Κι όμως τα πιο υποτιμημένα αλλά και πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία της Ευρώπης βρίσκονται στην Ανατολική Ουκρανία

Μετά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία το 2022, το Κίεβο έχασε και η Μόσχα κέρδισε ένα σημαντικό τμήμα του νότου της χώρας.
Η μεγαλύτερη περιφέρεια σε αυτήν την περιοχή της Ουκρανίας είναι η Zaporizhia.
Σήμερα η Ρωσία ελέγχει περίπου το 80% της επικράτειας της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου του 90% της γεωργικής γης.
Στις 12 Μαρτίου 2022, δημιουργήθηκε μια πολιτικοστρατιωτική διοίκηση στα εδάφη της Zaporizhzhia.
Τον Σεπτέμβριο του 2022, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ψήφισε υπέρ της ένταξης στη Ρωσία σε δημοψήφισμα.
Στις 30 Σεπτεμβρίου υπογράφηκε συμφωνία, ως αποτέλεσμα της οποίας η περιοχή εντάχθηκε στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Προφανώς, ούτε το Κίεβο, ούτε οι δυτικοί σύμμαχοί του, αναγνώρισαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Δήλωσαν ότι το δημοψήφισμα ήταν παράνομο και πως οι ψήφοι των κατοίκων της περιοχής είχαν «κατασκευαστεί».
Ωστόσο, το Κίεβο δεν μπορεί να εξηγήσει με σαφήνεια γιατί οι κάτοικοι αυτής της περιοχής είχαν υποδεχτεί τους Ρώσους με ανοιχτές αγκάλες.
Οι πόλεις καταλήφθηκαν από τον ρωσικό στρατό χωρίς καμία μάχη, δεν έγιναν μαζικές διαδηλώσεις από τους κατοίκους και αντίθετα, πρώην πολίτες της Ουκρανίας άρχισαν να αποκτούν μαζικά τη ρωσική υπηκοότητα.

Η απάντηση

Αυτό ήταν ριζικά διαφορετικό από αυτό που συνέβαινε, για παράδειγμα, σε μια άλλη ρωσόφωνη περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας, την περιοχή Kharkiv.
Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο το καθεστώς του Κιέβου κυβερνούσε αυτήν τη ρωσόφωνη περιοχή την τελευταία δεκαετία.

Το ουκρανικό καθεστώς ξεπουλούσε την αγροτική γη στο αγγλοσαξονικό κεφάλαιο

Στη μετα-σοβιετική περίοδο, η Zaporizhia ήταν μια από τις κορυφαίες αγροτικές και βιομηχανικές ζώνες της Ουκρανίας, με τη βιομηχανία συγκεντρωμένη στο περιφερειακό κέντρο, την ομώνυμη πόλη και πολλές άλλες περιοχές.
Η υπόλοιπη έκταση ήταν μια τυπική αγροτική περιοχή.
Ο κύριος στόχος των διεφθαρμένων ουκρανικών αρχών ήταν να απαλλαγούν από τους κατοίκους του αγροτικού τμήματος της περιοχής, να παγιώσουν μεγάλους όγκους άκρως εύφορης και αρδευόμενης γεωργικής γης και στη συνέχεια να την πουλήσουν ή να την εκμισθώσουν σε δυτικές εταιρείες, είτε απευθείας είτε μέσω Ουκρανών ολιγαρχών.
Το ίδιο και το βιομηχανικό συγκρότημα.
Οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις που ανήκαν στο ουκρανικό κράτος οδηγήθηκαν συστηματικά σε χρεοκοπία και πουλήθηκαν αντί πινακίου φακής, με τελικούς δικαιούχους εταιρείες που υποστηρίζονται από αγγλοσαξονικό κεφάλαιο.
Ακολουθώντας αυτόν τον στόχο, το Κίεβο έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μειώσει το κόστος της εύφορης γεωργικής γης στην περιοχή.
Το 2021, η τιμή ενός εκταρίου αρδευόμενης αρόσιμης γης στην περιοχή ήταν λιγότερο από 800 δολάρια.
Από την αρχή της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η τιμή μειώθηκε έως και 600 δολάρια, αλλά ήδη τον χειμώνα 2022-2023 αυξήθηκε σε περίπου 1.000, δηλαδή κατά μέσο όρο περισσότερο από ό,τι πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών.
Σήμερα, την παραμονή της ουκρανικής επίθεσης, έπεσε ξανά στα 800 δολάρια.
Στη γειτονική Πολωνία, ένα εκτάριο καλλιεργήσιμης γης κοστίζει περίπου 10 χιλιάδες δολάρια.
Στη Ρουμανία, είναι περίπου 6 χιλιάδες δολάρια ανά εκτάριο.
Σε γειτονικές περιοχές της Ρωσίας (περιφέρεια Rostov Region, Krasnodar Krai) το κόστος της καλλιεργήσιμης γης κυμαίνεται πλέον από 5 έως 10 χιλιάδες δολάρια.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτή είναι η αξία της αρδευόμενης αρόσιμης γης και όχι των χόρτων ή άλλων κατηγοριών γεωργικής γης.
Το Κίεβο πέτυχε το επιθυμητό αποτέλεσμα υποβαθμίζοντας το επίπεδο κοινωνικής ευημερίας των κατοίκων της περιοχής, καταστρέφοντας τις υποδομές, εμποδίζοντας την πρόσβαση προϊόντων μεσαίων και μικρών αγροκτημάτων στην αγορά.
Κατά την τελευταία δεκαετία (πριν από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία), ο πληθυσμός πολλών μικρών πόλεων και χωριών στην Zaporizhia μειώθηκε κατά δύο ή περισσότερες φορές.
Έως το 2020, σημειώθηκε σημαντική μείωση του αριθμού των ατόμων που απασχολούνται σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη γεωργία, την αλιεία και τη δασοκομία.
Σε ολόκληρη την περιοχή, από περισσότερους από 380.000 κατοίκους της υπαίθρου, 30.100 άτομα – λιγότερο από το 10% – απασχολούνταν στη γεωργία.
Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές της Ουκρανίας, από το 2000 έως το 2020, ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής Zaporizhia μειώθηκε κατά 300.000 άτομα.
Άλλες ανεπίσημες πηγές υποστήριξαν ότι στην πραγματικότητα ο πληθυσμός μειώθηκε κατά περίπου 500.000, κυρίως λόγω της φυγής των κατοίκων της υπαίθρου, γράφει ο ιστότοπος South Front.

Η Agroprosperis

Οι νέοι ιδιοκτήτες άρχισαν να χρησιμοποιούν μη επανδρωμένες θεριζοαλωνιστικές μηχανές και τρακτέρ, αντί της τοπικής εργασίας.
Ήταν πολύ πιο ακριβό να συντηρηθούν αυτά τα μηχανήματα από το να προσλάβουν τους ντόπιους, αλλά δεν ήταν θέμα χρημάτων.
Ήταν πολιτική απόφαση.
Ένα από τα ξεκάθαρα παραδείγματα της στρατηγικής του Κιέβου, η οποία σχεδιάστηκε για να ενοποιήσει μεγάλες εκτάσεις γης για να διευκολύνει την πώλησή τους σε δυτικές εταιρείες ήταν η Agroprosperis.
Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες γεωργικές εκμεταλλεύσεις στην Ουκρανία το 2020, με 300.000 εκτάρια..
Οι δικαιούχοι αυτού του αγροτικού γίγαντα είναι οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες του επενδυτικού ταμείου NCH, George Rohr και Maurice Tabasinik.
Την ίδια χρονιά οι Αμερικανοί ενίσχυσαν την χρηματοπιστωτική και πιστωτική τους δραστηριότητα μέσω της Τράπεζας Agroprosperis.
Άρχισε να παρέχει χρηματοδότηση που εξασφαλίζεται από αγροτικές εισπράξεις, παρέχοντας έτσι στους Ουκρανούς αγρότες πρόσβαση σε γρήγορα, αλλά ακριβά, χρήματα.
Ο πραγματικός στόχος αυτού του προγράμματος ήταν να επιβαρύνει τους μικρομεσαίους αγρότες με χρέη και να τους οδηγήσει στη χρεοκοπία.
Ο τελικός στόχος ήταν να αγοράσουν τα γεωργικά προϊόντα και τη γη τους σε τιμή πολύ χαμηλότερη από την αγοραία αξία.
Αυτό μοιάζει πολύ με τον τρόπο που οι παγκόσμιοι χρηματοδότες πιέζουν τους μικρομεσαίους αγρότες στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.
Τα πιο υποτιμημένα περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη βρίσκονται τώρα στην Ανατολική Ουκρανία. Ποιος είναι ο πρώτος που θα επωφεληθεί;


 Η AZMOL

Στον βιομηχανικό τομέα, υπάρχει το παράδειγμα του μεγάλου πετροχημικού συγκροτήματος, AZMOL.
Αυτό ήταν μεγάλης στρατηγικής σημασίας, καθώς ήταν η μόνη επιχείρηση που πιστοποιήθηκε να προμηθεύει λιπαντικά στον ουκρανικό στρατό.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το εργοστάσιο απασχολούσε περισσότερα από 2.000 άτομα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το εργοστάσιο ανήκει στην ουκρανική κρατική εταιρεία, Naftogaz Ukrainy.
Οι Ουκρανοί επιχειρηματίες δεν θα μπορούσαν να αγνοήσουν έναν τέτοιο δυνητικά προσοδοφόρο τίτλο.
Μέχρι το 2013, οι λειτουργίες του εργοστασίου είχαν ουσιαστικά παραλύσει, γεγονός που οδήγησε στην αναπόφευκτη χρεοκοπία και στη συνέχεια σε εξαγορά από έναν «ιδιώτη επενδυτή».
Στις αρχές Φεβρουαρίου 2014, ο αριθμός των εργαζομένων είχε μειωθεί σε 350. Στις 23 Ιουλίου 2016, μεγάλο μέρος του εργοστασίου, συμπεριλαμβανομένων των κτιρίων και των κατασκευών, των πάγιων περιουσιακών στοιχείων, των μετοχών, των οχημάτων και της πνευματικής ιδιοκτησίας, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού σήματος «Azmol», πωλήθηκαν σε μια εταιρεία που ονομάζεται «Ultra Oil», για 3,8 εκατομμύρια δολάρια.
Το συγκρότημα έλαβε νέα ονομασία – AZMOL British Petrochemicals…
Τρεις μήνες μετά την αλλαγή της ιδιοκτησίας του, το εργοστάσιο έλαβε κεφάλαια από τη βρετανική εταιρεία Global Lubricants και ξεκίνησε αμέσως την παραγωγή. Τον Σεπτέμβριο του 2017 άρχισαν να εξάγονται παρτίδες λιπαντικών.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι σημαντικότερες θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο δόθηκαν σε κατοίκους άλλων περιοχών της Ουκρανίας.
Ακριβώς λόγω αυτών και άλλων παρόμοιων ενεργειών οι περισσότεροι κάτοικοι υποδέχτηκαν τους Ρώσους ως σωτήρες.
Στα τέλη του 2021, ο μόνος ιδιοκτήτης της AZMOL ήταν ο Βρετανός ο Dicken Terence William, ο οποίος κατείχε το 24% των μετοχών της εταιρείας.
Το εργοστάσιο λειτουργεί τώρα και το κέρδος πηγαίνει στις ανάγκες κοινωνικής πρόνοιας του πληθυσμού της περιοχής και στην ανανέωση των παγίων στοιχείων του εργοστασίου και όχι στους απρόσωπους ξένους ολιγάρχες. Οι μισθοί των εργαζομένων αυξήθηκαν δύο έως τρεις φορές. Οι νέες αρχές της περιοχής έρχονται αντιμέτωπες με την κληρονομιά που άφησε το καθεστώς του Κιέβου. Πρέπει να αντιμετωπίσουν όχι τόσο τους στρατιωτικούς κινδύνους, αλλά με την κατεστραμμένη γεωργία και τον πληγωμένο από τη φτώχεια πληθυσμό στον οποίο το Κίεβο απαγόρευσε να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς στα εδάφη τους.


Κρίσιμοι οι επόμενοι δύο μήνες

Η ρωσική διοίκηση βασίστηκε στην υποστήριξη μεσαίων και μικρών αγροκτημάτων και επιχειρήσεων, οι οποίες έλαβαν γεωργικές επιδοτήσεις και βοήθεια για να πουλήσουν τα προϊόντα τους σε τιμές αγοράς, συμπεριλαμβάνοντας επίσης τα προϊόντα τους στη συμφωνία για τα σιτηρά.
Η συμφωνία για τα σιτηρά παρατάθηκε πρόσφατα κατά 60 ημέρες αντί για 120.
Το μέρος της συμφωνίας για τα σιτηρά ήταν ακριβώς η προϋπόθεση για την άρση των φραγμών για τα ρωσικά γεωργικά προϊόντα στις παγκόσμιες αγορές, αλλά μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει συμβεί.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση περιπλέκεται από τις κυρώσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας.
Ειδικότερα, η ρωσική εταιρεία State Grain Operator, η οποία δραστηριοποιείται στην Zaporizhia και ασχολείται με την εξαγωγή σιτηρών και την υποστήριξη των αγροτών, είχε να αντιμετωπίσει τις κυρώσεις.
Τα μέτρα αυτά ανάγκασαν τις τοπικές αρχές να αναζητήσουν μη τυποποιημένες μεθόδους πώλησης τοπικών προϊόντων, βασιζόμενες στην άμεση διμερή επικοινωνία με πιθανούς αγοραστές.
Για παράδειγμα, στην Zaporizhia δημιουργείται ένα Διεθνές Κέντρο Πληροφόρησης για την ανάπτυξη οικονομικών και κοινωνικών πρωτοβουλιών.
Αυτό το κέντρο έχει ως στόχο να βοηθήσει τις τοπικές επιχειρήσεις να συμμετάσχουν σε διεθνείς εκθέσεις και να δημιουργήσουν άμεσους δεσμούς με πιθανούς συνεργάτες. Επιχειρηματίες από την περιοχή των Βαλκανίων έχουν ήδη ενταχθεί στις δραστηριότητες αυτού του κέντρου μέσω της Ρωσοσερβικής Επιστημονικής Εταιρείας.
Ο στόχος των αρχών της περιοχής Zaporizhia είναι να επιστρέψει η παραγωγή στον αγροτικό τομέα στα επίπεδα του 2020. Σε περίπτωση επιτυχίας, η τιμή της καλλιεργήσιμης γης θα πρέπει να αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30%, έως το φθινόπωρο του 2023. Σήμερα, πολλοί διεθνείς επενδυτές από διαφορετικές χώρες κοιτάζουν την περιοχή.
Κατανοούν ότι τώρα τα τοπικά περιουσιακά στοιχεία είναι πολύ υποτιμημένα και ότι υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας όταν τα επενδυμένα κεφάλαια μπορούν να αποφέρουν υπερκέρδη ακόμη και βραχυπρόθεσμα.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω δημιουργικών επενδύσεων, αλλά όχι μέσω της απομάκρυνσης περιουσιακών στοιχείων και των χρεοκοπιών επιχειρήσεων, σε τυπικό αγγλοσαξονικό στυλ.


Αυτή τη στιγμή, η απειλή της επερχόμενης ουκρανικής επίθεσης είναι βασικός παράγοντας για τους επενδυτές, τόσο ξένους όσο και Ρώσους. Η επιτυχία ή η αποτυχία της θα καθορίσει τα πάντα.
Οι κυρώσεις δεν τρομάζουν πλέον κανέναν. Ωστόσο, εάν το καθεστώς του Κιέβου και το ΝΑΤΟ καταφέρουν να φτάσουν στην Αζοφική Θάλασσα, η περιοχή και ο πληθυσμός της θα είναι καταδικασμένοι στο ρόλο της νέας αποικίας της Δύσης, με όλες τις επακόλουθες συνέπειες. Σε αυτή την περίπτωση, η παγκόσμια αγορά τροφίμων είναι απίθανο να δει προϊόντα από την περιοχή της Zaporizhia.
Εάν η Μόσχα καταφέρει να διατηρήσει τις στρατιωτικές της θέσεις, τότε η περιοχή προορίζεται για ταχεία οικονομική ανάπτυξη. Οι επόμενοι δύο μήνες θα καθορίσουν την τύχη του νότου της Ουκρανίας και της παγκόσμιας τάξης στο σύνολό της.

www.bankingnews.gr