Οι πιο ένθερμοι οπαδοί των Modi και Erdogan υποστηρίζουν ότι, με την πάροδο του χρόνου, οι σημερινοί ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας θα θεωρηθούν ως μεγαλύτερες και πιο σημαντικές προσωπικότητες από τον Γκάντι ή τον Ατατούρκ
«Μια αναμονή αιώνων έχει τελειώσει» ήταν τα λόγια του Narendra Modi, καθώς ο Ινδός πρωθυπουργός έθεσε το θεμέλιο λίθο ενός νέου ινδουιστικού ναού στην Ayodhya την περασμένη εβδομάδα.
«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο της νεολαίας μας, και τώρα έχει ολοκληρωθεί» ήταν αυτό που είπε ο Recep Tayyip Erdogan, λίγο πριν ο Τούρκος πρόεδρος ηγηθεί των προσευχών στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη στις 24 Ιουλίου, μετά την μετατροπή της σε τζαμί.
Ο Modi είναι ινδουιστής εθνικιστής.
Ο Erdogan είναι ισλαμιστής.
Οι Ινδοί και οι Τούρκοι ηγέτες μοιάζουν με πιθανούς αντιπάλους σε μια σύγκρουση πολιτισμών, αναφέρει νέα ανάλυση των Financial Times.
Και οι δύο είναι πρωταθλητές ενός είδους πολιτικής που επιδιώκει να συγχωνεύσει τη θρησκεία, το έθνος και τον ηγέτη.
Και οι δύο ηγούνται χώρες με κοσμικά συντάγματα, αλλά θέλουν να επαναφέρουν τη θρησκεία στην καρδιά του έθνους και του κράτους.
Ο Modi ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία τη δεκαετία του 1990, εκστρατεύοντας για την καταστροφή ενός τζαμιού στην Ayodhya και την αντικατάστασή του με έναν ινδουιστικό ναό - μια φιλοδοξία που τελικά πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα.
Ο Erdogan μετέτρεψε την Αγία Σοφία για άλλη μια φορά σε μουσουλμανικό τόπο λατρείας.
Μετά από 17 χρόνια στην εξουσία, ο Τούρκος ηγέτης πέτυχε τη φιλοδοξία του.
Και οι δύο ηγέτες έχουν μεγαλοπρεπείς απόψεις για τον εαυτό τους ως αναδιοργανωτές των εθνών τους.
Ο Modi αποκαλείται ο πρωταθλητής μιας «νέας Ινδίας».
Ο Erdogan μιλά για «νέα Τουρκία».
Αυτή η κοινή γλώσσα αντικατοπτρίζει κάτι περισσότερο από μια αδυναμία για το ίδιο είδος των λόγων τους.
Απορρίπτοντας τον κοσμικό χαρακτήρα, τόσο οι Ινδοί όσο και οι Τούρκοι ηγέτες έχουν συγκρουστεί σιωπηρά με τους ιδρυτές των σύγχρονων εθνών τους.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο δημιουργός της τουρκικής δημοκρατίας, ήταν κοσμικός.
Ο Μαχάντμα Γκάντι, ο οποίος ηγήθηκε της εκστρατείας για την ανεξαρτησία της Ινδίας, ήταν πρωταθλητής του θρησκευτικού πλουραλισμού και δολοφονήθηκε από έναν ινδό εθνικιστή.
Απορρίπτοντας την κοσμικότητα, οι Ισλαμιστές που υποστηρίζουν τον Erdogan και οι Ινδουιστές εθνικιστές που υποστηρίζουν τον Modi υποστηρίζουν ότι οι ηγέτες τους επιστρέφουν την Τουρκία και την Ινδία στις αυθεντικές θρησκευτικές και πολιτιστικές τους ρίζες - και μακριά από τις εξωπραγματικές παραδόσεις της Δύσης, που υποστηρίζονται από κοσμικές αστικές ελίτ.
Οι πιο ένθερμοι οπαδοί των Modi και Erdogan υποστηρίζουν ότι, με την πάροδο του χρόνου, οι σημερινοί ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας θα θεωρηθούν ως μεγαλύτερες και πιο σημαντικές προσωπικότητες από τον Γκάντι ή τον Ατατούρκ.
Τόσο ο Modi όσο και ο Erdogan φιλοδοξούν επίσης να γίνουν ηγέτες μιας παγκόσμιας θρησκευτικής κοινότητας.
Ψηφιακές αποδόσεις του νέου ναού στην Ayodhya μεταφέρθηκαν σε μια γιγαντιαία οθόνη στην Times Square της Νέας Υόρκης, πιθανώς ως έμπνευση για τους ομογενείς.
Ο Erdogan ισχυρίστηκε ότι η «ανάσταση της Αγίας Σοφίας» αντιπροσωπεύει τη «θέληση των Μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο».
Και για αυτά τα δύο σημαντικά έθνη, το να γυρίσουν την πλάτη τους στον κοσμικό χαρακτήρα και τις φιλελεύθερες αξίες είναι από μόνο του σημαντικό.
Αλλά οι αλλαγές στην Ινδία και την Τουρκία αποτελούν επίσης μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας ιστορίας για την άνοδο της πολιτικής ταυτότητας εις βάρος του φιλελεύθερου οικουμενισμού.
Αυτή είναι μια ιστορία που, με διαφορετικούς τρόπους, που εξελίσσεται και στην Κίνα, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Συνδέεται στενά με την άνοδο ισχυρών ηγετών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι προστάτες μιας πίστης, ενός έθνους ή μιας επιλεγμένης εθνοτικής ομάδας, ή κάποια συγχώνευση και των τριών.
Στην Κίνα, η «μεγάλη αναγέννηση» του κινεζικού έθνους υπό τον Xi Jinping συνεπάγεται μια ολοένα και πιο αδίστακτη καταστολή των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στο Xinjiang και το Θιβέτ.
Στη Ρωσία, ο Πρόεδρος Vladimir Putin έχει σφυρηλατήσει στενούς δεσμούς με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στο πλαίσιο του εθνικιστικού του αφηγήματος.
Στις ΗΠΑ, ο Donald Trump έχει υποσχεθεί στους Ευαγγελιστές ότι μαζί του στον Λευκό Οίκο, «ο Χριστιανισμός θα έχει δύναμη».
Η τρέχουσα οικονομική ύφεση που προκάλεσε ο κορωνοϊό ενισχύει τον πειρασμό για τους ισχυρούς ηγέτες να παίξουν αυτήν την ταυτότητα.
Στην πρώτη θητεία τους, ο Modi και ο Erdogan τόνισαν τα διαπιστευτήριά τους ως οικονομικοί μεταρρυθμιστές.
Αλλά με τις τουρκικές και τις ινδικές οικονομίες να αντιμετωπίζουν βαθιά προβλήματα, και οι δύο ηγέτες χρειάζονται άλλα μέσα υποστήριξης.
Οι τελετές στην Αϊότζια και την Αγία Σοφία ήταν τέλειοι τρόποι να προκαλέσουν τα συναισθήματα των βασικών υποστηρικτών τους.
Οι κοσμικοί φιλελεύθεροι στην Ινδία και την Τουρκία ήταν κυρίως απρόθυμοι να βγουν σε ανοιχτή αντίθεση με αυτά τα μέτρα.
Και στις δύο χώρες, οι φιλελεύθεροι έχουν ήδη τρομοκρατηθεί με αυτό που βλέπουν ως επίθεση στις θεμελιώδεις ελευθερίες, όπως η ελευθερία του Τύπου και η ανεξαρτησία των δικαστηρίων.
Η κατάσταση μάλιστα είναι πολύ πιο προχωρημένη στην Τουρκία, αλλά ο Erdogan βρίσκεται στην εξουσία για μια δεκαετία περισσότερο από τον Modi.
Η πολιτική ταυτότητας ευδοκιμεί στη διαίρεση και τις διακρίσεις μεταξύ φίλων και εχθρών.
Συχνά, η εστίαση είναι στον «εχθρό», όπως θρησκευτικές ή εθνοτικές μειονότητες, ή φιλελεύθερες ελίτ.
Αλλά οι ισχυροί ηγέτες πρέπει επίσης να θεωρηθούν σκληροί με τους εχθρούς του έθνους στο εξωτερικό.
Ο Erdogan έχει δεσμεύσει τουρκικά στρατεύματα σε πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία.
Ο Modi ενέκρινε βομβιστική επιδρομή σε στρατόπεδα μαχητών στο Πακιστάν, λίγο πριν από τις εκλογές του 2019.
Η απόρριψη του κοσμικού και η αγκαλιά της πολιτικής ταυτότητας είναι ένας ισχυρός τρόπος συγκέντρωσης της πολιτικής υποστήριξης.
Όμως, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι επίσης μια συνταγή για συγκρούσεις, καταλήγει η ανάλυση των Financial Times.
www.bankingnews.gr
«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο όνειρο της νεολαίας μας, και τώρα έχει ολοκληρωθεί» ήταν αυτό που είπε ο Recep Tayyip Erdogan, λίγο πριν ο Τούρκος πρόεδρος ηγηθεί των προσευχών στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη στις 24 Ιουλίου, μετά την μετατροπή της σε τζαμί.
Ο Modi είναι ινδουιστής εθνικιστής.
Ο Erdogan είναι ισλαμιστής.
Οι Ινδοί και οι Τούρκοι ηγέτες μοιάζουν με πιθανούς αντιπάλους σε μια σύγκρουση πολιτισμών, αναφέρει νέα ανάλυση των Financial Times.
Και οι δύο είναι πρωταθλητές ενός είδους πολιτικής που επιδιώκει να συγχωνεύσει τη θρησκεία, το έθνος και τον ηγέτη.
Και οι δύο ηγούνται χώρες με κοσμικά συντάγματα, αλλά θέλουν να επαναφέρουν τη θρησκεία στην καρδιά του έθνους και του κράτους.
Ο Modi ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία τη δεκαετία του 1990, εκστρατεύοντας για την καταστροφή ενός τζαμιού στην Ayodhya και την αντικατάστασή του με έναν ινδουιστικό ναό - μια φιλοδοξία που τελικά πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα.
Ο Erdogan μετέτρεψε την Αγία Σοφία για άλλη μια φορά σε μουσουλμανικό τόπο λατρείας.
Μετά από 17 χρόνια στην εξουσία, ο Τούρκος ηγέτης πέτυχε τη φιλοδοξία του.
Και οι δύο ηγέτες έχουν μεγαλοπρεπείς απόψεις για τον εαυτό τους ως αναδιοργανωτές των εθνών τους.
Ο Modi αποκαλείται ο πρωταθλητής μιας «νέας Ινδίας».
Ο Erdogan μιλά για «νέα Τουρκία».
Αυτή η κοινή γλώσσα αντικατοπτρίζει κάτι περισσότερο από μια αδυναμία για το ίδιο είδος των λόγων τους.
Απορρίπτοντας τον κοσμικό χαρακτήρα, τόσο οι Ινδοί όσο και οι Τούρκοι ηγέτες έχουν συγκρουστεί σιωπηρά με τους ιδρυτές των σύγχρονων εθνών τους.
Ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο δημιουργός της τουρκικής δημοκρατίας, ήταν κοσμικός.
Ο Μαχάντμα Γκάντι, ο οποίος ηγήθηκε της εκστρατείας για την ανεξαρτησία της Ινδίας, ήταν πρωταθλητής του θρησκευτικού πλουραλισμού και δολοφονήθηκε από έναν ινδό εθνικιστή.
Απορρίπτοντας την κοσμικότητα, οι Ισλαμιστές που υποστηρίζουν τον Erdogan και οι Ινδουιστές εθνικιστές που υποστηρίζουν τον Modi υποστηρίζουν ότι οι ηγέτες τους επιστρέφουν την Τουρκία και την Ινδία στις αυθεντικές θρησκευτικές και πολιτιστικές τους ρίζες - και μακριά από τις εξωπραγματικές παραδόσεις της Δύσης, που υποστηρίζονται από κοσμικές αστικές ελίτ.
Οι πιο ένθερμοι οπαδοί των Modi και Erdogan υποστηρίζουν ότι, με την πάροδο του χρόνου, οι σημερινοί ηγέτες της Ινδίας και της Τουρκίας θα θεωρηθούν ως μεγαλύτερες και πιο σημαντικές προσωπικότητες από τον Γκάντι ή τον Ατατούρκ.
Τόσο ο Modi όσο και ο Erdogan φιλοδοξούν επίσης να γίνουν ηγέτες μιας παγκόσμιας θρησκευτικής κοινότητας.
Ψηφιακές αποδόσεις του νέου ναού στην Ayodhya μεταφέρθηκαν σε μια γιγαντιαία οθόνη στην Times Square της Νέας Υόρκης, πιθανώς ως έμπνευση για τους ομογενείς.
Ο Erdogan ισχυρίστηκε ότι η «ανάσταση της Αγίας Σοφίας» αντιπροσωπεύει τη «θέληση των Μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο».
Και για αυτά τα δύο σημαντικά έθνη, το να γυρίσουν την πλάτη τους στον κοσμικό χαρακτήρα και τις φιλελεύθερες αξίες είναι από μόνο του σημαντικό.
Αλλά οι αλλαγές στην Ινδία και την Τουρκία αποτελούν επίσης μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας ιστορίας για την άνοδο της πολιτικής ταυτότητας εις βάρος του φιλελεύθερου οικουμενισμού.
Αυτή είναι μια ιστορία που, με διαφορετικούς τρόπους, που εξελίσσεται και στην Κίνα, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Συνδέεται στενά με την άνοδο ισχυρών ηγετών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι προστάτες μιας πίστης, ενός έθνους ή μιας επιλεγμένης εθνοτικής ομάδας, ή κάποια συγχώνευση και των τριών.
Στην Κίνα, η «μεγάλη αναγέννηση» του κινεζικού έθνους υπό τον Xi Jinping συνεπάγεται μια ολοένα και πιο αδίστακτη καταστολή των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων στο Xinjiang και το Θιβέτ.
Στη Ρωσία, ο Πρόεδρος Vladimir Putin έχει σφυρηλατήσει στενούς δεσμούς με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στο πλαίσιο του εθνικιστικού του αφηγήματος.
Στις ΗΠΑ, ο Donald Trump έχει υποσχεθεί στους Ευαγγελιστές ότι μαζί του στον Λευκό Οίκο, «ο Χριστιανισμός θα έχει δύναμη».
Η τρέχουσα οικονομική ύφεση που προκάλεσε ο κορωνοϊό ενισχύει τον πειρασμό για τους ισχυρούς ηγέτες να παίξουν αυτήν την ταυτότητα.
Στην πρώτη θητεία τους, ο Modi και ο Erdogan τόνισαν τα διαπιστευτήριά τους ως οικονομικοί μεταρρυθμιστές.
Αλλά με τις τουρκικές και τις ινδικές οικονομίες να αντιμετωπίζουν βαθιά προβλήματα, και οι δύο ηγέτες χρειάζονται άλλα μέσα υποστήριξης.
Οι τελετές στην Αϊότζια και την Αγία Σοφία ήταν τέλειοι τρόποι να προκαλέσουν τα συναισθήματα των βασικών υποστηρικτών τους.
Οι κοσμικοί φιλελεύθεροι στην Ινδία και την Τουρκία ήταν κυρίως απρόθυμοι να βγουν σε ανοιχτή αντίθεση με αυτά τα μέτρα.
Και στις δύο χώρες, οι φιλελεύθεροι έχουν ήδη τρομοκρατηθεί με αυτό που βλέπουν ως επίθεση στις θεμελιώδεις ελευθερίες, όπως η ελευθερία του Τύπου και η ανεξαρτησία των δικαστηρίων.
Η κατάσταση μάλιστα είναι πολύ πιο προχωρημένη στην Τουρκία, αλλά ο Erdogan βρίσκεται στην εξουσία για μια δεκαετία περισσότερο από τον Modi.
Η πολιτική ταυτότητας ευδοκιμεί στη διαίρεση και τις διακρίσεις μεταξύ φίλων και εχθρών.
Συχνά, η εστίαση είναι στον «εχθρό», όπως θρησκευτικές ή εθνοτικές μειονότητες, ή φιλελεύθερες ελίτ.
Αλλά οι ισχυροί ηγέτες πρέπει επίσης να θεωρηθούν σκληροί με τους εχθρούς του έθνους στο εξωτερικό.
Ο Erdogan έχει δεσμεύσει τουρκικά στρατεύματα σε πολέμους στη Λιβύη και τη Συρία.
Ο Modi ενέκρινε βομβιστική επιδρομή σε στρατόπεδα μαχητών στο Πακιστάν, λίγο πριν από τις εκλογές του 2019.
Η απόρριψη του κοσμικού και η αγκαλιά της πολιτικής ταυτότητας είναι ένας ισχυρός τρόπος συγκέντρωσης της πολιτικής υποστήριξης.
Όμως, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, είναι επίσης μια συνταγή για συγκρούσεις, καταλήγει η ανάλυση των Financial Times.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών