Η απόσυρσή του απειλεί την επιβίωση πολλών μη κερδοσκοπικών οργανισμών, πολλοί από τους οποίους λειτουργούν ως δημοκρατικοί φύλακες, αναφέρει το Politico
Η απόφαση του Open Society Foundation (OSF) να τερματίσει ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων του εξέπληξε πολλούς - συμπεριλαμβανομένων πολλών από τους εχθρούς του ιδρυτή του George Soros.
Ιστορικά, κανένα άλλο ίδρυμα δεν έχει κάνει περισσότερα για να οικοδομήσει και να υποστηρίξει την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών, αναφέρει ανάλυση του Politico.
Μετά την αρχική ενθάρρυνση της διαφωνίας πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα — συμπεριλαμβανομένης της πατρίδας του Soros, της Ουγγαρίας — σήμερα, είναι δύσκολο να βρεθεί μια καθιερωμένη μη κερδοσκοπική (ή πρωτοβουλία δημοσίου συμφέροντος) που να λειτουργεί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση που να μην έχει επωφεληθεί από την υποστήριξη του ιδρύματος σε ορισμένες σημείο.
Και είναι αυτή η εδραιωμένη, πανταχού παρούσα φύση της υποστήριξης του OSF προς την κοινωνία των πολιτών της ΕΕ, σε συνδυασμό με τη μαζική χρηματοδοτική του ικανότητα και την επαγγελματική υποστήριξή του, που καθιστά την ξαφνική απόφασή του να φύγει πολύ σημαντική.
Τεράστια τα ποσά που έχουν δοθεί
Λόγω της μαζικής διαρθρωτικής παρουσίας του OSF στην κοινωνία των πολιτών της ΕΕ - που ισοδυναμεί με περίπου το ένα όγδοο του 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ που διανέμεται κάθε χρόνο - η απόσυρσή του απειλεί την επιβίωση πολλών μη κερδοσκοπικών οργανισμών, πολλοί από τους οποίους λειτουργούν ως δημοκρατικοί φύλακες, αναφέρει το Politico.
Και λόγω της απουσίας εναλλακτικής χρηματοδότησης, μεταξύ εκείνων που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι ΜΚΟ που εργάζονται σε θέματα που σχετίζονται με την τεχνολογία - από την προσπάθεια αντιμετώπισης των βλαβών στο διαδίκτυο ενώ υποστηρίζουν τη ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης έως την παρακολούθηση της ανεξέλεγκτης κρατικής επιτήρησης και της χρήσης spyware - καθώς και εκείνες που επικεντρώνονται σε εξαιρετικά αμφισβητούμενα ζητήματα όπως το φύλο, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μεταναστών, καθώς και η φυλετική δικαιοσύνη.
Από αυτή την οπτική γωνία, η αναδίπλωση του Soros δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, καθώς αμφισβητείται από εθνικιστικά και λαϊκιστικά κόμματα που απορρίπτουν τις υποκείμενες «ανοιχτές» αξίες του μπλοκ και που σύντομα θα βρεθούν ελεύθεροι από έλεγχο που προσπαθούν να ασκήσουν οι οργανισμοί που υποστηρίζονται από το OSF.
Υπάρχουν όμως περισσότερα, καθώς το κενό που αφήνει η χρηματοδότηση του OSF μπορεί σύντομα να καλυφθεί από συντηρητικούς και θρησκευτικούς δωρητές.
Τέτοιοι δωρητές έχουν ήδη μετακινηθεί, ιδίως σε χώρες όπως η Πολωνία και η Ιταλία, για να υποστηρίξουν οργανώσεις κατά των αμβλώσεων και κατά των LGBTQ+, και η προσφορά τους έχει κανονικοποιηθεί.
Ενόψει των επόμενων ευρωεκλογών τον Ιούνιο του 2024, θα περάσουν πλέον πιο εύκολα, χάρη στην αποχώρηση του Soros.
Η στάση της ΕΕ
Είναι ενδιαφέρον ότι μια από τις δικαιολογίες που δίνονται για τους λόγους για τους οποίους το OSF μειώθηκε είναι ότι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ «διαθέτουν ήδη σημαντικούς πόρους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και τον πλουραλισμό».
Ωστόσο, φαίνεται αφελές να πιστεύουμε ότι μεγάλα ποσά δημόσιου χρήματος για ΜΚΟ που δεν αρέσουν στους λαϊκιστές θα συνεχίσουν να ρέουν αδιαμφισβήτητα, ειδικά καθώς το νέο πολιτικό κλίμα θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό μετά τον Ιούνιο του 2024.
Η φιλελεύθερη κοινωνία των πολιτών της ΕΕ μπορεί κάλλιστα να χρειάζεται ιδιωτικά κεφάλαια για να επιβιώσει, και τα κακά νέα είναι ότι καμία άλλη φιλανθρωπική οργάνωση δεν έχει τους πόρους —ή τα κότσια— να ενθαρρύνει τις ευρωπαϊκές ΜΚΟ στον ίδιο βαθμό και σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, όπως η Το OSF έκανε.
Αυτή η οιονεί μονοπωλιακή θέση υπογραμμίζει επίσης μια βαθιά άβολη αλήθεια: Μετά από δεκαετίες σχεδόν άνευ όρων υποστήριξης, οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί της ΕΕ επέτρεψαν την ανάπτυξη μιας ανθυγιεινής εξάρτησης, καθιστώντας την αποχώρηση του Soros ακόμη πιο ανησυχητική.
Φυσικά, ένας δωρητής παραμένει πάντα ελεύθερος να ανακατευθύνει τη χρηματοδότηση προς άλλες περιοχές του κόσμου, ωστόσο πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εάν μια τέτοια ελευθερία τους απαλλάσσει από τη συνεχή ευθύνη.
Τελικά, αυτό είναι ένα πικρό χάπι για την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών — ειδικά επειδή έρχεται μετά από μια τριετή παρατεταμένη αναδιάρθρωση του OSF, η οποία συνέπεσε με την πανδημία COVID-19 και τελείωσε με μια πολυαναμενόμενη γενιά διαδοχή.
Η νέα κατεύθυνση χρηματοδότησης του ιδρύματος φέρει την υπογραφή του εισερχόμενου προέδρου Alexander Soros -του 37χρονου γιου του George- καθώς και του προέδρου του OSF Λόρδου Mark Malloch-Brown, του οποίου το ενδιαφέρον για το έργο της ΕΕ ταιριάζει με αυτό ενός χλιαρού βρετανικού υπολείμματος.
Όπως είναι τυπικό της φιλανθρωπίας, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εάν η στροφή του OSF έχει να κάνει περισσότερο με τις προσωπικές προτιμήσεις της νέας ηγεσίας του παρά με μια αυστηρή τεκμηριωμένη αξιολόγηση των πραγματικών κινδύνων που αντιμετωπίζει η φιλελεύθερη δημοκρατία της ΕΕ.
Για εκατοντάδες οργανισμούς και άτομα που έχουν δεσμευτεί για κοινωνική αλλαγή, όλα αυτά είναι πολύ ενοχλητικά.
Και το χειρότερο, αυτή η συμπεριφορά βλάπτει και τη φήμη της φιλανθρωπίας σε μια εποχή που η συμβολή της χρειάζεται περισσότερο, αναφέρει το Politico.
Πράγματι, η ανακοινωθείσα υποχώρηση του OSF δεν σηματοδοτεί μόνο ένα αντιφατικό, γλυκόπικρο συμπέρασμα του ιστορικού του ρόλου στην οικοδόμηση της πανευρωπαϊκής υποδομής του πολίτη, αλλά είναι επίσης μια σημαντική δοκιμασία της αξιοπιστίας και της ανθεκτικότητας της ευρωπαϊκής φιλανθρωπίας καθώς το μπλοκ εισέρχεται σε μια άνευ προηγουμένου εκλογική περίοδο. με προγραμματισμένες ψηφοφορίες σχεδόν στο ένα τέταρτο των χωρών μελών της και τις εκλογές στην ΕΕ να πλησιάζουν.
Το πιο επείγον ερώτημα τώρα είναι: Θα παρέμβουν άλλοι για να καλύψουν το κενό;
www.bankingnews.gr
Ιστορικά, κανένα άλλο ίδρυμα δεν έχει κάνει περισσότερα για να οικοδομήσει και να υποστηρίξει την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών, αναφέρει ανάλυση του Politico.
Μετά την αρχική ενθάρρυνση της διαφωνίας πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα — συμπεριλαμβανομένης της πατρίδας του Soros, της Ουγγαρίας — σήμερα, είναι δύσκολο να βρεθεί μια καθιερωμένη μη κερδοσκοπική (ή πρωτοβουλία δημοσίου συμφέροντος) που να λειτουργεί σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση που να μην έχει επωφεληθεί από την υποστήριξη του ιδρύματος σε ορισμένες σημείο.
Και είναι αυτή η εδραιωμένη, πανταχού παρούσα φύση της υποστήριξης του OSF προς την κοινωνία των πολιτών της ΕΕ, σε συνδυασμό με τη μαζική χρηματοδοτική του ικανότητα και την επαγγελματική υποστήριξή του, που καθιστά την ξαφνική απόφασή του να φύγει πολύ σημαντική.
Τεράστια τα ποσά που έχουν δοθεί
Λόγω της μαζικής διαρθρωτικής παρουσίας του OSF στην κοινωνία των πολιτών της ΕΕ - που ισοδυναμεί με περίπου το ένα όγδοο του 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ που διανέμεται κάθε χρόνο - η απόσυρσή του απειλεί την επιβίωση πολλών μη κερδοσκοπικών οργανισμών, πολλοί από τους οποίους λειτουργούν ως δημοκρατικοί φύλακες, αναφέρει το Politico.
Και λόγω της απουσίας εναλλακτικής χρηματοδότησης, μεταξύ εκείνων που κινδυνεύουν περισσότερο είναι οι ΜΚΟ που εργάζονται σε θέματα που σχετίζονται με την τεχνολογία - από την προσπάθεια αντιμετώπισης των βλαβών στο διαδίκτυο ενώ υποστηρίζουν τη ρύθμιση της τεχνητής νοημοσύνης έως την παρακολούθηση της ανεξέλεγκτης κρατικής επιτήρησης και της χρήσης spyware - καθώς και εκείνες που επικεντρώνονται σε εξαιρετικά αμφισβητούμενα ζητήματα όπως το φύλο, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μεταναστών, καθώς και η φυλετική δικαιοσύνη.
Από αυτή την οπτική γωνία, η αναδίπλωση του Soros δεν θα μπορούσε να έρθει σε χειρότερη στιγμή για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, καθώς αμφισβητείται από εθνικιστικά και λαϊκιστικά κόμματα που απορρίπτουν τις υποκείμενες «ανοιχτές» αξίες του μπλοκ και που σύντομα θα βρεθούν ελεύθεροι από έλεγχο που προσπαθούν να ασκήσουν οι οργανισμοί που υποστηρίζονται από το OSF.
Υπάρχουν όμως περισσότερα, καθώς το κενό που αφήνει η χρηματοδότηση του OSF μπορεί σύντομα να καλυφθεί από συντηρητικούς και θρησκευτικούς δωρητές.
Τέτοιοι δωρητές έχουν ήδη μετακινηθεί, ιδίως σε χώρες όπως η Πολωνία και η Ιταλία, για να υποστηρίξουν οργανώσεις κατά των αμβλώσεων και κατά των LGBTQ+, και η προσφορά τους έχει κανονικοποιηθεί.
Ενόψει των επόμενων ευρωεκλογών τον Ιούνιο του 2024, θα περάσουν πλέον πιο εύκολα, χάρη στην αποχώρηση του Soros.
Η στάση της ΕΕ
Είναι ενδιαφέρον ότι μια από τις δικαιολογίες που δίνονται για τους λόγους για τους οποίους το OSF μειώθηκε είναι ότι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ «διαθέτουν ήδη σημαντικούς πόρους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία και τον πλουραλισμό».
Ωστόσο, φαίνεται αφελές να πιστεύουμε ότι μεγάλα ποσά δημόσιου χρήματος για ΜΚΟ που δεν αρέσουν στους λαϊκιστές θα συνεχίσουν να ρέουν αδιαμφισβήτητα, ειδικά καθώς το νέο πολιτικό κλίμα θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικό μετά τον Ιούνιο του 2024.
Η φιλελεύθερη κοινωνία των πολιτών της ΕΕ μπορεί κάλλιστα να χρειάζεται ιδιωτικά κεφάλαια για να επιβιώσει, και τα κακά νέα είναι ότι καμία άλλη φιλανθρωπική οργάνωση δεν έχει τους πόρους —ή τα κότσια— να ενθαρρύνει τις ευρωπαϊκές ΜΚΟ στον ίδιο βαθμό και σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, όπως η Το OSF έκανε.
Αυτή η οιονεί μονοπωλιακή θέση υπογραμμίζει επίσης μια βαθιά άβολη αλήθεια: Μετά από δεκαετίες σχεδόν άνευ όρων υποστήριξης, οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί της ΕΕ επέτρεψαν την ανάπτυξη μιας ανθυγιεινής εξάρτησης, καθιστώντας την αποχώρηση του Soros ακόμη πιο ανησυχητική.
Φυσικά, ένας δωρητής παραμένει πάντα ελεύθερος να ανακατευθύνει τη χρηματοδότηση προς άλλες περιοχές του κόσμου, ωστόσο πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εάν μια τέτοια ελευθερία τους απαλλάσσει από τη συνεχή ευθύνη.
Τελικά, αυτό είναι ένα πικρό χάπι για την ευρωπαϊκή κοινωνία των πολιτών — ειδικά επειδή έρχεται μετά από μια τριετή παρατεταμένη αναδιάρθρωση του OSF, η οποία συνέπεσε με την πανδημία COVID-19 και τελείωσε με μια πολυαναμενόμενη γενιά διαδοχή.
Η νέα κατεύθυνση χρηματοδότησης του ιδρύματος φέρει την υπογραφή του εισερχόμενου προέδρου Alexander Soros -του 37χρονου γιου του George- καθώς και του προέδρου του OSF Λόρδου Mark Malloch-Brown, του οποίου το ενδιαφέρον για το έργο της ΕΕ ταιριάζει με αυτό ενός χλιαρού βρετανικού υπολείμματος.
Όπως είναι τυπικό της φιλανθρωπίας, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς εάν η στροφή του OSF έχει να κάνει περισσότερο με τις προσωπικές προτιμήσεις της νέας ηγεσίας του παρά με μια αυστηρή τεκμηριωμένη αξιολόγηση των πραγματικών κινδύνων που αντιμετωπίζει η φιλελεύθερη δημοκρατία της ΕΕ.
Για εκατοντάδες οργανισμούς και άτομα που έχουν δεσμευτεί για κοινωνική αλλαγή, όλα αυτά είναι πολύ ενοχλητικά.
Και το χειρότερο, αυτή η συμπεριφορά βλάπτει και τη φήμη της φιλανθρωπίας σε μια εποχή που η συμβολή της χρειάζεται περισσότερο, αναφέρει το Politico.
Πράγματι, η ανακοινωθείσα υποχώρηση του OSF δεν σηματοδοτεί μόνο ένα αντιφατικό, γλυκόπικρο συμπέρασμα του ιστορικού του ρόλου στην οικοδόμηση της πανευρωπαϊκής υποδομής του πολίτη, αλλά είναι επίσης μια σημαντική δοκιμασία της αξιοπιστίας και της ανθεκτικότητας της ευρωπαϊκής φιλανθρωπίας καθώς το μπλοκ εισέρχεται σε μια άνευ προηγουμένου εκλογική περίοδο. με προγραμματισμένες ψηφοφορίες σχεδόν στο ένα τέταρτο των χωρών μελών της και τις εκλογές στην ΕΕ να πλησιάζουν.
Το πιο επείγον ερώτημα τώρα είναι: Θα παρέμβουν άλλοι για να καλύψουν το κενό;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών