Σχετικά Άρθρα
Υποκρισία – Σε Άγ. Δημήτριο και παρελάσεις έχει συνωστισμό αλλά όχι στα λαϊκά προσκυνήματα και στις διαδηλώσεις Πακιστανών
Στη δημόσια υγεία το να βγάζεις φιρμάνια νομίζοντας ότι έχεις το αλάθητο δεν είναι συνετή επιλογή, δεν έχει ανάγκη έναν «πατερούλη» ο κόσμος να του κουνάει το δάχτυλο, όταν αποδεικνύει καθημερινά την ατομική του υπευθυνότητα.
Σύμφωνα με το Brownstone Institute, αν μη τι άλλο, δεν είναι όλες οι καλές πολιτικές δημοφιλείς.
Υπενθυμίζεται τι είχε συμβεί στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης (1920-1933), με τις αποφάσεις των υπευθύνων χάραξης πολιτικής να βυθίζονται σε έναν λάκκο πρωτοφανούς αποτυχίας, που όμοιά της δεν έχει να επιδείξει η σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα.
Όπως οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί, έτσι και η ποτοαπαγόρευση διένυσαν μια ατραπό στρωμένη από αγαθές προθέσεις, η οποία υποστηρίχθηκε, δίχως άλλο, από την επιστημονική κοινότητα.
Στόχος ήταν να μειωθούν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αλλά και φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας όπως η εγκληματικότητα στους δρόμους και η φτώχεια.
Ωστόσο, τα προβλήματα, αντί να μετριαστούν, εντάθηκαν.
Η απαγόρευση του αλκοόλ είχε δε τεράστιο αντίκτυπο στα έσοδα του κράτους των ΗΠΑ, μεγάλο μέρος των οποίων προέρχονταν από τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης.
Πίσω στο παρόν, οι ακούσιες συνέπειες που φαίνεται ότι προκαλεί το «μέτρο» του εξαναγκαστικού εμβολιασμού δεν έχουν διερευνηθεί από τις κυβερνήσεις.
Άραγε, ποιο είναι το κόστος από τις παραιτήσεις και τις απολύσεις - ειδικά σε μια εποχή που διαπιστώνεται έλλειψη εργατικού δυναμικού;
Ποιο είναι το κόστος της απόλυσης γιατρών και νοσοκόμων καθώς έρχεται νέο κύμα κρουσμάτων κορωνοϊού, αλλά και της απόλυσης αστυνομικών όταν το ποσοστό δολοφονιών διεθνώς αυξάνεται με τον ταχύτερο ρυθμό στην ιστορία;
Ποιο είναι το κόστος του αποκλεισμού μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού από εστιατόρια και άλλους χώρους διασκέδασης;
Τα ερωτήματα είναι πολλά, ωστόσο δεν τίθενται στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Και το πιο ανησυχητικό από όλα είναι το γεγονός ότι η υποχρεωτικότητα δεν έχει κανέναν ουσιαστικό αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά τη διακοπή της επέλασης του κορωνοϊού.
Πρόσφατη ανάλυση στις ΗΠΑ διαπιστώνει ότι τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού δεν μειώνουν τα κρούσματα.
Αυτό το «βλέπουμε» και σε δεδομένα του πραγματικού κόσμου, όχι στα εργαστήρια.
Στη Μασαχουσέτη, τα κρούσματά είναι επί του παρόντος δύο φορές υψηλότερα από την ίδια περίοδο πέρυσι.
Στην Αγγλία, τα ποσοστά μόλυνσης είναι υψηλότερα στις εμβολιασμένες από τις μη εμβολιασμένες ομάδες σε όλες τις ηλικίες άνω των 30 ετών.
Τα πρωτόκολλα που εξαιρούν τα εμβολιασμένα άτομα από τα διαγνωστικά τεστ υποδηλώνουν ότι και οι δύο αυτοί αριθμοί είναι πιθανώς υποεκτιμημένοι.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε τον βαθμό στον οποίο τα ποσοστά εμβολιασμού μειώνουν τη μόλυνση - τα διαθέσιμα δεδομένα στις ΗΠΑ είναι φρικτά.
Αλλά δεν μπορεί πλέον να ισχυριστεί κανείς ότι θα εξαλείψουν την ασθένεια.
Στην Ισλανδία, για παράδειγμα, το 80% του πληθυσμού είναι εμβολιασμένο, ωστόσο τα κρούσματα αυξάνονται.
Ένα μέτρο δρακόντειας υποχρεωτικότητας, βέβαια, μπορεί να εξεταστεί εφόσον υπάρχει αναμφισβήτητο δημόσιο όφελος, ωστόσο δεν είμαστε σε αυτό το σημείο…
Το δε αφήγημα των κυβερνήσεων είναι άκρως παράλογο, αφού, σύμφωνα με αυτό, εμβολιασμένοι που προστατεύονται από την COVID-19 χάρη στα εμβόλια πρέπει να προστατευτούν από τους μη εμβολιασμένους.
Το ότι υπάρχουν άφθονα διαθέσιμα δεδομένα που αντικρούουν αυτή τη δήλωση δεν έχει σημασία.
Ο στόχος δεν είναι η εξασφάλιση της δημόσιας υγείας.
Ο στόχος είναι να πυροδοτηθούν ο φόβος και η δυσαρέσκεια μέχρι να υπάρξει ένα σημείο δίκαιης αγανάκτησης.
Τέτοιες πρακτικές στο παρελθόν έδωσαν χώρο και υπόσταση σε εξτρεμιστικές ομάδες.
Περιστασιακά ακούμε ότι πρέπει να υποχρεώσουμε τους ανθρώπους να εμβολιαστούν για να αποφευχθεί η υπερφόρτωση του συστήματος υγείας.
Ωστόσο, στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, οι ασθενείς με COVID καταλάμβαναν λιγότερο από το 13% όλων των κλινών.
Έξαρση
Πιθανότατα τον χειμώνα θα έχουμε σημαντική έξαρση της COVID
Παρά τα υψηλά επίπεδα εμβολιασμών στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, τα κρούσματα, οι νοσηλείες και οι θάνατοι ενδέχεται να εξακολουθήσουν να αυξάνονται.
Αυτό το βλέπουμε ήδη στην Ευρώπη.
Θα πρέπει να προετοιμαστούμε για αυτό, όχι να προσποιούμαστε ότι δεν θα συμβεί λόγω των υψηλών ποσοστών των εμβολιασθέντων.
Ωστόσο, αντί να κάνουμε αυτό, απολύουμε με κριτήριο το αν έχει κάποιος εμβολιαστεί.
Σε κάθε περίπτωση, η υποχρεωτικότητα δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση.
Στον βαθμό που υπάρχουν άτομα σε κίνδυνο τα οποία δεν είναι εμβολιασμένα, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να πείσουμε αυτούς τους ανθρώπους να εμβολιαστούν.
Από την άλλη, η θλιβερή αλήθεια είναι ότι οι αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας έχουν βλάψει τόσο την αξιοπιστία τους με τη συνεχή ροή των «ευγενών ψεμάτων» τους, που θα είναι πολύ, πολύ δύσκολο να πείσουν.
Αίτια
Έτσι, προτού προσπαθήσουμε να πείσουμε τα μη εμβολιασμένα άτομα να εμβολιαστούν, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους δεν εμβολιάζονται.
α)Η φυσική ανοσία είναι πιο αποτελεσματική έναντι της μόλυνσης σε σύγκριση με το εμβόλιο
β) Ο εξαναγκασμός ως έννοια περιέχει αρνητικό φορτίο. Κάποιοι δεν εμβολιάζονται καθαρά από αντίδραση στο σύστημα, αφού πιστεύουν ότι παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματά τους.
γ) Οι αρμόδιες αρχές, για παράδειγμα τα CDC στις ΗΠΑ, έχουν επανειλημμένως πει ψέματα. Συνήθεις καταστάσεις είναι οι υπερεκτιμήσεις, οι αποτυχίες, η πολιτικοποίηση και η γενική ανικανότητα. Ίσως κάποια στιγμή θα ήταν καλό οι αρμόδιοι επιστήμονες να παραδεχτούν τα λάθη τους (ακόμη ηχούν στα αυτιά μας οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο κ. Τσιόδρας για να μας αποτρέψει να φοράμε μάσκες), αφού αυτό θα βοηθούσε στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.
δ) Είτε από «τεμπελιά» είτε από ανικανότητα, οι αρμόδιες αρχές δεν έχουν παράσχει στοιχεία για τη διαστρωμάτωση κινδύνου σε σχέση με την COVID βάσει ηλικίας και συννοσηρότητας.
Αυτό ενέχει κίνδυνο για τους υγιείς ανθρώπους, αλλά επίσης υποτιμά άγρια τον κίνδυνο για τα άτομα με συννοσηρότητες, αλλά επίσης υποτιμά άγρια τον κίνδυνο για τα άτομα με συννοσηρότητες - ειδικά εκείνα με πολλαπλές συννοσηρότητες.
ε) Εγκαταλείψτε τη ρητορική «το εμβόλιο σε προστατεύει».
Αυτή η ρητορική είναι πολύ πιο πιθανό να παράσχει έρεισμα σε άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο να ΜΗΝ εμβολιαστούν.
Κοινωνικοί αποκλεισμοί
Αν μάθαμε κάτι τον περασμένο χρόνο, είναι ότι ο προσωπικός φόβος είναι ένα ισχυρό κίνητρο.
Η πειθώ είναι πολύ πιο αποτελεσματικό εργαλείο από τον εξαναγκασμό.
Πριν από την COVID, είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ένας από τους στόχους μας ήταν να δημιουργήσουμε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς.
Αυτά τα νέα μέτρα, όμως, αποκλείουν και περιθωριοποιούν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους - και ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Δεν ξέρουμε ποιο θα είναι το κόστος αυτής της αλλαγής, αλλά αν εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές θα είναι μνημειώδες.
Οι απαγορεύσεις αναδιαμόρφωσαν πτυχές της ζωής.
Οι αλλαγές που εξετάζουμε σε αυτό άρθρο έχουν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο.
Η υποχρεωτικότητα επί του παρόντος αφαιρεί το δικαίωμα βιοπορισμού από δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.
Υπενθυμίζεται ότι αυτές οι τακτικές έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές στο παρελθόν και όλες εστέφθησαν με… αποτυχία.
Είναι καιρός λοιπόν να σταθούμε δίπλα στις οικογένειες, τους φίλους και τους γείτονές μας, όχι δίπλα στους πολιτικούς και τους γραφειοκράτες, που κάθε φορά κατηγορούν τον λαό για τις δικές τους αποτυχίες.
Χρειάζεται να επιστρέψουμε σε μια κοινωνία που βασίζεται στην εμπιστοσύνη, τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, αντί αυτού του νέου μοντέλου των εξαναγκασμών, της λογοκρισίας και των αποδιοπομπαίων τράγων, που πάνε να μας επιβάλουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών