Πως οι Γερμανοί εξοπλίζονται και θέλουν να μετατρέψουν τη Βαλτική σε «γερμανική θάλασσα)
Η υπόθεση ότι ο αγγλοσαξονικός άξονας έχει κεντρικό ρόλο στον πόλεμο στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας είναι μόνο εν μέρει αληθής, εξηγεί ο M.K. Bhadrakumar, πρώην διπλωμάτης μέσω του Consortium News.
Η Γερμανία είναι στην πραγματικότητα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Ουκρανίας, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο καγκελάριος Olaf Scholz υποσχέθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους ένα νέο πακέτο όπλων αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων πρόσθετων αρμάτων μάχης, πυρομαχικών και συστημάτων αεράμυνας Patriot, θέτοντας το Βερολίνο, όπως είπε, στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας.
Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Boris Pistorius τόνισε: "Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε σημαντικά στην ενίσχυση της παραμονής της Ουκρανίας".
Ωστόσο, οι εξελίξεις μπορεί να έχουν πολλαπλά κίνητρα, αναλύει ο Bhadrakumar.
Τα κίνητρα της Γερμανίας
Βασικά, το κίνητρο της Γερμανίας εντοπίζεται στη συντριπτική ήττα από τον Κόκκινο Στρατό και έχει ελάχιστη σχέση με την Ουκρανία ως τέτοια.
Η κρίση στην Ουκρανία παρείχε το πλαίσιο για την επιτάχυνση της στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας.
Εν τω μεταξύ, τα ρεβανσιστικά αισθήματα αυξάνονται και υπάρχει μια "διακομματική συναίνεση" μεταξύ των κορυφαίων κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας - CDU, SPD και Πράσινο Κόμμα - στο θέμα αυτό.
Σε συνέντευξή του το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας του CDU σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας Roderich Kiesewetter (πρώην συνταγματάρχης που ήταν επικεφαλής του Συνδέσμου Εφέδρων της Bundeswehr από το 2011 έως το 2016) πρότεινε ότι, εάν οι συνθήκες το δικαιολογούν στην Ουκρανία, ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αποκόψει "το Καλίνινγκραντ από τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού.
Βλέπουμε πώς αντιδρά ο Putin όταν βρίσκεται υπό πίεση".
Το Βερολίνο εξακολουθεί να πονάει από την παράδοση της αρχαίας πρωσικής πόλης του Königsberg [σήμερα Kaliningrad] τον Απρίλιο του 1945.
Ο Stalin διέταξε 1,5 εκατομμύριο σοβιετικούς στρατιώτες που υποστηρίζονταν από αρκετές χιλιάδες άρματα μάχης και αεροσκάφη να επιτεθούν στις σπασμένες ναζιστικές μεραρχίες Panzer που είχαν οχυρωθεί βαθιά στο Königsberg.
Η κατάληψη του βαριά οχυρωμένου προπυργίου του Königsberg από τον σοβιετικό στρατό γιορτάστηκε στη Μόσχα με ένα πυροβολικό σάλπισμα από 324 κανόνια που έριχναν από 24 βλήματα το καθένα.
Τίποτα δεν ξεχάστηκε στο Βερολίνο
Προφανώς, οι παρατηρήσεις του Kiesewetter δείχνουν ότι τίποτα δεν έχει ξεχαστεί ή συγχωρεθεί στο Βερολίνο ακόμη και μετά από οκτώ δεκαετίες.
Έτσι, η Γερμανία είναι ο στενότερος σύμμαχος της κυβέρνησης Biden στον πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Η γερμανική κυβέρνηση έχει δηλώσει την κατανόησή της για την αμφιλεγόμενη απόφαση της κυβέρνησης Biden να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυρομαχικά διασποράς.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχολίασε στο Βερολίνο: "Είμαστε βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί φίλοι μας δεν πήραν την απόφασή τους ελαφρά τη καρδία, να παραδώσουν αυτού του είδους τα πυρομαχικά".
Ο πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier σημείωσε: "Στην παρούσα κατάσταση, δεν πρέπει να εμποδίζει κανείς τις ΗΠΑ".
Μάλιστα, το κορυφαίο στέλεχος του CDU, ο Kiesewetter, πρότεινε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα taz, που πρόσκειται στο κόμμα των Πρασίνων, να δοθούν στην Ουκρανία "εγγυήσεις και, αν χρειαστεί, ακόμη και πυρηνική βοήθεια, ως ενδιάμεσο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ".
Ταυτόχρονα με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους την Τρίτη και την Τετάρτη, η Rheinmetall, η μεγάλη γερμανική εταιρεία κατασκευής όπλων 135 ετών, αποκάλυψε ότι ανοίγει ένα εργοστάσιο παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων στη δυτική Ουκρανία σε άγνωστη τοποθεσία μέσα στις επόμενες 12 εβδομάδες.
Αρχικά, θα κατασκευαστούν και θα επισκευαστούν γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Fuchs, ενώ υπάρχουν σχέδια για την κατασκευή πυρομαχικών και ενδεχομένως ακόμη και συστημάτων αεράμυνας και αρμάτων μάχης.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Rheinmetall δήλωσε στο CNN τη Δευτέρα ότι όπως και άλλα ουκρανικά εργοστάσια όπλων, το νέο εργοστάσιο θα μπορούσε να προστατευθεί από ρωσική αεροπορική επίθεση.
Η Γερμανία έχει υπερδιπλασιάσει το 2022 το κονδύλι των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Τώρα αγγίζει περίπου τα 5,4 δισεκατομμύρια ευρώ με περαιτέρω σχέδια για αύξηση στα 10,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αγώνες με την Πολωνία
Τώρα, όλα αυτά αφορούν τη Ρωσία;
Η Γερμανία δεν μπορεί να αγνοεί ότι η Ουκρανία δεν έχει απλά καμία ελπίδα στη γη να νικήσει στρατιωτικά τη Ρωσία.
Η Γερμανία παίζει το μακροπρόθεσμο παιχνίδι.
Δημιουργεί ίδια κεφάλαια στη δυτική Ουκρανία, όπου δεν είναι η Ρωσία αλλά η Πολωνία ο αντίπαλός της.
Από τότε που ο τσαρικός στρατός προέλασε στη Γαλικία το 1914, η Ρωσία έχει μια δύσκολη ιστορία με τους Ουκρανούς εθνικιστές.
Αν ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία επεκταθεί στη δυτική Ουκρανία, αυτό δεν μπορεί να είναι επιλογή της Ρωσίας αλλά από κάποια αναγκαιότητα που της επιβάλλεται.
Η σοβιετική νίκη στην Ουκρανία τον Οκτώβριο του 1944, η κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης από τον Κόκκινο Στρατό και η συμμαχική διπλωματία είχαν ως αποτέλεσμα την επαναχάραξη των δυτικών συνόρων της Πολωνίας με τη Γερμανία και της Ουκρανίας με την Πολωνία.
Με απλά λόγια, με την αποζημίωση των γερμανικών εδαφών στα δυτικά, η Πολωνία συμφώνησε να παραχωρήσει τη Βολυνία και τη Γαλικία στη δυτική Ουκρανία.
Η αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών δημιούργησε για πρώτη φορά μετά από αιώνες ένα σαφές εθνοτικό, καθώς και πολιτικό, πολωνο-ουκρανικό σύνορο.
Είναι απολύτως πιθανό ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει ριζικά τα εδαφικά όρια της Ουκρανίας στα ανατολικά και τα νότια.
Ενδεχομένως, μπορεί να ανοίξει εκ νέου τη μεταπολεμική διευθέτηση όσον αφορά και τη δυτική Ουκρανία.
Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η Πολωνία στοχεύει να ανατρέψει την εκχώρηση της Βολυνίας και της Γαλικίας στη δυτική Ουκρανία. Μια τέτοια τροπή των γεγονότων θα φέρει σίγουρα στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών εδαφών που αποτελούν σήμερα μέρος της Πολωνίας.
Ίσως, εν αναμονή των επερχόμενων αναταράξεων, τον περασμένο Οκτώβριο, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής επέμβασης τον Φεβρουάριο του 2022, η Βαρσοβία απαίτησε από το Βερολίνο αποζημιώσεις για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο -ένα ζήτημα που η Γερμανία λέει ότι διευθετήθηκε το 1990- ύψους 1,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ του 1945, τα "πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας" που αποτελούν σχεδόν το ένα τέταρτο (23,8%) της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης με την πλειοψηφία να παραχωρείται στην Πολωνία.
Το υπόλοιπο, αποτελούμενο από τη βόρεια Ανατολική Πρωσία, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής πόλης του Königsberg (που μετονομάστηκε σε Kaliningrad), παραχωρήθηκε στη Σοβιετική Ένωση.
Μην κάνετε κανένα λάθος σχετικά με τη σημασία των ανατολικών συνόρων για τη γερμανική κουλτούρα και πολιτική.
Πράγματι, υπάρχει πάντα κάτι ασταθές σε μια "ανάπηρη" Μεγάλη Δύναμη όταν εμφανίζεται μια εντελώς νέα ένταση στις πολιτικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες, η οποία ωθεί τους κυβερνώντες να μετατρέψουν τις ιδέες σε πραγματικότητα, και οι ρεβανσιστικοί και ιμπεριαλιστικοί λόγοι που έρρεαν αθόρυβα αλλά σταθερά κάτω από την επιφάνεια των προσεκτικά μελετημένων διπλωματικών προσπαθειών αρχίζουν να ανιχνεύουν την παν-εθνικιστική επέκταση.
Ο πραγματικός ρόλος της Γερμανίας
Εκ των υστέρων, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της Γερμανίας -ιδίως του τότε υπουργού Εξωτερικών και σημερινού προέδρου Steinmeier - να ευθυγραμμιστεί με τα νεοναζιστικά στοιχεία κατά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 και την επακόλουθη γερμανική απάτη στην εφαρμογή της Συμφωνίας του Μινσκ ("φόρμουλα Steinmeier"), όπως παραδέχθηκε πρόσφατα τον Φεβρουάριο η πρώην καγκελάριος Angela Merkel.
Αρκεί να πούμε ότι, ακόμη και όταν η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ανησυχία των Γερμανών υπευθύνων της εξωτερικής πολιτικής αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του τι ήταν γερμανικό.
Έτσι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο το μέσο για ένα σκοπό.
Πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι το Βερολίνο μπορεί να κινείται, επιτέλους, προς την ικανοποίηση της εκκρεμούς απαίτησης της Ουκρανίας για πυραύλους κρουζ Taurus με βεληνεκές που υπερβαίνει τα 500 χιλιόμετρα και μοναδική "πολεμική κεφαλή πολλαπλών αποτελεσμάτων" που μπορεί να αλλάξει τη δυναμική της μάχης στο πεδίο της μάχης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη νίκη.
Εξίσου, οι Γερμανοί στρατιώτες αποτελούν ήδη περίπου το ήμισυ της ομάδας μάχης του ΝΑΤΟ που είναι ήδη παρούσα στη Λιθουανία.
Ο υπουργός Άμυνας Boris Pistorius δήλωσε πριν από δύο εβδομάδες κατά την επίσκεψή του στο Βίλνιους ότι η Γερμανία προετοιμάζει την υποδομή για τη μόνιμη εγκατάσταση 4.000 στρατιωτών ("μια ισχυρή ταξιαρχία") στη Λιθουανία, ώστε να έχει τη δυνατότητα να διατηρεί στρατιωτική ευελιξία στην ανατολική πτέρυγα.
Η απόφαση έχει την υποστήριξη τόσο του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής του CDU και μέλος της Bundestag, Kiesewetter, χαρακτήρισε την ιδέα της δημιουργίας μιας γερμανικής βάσης στη Βαλτική ως "απόφαση λογικής και αξιοπιστίας".
Πράγματι, υπήρξαν στο παρελθόν, ιστορικά μιλώντας, προσπάθειες για τη δημιουργία γερμανικής κυριαρχίας στη Βαλτική με βάση αναθεωρητικές αξιώσεις προς τα νέα κράτη της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, όπου είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί άποικοι ήδη από τον 12ο και 13ο αιώνα.
www.bankingnews.gr
Η Γερμανία είναι στην πραγματικότητα ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Ουκρανίας, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο καγκελάριος Olaf Scholz υποσχέθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους ένα νέο πακέτο όπλων αξίας 700 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένων πρόσθετων αρμάτων μάχης, πυρομαχικών και συστημάτων αεράμυνας Patriot, θέτοντας το Βερολίνο, όπως είπε, στην πρώτη γραμμή της στρατιωτικής υποστήριξης της Ουκρανίας.
Ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Boris Pistorius τόνισε: "Με τον τρόπο αυτό συμβάλλουμε σημαντικά στην ενίσχυση της παραμονής της Ουκρανίας".
Ωστόσο, οι εξελίξεις μπορεί να έχουν πολλαπλά κίνητρα, αναλύει ο Bhadrakumar.
Τα κίνητρα της Γερμανίας
Βασικά, το κίνητρο της Γερμανίας εντοπίζεται στη συντριπτική ήττα από τον Κόκκινο Στρατό και έχει ελάχιστη σχέση με την Ουκρανία ως τέτοια.
Η κρίση στην Ουκρανία παρείχε το πλαίσιο για την επιτάχυνση της στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας.
Εν τω μεταξύ, τα ρεβανσιστικά αισθήματα αυξάνονται και υπάρχει μια "διακομματική συναίνεση" μεταξύ των κορυφαίων κεντρώων κομμάτων της Γερμανίας - CDU, SPD και Πράσινο Κόμμα - στο θέμα αυτό.
Σε συνέντευξή του το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας του CDU σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας Roderich Kiesewetter (πρώην συνταγματάρχης που ήταν επικεφαλής του Συνδέσμου Εφέδρων της Bundeswehr από το 2011 έως το 2016) πρότεινε ότι, εάν οι συνθήκες το δικαιολογούν στην Ουκρανία, ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο να αποκόψει "το Καλίνινγκραντ από τις ρωσικές γραμμές ανεφοδιασμού.
Βλέπουμε πώς αντιδρά ο Putin όταν βρίσκεται υπό πίεση".
Το Βερολίνο εξακολουθεί να πονάει από την παράδοση της αρχαίας πρωσικής πόλης του Königsberg [σήμερα Kaliningrad] τον Απρίλιο του 1945.
Ο Stalin διέταξε 1,5 εκατομμύριο σοβιετικούς στρατιώτες που υποστηρίζονταν από αρκετές χιλιάδες άρματα μάχης και αεροσκάφη να επιτεθούν στις σπασμένες ναζιστικές μεραρχίες Panzer που είχαν οχυρωθεί βαθιά στο Königsberg.
Η κατάληψη του βαριά οχυρωμένου προπυργίου του Königsberg από τον σοβιετικό στρατό γιορτάστηκε στη Μόσχα με ένα πυροβολικό σάλπισμα από 324 κανόνια που έριχναν από 24 βλήματα το καθένα.
Τίποτα δεν ξεχάστηκε στο Βερολίνο
Προφανώς, οι παρατηρήσεις του Kiesewetter δείχνουν ότι τίποτα δεν έχει ξεχαστεί ή συγχωρεθεί στο Βερολίνο ακόμη και μετά από οκτώ δεκαετίες.
Έτσι, η Γερμανία είναι ο στενότερος σύμμαχος της κυβέρνησης Biden στον πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Η γερμανική κυβέρνηση έχει δηλώσει την κατανόησή της για την αμφιλεγόμενη απόφαση της κυβέρνησης Biden να προμηθεύσει την Ουκρανία με πυρομαχικά διασποράς.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχολίασε στο Βερολίνο: "Είμαστε βέβαιοι ότι οι Αμερικανοί φίλοι μας δεν πήραν την απόφασή τους ελαφρά τη καρδία, να παραδώσουν αυτού του είδους τα πυρομαχικά".
Ο πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier σημείωσε: "Στην παρούσα κατάσταση, δεν πρέπει να εμποδίζει κανείς τις ΗΠΑ".
Μάλιστα, το κορυφαίο στέλεχος του CDU, ο Kiesewetter, πρότεινε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα taz, που πρόσκειται στο κόμμα των Πρασίνων, να δοθούν στην Ουκρανία "εγγυήσεις και, αν χρειαστεί, ακόμη και πυρηνική βοήθεια, ως ενδιάμεσο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ".
Ταυτόχρονα με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους την Τρίτη και την Τετάρτη, η Rheinmetall, η μεγάλη γερμανική εταιρεία κατασκευής όπλων 135 ετών, αποκάλυψε ότι ανοίγει ένα εργοστάσιο παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων στη δυτική Ουκρανία σε άγνωστη τοποθεσία μέσα στις επόμενες 12 εβδομάδες.
Αρχικά, θα κατασκευαστούν και θα επισκευαστούν γερμανικά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Fuchs, ενώ υπάρχουν σχέδια για την κατασκευή πυρομαχικών και ενδεχομένως ακόμη και συστημάτων αεράμυνας και αρμάτων μάχης.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Rheinmetall δήλωσε στο CNN τη Δευτέρα ότι όπως και άλλα ουκρανικά εργοστάσια όπλων, το νέο εργοστάσιο θα μπορούσε να προστατευθεί από ρωσική αεροπορική επίθεση.
Η Γερμανία έχει υπερδιπλασιάσει το 2022 το κονδύλι των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ για την αναβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Τώρα αγγίζει περίπου τα 5,4 δισεκατομμύρια ευρώ με περαιτέρω σχέδια για αύξηση στα 10,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αγώνες με την Πολωνία
Τώρα, όλα αυτά αφορούν τη Ρωσία;
Η Γερμανία δεν μπορεί να αγνοεί ότι η Ουκρανία δεν έχει απλά καμία ελπίδα στη γη να νικήσει στρατιωτικά τη Ρωσία.
Η Γερμανία παίζει το μακροπρόθεσμο παιχνίδι.
Δημιουργεί ίδια κεφάλαια στη δυτική Ουκρανία, όπου δεν είναι η Ρωσία αλλά η Πολωνία ο αντίπαλός της.
Από τότε που ο τσαρικός στρατός προέλασε στη Γαλικία το 1914, η Ρωσία έχει μια δύσκολη ιστορία με τους Ουκρανούς εθνικιστές.
Αν ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία επεκταθεί στη δυτική Ουκρανία, αυτό δεν μπορεί να είναι επιλογή της Ρωσίας αλλά από κάποια αναγκαιότητα που της επιβάλλεται.
Η σοβιετική νίκη στην Ουκρανία τον Οκτώβριο του 1944, η κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης από τον Κόκκινο Στρατό και η συμμαχική διπλωματία είχαν ως αποτέλεσμα την επαναχάραξη των δυτικών συνόρων της Πολωνίας με τη Γερμανία και της Ουκρανίας με την Πολωνία.
Με απλά λόγια, με την αποζημίωση των γερμανικών εδαφών στα δυτικά, η Πολωνία συμφώνησε να παραχωρήσει τη Βολυνία και τη Γαλικία στη δυτική Ουκρανία.
Η αμοιβαία ανταλλαγή πληθυσμών δημιούργησε για πρώτη φορά μετά από αιώνες ένα σαφές εθνοτικό, καθώς και πολιτικό, πολωνο-ουκρανικό σύνορο.
Είναι απολύτως πιθανό ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ουκρανία θα αλλάξει ριζικά τα εδαφικά όρια της Ουκρανίας στα ανατολικά και τα νότια.
Ενδεχομένως, μπορεί να ανοίξει εκ νέου τη μεταπολεμική διευθέτηση όσον αφορά και τη δυτική Ουκρανία.
Η Ρωσία έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι η Πολωνία στοχεύει να ανατρέψει την εκχώρηση της Βολυνίας και της Γαλικίας στη δυτική Ουκρανία. Μια τέτοια τροπή των γεγονότων θα φέρει σίγουρα στο προσκήνιο το ζήτημα των γερμανικών εδαφών που αποτελούν σήμερα μέρος της Πολωνίας.
Ίσως, εν αναμονή των επερχόμενων αναταράξεων, τον περασμένο Οκτώβριο, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της ρωσικής επέμβασης τον Φεβρουάριο του 2022, η Βαρσοβία απαίτησε από το Βερολίνο αποζημιώσεις για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο -ένα ζήτημα που η Γερμανία λέει ότι διευθετήθηκε το 1990- ύψους 1,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ του 1945, τα "πρώην ανατολικά εδάφη της Γερμανίας" που αποτελούν σχεδόν το ένα τέταρτο (23,8%) της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης με την πλειοψηφία να παραχωρείται στην Πολωνία.
Το υπόλοιπο, αποτελούμενο από τη βόρεια Ανατολική Πρωσία, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής πόλης του Königsberg (που μετονομάστηκε σε Kaliningrad), παραχωρήθηκε στη Σοβιετική Ένωση.
Μην κάνετε κανένα λάθος σχετικά με τη σημασία των ανατολικών συνόρων για τη γερμανική κουλτούρα και πολιτική.
Πράγματι, υπάρχει πάντα κάτι ασταθές σε μια "ανάπηρη" Μεγάλη Δύναμη όταν εμφανίζεται μια εντελώς νέα ένταση στις πολιτικές, οικονομικές και ιστορικές συνθήκες, η οποία ωθεί τους κυβερνώντες να μετατρέψουν τις ιδέες σε πραγματικότητα, και οι ρεβανσιστικοί και ιμπεριαλιστικοί λόγοι που έρρεαν αθόρυβα αλλά σταθερά κάτω από την επιφάνεια των προσεκτικά μελετημένων διπλωματικών προσπαθειών αρχίζουν να ανιχνεύουν την παν-εθνικιστική επέκταση.
Ο πραγματικός ρόλος της Γερμανίας
Εκ των υστέρων, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της Γερμανίας -ιδίως του τότε υπουργού Εξωτερικών και σημερινού προέδρου Steinmeier - να ευθυγραμμιστεί με τα νεοναζιστικά στοιχεία κατά την αλλαγή καθεστώτος στο Κίεβο το 2014 και την επακόλουθη γερμανική απάτη στην εφαρμογή της Συμφωνίας του Μινσκ ("φόρμουλα Steinmeier"), όπως παραδέχθηκε πρόσφατα τον Φεβρουάριο η πρώην καγκελάριος Angela Merkel.
Αρκεί να πούμε ότι, ακόμη και όταν η Ρωσία κερδίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία, η ανησυχία των Γερμανών υπευθύνων της εξωτερικής πολιτικής αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά την ανάγκη επαναπροσδιορισμού του τι ήταν γερμανικό.
Έτσι, ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μόνο το μέσο για ένα σκοπό.
Πρόσφατες αναφορές δείχνουν ότι το Βερολίνο μπορεί να κινείται, επιτέλους, προς την ικανοποίηση της εκκρεμούς απαίτησης της Ουκρανίας για πυραύλους κρουζ Taurus με βεληνεκές που υπερβαίνει τα 500 χιλιόμετρα και μοναδική "πολεμική κεφαλή πολλαπλών αποτελεσμάτων" που μπορεί να αλλάξει τη δυναμική της μάχης στο πεδίο της μάχης και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη νίκη.
Εξίσου, οι Γερμανοί στρατιώτες αποτελούν ήδη περίπου το ήμισυ της ομάδας μάχης του ΝΑΤΟ που είναι ήδη παρούσα στη Λιθουανία.
Ο υπουργός Άμυνας Boris Pistorius δήλωσε πριν από δύο εβδομάδες κατά την επίσκεψή του στο Βίλνιους ότι η Γερμανία προετοιμάζει την υποδομή για τη μόνιμη εγκατάσταση 4.000 στρατιωτών ("μια ισχυρή ταξιαρχία") στη Λιθουανία, ώστε να έχει τη δυνατότητα να διατηρεί στρατιωτική ευελιξία στην ανατολική πτέρυγα.
Η απόφαση έχει την υποστήριξη τόσο του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο εμπειρογνώμονας εξωτερικής πολιτικής του CDU και μέλος της Bundestag, Kiesewetter, χαρακτήρισε την ιδέα της δημιουργίας μιας γερμανικής βάσης στη Βαλτική ως "απόφαση λογικής και αξιοπιστίας".
Πράγματι, υπήρξαν στο παρελθόν, ιστορικά μιλώντας, προσπάθειες για τη δημιουργία γερμανικής κυριαρχίας στη Βαλτική με βάση αναθεωρητικές αξιώσεις προς τα νέα κράτη της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας, όπου είχαν εγκατασταθεί Γερμανοί άποικοι ήδη από τον 12ο και 13ο αιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών