Η απαρέσκεια των πολιτών για την οικονομική πολιτική του Biden και η προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης της Fed εν όψει του εκλογικού κύκλου
Προ της πρωτοφανούς μη αποδοχής της οικονομικής πολιτικής του προέδρου Joe Biden και του οικονομικού επιτελείου υπό την Janet Υellen και του ισχυρού ενδεχομένου εκλογικής συντριβής στις επόμενες προεδρικές εκλογές, οι Δημοκρατικοί μετά την αποτυχία της Federal Reserve να τιθασεύσει τις πληθωριστικές πιέσεις και να χαλαρώσει τη νομισματική πολιτική, ασκούν ασφυκτικές πιέσεις στον Jerome Powell να… ανεβάσει το στόχο για τον πληθωρισμό.
Ο διακηρυγμένος στόχος της Federal Reserve είναι να φτάσει το ποσοστό πληθωρισμού τουλάχιστον κοντά στο 2% προτού αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια.
Αυτός είναι ένας επίσημος στόχος που υποστηρίζεται από τους στόχους που είναι στο καταστατικό της Fed, αλλά είναι επίσης η πηγή αυξανόμενης δυσαρέσκειας εκ μέρους μιας ομάδας των Δημοκρατικών ασκούν πολιτική πίεση στον πρόεδρο της Fed Jerome Powell, καθώς ο εκλογικός κύκλος αναμένεται να επηρεάσει τη νομισματική πολιτική.
Κάποιοι στα Αριστερά του πολιτικού φάσματος θέλουν αυτό το ποσοστό ... να μεγαλώσει σε μια πρωτοφανή για τα ιστορικά δεδομένα της Federal Reserve προσπάθεια χειραγωγήσης των επιτοκίων και της νομισματικής πολιτικής.
Κάποιοι θα προτιμούσαν η Fed να προσθέσει έναν δεύτερο στόχο που θα εστιάζεται στην αγορά εργασίας – η επιτυχία της μέγιστης απασχόλησης στην οποία είναι το δεύτερο καθήκον που περιγράφεται στο κατασταστικό της κεντρικής τράπεζας.
Και αρκετοί Δημοκρατικοί χρησιμοποίησαν δημόσιες ακροάσεις την περασμένη εβδομάδα με τον Powell για να αμφισβητήσουν τη νομιμοποίηση του στόχου και γιατί έχει τόση σημασία για την κεντρική τράπεζα ώστε να οδηγηθεί στην χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής την ώρα που τα μέλη της Fed δεν φαίνεται να βιάζονται να στρίψει το τιμόνι καθώς σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις για τον PCE, τον δείκτη των προσωπικών καταναλωτικών δαπανών, η αποκλιμάκωση των πληθωριστικών πιέσεων είναι βραδεία και αμφίβολή όσον αφορά εξωγενείς παράγοντες (μια κρίση π.χ. στην εφοδιαστική αλυσίδα λόγω γεωπολιτικών εντάσεων όπως αυτή στην Ερυθρά θάλασσα).
Το ιστορικό του στόχου για τον πληθωρισμό
Η Fed υιοθέτησε το στόχο για τον πληθωρισμό το 2012, σε μια διαδικασία που αντιμετωπίστηκε με δυσφορία από την αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος, κυρίως λόγω της έλλειψης παράλληλου μετρήσιμου στόχου για την αγορά εργασίας.
Ο γερουσιαστής Sherrod Brown, πρόεδρος της Επιτροπής Τραπεζών της Γερουσίας, υπογράμμισε αυτή τη δυναμική Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024 όταν πρότεινε στον Powell να προχωρήσει γρήγορα στη μείωση των επιτοκίων «για να αποτρέψει τις μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας» και πρόσθεσε ότι «αυτή η πόλη φαίνεται πολύ συχνά να ξεχνά ότι το μέγιστο ποσοστό απασχόλησης είναι μέρος της διπλής εντολής της Fed».
Η Fed δεν έχει έναν αριθμητικό στόχο για την αγορά εργασίας, παρόλο που η διπλή εντολή της απαιτεί να στοχεύει τόσο σε σταθερές τιμές όσο και σε μέγιστο ποσοσό απασχόλησης.
Ο στόχος του για τον πληθωρισμό είναι κέντρικός λόγω του τρόπου με τον οποίο αποφασίζονται οι μειώσεις επιτοκίων.
Ο Powell και άλλοι αξιωματούχοι της Fed έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν θα αρχίσουν να μειώνουν το βασικό επιτόκιο από το υψηλό του 22 ετών έως ότου βεβαιωθούν ότι ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει με «βιώσιμo» τρόπο στο 2%.
Και ο Powell έδειξε έντονα αυτή την εβδομάδα ότι ο στόχος για τον πληθωρισμό 2% δεν οδηγεί σε σημαντική στροφή της νομισματικής πολιτικής σε αυτή την συγκυρίας.
Αναγνώρισε επίσης την προέλευσή του από μια αλλά νομισματική περίοδο, αλλά πρόσθεσε ότι «το 2% έχει γίνει το παγκόσμιο πρότυπο, είναι ένα αρκετά ανθεκτικό πρότυπο».
Διατύπωσε την πεποίθησή του ότι δεν θα ήταν πρόβλημα για τις ΗΠΑ να επιτύχουν το επίπεδο του 2% τους επόμενους μήνες.
Η πορεία για τη υιοθέτηση του στόχο του 2% για τον πληθωρισμό της Fed ήταν μια δύσκολη διαδρομή που ξεκίνησε με μια συνέντευξη που είναι πλέον διαβόητη στους κεντρικούς τραπεζικούς κύκλους.
Ο Don Brash, ο οποίος ήταν διοικητής της Reserve Bank της Νέας Ζηλανδίας, έδωσε ένα σχόλιο το 1988 ότι ήθελε έναν πληθωρισμό μεταξύ 0 και 1%.
Αυτό ξεκίνησε μια αρχή για τη χάραξη νομισματικής πολιτικής και οδήγησε το κράτοςτου να υιοθετήσει έναν επίσημο στόχο 2% σύντομα στη συνέχεια.
Ακολούθησαν και άλλες κεντρικές τράπεζες και οι κινήσεις επικρίθηκαν από ορισμένες πλευρές ως υπερβολικά εστιασμένες στον πληθωρισμό.
Ίσως η πιο ηχηρή άρνηση του στόχου ήρθε από τον Mervyn King, έναν Βρετανό οικονομολόγο που υπηρέτησε ως διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας.
Δήλωσε το 1997 ότι ανησυχούσε ότι η υπερβολική εστίαση στους στόχους όσον αφορά τις τιμές θα οδηγούσε τους κεντρικούς τραπεζίτες να γίνουν «υποχείρια του πληθωρισμού».
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, υπό τον Alan Greenspan εκείνη την εποχή, ήταν διστακτική στη δημόσια υιοθέτηση του στόχου, αλλά τη συζήτησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000.
«Αν διαβάσετε τις τοποθετήσεις στην FOMC - Επιτροπής Ανοικτών Αγορών - σχετικά με το στόχο όσον αφορά τον πληθωρισμό, θα ανησυχήσετε», δήλωσε η ιστορικός της Federal Reserve, Sarah Binder, σχετικά με προβληματισμούς όσον αφορά τη νομισματική πολιτική σε πρόσφατη συνέντευξη.
Υπήρξε αντίσταση στην εφαρμογή του κατά τη διάρκεια τηςύφεσης του 2008, με επικεφαλής τον Ben Bernanke. Υπήρξε ανησυχία μεταξύ των διοικητών της Fed ότι «πρέπει να ανησυχούν για την αντίθεση από τους Δημοκρατικούς (στο στόχο για τον πληθωρισμό)», σημείωσε η Binder.
Αλλά μέχρι το 2012, με μια ύφεση υπό εξελιξη και τον Bernanke να διανύει τη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος, η Fed έκανε στροφή και ο στόχος του 2% υιοθετήθηκε δημόσια.
Ο Bernanke υποστήριξε στα απομνημονεύματά του ότι ο στόχος 2% αυξάνει την εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών και ως εκ τούτου παρέχει στην τράπεζα μεγαλύτερη ευελιξία να αντιμετωπίσει και τις δύο πλευρές της εντολής της.
Είναι ένα επιχείρημα που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σήμερα, με μια τοποθέτηση στον ιστότοπο της Fed να λέει ότι ο στόχος του 2% «είναι πιο συνεπής με την εντολή της Federal Reserve για μέγιστη απασχόληση και σταθερότητα τιμών».
Οι πολιτικές διαφωνίες
Αλλά πολλοί στα αριστερά δεν ήταν ποτέ πλήρως ενωμένοι.
Ο Bernanke αναγνώρισε στα απομνημονεύματά του ότι η φιλελεύθερη φωνή εκείνης της εποχής — ο γερουσιαστής Barney Frank της Μασαχουσέτης — ανέδειξε την έλλειψη παράλληλου στόχου για την αγορά εργασίας και «δεν ήταν εντελώς άνετος» με την εν λόγω πολιτική, ακόμα κι αν τελικά συνέχισε με αυτήν.
Είναι μια κριτική που επιμένει εδώ και χρόνια.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι υψηλότερο από αυτό τι επίοεδο (2%)», επισήμανε η εκπρόσωπος Maxine Waters για τον στόχο του 2% σε μια στο Yahoo Finance αυτή την εβδομάδα, λέγοντας ότι μια αύξηση θα βοηθήσει στη στήριξη των νοικοκυριών.
Ο Rakeen Mabud, επικεφαλής οικονομολόγος στην αριστερή ομάδα Groundwork Collaborative, ΄’εκανε μια πιο λεπτή επισήμανση σε αυτό, λέγοντας ότι ο στόχος όπως τίθεται από το κατασταστικό «κωδικοποιεί το γεγονός ότι ο πληθωρισμός είναι απλώς πιο σημαντικός για τη Fed από την ανεργία».
Η συνεχιζόμενη κριτική ενισχύεται περαιτέρω από μια κίνηση του 2020 στη Fed να υιοθετήσει ένα ευέλικτο πλαίσιο στόχευσης του μέσου πληθωρισμού.
Στην πραγματικότητα, η αλλαγή κατέστησε το 2% σε λιγότερο άκαμπτο στόχο, επιτρέποντας στη Fed να εξετάσει το 2% ως μέσο όρο και να επιτρέψει στον πληθωρισμό να είναι ελαφρώς υψηλότερος για παρατεταμένη περίοδο .
Οι Ρεπουμπλικάνοι φαίνεται να τείνουν να επιστρέψουν στον πιο σκληρό στόχο πριν από το 2020, με ορισμένα μέρη του Δημοκρατικού Κόμματος να επιθυμούν να αφαιρέσουν εντελώς την απασχόληση από τη διπλή εντολή της Fed.
Η πολιτική θα τεθεί υπό αναθεώρηση, δήλωσε ο Powell αυτή την εβδομάδα, από το τέλος του τρέχοντος έτους και μέχρι το τέλος του 2025.
Γιατί δεν θα είναι τόσο εύκολο να αλλάξει
Ο στόχος του 2% θα μπορούσε να καταστεί κεντρικό ζήτημα τους επόμενους μήνες, με πολλούς Δημοκρατικούς να συνεχίζουν να ζητούν μειώσεις επιτοκίων, παρόλο που οι προβλέψεις κάνουν λόγο για το δεύτερο εξάμηνο 2024.
Κάποιοι στον χρηματοπιστωτικό κόσμο προβλέπουν ακόμη και μηδενικές μειώσεις όλο το χρόνο.
«Τα επιτόκια είναι πολύ υψηλά», επισήμανε στον Powell η βουλευτής Ayanna Pressley από τη Μασαχουσέτη.
Ένα άλλο ζήτημα για την αριστερά είναι ότι η απλή προσθήκη ενός συμπληρωματικού στόχου που επικεντρώνεται στο ποσοστό ανεργίας - το οποίο έφτασε στο 3,9% στην έκθεση για τις θέσεις εργασίας του Φεβρουαρίου - δεν είναι απαραίτητα τόσο εύκολη λύση όσο μπορεί να ακούγεται.
Ο Mui, ο ανώτερος οικονομολόγος στο Employ America, επισήμανε ότι η ομάδα του επικεντρώνεται σε πιο διαφοροποιημένα μέτρα όπως το ποσοστό απασχόλησης των νέων - ο αριθμός των νεότερων ατόμων που εργάζονται έναντι του συνολικού πληθυσμού τους - ή η αύξηση των μισθών ή τα ποσοστά αποχώρησης ή η συνολική συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό.
«Νομίζω ότι αν υπήρχε αυτή η άκαμπτη δέσμευση για τον καθορισμό ενός στόχου για την ανεργία, υπάρχει στην πραγματικότητα ο κίνδυνος [σε ορισμένα σενάρια] να μην δώσει αρκετή προσοχή σε αυτήν την πλευρά της εντολής τους», σημειώνει.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αριστερές αυταπάτες
Η μείωση επιτοκίων μπορεί να οδηγήσει στο να εισρεύσει «φθηνό» χρήμα στην αγορά προσωρινά - και να υπάρξουν εκλογικά οφέλη - αλλά το τέρας του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους θα οδηγήσει – και εκεί η Αριστερά ξεχνά και τα στοιχειώδη οικονομικά – στην απαξίωση της αξίας του χρήματος που κατέχουν στα χέρια τους η μεσαία τάξης και τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Με απλά λόγια: Δεν κατανέμεται δικαιότερα το παραγόμενο προϊόν εάν κάποιος με τα ίδια χρήματα μπορεί να αγοράσει ολοένα λιγότερα αγαθά και υπηρεσίες.
www.bankingnews.gr
Ο διακηρυγμένος στόχος της Federal Reserve είναι να φτάσει το ποσοστό πληθωρισμού τουλάχιστον κοντά στο 2% προτού αρχίσει να μειώνει τα επιτόκια.
Αυτός είναι ένας επίσημος στόχος που υποστηρίζεται από τους στόχους που είναι στο καταστατικό της Fed, αλλά είναι επίσης η πηγή αυξανόμενης δυσαρέσκειας εκ μέρους μιας ομάδας των Δημοκρατικών ασκούν πολιτική πίεση στον πρόεδρο της Fed Jerome Powell, καθώς ο εκλογικός κύκλος αναμένεται να επηρεάσει τη νομισματική πολιτική.
Κάποιοι στα Αριστερά του πολιτικού φάσματος θέλουν αυτό το ποσοστό ... να μεγαλώσει σε μια πρωτοφανή για τα ιστορικά δεδομένα της Federal Reserve προσπάθεια χειραγωγήσης των επιτοκίων και της νομισματικής πολιτικής.
Κάποιοι θα προτιμούσαν η Fed να προσθέσει έναν δεύτερο στόχο που θα εστιάζεται στην αγορά εργασίας – η επιτυχία της μέγιστης απασχόλησης στην οποία είναι το δεύτερο καθήκον που περιγράφεται στο κατασταστικό της κεντρικής τράπεζας.
Και αρκετοί Δημοκρατικοί χρησιμοποίησαν δημόσιες ακροάσεις την περασμένη εβδομάδα με τον Powell για να αμφισβητήσουν τη νομιμοποίηση του στόχου και γιατί έχει τόση σημασία για την κεντρική τράπεζα ώστε να οδηγηθεί στην χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής την ώρα που τα μέλη της Fed δεν φαίνεται να βιάζονται να στρίψει το τιμόνι καθώς σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις για τον PCE, τον δείκτη των προσωπικών καταναλωτικών δαπανών, η αποκλιμάκωση των πληθωριστικών πιέσεων είναι βραδεία και αμφίβολή όσον αφορά εξωγενείς παράγοντες (μια κρίση π.χ. στην εφοδιαστική αλυσίδα λόγω γεωπολιτικών εντάσεων όπως αυτή στην Ερυθρά θάλασσα).
Το ιστορικό του στόχου για τον πληθωρισμό
Η Fed υιοθέτησε το στόχο για τον πληθωρισμό το 2012, σε μια διαδικασία που αντιμετωπίστηκε με δυσφορία από την αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος, κυρίως λόγω της έλλειψης παράλληλου μετρήσιμου στόχου για την αγορά εργασίας.
Ο γερουσιαστής Sherrod Brown, πρόεδρος της Επιτροπής Τραπεζών της Γερουσίας, υπογράμμισε αυτή τη δυναμική Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024 όταν πρότεινε στον Powell να προχωρήσει γρήγορα στη μείωση των επιτοκίων «για να αποτρέψει τις μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας» και πρόσθεσε ότι «αυτή η πόλη φαίνεται πολύ συχνά να ξεχνά ότι το μέγιστο ποσοστό απασχόλησης είναι μέρος της διπλής εντολής της Fed».
Η Fed δεν έχει έναν αριθμητικό στόχο για την αγορά εργασίας, παρόλο που η διπλή εντολή της απαιτεί να στοχεύει τόσο σε σταθερές τιμές όσο και σε μέγιστο ποσοσό απασχόλησης.
Ο στόχος του για τον πληθωρισμό είναι κέντρικός λόγω του τρόπου με τον οποίο αποφασίζονται οι μειώσεις επιτοκίων.
Ο Powell και άλλοι αξιωματούχοι της Fed έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν θα αρχίσουν να μειώνουν το βασικό επιτόκιο από το υψηλό του 22 ετών έως ότου βεβαιωθούν ότι ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει με «βιώσιμo» τρόπο στο 2%.
Και ο Powell έδειξε έντονα αυτή την εβδομάδα ότι ο στόχος για τον πληθωρισμό 2% δεν οδηγεί σε σημαντική στροφή της νομισματικής πολιτικής σε αυτή την συγκυρίας.
Αναγνώρισε επίσης την προέλευσή του από μια αλλά νομισματική περίοδο, αλλά πρόσθεσε ότι «το 2% έχει γίνει το παγκόσμιο πρότυπο, είναι ένα αρκετά ανθεκτικό πρότυπο».
Διατύπωσε την πεποίθησή του ότι δεν θα ήταν πρόβλημα για τις ΗΠΑ να επιτύχουν το επίπεδο του 2% τους επόμενους μήνες.
Η πορεία για τη υιοθέτηση του στόχο του 2% για τον πληθωρισμό της Fed ήταν μια δύσκολη διαδρομή που ξεκίνησε με μια συνέντευξη που είναι πλέον διαβόητη στους κεντρικούς τραπεζικούς κύκλους.
Ο Don Brash, ο οποίος ήταν διοικητής της Reserve Bank της Νέας Ζηλανδίας, έδωσε ένα σχόλιο το 1988 ότι ήθελε έναν πληθωρισμό μεταξύ 0 και 1%.
Αυτό ξεκίνησε μια αρχή για τη χάραξη νομισματικής πολιτικής και οδήγησε το κράτοςτου να υιοθετήσει έναν επίσημο στόχο 2% σύντομα στη συνέχεια.
Ακολούθησαν και άλλες κεντρικές τράπεζες και οι κινήσεις επικρίθηκαν από ορισμένες πλευρές ως υπερβολικά εστιασμένες στον πληθωρισμό.
Ίσως η πιο ηχηρή άρνηση του στόχου ήρθε από τον Mervyn King, έναν Βρετανό οικονομολόγο που υπηρέτησε ως διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας.
Δήλωσε το 1997 ότι ανησυχούσε ότι η υπερβολική εστίαση στους στόχους όσον αφορά τις τιμές θα οδηγούσε τους κεντρικούς τραπεζίτες να γίνουν «υποχείρια του πληθωρισμού».
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, υπό τον Alan Greenspan εκείνη την εποχή, ήταν διστακτική στη δημόσια υιοθέτηση του στόχου, αλλά τη συζήτησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000.
«Αν διαβάσετε τις τοποθετήσεις στην FOMC - Επιτροπής Ανοικτών Αγορών - σχετικά με το στόχο όσον αφορά τον πληθωρισμό, θα ανησυχήσετε», δήλωσε η ιστορικός της Federal Reserve, Sarah Binder, σχετικά με προβληματισμούς όσον αφορά τη νομισματική πολιτική σε πρόσφατη συνέντευξη.
Υπήρξε αντίσταση στην εφαρμογή του κατά τη διάρκεια τηςύφεσης του 2008, με επικεφαλής τον Ben Bernanke. Υπήρξε ανησυχία μεταξύ των διοικητών της Fed ότι «πρέπει να ανησυχούν για την αντίθεση από τους Δημοκρατικούς (στο στόχο για τον πληθωρισμό)», σημείωσε η Binder.
Αλλά μέχρι το 2012, με μια ύφεση υπό εξελιξη και τον Bernanke να διανύει τη δεύτερη θητεία του ως πρόεδρος, η Fed έκανε στροφή και ο στόχος του 2% υιοθετήθηκε δημόσια.
Ο Bernanke υποστήριξε στα απομνημονεύματά του ότι ο στόχος 2% αυξάνει την εμπιστοσύνη των επιχειρήσεων και των καταναλωτών και ως εκ τούτου παρέχει στην τράπεζα μεγαλύτερη ευελιξία να αντιμετωπίσει και τις δύο πλευρές της εντολής της.
Είναι ένα επιχείρημα που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται σήμερα, με μια τοποθέτηση στον ιστότοπο της Fed να λέει ότι ο στόχος του 2% «είναι πιο συνεπής με την εντολή της Federal Reserve για μέγιστη απασχόληση και σταθερότητα τιμών».
Οι πολιτικές διαφωνίες
Αλλά πολλοί στα αριστερά δεν ήταν ποτέ πλήρως ενωμένοι.
Ο Bernanke αναγνώρισε στα απομνημονεύματά του ότι η φιλελεύθερη φωνή εκείνης της εποχής — ο γερουσιαστής Barney Frank της Μασαχουσέτης — ανέδειξε την έλλειψη παράλληλου στόχου για την αγορά εργασίας και «δεν ήταν εντελώς άνετος» με την εν λόγω πολιτική, ακόμα κι αν τελικά συνέχισε με αυτήν.
Είναι μια κριτική που επιμένει εδώ και χρόνια.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι υψηλότερο από αυτό τι επίοεδο (2%)», επισήμανε η εκπρόσωπος Maxine Waters για τον στόχο του 2% σε μια στο Yahoo Finance αυτή την εβδομάδα, λέγοντας ότι μια αύξηση θα βοηθήσει στη στήριξη των νοικοκυριών.
Ο Rakeen Mabud, επικεφαλής οικονομολόγος στην αριστερή ομάδα Groundwork Collaborative, ΄’εκανε μια πιο λεπτή επισήμανση σε αυτό, λέγοντας ότι ο στόχος όπως τίθεται από το κατασταστικό «κωδικοποιεί το γεγονός ότι ο πληθωρισμός είναι απλώς πιο σημαντικός για τη Fed από την ανεργία».
Η συνεχιζόμενη κριτική ενισχύεται περαιτέρω από μια κίνηση του 2020 στη Fed να υιοθετήσει ένα ευέλικτο πλαίσιο στόχευσης του μέσου πληθωρισμού.
Στην πραγματικότητα, η αλλαγή κατέστησε το 2% σε λιγότερο άκαμπτο στόχο, επιτρέποντας στη Fed να εξετάσει το 2% ως μέσο όρο και να επιτρέψει στον πληθωρισμό να είναι ελαφρώς υψηλότερος για παρατεταμένη περίοδο .
Οι Ρεπουμπλικάνοι φαίνεται να τείνουν να επιστρέψουν στον πιο σκληρό στόχο πριν από το 2020, με ορισμένα μέρη του Δημοκρατικού Κόμματος να επιθυμούν να αφαιρέσουν εντελώς την απασχόληση από τη διπλή εντολή της Fed.
Η πολιτική θα τεθεί υπό αναθεώρηση, δήλωσε ο Powell αυτή την εβδομάδα, από το τέλος του τρέχοντος έτους και μέχρι το τέλος του 2025.
Γιατί δεν θα είναι τόσο εύκολο να αλλάξει
Ο στόχος του 2% θα μπορούσε να καταστεί κεντρικό ζήτημα τους επόμενους μήνες, με πολλούς Δημοκρατικούς να συνεχίζουν να ζητούν μειώσεις επιτοκίων, παρόλο που οι προβλέψεις κάνουν λόγο για το δεύτερο εξάμηνο 2024.
Κάποιοι στον χρηματοπιστωτικό κόσμο προβλέπουν ακόμη και μηδενικές μειώσεις όλο το χρόνο.
«Τα επιτόκια είναι πολύ υψηλά», επισήμανε στον Powell η βουλευτής Ayanna Pressley από τη Μασαχουσέτη.
Ένα άλλο ζήτημα για την αριστερά είναι ότι η απλή προσθήκη ενός συμπληρωματικού στόχου που επικεντρώνεται στο ποσοστό ανεργίας - το οποίο έφτασε στο 3,9% στην έκθεση για τις θέσεις εργασίας του Φεβρουαρίου - δεν είναι απαραίτητα τόσο εύκολη λύση όσο μπορεί να ακούγεται.
Ο Mui, ο ανώτερος οικονομολόγος στο Employ America, επισήμανε ότι η ομάδα του επικεντρώνεται σε πιο διαφοροποιημένα μέτρα όπως το ποσοστό απασχόλησης των νέων - ο αριθμός των νεότερων ατόμων που εργάζονται έναντι του συνολικού πληθυσμού τους - ή η αύξηση των μισθών ή τα ποσοστά αποχώρησης ή η συνολική συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό.
«Νομίζω ότι αν υπήρχε αυτή η άκαμπτη δέσμευση για τον καθορισμό ενός στόχου για την ανεργία, υπάρχει στην πραγματικότητα ο κίνδυνος [σε ορισμένα σενάρια] να μην δώσει αρκετή προσοχή σε αυτήν την πλευρά της εντολής τους», σημειώνει.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αριστερές αυταπάτες
Η μείωση επιτοκίων μπορεί να οδηγήσει στο να εισρεύσει «φθηνό» χρήμα στην αγορά προσωρινά - και να υπάρξουν εκλογικά οφέλη - αλλά το τέρας του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους θα οδηγήσει – και εκεί η Αριστερά ξεχνά και τα στοιχειώδη οικονομικά – στην απαξίωση της αξίας του χρήματος που κατέχουν στα χέρια τους η μεσαία τάξης και τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας.
Με απλά λόγια: Δεν κατανέμεται δικαιότερα το παραγόμενο προϊόν εάν κάποιος με τα ίδια χρήματα μπορεί να αγοράσει ολοένα λιγότερα αγαθά και υπηρεσίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών