Η γεωπολιτική αλλαγή σκακιέρας είναι ενάντια στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ
Το «παιχνίδι» στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα αλλάζει στην συγκεκριμένη συγκυρία περισσότερο από ποτέ.
Ενα συμπέρασμα στο οποίο συγκλίνουν στις συζητήσεις τους Κινέζοι μελετητές είναι ότι όχι μόνο η Γερμανία και η ΕΕ έχασαν τη Ρωσία, ίσως ανεπανόρθωτα, αλλά η Κίνα κέρδισε τη Ρωσία, με μια οικονομία εξαιρετικά συμπληρωματική της ίδιας της Κίνας και με σταθερούς δεσμούς με τον Παγκόσμιο Νότο, που μπορεί να επωφεληθεί και να βοηθήσει το Πεκίνο.
Την ίδια ώρα μερικοί ατλαντικοί αναλυτές εξωτερικής πολιτικής είναι απασχολημένοι προσπαθώντας να αλλάξουν την αφήγηση για το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, εφαρμόζοντας βασικά στοιχεία της realpolitik, καθώς, όπως επισημαίνει ο Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar το ΝΑΤΟ στο σύνολό του χάνει εντελώς την αξιοπιστία του, καθώς η ταπείνωσή του στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας είναι πλέον οδυνηρά γραφική για όλη την Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Χαρακτηριστικά εμμονική και καταστροφική είναι η «στρατηγική παραφροσύνη» της Ουάσιγκτον να περιμένει να νικήσει τη Μόσχα και ότι το ΝΑΤΟ παρότι βιώνει «κόπωση των χορηγών του», επιμένει να τροφοδοτεί το πολεμοχαρές Κίεβο, που ήδη από τις ήττες του, «χάνει την αξιοπιστία του».
Martianov: Το ΝΑΤΟ χάνει...
Όπως τόνισε ο στρατιωτικός αναλυτής Andrey Martianov, «ο «σχεδιασμός» του ΝΑΤΟ είναι ένα αστείο. Και είναι ζηλιάρηδες, οδυνηρά ζηλιάρηδες... με τις επιτυχίες των άλλων».
Μια ανέλπιστη εξέλιξη θα ήταν η Μόσχα να μην διαπραγματευτεί με το ΝΑΤΟ – τον υποτελή του Πενταγώνου– αλλά να προσφέρει σε μεμονωμένα ευρωπαϊκά έθνη ένα σύμφωνο ασφαλείας με τη Ρωσία που θα καθιστούσε περιττή την ανάγκη τους να ανήκουν στο ΝΑΤΟ.
Αυτό θα εξασφάλιζε ασφάλεια για κάθε συμμετέχον έθνος και θα ανακούφιζε την πίεση από την Ουάσιγκτον.
Αναλυτές στοιχηματίουζν ότι υπάρχουν ευρωπαϊκές δυνάμεις που θα μπορούσαν να το αποδεχτούν, αλλά σίγουρα σε αυτές δεν θα ήταν η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής.
Παράλληλα, η Κίνα θα μπορούσε να προσφέρει ειρηνευτικές συνθήκες στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και τις Φιλιππίνες, και στη συνέχεια ένα σημαντικό μέρος της «αυτοκρατορίας των βάσεων» των ΗΠΑ θα μπορούσε να εξαφανιστεί.
Το πρόβλημα, για άλλη μια φορά, είναι ότι τα... υποτελή κράτη δεν έχουν την εξουσία να συμμορφωθούν με οποιαδήποτε συμφωνία που διασφαλίζει την ειρήνη.
Οι Γερμανοί επιχειρηματίες, εκτός αρχείου, είναι βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα το Βερολίνο μπορεί να αψηφήσει την Ουάσιγκτον και να συνεργαστεί με τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας επειδή ωφελεί τη Γερμανία.
Ωστόσο, ο χρυσός κανόνας δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί: εάν ένα υποτελές κράτος θέλει να αντιμετωπίζεται ως κυρίαρχο κράτος, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να κλείσει βασικούς κλάδους της «Αυτοκρατορίας των Βάσεων» και να εκδιώξει τα αμερικανικά στρατεύματα.
Το Ιράκ προσπαθεί να το κάνει χρόνια τώρα, χωρίς επιτυχία.
Το ένα τρίτο της Συρίας παραμένει υπό την κατοχή των ΗΠΑ – παρόλο που οι ΗΠΑ έχασαν τον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Δαμασκού λόγω της ρωσικής επέμβασης.
Το έργο της Ουκρανίας ως υπαρξιακή σύγκρουση
Η Ρωσία αναγκάστηκε να πολεμήσει ενάντια σε έναν γείτονα και έναν συγγενή και απλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει... και ως πυρηνική και σύχρονη οικονομική, περιφερειακή δύναμη, δεν θα το κάνει.
Ακόμα κι αν η Μόσχα αποδυναμωθεί κάπως στρατηγικά, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, είναι οι ΗΠΑ –κατά την άποψη των Κινέζων μελετητών– που μπορεί να έχουν διαπράξει τη μεγαλύτερη στρατηγική τους γκάφα από την ίδρυση τους ως κράτος: την μετατροπή του Ουκρανικού Έργου σε υπαρξιακή σύγκρουση και δέσμευση ολόκληρης της αυτοκρατορία και όλων των υποτελών της σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Γι' αυτό δεν υπάρχουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και άρνηση ακόμη και κατάπαυσης του πυρός.
το μόνο δυνατό αποτέλεσμα που επινοήθηκε από τα γεράκια που διευθύνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι η άνευ όρων παράδοση της Ρωσίας.
Στο πρόσφατο παρελθόν, η Ουάσιγκτον είχε την πολυτέλεια να χάσει τους πολέμους της επιλογής της ενάντια στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν.
Αλλά απλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τον πόλεμο στη Ρωσία.
Όταν συμβεί αυτό, και είναι ήδη στον ορίζοντα, η εξέγερση των... υποτελών της θα την αποτελειώσουν.
Είναι ξεκάθαρο ότι από εδώ και πέρα η Κίνα και οι BRICS+ –με την επέκταση να ξεκινά από τη σύνοδο κορυφής στη Νότια Αφρική τον Αύγουστο– θα επιβαρύνουν την υπονόμευση του δολαρίου ΗΠΑ.
Με ή χωρίς την Ινδία.
Δεν θα υπάρξει επικείμενο νόμισμα BRICS – όπως επισημαίνεται από μερικά εξαιρετικά σημεία σε αυτή τη συζήτηση.
Το πεδίο εφαρμογής είναι τεράστιο, οι σέρπα βρίσκονται μόνο στα αρχικά στάδια της συζήτησης και οι γενικές γραμμές δεν έχουν ακόμη καθοριστεί.
Η προσέγγιση BRICS+ θα εξελιχθεί από βελτιωμένους μηχανισμούς διασυνοριακού διακανονισμού – κάτι που έχουν τονίσει όλοι από τον Putin μέχρι την επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας Elvira Nabiullina – σε ένα νέο νόμισμα, πιο κάτω στην πορεία της συνεργασίας.
Αυτό θα ήταν πιθανώς ένα εμπορικό μέσο παρά ένα κυρίαρχο νόμισμα όπως το ευρώ.
Θα σχεδιαστεί για να ανταγωνίζεται το δολάριο ΗΠΑ στο εμπόριο, αρχικά μεταξύ των χωρών BRICS+, και θα είναι ικανό να παρακάμψει το ηγεμονικό οικοσύστημα του δολαρίου ΗΠΑ.
Το βασικό ερώτημα είναι πόσο καιρό μπορεί να αντέξει η οικονομία των ΗΠΑ - κλινικά αποδομημένη από τον Michael Hudson - σε αυτόν τον γεωοικονομικό πόλεμο ευρέος φάσματος.
Όλα είναι «απειλή για την εθνική ασφάλεια»
Στο μέτωπο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να επιβάλουν παγκόσμια οικονομική εξάρτηση, μονοπωλώντας τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και όπως σημειώνει ο Michael Hudson, «εξάγοντας οικονομικό ενοίκιο από τη χρέωση υψηλών τιμών για τσιπ υπολογιστών υψηλής τεχνολογίας, επικοινωνίες και παραγωγή όπλων. ”
Στην πράξη, δεν συμβαίνουν πολλά πέρα από την απαγόρευση στην Ταϊβάν να προμηθεύει πολύτιμα τσιπ στην Κίνα και ζητά από την TSMC να κατασκευάσει, το συντομότερο δυνατό, ένα συγκρότημα κατασκευής τσιπ στην Αριζόνα.
Ωστόσο, ο πρόεδρος της TSMC Mark Liu παρατήρησε ότι το εργοστάσιο αντιμετώπισε έλλειψη εργαζομένων με «την εξειδικευμένη τεχνογνωσία που απαιτείται για την εγκατάσταση εξοπλισμού σε εγκαταστάσεις ημιαγωγών». Έτσι, το πολύκροτο εργοστάσιο τσιπ TSMC στην Αριζόνα δεν θα ξεκινήσει την παραγωγή πριν από το 2025.
Η κορυφαία απαίτηση των ΗΠΑ και του υποτελούς ΝΑΤΟ είναι ότι η Γερμανία και η ΕΕ πρέπει να επιβάλουν ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα Εμπορίου ενάντια στη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας και των συμμάχων τους, διασφαλίζοντας έτσι ένα εμπόριο «χωρίς-κίνδυνο».
Όπως ήταν αναμενόμενο, το αμερικανικό «Think Tankland» έχει παραπλανήσει, με τα «γνωμικά» του American Enterprise Institute να δηλώνουν με μανία ότι ακόμη και η οικονομική απομάκρυνση του κινδύνου δεν αρκεί: αυτό που χρειάζονται οι ΗΠΑ είναι μια σκληρή ρήξη με την Κίνα.
Στην πραγματικότητα, αυτό συνάδει με την Ουάσιγκτον να συντρίβει τους διεθνείς κανόνες ελεύθερου εμπορίου και το διεθνές δίκαιο, και να αντιμετωπίζει κάθε μορφή εμπορίου και SWIFT και χρηματοοικονομικές ανταλλαγές ως «απειλές για την εθνική ασφάλεια» για τον οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο των ΗΠΑ.
Επομένως, το μελλοντικό μοτίβο δεν είναι η Κίνα να επιβάλει εμπορικές κυρώσεις στην ΕΕ – η οποία παραμένει κορυφαίος εμπορικός εταίρος για το Πεκίνο.
Είναι η Ουάσιγκτον που επιβάλλει ένα τσουνάμι κυρώσεων σε έθνη που τολμούν να σπάσουν το εμπορικό μποϊκοτάζ υπό τις ΗΠΑ.
Ρωσία - Βόρεια Κορέα από την μία, Ρωσία - Αφρική από την άλλη
Μόλις αυτή την εβδομάδα, η σκακιέρα πέρασε από δύο κινήσεις που άλλαξαν το παιχνίδι: την επίσκεψη υψηλού προφίλ του Ρώσου υπουργού Άμυνας Sergei Shoigu στη Λαϊκή Δημοκρατία Βόρειας Κορέας (ΛΔΚ) και τη σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη.
Ο Shoigu έγινε δεκτός στην Πιονγκγιάνγκ ως ροκ σταρ.
Είχε προσωπική συνάντηση με τον Kim Jong-un.
Η αμοιβαία καλή θέληση οδηγεί στο ισχυρό ενδεχόμενο η Βόρεια Κορέα να ενταχθεί τελικά σε έναν από τους πολυμερείς οργανισμούς που χαράσσουν την πορεία προς την πολυπολικότητα.
Αυτό θα ήταν, αναμφισβήτητα, μια εκτεταμένη Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU).
Θα μπορούσε να ξεκινήσει με μια συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών ΕΑΕΕ-ΛΔΚ, όπως αυτές που συνήφθησαν με το Βιετνάμ και την Κούβα.
Η Ρωσία είναι η κορυφαία δύναμη στην EAEU και μπορεί να αγνοήσει τις κυρώσεις στη ΛΔΚ, ενώ οι BRICS+, SCO ή ASEAN έχουν πάρα πολλές δεύτερες σκέψεις.
Βασική προτεραιότητα για τη Μόσχα είναι η ανάπτυξη της Άπω Ανατολής, η περισσότερη ενσωμάτωση και με τις δύο Κορέες και η Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή ή ο Αρκτικής Δρόμος του Μεταξιού.
Η ΛΔΚορέας γίνεται φυσικός εταίρος.
Η είσοδος της ΛΔΚ στην ΕΑΕΕ θα κάνει θαύματα για τις επενδύσεις BRI: ένα είδος κάλυψης που το Πεκίνο δεν απολαμβάνει τη στιγμή που επενδύει στη ΛΔΚ.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει μια κλασική περίπτωση βαθύτερης ολοκλήρωσης BRI-EAEU.
«Τούμπα» όλη η παρτίδα
Η ρωσική διπλωματία στα υψηλότερα επίπεδα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να εκτονώσει την πίεση στη ΛΔΚ.
Στρατηγικά, αυτό είναι ένα πραγματικό παιχνίδι που αλλάζει, καθώς το τεράστιο και αρκετά εξελιγμένο βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα της Βόρειας Κορέας που προστέθηκε στη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας αναποδογυρίζει ολόκληρο το παράδειγμα Ασίας-Ειρηνικού.
Η σύνοδος κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη, από μόνη της, ήταν μια άλλη αλλαγή του παιχνιδιού που άφησε τα συλλογικά δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης... «άλαλα».
Αυτό δεν ήταν τίποτα λιγότερο από το να ανακοινώνει δημόσια η Ρωσία, με λόγια και με πράξεις, μια ολοκληρωμένη στρατηγική εταιρική σχέση με ολόκληρη την Αφρική, ακόμη και όταν μια εχθρική συλλογική Δύση διεξάγει Υβριδικό Πόλεμο – και διαφορετικά – κατά της Αφρο-Ευρασίας.
Ο Putin έδειξε πώς η Ρωσία κατέχει μερίδιο 20% στην παγκόσμια αγορά σιταριού.
Τους πρώτους 6 μήνες του 2023, είχε ήδη εξάγει 10 εκατομμύρια τόνους σιτηρών στην Αφρική.
Τώρα η Ρωσία θα παρέχει δωρεάν στη Ζιμπάμπουε, τη Μπουρκίνα Φάσο, τη Σομαλία και την Ερυθραία 25-50 χιλιάδες τόνους σιτηρών η καθεμία τους επόμενους 3-4 μήνες.
Ο Putin εξέθεσε τα πάντα, από περίπου 30 ενεργειακά έργα σε ολόκληρη την Αφρική μέχρι την επέκταση των εξαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου και «μοναδικές μη ενεργειακές εφαρμογές της πυρηνικής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της ιατρικής». η έναρξη μιας ρωσικής βιομηχανικής ζώνης κοντά στη Διώρυγα του Σουέζ με προϊόντα που θα εξάγονται σε ολόκληρη την Αφρική· και την ανάπτυξη της χρηματοοικονομικής υποδομής της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένης της σύνδεσης με το ρωσικό σύστημα πληρωμών.
Το σημαντικότερο είναι ότι εξήρε επίσης τους στενότερους δεσμούς μεταξύ της EAEU και της Αφρικής. Ένα πάνελ φόρουμ, «EAEU-Africa: Horizons of Cooperation», εξέτασε τις δυνατότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν στενότερη ηπειρωτική σύνδεση τόσο με τους BRICS όσο και με την Ασία. Ένας χείμαρρος συμφωνιών ελεύθερων συναλλαγών μπορεί να είναι στα σκαριά.
Η εμβέλεια του φόρουμ ήταν αρκετά εντυπωσιακή.
Υπήρχαν πάνελ «απο-νεοαποικιοποίησης», όπως «Επίτευξη Τεχνολογικής Κυριαρχίας μέσω Βιομηχανικής Συνεργασίας» ή «Νέα Παγκόσμια Τάξη: από την Κληρονομιά της Αποικιοκρατίας στην Κυριαρχία και την Ανάπτυξη».
Και φυσικά συζητήθηκε επίσης ο Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά Νότου (INSTC), με σημαντικούς παίκτες τη Ρωσία, το Ιράν και την Ινδία να προωθήσουν την κρίσιμη επέκτασή του στην Αφρική, ξεφεύγοντας από τις ακτές του ΝΑΤΟ.
Χωρισμένος από την ξέφρενη δράση στην Αγία Πετρούπολη, ο Νίγηρας πέρασε από στρατιωτικό πραξικόπημα.
Αν και το τελικό αποτέλεσμα μένει να φανεί, ο Νίγηρας είναι πιθανό να ενωθεί με το γειτονικό Μάλι για να επιβεβαιώσει εκ νέου την ανεξαρτησία του στην εξωτερική πολιτική από το Παρίσι.
Η γαλλική επιρροή «επαναφέρεται» τουλάχιστον στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΡ) και την Μπουρκίνα Φάσο.
Μετάφραση: Η Γαλλία και η Δύση εκδιώκονται σε όλο το Σαχέλ, ένα βήμα τη φορά, σε μια μη αναστρέψιμη διαδικασία αποαποικιοποίησης.
Αυτές οι κινήσεις σε όλη τη σκακιέρα, από τη ΛΔΚ μέχρι την Αφρική και τον πόλεμο με τα τσιπ κατά της Κίνας, είναι εξίσου κρίσιμες με την επερχόμενη, καταστροφική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ωστόσο, όχι μόνο η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας αλλά και βασικοί παράγοντες σε όλη την Παγκόσμια Νότια/Παγκόσμια Πλειοψηφία γνωρίζουν πλήρως ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί τη Ρωσία ως τακτικό εχθρό στην προετοιμασία για τον πρωταρχικό Ολοκληρωμένο Πόλεμο κατά της Κίνας.
Ως έχει, η ακόμη άλυτη τραγωδία στο Donbass κρατά την Αυτοκρατορία απασχολημένη και μακριά από την Ασία-Ειρηνικό και μια Ουάσιγκτον σε αδιέξοδο αφήνει τα γεράκια να την οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις, να βυθίζεται στις απώλειες και να καθίσταται ακόμη πιο επικίνδυνη.
Κι όλα αυτά, ενώ η «ζούγκλα» των BRICS+ φορτίζει ταχύτατα τους απαραίτητους μηχανισμούς ικανούς να παραγκωνίσουν τον μονοπολικό δυτικό «κήπο», καθώς μια ανήμπορη Ευρώπη οδηγείται στο περιθώριο της απομόνωσης, αναγκασμένη να χωριστεί από την Κίνα, τις BRICS+ και την de facto Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος μετεωρολόγος για να δει προς τα που φυσάει ο άνεμος της στέπας....
www.bankingnews.gr
Ενα συμπέρασμα στο οποίο συγκλίνουν στις συζητήσεις τους Κινέζοι μελετητές είναι ότι όχι μόνο η Γερμανία και η ΕΕ έχασαν τη Ρωσία, ίσως ανεπανόρθωτα, αλλά η Κίνα κέρδισε τη Ρωσία, με μια οικονομία εξαιρετικά συμπληρωματική της ίδιας της Κίνας και με σταθερούς δεσμούς με τον Παγκόσμιο Νότο, που μπορεί να επωφεληθεί και να βοηθήσει το Πεκίνο.
Την ίδια ώρα μερικοί ατλαντικοί αναλυτές εξωτερικής πολιτικής είναι απασχολημένοι προσπαθώντας να αλλάξουν την αφήγηση για το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας, εφαρμόζοντας βασικά στοιχεία της realpolitik, καθώς, όπως επισημαίνει ο Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar το ΝΑΤΟ στο σύνολό του χάνει εντελώς την αξιοπιστία του, καθώς η ταπείνωσή του στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας είναι πλέον οδυνηρά γραφική για όλη την Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Χαρακτηριστικά εμμονική και καταστροφική είναι η «στρατηγική παραφροσύνη» της Ουάσιγκτον να περιμένει να νικήσει τη Μόσχα και ότι το ΝΑΤΟ παρότι βιώνει «κόπωση των χορηγών του», επιμένει να τροφοδοτεί το πολεμοχαρές Κίεβο, που ήδη από τις ήττες του, «χάνει την αξιοπιστία του».
Martianov: Το ΝΑΤΟ χάνει...
Όπως τόνισε ο στρατιωτικός αναλυτής Andrey Martianov, «ο «σχεδιασμός» του ΝΑΤΟ είναι ένα αστείο. Και είναι ζηλιάρηδες, οδυνηρά ζηλιάρηδες... με τις επιτυχίες των άλλων».
Μια ανέλπιστη εξέλιξη θα ήταν η Μόσχα να μην διαπραγματευτεί με το ΝΑΤΟ – τον υποτελή του Πενταγώνου– αλλά να προσφέρει σε μεμονωμένα ευρωπαϊκά έθνη ένα σύμφωνο ασφαλείας με τη Ρωσία που θα καθιστούσε περιττή την ανάγκη τους να ανήκουν στο ΝΑΤΟ.
Αυτό θα εξασφάλιζε ασφάλεια για κάθε συμμετέχον έθνος και θα ανακούφιζε την πίεση από την Ουάσιγκτον.
Αναλυτές στοιχηματίουζν ότι υπάρχουν ευρωπαϊκές δυνάμεις που θα μπορούσαν να το αποδεχτούν, αλλά σίγουρα σε αυτές δεν θα ήταν η Πολωνία και τα κράτη της Βαλτικής.
Παράλληλα, η Κίνα θα μπορούσε να προσφέρει ειρηνευτικές συνθήκες στην Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και τις Φιλιππίνες, και στη συνέχεια ένα σημαντικό μέρος της «αυτοκρατορίας των βάσεων» των ΗΠΑ θα μπορούσε να εξαφανιστεί.
Το πρόβλημα, για άλλη μια φορά, είναι ότι τα... υποτελή κράτη δεν έχουν την εξουσία να συμμορφωθούν με οποιαδήποτε συμφωνία που διασφαλίζει την ειρήνη.
Οι Γερμανοί επιχειρηματίες, εκτός αρχείου, είναι βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα το Βερολίνο μπορεί να αψηφήσει την Ουάσιγκτον και να συνεργαστεί με τη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας επειδή ωφελεί τη Γερμανία.
Ωστόσο, ο χρυσός κανόνας δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί: εάν ένα υποτελές κράτος θέλει να αντιμετωπίζεται ως κυρίαρχο κράτος, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει είναι να κλείσει βασικούς κλάδους της «Αυτοκρατορίας των Βάσεων» και να εκδιώξει τα αμερικανικά στρατεύματα.
Το Ιράκ προσπαθεί να το κάνει χρόνια τώρα, χωρίς επιτυχία.
Το ένα τρίτο της Συρίας παραμένει υπό την κατοχή των ΗΠΑ – παρόλο που οι ΗΠΑ έχασαν τον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Δαμασκού λόγω της ρωσικής επέμβασης.
Το έργο της Ουκρανίας ως υπαρξιακή σύγκρουση
Η Ρωσία αναγκάστηκε να πολεμήσει ενάντια σε έναν γείτονα και έναν συγγενή και απλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει... και ως πυρηνική και σύχρονη οικονομική, περιφερειακή δύναμη, δεν θα το κάνει.
Ακόμα κι αν η Μόσχα αποδυναμωθεί κάπως στρατηγικά, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, είναι οι ΗΠΑ –κατά την άποψη των Κινέζων μελετητών– που μπορεί να έχουν διαπράξει τη μεγαλύτερη στρατηγική τους γκάφα από την ίδρυση τους ως κράτος: την μετατροπή του Ουκρανικού Έργου σε υπαρξιακή σύγκρουση και δέσμευση ολόκληρης της αυτοκρατορία και όλων των υποτελών της σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της Ρωσίας.
Γι' αυτό δεν υπάρχουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και άρνηση ακόμη και κατάπαυσης του πυρός.
το μόνο δυνατό αποτέλεσμα που επινοήθηκε από τα γεράκια που διευθύνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι η άνευ όρων παράδοση της Ρωσίας.
Στο πρόσφατο παρελθόν, η Ουάσιγκτον είχε την πολυτέλεια να χάσει τους πολέμους της επιλογής της ενάντια στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν.
Αλλά απλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τον πόλεμο στη Ρωσία.
Όταν συμβεί αυτό, και είναι ήδη στον ορίζοντα, η εξέγερση των... υποτελών της θα την αποτελειώσουν.
Είναι ξεκάθαρο ότι από εδώ και πέρα η Κίνα και οι BRICS+ –με την επέκταση να ξεκινά από τη σύνοδο κορυφής στη Νότια Αφρική τον Αύγουστο– θα επιβαρύνουν την υπονόμευση του δολαρίου ΗΠΑ.
Με ή χωρίς την Ινδία.
Δεν θα υπάρξει επικείμενο νόμισμα BRICS – όπως επισημαίνεται από μερικά εξαιρετικά σημεία σε αυτή τη συζήτηση.
Το πεδίο εφαρμογής είναι τεράστιο, οι σέρπα βρίσκονται μόνο στα αρχικά στάδια της συζήτησης και οι γενικές γραμμές δεν έχουν ακόμη καθοριστεί.
Η προσέγγιση BRICS+ θα εξελιχθεί από βελτιωμένους μηχανισμούς διασυνοριακού διακανονισμού – κάτι που έχουν τονίσει όλοι από τον Putin μέχρι την επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας Elvira Nabiullina – σε ένα νέο νόμισμα, πιο κάτω στην πορεία της συνεργασίας.
Αυτό θα ήταν πιθανώς ένα εμπορικό μέσο παρά ένα κυρίαρχο νόμισμα όπως το ευρώ.
Θα σχεδιαστεί για να ανταγωνίζεται το δολάριο ΗΠΑ στο εμπόριο, αρχικά μεταξύ των χωρών BRICS+, και θα είναι ικανό να παρακάμψει το ηγεμονικό οικοσύστημα του δολαρίου ΗΠΑ.
Το βασικό ερώτημα είναι πόσο καιρό μπορεί να αντέξει η οικονομία των ΗΠΑ - κλινικά αποδομημένη από τον Michael Hudson - σε αυτόν τον γεωοικονομικό πόλεμο ευρέος φάσματος.
Όλα είναι «απειλή για την εθνική ασφάλεια»
Στο μέτωπο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας, οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να επιβάλουν παγκόσμια οικονομική εξάρτηση, μονοπωλώντας τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και όπως σημειώνει ο Michael Hudson, «εξάγοντας οικονομικό ενοίκιο από τη χρέωση υψηλών τιμών για τσιπ υπολογιστών υψηλής τεχνολογίας, επικοινωνίες και παραγωγή όπλων. ”
Στην πράξη, δεν συμβαίνουν πολλά πέρα από την απαγόρευση στην Ταϊβάν να προμηθεύει πολύτιμα τσιπ στην Κίνα και ζητά από την TSMC να κατασκευάσει, το συντομότερο δυνατό, ένα συγκρότημα κατασκευής τσιπ στην Αριζόνα.
Ωστόσο, ο πρόεδρος της TSMC Mark Liu παρατήρησε ότι το εργοστάσιο αντιμετώπισε έλλειψη εργαζομένων με «την εξειδικευμένη τεχνογνωσία που απαιτείται για την εγκατάσταση εξοπλισμού σε εγκαταστάσεις ημιαγωγών». Έτσι, το πολύκροτο εργοστάσιο τσιπ TSMC στην Αριζόνα δεν θα ξεκινήσει την παραγωγή πριν από το 2025.
Η κορυφαία απαίτηση των ΗΠΑ και του υποτελούς ΝΑΤΟ είναι ότι η Γερμανία και η ΕΕ πρέπει να επιβάλουν ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα Εμπορίου ενάντια στη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας και των συμμάχων τους, διασφαλίζοντας έτσι ένα εμπόριο «χωρίς-κίνδυνο».
Όπως ήταν αναμενόμενο, το αμερικανικό «Think Tankland» έχει παραπλανήσει, με τα «γνωμικά» του American Enterprise Institute να δηλώνουν με μανία ότι ακόμη και η οικονομική απομάκρυνση του κινδύνου δεν αρκεί: αυτό που χρειάζονται οι ΗΠΑ είναι μια σκληρή ρήξη με την Κίνα.
Στην πραγματικότητα, αυτό συνάδει με την Ουάσιγκτον να συντρίβει τους διεθνείς κανόνες ελεύθερου εμπορίου και το διεθνές δίκαιο, και να αντιμετωπίζει κάθε μορφή εμπορίου και SWIFT και χρηματοοικονομικές ανταλλαγές ως «απειλές για την εθνική ασφάλεια» για τον οικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο των ΗΠΑ.
Επομένως, το μελλοντικό μοτίβο δεν είναι η Κίνα να επιβάλει εμπορικές κυρώσεις στην ΕΕ – η οποία παραμένει κορυφαίος εμπορικός εταίρος για το Πεκίνο.
Είναι η Ουάσιγκτον που επιβάλλει ένα τσουνάμι κυρώσεων σε έθνη που τολμούν να σπάσουν το εμπορικό μποϊκοτάζ υπό τις ΗΠΑ.
Ρωσία - Βόρεια Κορέα από την μία, Ρωσία - Αφρική από την άλλη
Μόλις αυτή την εβδομάδα, η σκακιέρα πέρασε από δύο κινήσεις που άλλαξαν το παιχνίδι: την επίσκεψη υψηλού προφίλ του Ρώσου υπουργού Άμυνας Sergei Shoigu στη Λαϊκή Δημοκρατία Βόρειας Κορέας (ΛΔΚ) και τη σύνοδο κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη.
Ο Shoigu έγινε δεκτός στην Πιονγκγιάνγκ ως ροκ σταρ.
Είχε προσωπική συνάντηση με τον Kim Jong-un.
Η αμοιβαία καλή θέληση οδηγεί στο ισχυρό ενδεχόμενο η Βόρεια Κορέα να ενταχθεί τελικά σε έναν από τους πολυμερείς οργανισμούς που χαράσσουν την πορεία προς την πολυπολικότητα.
Αυτό θα ήταν, αναμφισβήτητα, μια εκτεταμένη Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU).
Θα μπορούσε να ξεκινήσει με μια συμφωνία ελεύθερων συναλλαγών ΕΑΕΕ-ΛΔΚ, όπως αυτές που συνήφθησαν με το Βιετνάμ και την Κούβα.
Η Ρωσία είναι η κορυφαία δύναμη στην EAEU και μπορεί να αγνοήσει τις κυρώσεις στη ΛΔΚ, ενώ οι BRICS+, SCO ή ASEAN έχουν πάρα πολλές δεύτερες σκέψεις.
Βασική προτεραιότητα για τη Μόσχα είναι η ανάπτυξη της Άπω Ανατολής, η περισσότερη ενσωμάτωση και με τις δύο Κορέες και η Βόρεια Θαλάσσια Διαδρομή ή ο Αρκτικής Δρόμος του Μεταξιού.
Η ΛΔΚορέας γίνεται φυσικός εταίρος.
Η είσοδος της ΛΔΚ στην ΕΑΕΕ θα κάνει θαύματα για τις επενδύσεις BRI: ένα είδος κάλυψης που το Πεκίνο δεν απολαμβάνει τη στιγμή που επενδύει στη ΛΔΚ.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει μια κλασική περίπτωση βαθύτερης ολοκλήρωσης BRI-EAEU.
«Τούμπα» όλη η παρτίδα
Η ρωσική διπλωματία στα υψηλότερα επίπεδα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να εκτονώσει την πίεση στη ΛΔΚ.
Στρατηγικά, αυτό είναι ένα πραγματικό παιχνίδι που αλλάζει, καθώς το τεράστιο και αρκετά εξελιγμένο βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα της Βόρειας Κορέας που προστέθηκε στη στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας αναποδογυρίζει ολόκληρο το παράδειγμα Ασίας-Ειρηνικού.
Η σύνοδος κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη, από μόνη της, ήταν μια άλλη αλλαγή του παιχνιδιού που άφησε τα συλλογικά δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης... «άλαλα».
Αυτό δεν ήταν τίποτα λιγότερο από το να ανακοινώνει δημόσια η Ρωσία, με λόγια και με πράξεις, μια ολοκληρωμένη στρατηγική εταιρική σχέση με ολόκληρη την Αφρική, ακόμη και όταν μια εχθρική συλλογική Δύση διεξάγει Υβριδικό Πόλεμο – και διαφορετικά – κατά της Αφρο-Ευρασίας.
Ο Putin έδειξε πώς η Ρωσία κατέχει μερίδιο 20% στην παγκόσμια αγορά σιταριού.
Τους πρώτους 6 μήνες του 2023, είχε ήδη εξάγει 10 εκατομμύρια τόνους σιτηρών στην Αφρική.
Τώρα η Ρωσία θα παρέχει δωρεάν στη Ζιμπάμπουε, τη Μπουρκίνα Φάσο, τη Σομαλία και την Ερυθραία 25-50 χιλιάδες τόνους σιτηρών η καθεμία τους επόμενους 3-4 μήνες.
Ο Putin εξέθεσε τα πάντα, από περίπου 30 ενεργειακά έργα σε ολόκληρη την Αφρική μέχρι την επέκταση των εξαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου και «μοναδικές μη ενεργειακές εφαρμογές της πυρηνικής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της ιατρικής». η έναρξη μιας ρωσικής βιομηχανικής ζώνης κοντά στη Διώρυγα του Σουέζ με προϊόντα που θα εξάγονται σε ολόκληρη την Αφρική· και την ανάπτυξη της χρηματοοικονομικής υποδομής της Αφρικής, συμπεριλαμβανομένης της σύνδεσης με το ρωσικό σύστημα πληρωμών.
Το σημαντικότερο είναι ότι εξήρε επίσης τους στενότερους δεσμούς μεταξύ της EAEU και της Αφρικής. Ένα πάνελ φόρουμ, «EAEU-Africa: Horizons of Cooperation», εξέτασε τις δυνατότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν στενότερη ηπειρωτική σύνδεση τόσο με τους BRICS όσο και με την Ασία. Ένας χείμαρρος συμφωνιών ελεύθερων συναλλαγών μπορεί να είναι στα σκαριά.
Η εμβέλεια του φόρουμ ήταν αρκετά εντυπωσιακή.
Υπήρχαν πάνελ «απο-νεοαποικιοποίησης», όπως «Επίτευξη Τεχνολογικής Κυριαρχίας μέσω Βιομηχανικής Συνεργασίας» ή «Νέα Παγκόσμια Τάξη: από την Κληρονομιά της Αποικιοκρατίας στην Κυριαρχία και την Ανάπτυξη».
Και φυσικά συζητήθηκε επίσης ο Διεθνής Διάδρομος Μεταφορών Βορρά Νότου (INSTC), με σημαντικούς παίκτες τη Ρωσία, το Ιράν και την Ινδία να προωθήσουν την κρίσιμη επέκτασή του στην Αφρική, ξεφεύγοντας από τις ακτές του ΝΑΤΟ.
Χωρισμένος από την ξέφρενη δράση στην Αγία Πετρούπολη, ο Νίγηρας πέρασε από στρατιωτικό πραξικόπημα.
Αν και το τελικό αποτέλεσμα μένει να φανεί, ο Νίγηρας είναι πιθανό να ενωθεί με το γειτονικό Μάλι για να επιβεβαιώσει εκ νέου την ανεξαρτησία του στην εξωτερική πολιτική από το Παρίσι.
Η γαλλική επιρροή «επαναφέρεται» τουλάχιστον στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΡ) και την Μπουρκίνα Φάσο.
Μετάφραση: Η Γαλλία και η Δύση εκδιώκονται σε όλο το Σαχέλ, ένα βήμα τη φορά, σε μια μη αναστρέψιμη διαδικασία αποαποικιοποίησης.
Αυτές οι κινήσεις σε όλη τη σκακιέρα, από τη ΛΔΚ μέχρι την Αφρική και τον πόλεμο με τα τσιπ κατά της Κίνας, είναι εξίσου κρίσιμες με την επερχόμενη, καταστροφική ταπείνωση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ωστόσο, όχι μόνο η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας αλλά και βασικοί παράγοντες σε όλη την Παγκόσμια Νότια/Παγκόσμια Πλειοψηφία γνωρίζουν πλήρως ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί τη Ρωσία ως τακτικό εχθρό στην προετοιμασία για τον πρωταρχικό Ολοκληρωμένο Πόλεμο κατά της Κίνας.
Ως έχει, η ακόμη άλυτη τραγωδία στο Donbass κρατά την Αυτοκρατορία απασχολημένη και μακριά από την Ασία-Ειρηνικό και μια Ουάσιγκτον σε αδιέξοδο αφήνει τα γεράκια να την οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις, να βυθίζεται στις απώλειες και να καθίσταται ακόμη πιο επικίνδυνη.
Κι όλα αυτά, ενώ η «ζούγκλα» των BRICS+ φορτίζει ταχύτατα τους απαραίτητους μηχανισμούς ικανούς να παραγκωνίσουν τον μονοπολικό δυτικό «κήπο», καθώς μια ανήμπορη Ευρώπη οδηγείται στο περιθώριο της απομόνωσης, αναγκασμένη να χωριστεί από την Κίνα, τις BRICS+ και την de facto Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς έμπειρος μετεωρολόγος για να δει προς τα που φυσάει ο άνεμος της στέπας....
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών