Η επιστροφή από την παράνοια του κορωνοϊού στο «νέο φυσιολογικό» και το «επόμενο κανονικό» φοβίζει, γιατί κανείς δεν γνωρίζει πως θα είναι, τονίζει σε ανάλυσή του το American Institute for Economic Research
Με την πανδημία να μην έχει φτάσει στην κορύφωσή της, τις οικονομίες να έχουν βυθιστεί και εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν καταστραφεί, το μεγαλύτερο ερώτημα που μπορεί να τεθεί σε αναζήτηση, είναι και το σημαντικότερο στοίχημα για τη διεθνή κοινότητα: «η επιστροφή στην κανονικότητα - θα έρθει ποτέ... και πότε;» διερωτάται και αναλύει για το American Institute for Economic Research o Joakim Book.
Ο κόσμος θα επιστρέψει κάποια στιγμή στην κανονική ροή της ζωής του, επισημαίνει ο αναλυτής, αλλά το θέμα είναι πως αυτό δεν φαίνεται να έρχεται μεσοπρόθεσμα, ενώ η κανονικότητα θα κουβαλάει μαζί της μεγάλη καταστροφή.
Όσο φοβερή κι αν είναι η ζημιά που γίνεται τώρα, και όσο πολλές ζωές ανθρώπων καταστρέφονται από τις πολιτικές της κυβέρνησης, ο κόσμος θα ανακάμψει.... κάποια στιγμή, γιατί αυτή η τρέλα κάποια στιγμή θα εξασθενίσει, ωστόσο μελετώντας την ιστορία και συγκρίνοντας εποχές υπάρχει μία σημαντική διαφορά: η απόλυτη φτώχεια που μέχρι πριν από αρκετές γενιές ήταν ο κανόνας εξαλείφθηκε σε μεγάλο ποσοστό, από τις τεχνολογικές βελτιώσεις που τροφοδότησαν και ώθησαν τις κοινωνίες μας στα θαύματα του σήμερα.
Μέσα από ασθένειες, γενοκτονίες, παγκόσμιους πολέμους, εξεγέρσεις και επαναστάσεις, κρατική εξουσία, εμφύλιους πολέμους και ψυχρούς πολέμους, η ανθρωπότητα - ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές του 20ού αιώνα - επικράτησε και βγήκε καλύτερα από ποτέ.
Όμως φέτος, η επιστροφή από αυτή την παράνοια το «νέο φυσιολογικό» και το «επόμενο κανονικό» που θα έρθει φοβίζει, για το πως θα είναι.
Γιατί θα έχουμε φτάσει σε αυτό έχοντας παραδόσει τις σκληρά κερδισμένες ελευθερίες.
Εγείρει φόβο το γεγονός ότι οι άνθρωποι που, δυνατά και καθόλου ειρωνικά, πιέζουν τα κράτη να περιορίσουν ακόμη περισσότερο τη ζωή, να ρίξουν τα πάντα στο καλάθι των αχρήστων για μια εποχή κακής γρίπης.
Αλήθεια ποιος πιστεύει ειλικρινά ότι θα πάρουμε πίσω τις ελευθερίες που χάσαμε;
Ανατρέχοντας στον οικονομολόγο και πολιτικό Dr. Robert Higgs, βλέπουμε να επανέρχεται μια σημαντική παρατήρηση που επανέρχεται πιο επίκαιρη από ποτέ.
Μία από τις κεντρικές συνεισφορές του Higgs είναι πως η κρατική εξουσία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.
Στη διάρκεια κάθε έκτακτης ανάγκης, είτε πρόκειται για πολέμους είτε για αγώνες για πολιτικά δικαιώματα ή για κλιματική αλλαγή ή πανδημία, το κράτος εισάγει «προσωρινά» έκτακτα μέτρα.
Κλείσιμο συνόρων, έλεγχοι 1.200 δολαρίων, περιορισμοί που βλάπτουν ανθρώπους και σκοτώνουν επιχειρήσεις - όλα αυτά πρέπει να διατηρηθούν μακροπρόθεσμα σαν τρόπος ζωής μας.
Γνωρίζουμε όμως, όπως επισήμανε συχνά ο Milton Freedman, ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο μόνιμο από μια προσωρινή κυβερνητική πολιτική».
Ζητήστε από τη Σουηδία και τον πρόσφατα νεκρό αστέρι οικονομολόγό του Assar Lindbeck, να πολεμά καθώς έκανε όλη την καριέρα του ενάντια στον έλεγχο ενοικίου - ένα «προσωρινό» μέτρο που εισήχθη στη Σουηδία μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ή ο φόρος εισοδήματος στα κορυφαία εισοδήματα, που επιβλήθηκε ως «προσωρινή» προσπάθεια δημόσιας χρηματοδότησης κατά τη διάρκεια της τραπεζικής κρίσης της δεκαετίας του 1990, που ακόμη και όταν τα δημόσια οικονομικά ήταν υπό έλεγχο και σε καλή κατάσταση για τουλάχιστον είκοσι χρόνια μετά, το χειρότερο μέρος αυτής της απαλλοτρίωσης επανήλθε μόνο φέτος - στέλνοντας τη Σουηδία σε μια μικρή τρίτη θέση στο πρωτάθλημα με τους υψηλότερους οριακούς φορολογικούς συντελεστές.
Πόσο θα διαρκέσουν τα παρόντα μέτρα;
Ας δούμε τι υποστήριζε ο Higgs 30 χρόνια πριν και που είμαστε τώρα:
1. Μετά την έλευση της έκτακτης ανάγκης, το κράτος παραδίδει ορισμένες από τις εκτεταμένες εξουσίες που απέκτησε, αλλά όχι όλες, όπως στα προαναφερθέντα παραδείγματα της Σουηδίας.
Ορισμένα μέτρα παραμένουν για δεκαετίες.
Θυμηθείτε πόσες ελευθερίες δεν επέστρεψαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Οι υπόλοιποι συνηθίζουμε και ξεχνάμε ότι θα κάποτε ζούσαμε χωρίς αυτά και μπορούμε να ζήσουμε και πάλι χωρίς αυτά.
2. Καθώς ο χειμώνας έρχεται στο Βόρειο Ημισφαίριο ολοταχώς, τα κρούσματα θα αυξάνονται με όλο και μεγαλύτερο αριθμό, το ίδιο και οι θάνατοι, γεγονός που θα σοκάρει και θα «φρικάρει» τους ανθρώπους.
Οι κυβερνήσεις σε πανικό θα σπεύδουν σε περιορισμούς γιατί είναι το εύκολο χαρτί: τι μπορούν και τι όχι να κάνουν οι «ελεύθεροι» άνθρωποι.
Για να γίνει αυτό χρησιμοποιούνται οργουελικές πρακτικές και όροι τεχνοκρατικοί και επιστημονικοί για την επιβολή των μέτρων και όπως υποστηρίζουν στον The Guardian:
«Το πιο προφανές πλεονέκτημα ενός κανόνα για όλους είναι η απλότητά του.
Η αίσθηση της κοινότητας, «σε αυτό μαζί» από τον Μάρτιο και μετά έκανε επίσης μια θετική διαφορά όσον αφορά την αίσθηση ευεξίας των ανθρώπων, την προθυμία τους να ανεχθούν τις δυσκολίες και να προσφέρουν βοήθεια σε άλλους».
Δεν αφορά σε τι αφορά και τι όχι, μια ασθένεια ή τον καλύτερο τρόπο για την καταπολέμησή της.
Δεν πρόκειται καν για ζύγιση ενός σετ κακών εναντίον ενός άλλου.
Πρόκειται για το αίσθημα του μαζί και καλά, να καταστέλλουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μαζί.
3. Τα αεροπορικά ταξίδια δεν θα επιστρέψουν στην πραγματικότητα του 2019, όπως και η ταξιδιωτική φιλοσοφία και εμπειρία.
Λιγότεροι άνθρωποι θα πετάξουν, αποφεύγοντας τα θαύματα του Άλλου για την ασφάλεια του Κάπου.
Οι προοπτικές των υποχρεωτικών καραντινών μερικές φορές και στις δύο κατευθύνσεις του ταξιδιού, επηρεάζουν τους πάντες, λειτουργούν ανασταλτικά, όχι μόνο για εκείνους που ταξιδεύουν.
Η εξασφάλιση λίγο περισσότερου χώρου, καθώς δεν θα επιτρέπονται οι γείτονες - σημαίνει ότι οι αεροπορικές εταιρείες θα αγωνιστούν για κερδοφορία, κάποιες θα χρειαστούν γενναία πακέτα διάσωσης και ίσως κάποιες διασωθούν, ενώ κάποιες άλλες πιθανότατα θα εθνικοποιηθούν ή θα κλείσουν.
4. Θα φορούμε μάσκες για πολλά ακόμη χρόνια, πιθανόν, για πάντα.
Δεν θα σερβίρονται φαγητά και ποτά.
Απολυμαντικά χεριών και προστατευτικές προσωπίδες διασφαλίζουν ότι τίποτα δεν αγγίζει το δέρμα σας.
Το συγκριτικά αβλαβές πλεξιγκλάς θα είναι παντού, όπως και οι μάσκες που καθιστούν αδύνατη την ανάγνωση των εκφράσεων του προσώπου και κατά καιρούς την ακρόαση της ομιλίας.
Η κοινωνική αλληλεπίδραση θα ανασταλεί και όχι μόνο σωματικά.
Όλοι θα κάνουμε τις αγορές μας πίσω από προστατευτικά πέπλα - ή μέσω της ψευδο-ανωνυμίας του διαδικτύου - χάνοντας την αμεσότητα της προσωπικής αγοράς ή την άσκηση φιλικότητας.
5. Η κοινωνική ζωή θα αλλάξει, τα νυχτερινά κέντρα και τα μπαρ θα παραμείνουν κλειστά, μόνιμα, καθώς αυτό το «ασήμαντο» στοιχείο της πραγματικότητας δεν είναι «απαραίτητο», ενώ θα δίνονται λίγοι λόγοι για να βγείτε και πολλοί για να μείνετε στην ασφάλεια του σπιτιού σας.
6. Τα εμβόλια θα φτάσουν, γρηγορότερα από ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά ο συνδυασμός της μη παροχής επαρκούς προστασίας και ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού που αρνείται να τα πάρει, θα σημαίνει ότι οι περιορισμοί της πανδημίας θα παραμείνουν σε ισχύ.
7. Η τρέλα του 2020 είχε πολλές «πρεμιέρες»:
Όρια που δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι θα περάσουν οι πολιτικοί.
Ποτέ κανείς δεν είχε σκεφθεί ότι κάποιοι θα παραβίαζαν ποτέ την ελευθερία μας ως πρόσωπα να περπατάμε έξω, να συναντούμε άλλους, να προβαίνουμε σε συνηθισμένες, αβλαβείς και αμοιβαία επωφελείς ανταλλαγές.
άναμε λάθος: με την πρώτη ματιά του (ελαφρού) κινδύνου, παραδώσαμε τις ελευθερίες αριστερά και δεξιά - και κανείς δεν νοιαζόταν πραγματικά.
Τα λόγια του Higgs τριάντα ετών είναι πιο σχετικές από ποτέ.
8. Όταν ακούγονται απόψεις ότι το άνοιγμα σχολείων «δεν φαίνεται να αξίζει τον κόπο», δεν θέλουμε να μάθουμε τι σκέφτονται όσοι υποστηρίζουν αυτό, για άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.
«Τα οφέλη ενός νέου εθνικού lockdown δεν δικαιολογούν πλέον το κόστος», υποστηρίζει σε ανάλυση του ο Economist, απλά τροφοδοτούν την αίσθηση υπεροχής πνευματικών και πολιτικών που ειναι πεινασμένοι για εξουσία.
Οι τελευταίοι μάλιστα, απολαμβάνουν το υψηλό σερί επτά μηνών κυριαρχίας σε άλλους - και έμαθαν ότι τα θέματα τους δεν τους ενδιέφερε πραγματικά. Θα πολεμήσουν με δόντια και νύχια για να διατηρήσουν την ισχύ που απέκτησαν πρόσφατα, και δεν θα υπάρχει κανένας που να τους αντιτίθεται.
Αυτό που διδάσκει ο Higgs είναι ότι οποιοδήποτε μέτρο εισάγεται για τον οποιονδήποτε λόγο, ακόμη και τον πιο σημαντικό παίρνει τη δική του ζωή.
Οι ηγεσίες βάζουν τον πληθυσμό σε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας και μια λανθασμένη εκτίμηση για το πλέον φυσιολογικό.
Γρήγορα προς τα εμπρός δέκα ή είκοσι χρόνια και όλοι ξεχνάμε ότι οι επεμβατικές δυνάμεις που μεταφέραμε στο κράτος ήταν πάντα προσωρινές.
Ο Higgs είναι ο πνευματικός πρωταθλητής που δεν μας αξίζει, αλλά χρειαζόμαστε απεγνωσμένα.
Ας ελπίσουμε απλώς ότι κάνω λάθος και ότι η πρόοδος θα κερδίσει στο τέλος.
www.bankingnews.gr
Ο κόσμος θα επιστρέψει κάποια στιγμή στην κανονική ροή της ζωής του, επισημαίνει ο αναλυτής, αλλά το θέμα είναι πως αυτό δεν φαίνεται να έρχεται μεσοπρόθεσμα, ενώ η κανονικότητα θα κουβαλάει μαζί της μεγάλη καταστροφή.
Όσο φοβερή κι αν είναι η ζημιά που γίνεται τώρα, και όσο πολλές ζωές ανθρώπων καταστρέφονται από τις πολιτικές της κυβέρνησης, ο κόσμος θα ανακάμψει.... κάποια στιγμή, γιατί αυτή η τρέλα κάποια στιγμή θα εξασθενίσει, ωστόσο μελετώντας την ιστορία και συγκρίνοντας εποχές υπάρχει μία σημαντική διαφορά: η απόλυτη φτώχεια που μέχρι πριν από αρκετές γενιές ήταν ο κανόνας εξαλείφθηκε σε μεγάλο ποσοστό, από τις τεχνολογικές βελτιώσεις που τροφοδότησαν και ώθησαν τις κοινωνίες μας στα θαύματα του σήμερα.
Μέσα από ασθένειες, γενοκτονίες, παγκόσμιους πολέμους, εξεγέρσεις και επαναστάσεις, κρατική εξουσία, εμφύλιους πολέμους και ψυχρούς πολέμους, η ανθρωπότητα - ακόμη και στις πιο σκοτεινές στιγμές του 20ού αιώνα - επικράτησε και βγήκε καλύτερα από ποτέ.
Όμως φέτος, η επιστροφή από αυτή την παράνοια το «νέο φυσιολογικό» και το «επόμενο κανονικό» που θα έρθει φοβίζει, για το πως θα είναι.
Γιατί θα έχουμε φτάσει σε αυτό έχοντας παραδόσει τις σκληρά κερδισμένες ελευθερίες.
Εγείρει φόβο το γεγονός ότι οι άνθρωποι που, δυνατά και καθόλου ειρωνικά, πιέζουν τα κράτη να περιορίσουν ακόμη περισσότερο τη ζωή, να ρίξουν τα πάντα στο καλάθι των αχρήστων για μια εποχή κακής γρίπης.
Αλήθεια ποιος πιστεύει ειλικρινά ότι θα πάρουμε πίσω τις ελευθερίες που χάσαμε;
Ανατρέχοντας στον οικονομολόγο και πολιτικό Dr. Robert Higgs, βλέπουμε να επανέρχεται μια σημαντική παρατήρηση που επανέρχεται πιο επίκαιρη από ποτέ.
Μία από τις κεντρικές συνεισφορές του Higgs είναι πως η κρατική εξουσία αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.
Στη διάρκεια κάθε έκτακτης ανάγκης, είτε πρόκειται για πολέμους είτε για αγώνες για πολιτικά δικαιώματα ή για κλιματική αλλαγή ή πανδημία, το κράτος εισάγει «προσωρινά» έκτακτα μέτρα.
Κλείσιμο συνόρων, έλεγχοι 1.200 δολαρίων, περιορισμοί που βλάπτουν ανθρώπους και σκοτώνουν επιχειρήσεις - όλα αυτά πρέπει να διατηρηθούν μακροπρόθεσμα σαν τρόπος ζωής μας.
Γνωρίζουμε όμως, όπως επισήμανε συχνά ο Milton Freedman, ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο μόνιμο από μια προσωρινή κυβερνητική πολιτική».
Ζητήστε από τη Σουηδία και τον πρόσφατα νεκρό αστέρι οικονομολόγό του Assar Lindbeck, να πολεμά καθώς έκανε όλη την καριέρα του ενάντια στον έλεγχο ενοικίου - ένα «προσωρινό» μέτρο που εισήχθη στη Σουηδία μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ή ο φόρος εισοδήματος στα κορυφαία εισοδήματα, που επιβλήθηκε ως «προσωρινή» προσπάθεια δημόσιας χρηματοδότησης κατά τη διάρκεια της τραπεζικής κρίσης της δεκαετίας του 1990, που ακόμη και όταν τα δημόσια οικονομικά ήταν υπό έλεγχο και σε καλή κατάσταση για τουλάχιστον είκοσι χρόνια μετά, το χειρότερο μέρος αυτής της απαλλοτρίωσης επανήλθε μόνο φέτος - στέλνοντας τη Σουηδία σε μια μικρή τρίτη θέση στο πρωτάθλημα με τους υψηλότερους οριακούς φορολογικούς συντελεστές.
Πόσο θα διαρκέσουν τα παρόντα μέτρα;
Ας δούμε τι υποστήριζε ο Higgs 30 χρόνια πριν και που είμαστε τώρα:
1. Μετά την έλευση της έκτακτης ανάγκης, το κράτος παραδίδει ορισμένες από τις εκτεταμένες εξουσίες που απέκτησε, αλλά όχι όλες, όπως στα προαναφερθέντα παραδείγματα της Σουηδίας.
Ορισμένα μέτρα παραμένουν για δεκαετίες.
Θυμηθείτε πόσες ελευθερίες δεν επέστρεψαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Οι υπόλοιποι συνηθίζουμε και ξεχνάμε ότι θα κάποτε ζούσαμε χωρίς αυτά και μπορούμε να ζήσουμε και πάλι χωρίς αυτά.
2. Καθώς ο χειμώνας έρχεται στο Βόρειο Ημισφαίριο ολοταχώς, τα κρούσματα θα αυξάνονται με όλο και μεγαλύτερο αριθμό, το ίδιο και οι θάνατοι, γεγονός που θα σοκάρει και θα «φρικάρει» τους ανθρώπους.
Οι κυβερνήσεις σε πανικό θα σπεύδουν σε περιορισμούς γιατί είναι το εύκολο χαρτί: τι μπορούν και τι όχι να κάνουν οι «ελεύθεροι» άνθρωποι.
Για να γίνει αυτό χρησιμοποιούνται οργουελικές πρακτικές και όροι τεχνοκρατικοί και επιστημονικοί για την επιβολή των μέτρων και όπως υποστηρίζουν στον The Guardian:
«Το πιο προφανές πλεονέκτημα ενός κανόνα για όλους είναι η απλότητά του.
Η αίσθηση της κοινότητας, «σε αυτό μαζί» από τον Μάρτιο και μετά έκανε επίσης μια θετική διαφορά όσον αφορά την αίσθηση ευεξίας των ανθρώπων, την προθυμία τους να ανεχθούν τις δυσκολίες και να προσφέρουν βοήθεια σε άλλους».
Δεν αφορά σε τι αφορά και τι όχι, μια ασθένεια ή τον καλύτερο τρόπο για την καταπολέμησή της.
Δεν πρόκειται καν για ζύγιση ενός σετ κακών εναντίον ενός άλλου.
Πρόκειται για το αίσθημα του μαζί και καλά, να καταστέλλουμε τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων μαζί.
3. Τα αεροπορικά ταξίδια δεν θα επιστρέψουν στην πραγματικότητα του 2019, όπως και η ταξιδιωτική φιλοσοφία και εμπειρία.
Λιγότεροι άνθρωποι θα πετάξουν, αποφεύγοντας τα θαύματα του Άλλου για την ασφάλεια του Κάπου.
Οι προοπτικές των υποχρεωτικών καραντινών μερικές φορές και στις δύο κατευθύνσεις του ταξιδιού, επηρεάζουν τους πάντες, λειτουργούν ανασταλτικά, όχι μόνο για εκείνους που ταξιδεύουν.
Η εξασφάλιση λίγο περισσότερου χώρου, καθώς δεν θα επιτρέπονται οι γείτονες - σημαίνει ότι οι αεροπορικές εταιρείες θα αγωνιστούν για κερδοφορία, κάποιες θα χρειαστούν γενναία πακέτα διάσωσης και ίσως κάποιες διασωθούν, ενώ κάποιες άλλες πιθανότατα θα εθνικοποιηθούν ή θα κλείσουν.
4. Θα φορούμε μάσκες για πολλά ακόμη χρόνια, πιθανόν, για πάντα.
Δεν θα σερβίρονται φαγητά και ποτά.
Απολυμαντικά χεριών και προστατευτικές προσωπίδες διασφαλίζουν ότι τίποτα δεν αγγίζει το δέρμα σας.
Το συγκριτικά αβλαβές πλεξιγκλάς θα είναι παντού, όπως και οι μάσκες που καθιστούν αδύνατη την ανάγνωση των εκφράσεων του προσώπου και κατά καιρούς την ακρόαση της ομιλίας.
Η κοινωνική αλληλεπίδραση θα ανασταλεί και όχι μόνο σωματικά.
Όλοι θα κάνουμε τις αγορές μας πίσω από προστατευτικά πέπλα - ή μέσω της ψευδο-ανωνυμίας του διαδικτύου - χάνοντας την αμεσότητα της προσωπικής αγοράς ή την άσκηση φιλικότητας.
5. Η κοινωνική ζωή θα αλλάξει, τα νυχτερινά κέντρα και τα μπαρ θα παραμείνουν κλειστά, μόνιμα, καθώς αυτό το «ασήμαντο» στοιχείο της πραγματικότητας δεν είναι «απαραίτητο», ενώ θα δίνονται λίγοι λόγοι για να βγείτε και πολλοί για να μείνετε στην ασφάλεια του σπιτιού σας.
6. Τα εμβόλια θα φτάσουν, γρηγορότερα από ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, αλλά ο συνδυασμός της μη παροχής επαρκούς προστασίας και ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού που αρνείται να τα πάρει, θα σημαίνει ότι οι περιορισμοί της πανδημίας θα παραμείνουν σε ισχύ.
7. Η τρέλα του 2020 είχε πολλές «πρεμιέρες»:
Όρια που δεν σκεφτήκαμε ποτέ ότι θα περάσουν οι πολιτικοί.
Ποτέ κανείς δεν είχε σκεφθεί ότι κάποιοι θα παραβίαζαν ποτέ την ελευθερία μας ως πρόσωπα να περπατάμε έξω, να συναντούμε άλλους, να προβαίνουμε σε συνηθισμένες, αβλαβείς και αμοιβαία επωφελείς ανταλλαγές.
άναμε λάθος: με την πρώτη ματιά του (ελαφρού) κινδύνου, παραδώσαμε τις ελευθερίες αριστερά και δεξιά - και κανείς δεν νοιαζόταν πραγματικά.
Τα λόγια του Higgs τριάντα ετών είναι πιο σχετικές από ποτέ.
8. Όταν ακούγονται απόψεις ότι το άνοιγμα σχολείων «δεν φαίνεται να αξίζει τον κόπο», δεν θέλουμε να μάθουμε τι σκέφτονται όσοι υποστηρίζουν αυτό, για άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.
«Τα οφέλη ενός νέου εθνικού lockdown δεν δικαιολογούν πλέον το κόστος», υποστηρίζει σε ανάλυση του ο Economist, απλά τροφοδοτούν την αίσθηση υπεροχής πνευματικών και πολιτικών που ειναι πεινασμένοι για εξουσία.
Οι τελευταίοι μάλιστα, απολαμβάνουν το υψηλό σερί επτά μηνών κυριαρχίας σε άλλους - και έμαθαν ότι τα θέματα τους δεν τους ενδιέφερε πραγματικά. Θα πολεμήσουν με δόντια και νύχια για να διατηρήσουν την ισχύ που απέκτησαν πρόσφατα, και δεν θα υπάρχει κανένας που να τους αντιτίθεται.
Αυτό που διδάσκει ο Higgs είναι ότι οποιοδήποτε μέτρο εισάγεται για τον οποιονδήποτε λόγο, ακόμη και τον πιο σημαντικό παίρνει τη δική του ζωή.
Οι ηγεσίες βάζουν τον πληθυσμό σε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας και μια λανθασμένη εκτίμηση για το πλέον φυσιολογικό.
Γρήγορα προς τα εμπρός δέκα ή είκοσι χρόνια και όλοι ξεχνάμε ότι οι επεμβατικές δυνάμεις που μεταφέραμε στο κράτος ήταν πάντα προσωρινές.
Ο Higgs είναι ο πνευματικός πρωταθλητής που δεν μας αξίζει, αλλά χρειαζόμαστε απεγνωσμένα.
Ας ελπίσουμε απλώς ότι κάνω λάθος και ότι η πρόοδος θα κερδίσει στο τέλος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών