Η αρχή του τέλους για την Ουκρανία – Οι ΗΠΑ θα αφήσουν πίσω ερείπια, μόνη της ελπίδα να την κάνει η Ρωσία…«Φινλανδία»

Τον σημαντικό ρόλο των ΗΠΑ στην ουκρανική κρίση επισημαίνει ο γνωστός αναλυτής Daniel Lazare, ο οποίος βλέπει ειρήνη και ουδετερότητα στο μέλλον της Ουκρανίας, εάν η Ουάσινγκτον είναι πρόθυμη να το επιτρέψει.
Η διακοπή των μαχών στην Ουκρανία θα μπορούσε να προσφέρει την ευκαιρία για συμβιβασμό, «φινλανδοποίηση» και ίσως ακόμη και ρόλο για την Κίνα, σύμφωνα με τον γνωστό ερευνητή Daniel Lazare, ο οποίος μίλησε στο Sputnik και τον αναλυτή και πρώην αξιωματικό της CIA John Kiriakou.
Ο οικοδεσπότης John Kiriakou σημείωσε ότι «οι Ρεπουμπλικάνοι είναι εντυπωσιακά ενωμένοι στην αντίθεσή τους σε περισσότερη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία και οι Δημοκρατικοί απέτυχαν να συνδέσουν αυτή τη βοήθεια με την ενίσχυση προς το Ισραήλ».

Η αρχή του τέλους

«Βλέπουμε την αρχή του τέλους αυτής της σύγκρουσης;» ρώτησε ο Αμερικανός αναλυτής.
«Νομίζω ότι ναι», απάντησε ο Lazare, σημειώνοντας ότι η Ρωσία έχει πληθυσμό περίπου τρεις φορές μεγαλύτερο από αυτόν της Ουκρανίας και έχει σημαντικό πλεονέκτημα ως προς την πρόσβαση σε πόρους.
«Απλώς καταστρέφουν την Ουκρανία και χωρίς τεράστια εξωτερική βοήθεια η μοίρα της είναι πραγματικά προκαθορισμένη».
Αλλά ο Lazare κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες για το ξέσπασμα της σύγκρουσης και προειδοποίησε ότι η Αμερική μπορεί ακόμα να σταθεί εμπόδιο στην ειρήνη.
«Οι ΗΠΑ ώθησαν την Ουκρανία σε μια ακραία θέση απόρριψης κάθε είδους διευθέτηση, παρόλο που ένας συμβιβασμός είχε πραγματικά νόημα.
Γιατί είναι ξεκάθαρο ότι ο πληθυσμός στην ανατολική Ουκρανία και την Κριμαία έχει χάσει την πίστη του στην κυβέρνηση του Κιέβου, την οποία ανέλαβαν ακραίοι εθνικιστές.
Μου φαίνεται ότι είναι μια περίπτωση μιας εντελώς κακοσχεδιασμένης πολιτικής που προήλθε από χρόνια νεοσυντηρητικής αλαζονείας», ισχυρίστηκε ο Lazare.

Η καταστροφική πολιτική Obama - Nuland

Ο κύκλος εξωτερικής πολιτικής του προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama κυριαρχούνταν από νεοσυντηρητικούς όπως η υφυπουργός Εξωτερικών Victoria Nuland κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος του Euromaidan της Ουκρανίας το 2014.
Οι δυτικές κυβερνήσεις επευφημούσαν τις αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες εκείνη την εποχή, παρόλο που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι περισσότεροι Ουκρανοί διαφωνούσαν με τα αιτήματα των διαδηλωτών στην πλατεία Maidan του Κιέβου.


Αφού οι νεοναζιστικές ομάδες ανάγκασαν τον εκλεγμένο πρόεδρο της Ουκρανίας Viktor Yanukovych να εγκαταλείψει τη χώρα, προέκυψε η διαρροή της Nuland που συζητούσε τις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών να εγκαθιδρύσουν μία προσωρινή κυβέρνηση στη χώρα.
Η Nuland παραδέχθηκε ότι έστειλε 5 δισεκατομμύρια δολάρια για την προώθηση των λεγόμενων «προγραμμάτων οικοδόμησης της δημοκρατίας» στην Ουκρανία – κώδικας δραστηριότητας που έχει σχεδιαστεί για την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ σε ξένες κυβερνήσεις.
Ο όρος «έγχρωμη επανάσταση» επινοήθηκε για να περιγράψει τις προσπάθειες αλλαγής του καθεστώτος από τις ΗΠΑ που υποκινήθηκαν από τη χρηματοδότηση δυνάμεων της αντιπολίτευσης, ειδικά στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Η παρέμβαση των ΗΠΑ συνέβαλε στο «να χωριστεί η χώρα στα δύο», σύμφωνα με τον Lazare, και κατέστησε τον «πόλεμο αναπόφευκτο».
«Και τώρα οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τις συνέπειες.
Ή μάλλον ο Zelensky αντιμετωπίζει τις συνέπειες ενώ οι ΗΠΑ απομακρύνονται από την περιοχή», τόνισε ο αναλυτής.
Ο Lazare σημείωσε ότι «οι ΗΠΑ δεν θα είναι εύκολο να υποχωρήσουν» από την υποστήριξή τους στον Zelensky, αλλά δεν αποκλείσει ένα μέλλον, όπου θα μπορούσε να επιτευχθεί ειρήνη στην Ουκρανία εάν η χώρα συμφωνήσει να αποστρατιωτικοποιηθεί.


Το παράδειγμα της Φινλανδίας

«Αυτό που αναζητά η Ρωσία είναι η Φινλανδοποίηση, είπε ο Lazare, χρησιμοποιώντας τον όρο για τη θέση της Φινλανδίας στην εξωτερική πολιτική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τη σκανδιναβική χώρα να υιοθετεί μια ουδέτερη στάση απέναντι στη Σοβιετική Ένωση.
«Η Φινλανδοποίηση ίσως να μην είναι η κατάλληλη λέξη αλλά να έχετε κατά νου ότι η Φινλανδία, σε ολόκληρη την ιστορία της, ποτέ δεν απόλαυσε μεγαλύτερη ειρήνη, ευημερία ή δημοκρατία όσο κατά την περίοδο της φινλανδοποίησης», είπε χαρακτηριστικά.
«Πραγματικά επισκέφτηκα τη Φινλανδία το 1972 κατά την περίοδο της φινλανδοποίησης και ήταν μια κοινωνία με γαλήνη και ευμάρεια», είπε ο Lazare.
«Εννοώ ευημερούσα, ισότιμη, σοσιαλιστική… Αυτή ήταν η ρωσική στάση και για καλό λόγο.
Θα μπορούσε να ήταν χειρότερο.
Θέλω να πω, η Ρωσία θα μπορούσε να είχε απαιτήσει τη μεξικανοποίηση της Ουκρανίας, που θα σήμαινε ότι θα είχε την τάση να της επιβάλει φτώχεια και έγκλημα.
Αλλά η Ρωσία δεν το έκανε αυτό.
Και έτσι η συμφωνία που πρόσφεραν σε αυτή τη συνοριακή χώρα ήταν πραγματικά πολύ καλή.
Θα ήταν ικανοποιητικό για την Ουκρανία και για ένα ευρύ φάσμα συμφερόντων.
Αλλά οι ΗΠΑ το εμπόδισαν», πρόσθεσε ο ερευνητής.


Ο ρόλος της Κίνας

Τέλος ο Kiriakou ρώτησε τον Lazare, εάν υπάρχει πιθανότητα η Κίνα να εμπλακεί στις διαπραγματεύσεις για την Ουκρανία, σημειώνοντας την αυξανόμενη επιρροή της χώρας και την πρόσφατη επιτυχία της στη Μέση Ανατολή, φέρνοντας κοντά τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν.
«Σίγουρα η Ουκρανία θα ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή από την άποψη της Κίνας για να εμπλακεί στη διπλωματία.
Η Κίνα θέλει να ξεφύγει από αυτό το embargo που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ», σημείωσε.
«Αυτή είναι μια ευκαιρία γιατί οι ΗΠΑ αποτυγχάνουν δραματικά και αφήνουν τις πληγείσες χωρίς άλλη επιλογή από το να απευθυνθούν σε άλλα μέρη για βοήθεια», συνέχισε.
«Επομένως, νομίζω ότι αν ήμουν στο Πεκίνο, αν ήμουν Κινέζος διπλωμάτης, θα έλεγα, αυτός είναι ένας τομέας που θα πρέπει να παρακολουθούμε πολύ στενά γιατί μπορεί να υπάρχουν ευκαιρίες για να ασκήσουμε επιρροή», κατέληξε ο Lazare.

www.bankingnews.gr