Μέσα σε λιγότερα από τρία χρόνια, λοιπόν, και τα δύο αυτά κόμματα έκαναν στροφή 180 μοιρών σε σχέση με την Ευρώπη
Και παρόλο που, ως πρώην κεντρικός τραπεζίτης, είναι συνηθισμένος να μετράει κάθε του λέξη, είναι βέβαιο ότι το συγκεκριμένο απόσπασμα έτυχε ιδιαίτερης προσοχής αναφέρει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.
«Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για την ιταλική συμβολή στην ανάπτυξη της ΕΕ», τόνισε.
«Χωρίς την Ιταλία δεν υπάρχει Ευρώπη και χωρίς Ευρώπη υπάρχει λιγότερη Ιταλία.
Δεν υπάρχει κυριαρχία στη μοναξιά.»
Στη συνέχεια, μια συντριπτική πλειοψηφία των γερουσιαστών (260 έναντι 40) έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Draghi.
Κι όμως, τον Ιούνιο του 2018, το ίδιο σώμα είχε ενθρονίσει την πιο ευρωσκεπτικιστική κυβέρνηση στην ιταλική ιστορία (ConteΙ).
Οι δύο συνιστώσες του, η Lega και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, προκαλούσαν ανοιχτά τις Βρυξέλλες και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διοικητής της οποίας δεν ήταν άλλος από τον Draghi.
Μέσα σε λιγότερα από τρία χρόνια, λοιπόν, και τα δύο αυτά κόμματα έκαναν στροφή 180 μοιρών σε σχέση με την Ευρώπη.
Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων ιδρύθηκε το 2009 με βάση αρχές (άμεση δημοκρατία μέσω Διαδικτύου, χαρούμενη απο-ανάπτυξη, απόρριψη όλων των ελίτ) που δεν θα μπορούσε παρά να συγκρουστούν με τις ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της Ιταλίας.
Οι επιθέσεις του κατά της ΕΕ, όμως, δεν ήταν παρά μια εκδοχή του πολιτικού του λόγου κατά των ελίτ.
Και οι ευρωβουλευτές του μπορεί να κάθονταν δίπλα σ’εκείνους του βρετανικού UKIP, ψήφιζαν όμως κατά κανόνα μαζί με τους σοσιαλιστές ή τους Πράσινους.
Με την πάροδο του χρόνου, ο αντιευρωπαϊσμός του κινήματος μαλάκωσε.
Και τον Φεβρουάριο του 2018, ο ηγέτης του Di Maio δήλωσε στη Monde ότι είναι «ευρωπαϊστής» και ανυπομονεί να εργαστεί μαζί με τον E. Macron για τη μεταρρύθμιση της Ευρώπης.
Έτσι, το καλοκαίρι του 2019, δεν δίστασε να σκίσει το «κυβερνητικό συμβόλαιό» του με τη Lega και να συνεργαστεί με την Αριστερά.
Απέναντι σε αυτές τις παλινωδίες, η ευρωπαϊκή διαδρομή της Lega του Salvini έμοιαζε πιο γραμμική.
Αλλά η εντύπωση αυτή ήταν εσφαλμένη.
Όταν γεννήθηκε, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, από τη συγχώνευση διαφόρων περιφερειακών κινημάτων της βόρειας Ιταλίας, η Lega ήταν βαθιά φιλοευρωπαϊκή.
Θεωρούσε μάλιστα ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση ήταν ένας τρόπος να ξεπεραστούν ορισμένες δομικές αδυναμίες της Ιταλίας.
Ο Ουμπέρτο Μπόσι επετίθετο συχνότερα στην «κλέφτρα Ρώμη» απ΄ό,τι στις Βρυξέλλες.
Όταν ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος, στα τέλη του 2013, ο Salvini έκανε μια «λεπενική» στροφή, με στόχο να αυξήσει τη δημοτικότητα της Lega στη νότια Ιταλία και να αντικαταστήσει την εχθρότητα προς το κεντρικό κράτος με την αντίθεση προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Αυτή η επιλογή, μαζί με το ανέβασμα των τόνων απέναντι στους μετανάστες, είχε ως αποτέλεσμα να λάβει το κόμμα 35% στις ευρωεκλογές του 2019.
Ο συνδυασμός του Brexit, της μειωμένης ροής μεταναστών και της εισροής χρημάτων μέσω του πακέτου ανάκαμψης, προσφέρει σήμερα στον Salvini την ιδανική ευκαιρία να αλλάξει ρότα χωρίς να αποκηρύξει τις αρχές του.
Να ισχυριστεί δηλαδή ότι η Ευρώπη άλλαξε, όχι το κόμμα.
Και να τοποθετηθεί στο κέντρο της πολιτικής σκακιέρας, αναγκαία προϋπόθεση για την επιστροφή του στην εξουσία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών