ονομαστικό κούρεμα θα έπρεπε να είναι περίπου στο μισό προκειμένου ο λόγος του χρέους να φθάσει στο 65% από το 130% του ΑΕΠ που είναι σήμερα.
Δεδομένου ότι η χαμηλότερη ονομαστική αξία θα πληρωνόταν με τη "νέα λιρέτα”, η συνολική απώλεια αξίας για τους επενδυτές θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερη από 50%.
Ο Savona δεν το αναφέρει αυτό, καθώς από το 2012 όλα τα νέα ομόλογα έχουν μια ρήτρα συλλογικής δράσης που απαιτεί τη συμφωνία της πλειοψηφίας των τριών-τετάρτων όλων των πιστωτών σε οποιαδήποτε αλλαγή των όρων.
7. Στάση πληρωμών στο επίσημο χρέος και Target2
Το σχέδιο αναφέρει ότι οι ξένοι πιστωτές του επίσημου τομέα (εκτός του ΔΝΤ) θα πρέπει επίσης να αποδεχθούν ένα κούρεμα, αναφέροντας ρητά τις Target 2 balances, τα οποία θα πρέπει να μετατραπούν σε νέο νόμισμα (και να υποστούν κούρεμα).
Το Σχέδιο αναφέρεται στο βίβλιο του Sinn που υποστηρίζει ότι η νομική βάση για την εφαρμογή του Target 2 είναι ασθενής.
8. Δώστε στους πλούσιους, πάρτε από τους φτωχούς
Το Σχέδιο προβλέπει ρητά την αναδιανομή του πλούτου.
Τα ξένα assets του ιδιωτικού τομέα (που είναι σημαντικά) δεν θα μετατραπούν εκ νέου και τα κέρδη, που θα αφορούν τα "μεσαία και ανώτερα στρώματα” του πληθυσμού, δεν θα φορολογηθούν.
Αλλά οι πραγματικοί μισθοί θα πρέπει να μειωθούν.
Εν κατακλείδι, το CEPS σχολιάζει ότι το Σχέδιο αυτό φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους της Γερμανίας: η έξοδος θα συνοδευτεί από μια μαζική στάση πληρωμών στο δημόσιο χρέος, συμπεριλαμβανομένου και του επισήμου χρέους στους ξένους, όπως τα υπόλοιπα του Target2.
Αλλά οι πλούσιοι Ιταλοί οι οποίοι κατέχουν σημαντικά assets στο εξωτερικό θα είναι σε θέση να κρατήσουν τα ευρώ τους (και χωρίς φορολογία).
Αυτή η επιμονή στη στάση πληρωμών είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή, δεδομένου ότι η καθαρή διεθνής θέση του ενεργητικού της Ιταλίας είναι σχεδόν ισοσκελισμένη (καθαρή θέση μείον μόλις 8% του ΑΕΠ).
Επομένως, δεν υπάρχει επομένως αντικειμενικός λόγος για τον οποίο η Ιταλία θα πρέπει να μειώσει το εξωτερικό της χρέος.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους διακρατούνταν στο εξωτερικό.
Μια μείωση του χρέους θα ήταν ως εκ τούτου αναπόφευκτη.
Αλλά ούτε και ο Βαρουφάκης πέτυχε τη στάση πληρωμών του επισήμου χρέους της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τον Daniel Gros, το εκπληκτικό σχετικά με το Σχέδιο δεν είναι η ιδέα ότι η Ιταλία θα μπορούσε να χρειαστεί μια υποτίμηση, αλλά μάλλον η ανοιχτή πρόθεση να το τηρήσει για τον υπόλοιπο κόσμο -ιδιαίτερα τους εταίρους της Ιταλίας στην ευρωζώνη- προς όφελος των εύπορων Ιταλών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών