Κατά ειρωνικό τρόπο, η συναρπαστική ανακάλυψη μέσω επιστημονικής και ακαδημαϊκής συνεργασίας έρχεται τώρα που οι δεσμοί μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ βρίσκονται στο χειρότερο τους επίπεδο
Ρώσοι και Αμερικανοί επιστήμονες, σε μια συλλογική μελέτη, απέδειξαν μια μακροχρόνια θεωρία ότι η ζωή ξεκίνησε στη Γη από το διάστημα μέσω βράχων που έπεφταν μετά παό συγκορύσεις. Οι μετεωρίτες και οι κομήτες, κατασκευασμένοι από μέταλλο και πάγο, περιείχαν επίσης χημικές ουσίες που προκάλεσαν την αλυσιδωτή αντίδραση για να σχηματιστούν οργανικά κύτταρα.
Η μελέτη εξετάζει 4 έως 5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν το ηλιακό σύστημα ήταν απλώς ένα σύννεφο αερίου και σκόνης.
Οι πρώτοι πλανήτες άρχιζαν να σχηματίζονται και οι συγκρούσεις διαστημικών πετρωμάτων, αστεροειδών και κομητών «βομβάρδιζαν» συχνά τη Γη που τότε ήταν διαμόρφωση.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η συναρπαστική ανακάλυψη μέσω επιστημονικής και ακαδημαϊκής συνεργασίας έρχεται τώρα που οι δεσμοί μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ βρίσκονται στο χειρότερο τους επίπεδο.
Οι μετεωρίτες και οι κομήτες μετέφεραν ενδιάμεσες χημικές ουσίες που ενθάρρυναν τον σχηματισμό βιομορίων και, ως εκ τούτου, τις συνθήκες για κυτταρικές μορφές ζωής. Το RIA Novosti ανέφερε αυτή την κοινή έρευνα μεταξύ του Πανεπιστημίου του Korolev Samara και του Πανεπιστημίου της Χαβάης.
Η έρευνα συγκαταλέγεται μεταξύ πολλών μελετών και πειραμάτων που έχουν μελετήσει αυτήν την πιθανότητα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Οι αναλύσεις τους έφτασαν στην ίδια ένδειξη μελετώντας διαφορετικές πτυχές του πιο σημαντικού φαινομένου - τις βίαιες συγκρούσεις στο διάστημα όταν τα πλανητικά σώματα αναπτύσσονταν από την ύλη και η σκόνη που είχε απομείνει από το σχηματισμό των άστρων.
Ζωή από... μετεωρίτες
Η μελέτη «αστροφυσικών» από το Πανεπιστήμιο Korolev Samara, μαζί «με Αμερικανούς συναδέλφους, απέδειξε θεωρητικά και πειραματικά» την πιθανότητα εμφάνισης οργανικών ουσιών στο διάστημα. «Έπεσαν στη Γη μαζί με μετεωρίτες και δημιούργησαν συνθήκες για την ανάπτυξη της ζωής», αναφέρεται στην έκθεση, επικαλούμενη δελτίο τύπου από το Πανεπιστήμιο Σαμάρα.
Οι αστροφυσικοί πιστεύουν ότι οι πρώιμες μορφές ζωής πρέπει να περιείχαν «βιομόρια» με τη μορφή «ριβονουκλεϊκού οξέος (RNA) και αμινοξέων». Το RNA είναι ένα αδελφό μόριο του Δεοξυριβονουκλεϊκού Οξέος (DNA).
«Τα ιόντα μετάλλων παίζουν βασικό ρόλο στη σταθεροποίηση και την αντιγραφή του RNA». Τα κύτταρα στο τρέχον στάδιο της εξέλιξης χρησιμοποιούν συγκεκριμένες πρωτεΐνες για να μεταφέρουν ιόντα μέσω των μεμβρανών, αλλά είναι πολύ μεγάλα και πολύπλοκα και θα μπορούσαν «μετά βίας να υπήρχαν την εποχή των πρώτων πρωτοκυττάρων».
Τι μετέφεραν οι διαστημικοί βράχοι
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτά τα ιόντα θα μπορούσαν να μεταφερθούν στα πρώτα κύτταρα με τη βοήθεια «χηλικοποιητικών παραγόντων» που προέκυψαν στον διαστρικό πάγο στο διάστημα και έπεσαν μαζί με μετεωρίτες στη Γη. Οι χημικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται συνήθως σε διάφορα απορρυπαντικά, σε σκόνη πλυσίματος, σαμπουάν, καλλυντικά και στην αποκατάσταση αρχαιολογικών ευρημάτων, καθώς αφαιρούν εύκολα τη σκουριά.
«Η επιστημονική σημασία της έρευνάς μας είναι ότι, για πρώτη φορά, λήφθηκαν οργανικοί χηλικοί παράγοντες σε διαστρικά ανάλογα πάγου. Σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, οι εν λόγω παράγοντες ήταν απαραίτητοι για την ύπαρξη και την ανάπτυξη των πρώτων βιολογικών πρωτοκυττάρων», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής Ivan Antonov του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Samara.
«Αυτές οι ουσίες διευκολύνουν τη μεταφορά μεταλλικών ιόντων μέσω της κυτταρικής μεμβράνης και έτσι θα μπορούσαν να συμμετέχουν στην κατάλυση της αντιγραφής του RNA. Αυτό σημαίνει αντιγραφή δεδομένων RNA και διαίρεση αρχαίων πρωτοκυττάρων», δήλωσε ο Ivan Antonov, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
Το πανεπιστήμιο διευκρίνισε ότι το θεωρητικό μέρος της μελέτης πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Σαμάρα και το πειραματικό στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης στις ΗΠΑ. Ο Antonov σημείωσε ότι «υπολογισμοί και πειράματα» έδειξαν αξιόπιστα ότι «σύνθετη οργανική ύλη σχηματίστηκε μέσα στον διαστρικό πάγο στο βαθύ διάστημα».
«Αυτό διευρύνει θεμελιωδώς τη γνώση σχετικά με το επιτεύξιμο επίπεδο μοριακής πολυπλοκότητας των οργανικών μορίων στο διάστημα», πρόσθεσε ο Antonov.
Τα πρακτικά και πειραματικά μέρη της μελέτης που χωρίζονται μεταξύ του Πανεπιστημίου Samara και του Πανεπιστημίου της Χαβάης μπορούν να εξηγηθούν από τη διάσημη εξειδίκευση και το εργαστήριο του τελευταίου για τη μελέτη της «μετεωριτικής».
Η Σχολή Επιστήμης και Τεχνολογίας των Ωκεανών και της Γης (SOEST) περιγράφει τον στόχο της να απαντήσει σε «ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση και τη σύνθεση των δομικών στοιχείων του Ηλιακού μας Συστήματος». Ένα σημαντικό στοιχείο είναι «η κατανόηση της πλανητικής εξέλιξης και η εξερεύνηση των διαδικασιών που συνδέουν την κατανομή του νερού και της ζωής στο Σύμπαν».
Άλλες μελέτες που δείχνουν ότι οι διαστημικοί βράχοι έφεραν ζωή
Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει εδώ και καιρό την επίδραση της μεγάλης διαστρικής ύλης στη Γη και την επίδρασή της στην εξέλιξη της ζωής. Το Πανεπιστήμιο της Χαβάης συμμετείχε σε έρευνα του 2013 με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ.
Έδειξαν ότι «οι συνθήκες στο διάστημα είναι ικανές να δημιουργήσουν σύνθετα διπεπτίδια – συνδεδεμένα ζεύγη αμινοξέων – που είναι απαραίτητα δομικά στοιχεία που μοιράζονται όλα τα ζωντανά όντα».
Τα μόρια που έφερε στη Γη ένας κομήτης ή ένας μετεωρίτης «κατάλυσαν τον σχηματισμό πρωτεϊνών (πολυπεπτιδίων), ενζύμων και ακόμη πιο πολύπλοκων μορίων, όπως τα σάκχαρα, που είναι απαραίτητα για τη ζωή».
Το 2021, Ιάπωνες επιστήμονες με επικεφαλής τον καθηγητή αστροχημείας Yasuhiro Oba από το Πανεπιστήμιο Hokkaido ανακάλυψαν στοιχεία για διάφορες ενώσεις που απαιτούνται για DNA ή RNA από τρεις διαφορετικούς μετεωρίτες που προσγειώθηκαν στη Γη τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες.
Ο Oba και οι συνάδελφοί του επιστήμονες είπαν, «Μια ποικιλόμορφη σειρά εξωγενών μετεωριτικών οργανικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων των νουκλεοβάσεων, μπορεί να είχε παραδοθεί στην πρώιμη Γη κατά τη διάρκεια της ύστερης περιόδου έντονου βομβαρδισμού». Αυτό ήταν πριν από 3,8 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Οι ερευνητές μελέτησαν τον μετεωρίτη Murchison, ο οποίος έπεσε στην Αυστραλία το 1969. Ο δεύτερος ήταν ο μετεωρίτης Lake Murray, ο οποίος έπεσε το 1933 και βρέθηκε σε μια φάρμα στην κομητεία Carter της Οκλαχόμα. Είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στη Γη.
Ο τελευταίος μετεωρίτης που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο μετεωρίτης της λίμνης Tagish, ο οποίος έπεσε σε μια παγωμένη λίμνη στα μέσα του χειμώνα στη βορειοδυτική Βρετανική Κολομβία στον Καναδά στις 18 Ιανουαρίου 2000.
www.bankingnews.gr
Η μελέτη εξετάζει 4 έως 5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν το ηλιακό σύστημα ήταν απλώς ένα σύννεφο αερίου και σκόνης.
Οι πρώτοι πλανήτες άρχιζαν να σχηματίζονται και οι συγκρούσεις διαστημικών πετρωμάτων, αστεροειδών και κομητών «βομβάρδιζαν» συχνά τη Γη που τότε ήταν διαμόρφωση.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η συναρπαστική ανακάλυψη μέσω επιστημονικής και ακαδημαϊκής συνεργασίας έρχεται τώρα που οι δεσμοί μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ βρίσκονται στο χειρότερο τους επίπεδο.
Οι μετεωρίτες και οι κομήτες μετέφεραν ενδιάμεσες χημικές ουσίες που ενθάρρυναν τον σχηματισμό βιομορίων και, ως εκ τούτου, τις συνθήκες για κυτταρικές μορφές ζωής. Το RIA Novosti ανέφερε αυτή την κοινή έρευνα μεταξύ του Πανεπιστημίου του Korolev Samara και του Πανεπιστημίου της Χαβάης.
Η έρευνα συγκαταλέγεται μεταξύ πολλών μελετών και πειραμάτων που έχουν μελετήσει αυτήν την πιθανότητα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Οι αναλύσεις τους έφτασαν στην ίδια ένδειξη μελετώντας διαφορετικές πτυχές του πιο σημαντικού φαινομένου - τις βίαιες συγκρούσεις στο διάστημα όταν τα πλανητικά σώματα αναπτύσσονταν από την ύλη και η σκόνη που είχε απομείνει από το σχηματισμό των άστρων.
Ζωή από... μετεωρίτες
Η μελέτη «αστροφυσικών» από το Πανεπιστήμιο Korolev Samara, μαζί «με Αμερικανούς συναδέλφους, απέδειξε θεωρητικά και πειραματικά» την πιθανότητα εμφάνισης οργανικών ουσιών στο διάστημα. «Έπεσαν στη Γη μαζί με μετεωρίτες και δημιούργησαν συνθήκες για την ανάπτυξη της ζωής», αναφέρεται στην έκθεση, επικαλούμενη δελτίο τύπου από το Πανεπιστήμιο Σαμάρα.
Οι αστροφυσικοί πιστεύουν ότι οι πρώιμες μορφές ζωής πρέπει να περιείχαν «βιομόρια» με τη μορφή «ριβονουκλεϊκού οξέος (RNA) και αμινοξέων». Το RNA είναι ένα αδελφό μόριο του Δεοξυριβονουκλεϊκού Οξέος (DNA).
«Τα ιόντα μετάλλων παίζουν βασικό ρόλο στη σταθεροποίηση και την αντιγραφή του RNA». Τα κύτταρα στο τρέχον στάδιο της εξέλιξης χρησιμοποιούν συγκεκριμένες πρωτεΐνες για να μεταφέρουν ιόντα μέσω των μεμβρανών, αλλά είναι πολύ μεγάλα και πολύπλοκα και θα μπορούσαν «μετά βίας να υπήρχαν την εποχή των πρώτων πρωτοκυττάρων».
Τι μετέφεραν οι διαστημικοί βράχοι
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτά τα ιόντα θα μπορούσαν να μεταφερθούν στα πρώτα κύτταρα με τη βοήθεια «χηλικοποιητικών παραγόντων» που προέκυψαν στον διαστρικό πάγο στο διάστημα και έπεσαν μαζί με μετεωρίτες στη Γη. Οι χημικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται συνήθως σε διάφορα απορρυπαντικά, σε σκόνη πλυσίματος, σαμπουάν, καλλυντικά και στην αποκατάσταση αρχαιολογικών ευρημάτων, καθώς αφαιρούν εύκολα τη σκουριά.
«Η επιστημονική σημασία της έρευνάς μας είναι ότι, για πρώτη φορά, λήφθηκαν οργανικοί χηλικοί παράγοντες σε διαστρικά ανάλογα πάγου. Σύμφωνα με πολλούς επιστήμονες, οι εν λόγω παράγοντες ήταν απαραίτητοι για την ύπαρξη και την ανάπτυξη των πρώτων βιολογικών πρωτοκυττάρων», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής Ivan Antonov του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Samara.
«Αυτές οι ουσίες διευκολύνουν τη μεταφορά μεταλλικών ιόντων μέσω της κυτταρικής μεμβράνης και έτσι θα μπορούσαν να συμμετέχουν στην κατάλυση της αντιγραφής του RNA. Αυτό σημαίνει αντιγραφή δεδομένων RNA και διαίρεση αρχαίων πρωτοκυττάρων», δήλωσε ο Ivan Antonov, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
Το πανεπιστήμιο διευκρίνισε ότι το θεωρητικό μέρος της μελέτης πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Σαμάρα και το πειραματικό στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης στις ΗΠΑ. Ο Antonov σημείωσε ότι «υπολογισμοί και πειράματα» έδειξαν αξιόπιστα ότι «σύνθετη οργανική ύλη σχηματίστηκε μέσα στον διαστρικό πάγο στο βαθύ διάστημα».
«Αυτό διευρύνει θεμελιωδώς τη γνώση σχετικά με το επιτεύξιμο επίπεδο μοριακής πολυπλοκότητας των οργανικών μορίων στο διάστημα», πρόσθεσε ο Antonov.
Τα πρακτικά και πειραματικά μέρη της μελέτης που χωρίζονται μεταξύ του Πανεπιστημίου Samara και του Πανεπιστημίου της Χαβάης μπορούν να εξηγηθούν από τη διάσημη εξειδίκευση και το εργαστήριο του τελευταίου για τη μελέτη της «μετεωριτικής».
Η Σχολή Επιστήμης και Τεχνολογίας των Ωκεανών και της Γης (SOEST) περιγράφει τον στόχο της να απαντήσει σε «ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση και τη σύνθεση των δομικών στοιχείων του Ηλιακού μας Συστήματος». Ένα σημαντικό στοιχείο είναι «η κατανόηση της πλανητικής εξέλιξης και η εξερεύνηση των διαδικασιών που συνδέουν την κατανομή του νερού και της ζωής στο Σύμπαν».
Άλλες μελέτες που δείχνουν ότι οι διαστημικοί βράχοι έφεραν ζωή
Οι επιστήμονες έχουν μελετήσει εδώ και καιρό την επίδραση της μεγάλης διαστρικής ύλης στη Γη και την επίδρασή της στην εξέλιξη της ζωής. Το Πανεπιστήμιο της Χαβάης συμμετείχε σε έρευνα του 2013 με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ.
Έδειξαν ότι «οι συνθήκες στο διάστημα είναι ικανές να δημιουργήσουν σύνθετα διπεπτίδια – συνδεδεμένα ζεύγη αμινοξέων – που είναι απαραίτητα δομικά στοιχεία που μοιράζονται όλα τα ζωντανά όντα».
Τα μόρια που έφερε στη Γη ένας κομήτης ή ένας μετεωρίτης «κατάλυσαν τον σχηματισμό πρωτεϊνών (πολυπεπτιδίων), ενζύμων και ακόμη πιο πολύπλοκων μορίων, όπως τα σάκχαρα, που είναι απαραίτητα για τη ζωή».
Το 2021, Ιάπωνες επιστήμονες με επικεφαλής τον καθηγητή αστροχημείας Yasuhiro Oba από το Πανεπιστήμιο Hokkaido ανακάλυψαν στοιχεία για διάφορες ενώσεις που απαιτούνται για DNA ή RNA από τρεις διαφορετικούς μετεωρίτες που προσγειώθηκαν στη Γη τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες.
Ο Oba και οι συνάδελφοί του επιστήμονες είπαν, «Μια ποικιλόμορφη σειρά εξωγενών μετεωριτικών οργανικών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων των νουκλεοβάσεων, μπορεί να είχε παραδοθεί στην πρώιμη Γη κατά τη διάρκεια της ύστερης περιόδου έντονου βομβαρδισμού». Αυτό ήταν πριν από 3,8 έως 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Οι ερευνητές μελέτησαν τον μετεωρίτη Murchison, ο οποίος έπεσε στην Αυστραλία το 1969. Ο δεύτερος ήταν ο μετεωρίτης Lake Murray, ο οποίος έπεσε το 1933 και βρέθηκε σε μια φάρμα στην κομητεία Carter της Οκλαχόμα. Είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος μετεωρίτης που βρέθηκε στη Γη.
Ο τελευταίος μετεωρίτης που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο μετεωρίτης της λίμνης Tagish, ο οποίος έπεσε σε μια παγωμένη λίμνη στα μέσα του χειμώνα στη βορειοδυτική Βρετανική Κολομβία στον Καναδά στις 18 Ιανουαρίου 2000.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών