Υπήρξαν τρεις πρόσφατες εξελίξεις που όλες διαδοχικά υποδηλώνουν ότι η αντικατάσταση του δολαρίου είναι επικείμενη (πριν τελειώσει αυτή η δεκαετία)
Η κατάσταση του παγκόσμιου αποθεματικού νομισματικού συστήματος δίνει ένα εκπληκτικό περιθώριο από άποψη νομισματικής πολιτικής.
Η Federal Reserve κατανοεί ότι υπάρχει συνεχής ζήτηση για δολάρια στο εξωτερικό ως μέσο για πιο εύκολο εμπόριο αγαθών.
Το καθεστώς του δολαρίου το καθιστά επίσης απαραίτητο για τις συναλλαγές πετρελαίου παγκοσμίως.
Αυτό σημαίνει ότι η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ μπόρεσε να δημιουργήσει νομίσματα fiat σε πολύ υψηλότερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη κεντρική τράπεζα στον πλανήτη, αποφεύγοντας τις άμεσες επιπτώσεις του υπερπληθωρισμού.
Μεγάλο μέρος αυτών των μετρητών καθώς και του χρέους σε δολάρια (φυσικό και ψηφιακό) καταλήγει στα ταμεία ξένων κεντρικών τραπεζών, διεθνών τραπεζών και εταιρειών επενδύσεων όπου φυλάσσεται ως αντιστάθμιση ή χρησιμοποιείται για την προσαρμογή των συναλλαγματικών ισοτιμιών άλλων νομισμάτων για εμπορικό πλεονέκτημα .
Περίπου το ήμισυ της αξίας του συνόλου των νομισμάτων των ΗΠΑ εκτιμάται ότι κυκλοφορεί στο εξωτερικό.
Το καθεστώς των παγκόσμιων αποθεματικών μαζί με διάφορα χρεόγραφα επέτρεψαν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και στη Fed να δημιουργήσουν δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια σε νέο νόμισμα μετά το πιστωτικό κραχ του 2008, διατηρώντας παράλληλα τον πληθωρισμό υπό έλεγχο (κάπως).
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το σύστημα δολαρίων στο εξωτερικό τελικά έχει οι συνέπειες και στην ίδια τη χώρα.
Η σημασία της συμφωνίας του Bretton Woods
Η Συμφωνία του Bretton Woods του 1944 καθιέρωσε το πλαίσιο για την άνοδο του δολαρίου ΗΠΑ και ενώ τα οφέλη είναι προφανή, ειδικά για τις τράπεζες, συνεπάγεται πολυάριθμο κόστος.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς το καθεστώς του παγκόσμιου αποθεματικού ως «συμφωνία με τον διάβολο».
Αλλά μάλλον έρχεται σύντομα η ώρα για τις ΗΠΑ και μπορεί να έχει τη μορφή ενός ολοκαίνουργιου συστήματος τύπου Bretton Woods που αφαιρεί το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό και το αντικαθιστά με μια νέα δομή ψηφιακού καλαθιού.
Οι παγκόσμιες τράπεζες ουσιαστικά παραδέχονται το σχέδιο για μια πλήρη αναθεώρηση του χρηματοπιστωτικού κόσμου που βασίζεται στο δολάριο και τη δημιουργία ενός συστήματος με επίκεντρο το CBDC που βασίζεται σε «ενοποιημένα λογιστικά βιβλία».
Υπήρξαν τρεις πρόσφατες εξελίξεις που όλες διαδοχικά υποδηλώνουν ότι η αντικατάσταση του δολαρίου είναι επικείμενη (πριν τελειώσει αυτή η δεκαετία).
Το μοντέλο XC του ΔΝΤ – Μια κεντρική πολιτική για τα CBDC
Η πλατφόρμα XC του ΔΝΤ κυκλοφόρησε ως θεωρητικό μοντέλο τον Νοέμβριο του 2022 και ταιριάζει στενά με την πολυσυζητημένη ιδέα τους για ένα παγκόσμιο καλάθι Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων, μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα συνέδεε όλα τα CBDC κάτω από μια ομπρέλα μαζί με τα «παραδοσιακά νομίσματα».
Προωθείται ως δομή πολιτικής για να γίνουν «ευκολότερες» οι διασυνοριακές πληρωμές σε CBDC και αυτό το μοντέλο επικεντρώνεται κυρίως στις ανταλλαγές νομισμάτων μεταξύ κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών.
Φυσικά, τοποθετεί το ΔΝΤ ως τον μεσάζοντα όσον αφορά τον έλεγχο της ροής των ψηφιακών συναλλαγών.
Το ΔΝΤ προτείνει ότι η πλατφόρμα XC θα κάνει τη μετάβαση από τα νομίσματα παλαιού τύπου σε CBDC λιγότερο περίπλοκη για τα διάφορα εμπλεκόμενα έθνη.
Όπως σημείωσε το ΔΝΤ σε μια συζήτηση για τα κεντρικά λογιστικά βιβλία το 2023:
«Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε έναν κόσμο όπου έχουμε συνδεδεμένες οντότητες σε κάποιο βαθμό, αλλά ορισμένες οντότητες και ορισμένες χώρες που αποκλείονται.
Και ως παγκόσμιος και πολυμερής θεσμός, στοχεύουμε κάπως να παρέχουμε, ξέρετε, μια βασική συνδεσιμότητα, ένα βασικό σύνολο κανόνων και διακυβέρνησης που είναι πραγματικά πολυμερές και χωρίς αποκλεισμούς.
Έτσι, νομίζω ότι αυτό είναι—η φιλοδοξία είναι να στοχεύσουμε σε καινοτομία που να είναι συμβατή με τους στόχους πολιτικής και που να είναι περιεκτική σε σχέση με την ευρεία συμμετοχή, για παράδειγμα, του ΔΝΤ».
Καθολικό νόμισμα από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών
Όχι περισσότερο από μία ημέρα αφότου το ΔΝΤ ανακοίνωσε τους στόχους της πλατφόρμας XC, η BIS ανακοίνωσε τα σχέδιά της για ένα ενιαίο καθολικό για όλα τα CBDC που ονομάζεται «Καθολική Λογιστική BIS».
Η BIS σημειώνει συγκεκριμένα ότι το έργο έχει σκοπό να «εμπνέει εμπιστοσύνη στην κεντρική τράπεζα ψηφιακά νομίσματα», ενώ «ξεπερνά τον κατακερματισμό των τρεχουσών προσπαθειών δημιουργίας token».
Ενώ το ΔΝΤ επικεντρώνεται στον έλεγχο της διεθνούς πολιτικής, η BIS επιδιώκει τις τεχνικές πτυχές για την παγκοσμιοποίηση των CBDC.
Καθιστούν σαφές στις λευκές βίβλους τους ότι μια κοινωνία χωρίς μετρητά είναι στην πραγματικότητα το τελικό παιχνίδι και ότι οι ψηφιακές συναλλαγές πρέπει να παρακολουθούνται από μια κεντρική οντότητα προκειμένου να διατηρούνται τα χρήματα «ασφαλή».
Υπάρχουν τρεις βασικοί ισχυρισμοί από την BIS στο πρόγραμμά τους – Πρώτον, η ψηφιοποίηση των χρημάτων είναι αναπόφευκτη και τα μετρητά θα εξαφανιστούν κυρίως επειδή διευκολύνουν τη μεταφορά χρημάτων.
Δεύτερον, οι αποκεντρωμένες μέθοδοι πληρωμής είναι απαράδεκτες επειδή είναι «επικίνδυνες» και μόνο οι κεντρικές τράπεζες είναι αρκετά ικανές και «αξιόπιστες» ώστε να μεσολαβούν στην ανταλλαγή χρημάτων.
Τρίτον, η χρήση των Unified Ledgers έχει σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό για την παρακολούθηση και τον εντοπισμό, ακόμη και τη διερεύνηση όλων των συναλλαγών CBDC, για το δημόσιο καλό, φυσικά.
Το σύστημα BIS ασχολείται πολύ περισσότερο στον τομέα των ιδιωτικών συναλλαγών από το παράδειγμα του ΔΝΤ.
Είναι το τεχνικό θεμέλιο για τη συγκέντρωση όλων των CBDC, που διέπονται εν μέρει από την BIS και το ΔΝΤ, και έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε ευρύτερη χρήση τα επόμενα δύο χρόνια.
Υπάρχουν ήδη πολλά κράτη που δοκιμάζουν το καθολικό BIS σήμερα.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όποιος ενεργεί ως μεσάζων στη διαδικασία της παγκόσμιας ανταλλαγής χρημάτων θα έχει όλη την εξουσία, επί των κυβερνήσεων και του πληθυσμού.
Εάν παρακολουθείται κάθε κίνηση πλούτου, από τη μετατόπιση δισεκατομμυρίων μεταξύ των κυβερνήσεων έως την πληρωμή μερικών δολαρίων από έναν ιδιώτη σε έναν λιανοπωλητή, τότε κάθε πτυχή του εμπορίου μπορεί να περιοριστεί στις ιδιοτροπίες του παρατηρητή.
Διασυνοριακό έργο SWIFT – Ένας άλλος τρόπος ελέγχου της συμπεριφοράς των χωρών
Όπως είδαμε με την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το δίκτυο πληρωμών SWIFT ως καταλύτης εναντίον της Ρωσίας, υπάρχει ένα απώτερο κίνητρο για παγκόσμιους ηγέτες να έχουν έναν κόμβο νομισματικών συναλλαγών μεγάλης κλίμακας υψηλής ταχύτητας.
Η εξαίρεση της Ρωσίας από το SWIFT έχει προκαλέσει ελάχιστη ζημιά στην οικονομία της, ακριβώς επειδή υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι μεταφοράς χρημάτων για τη διατήρηση της ροής του εμπορίου.
Ωστόσο, κάτω από μια παγκόσμια νομισματική ομπρέλα που βασίζεται στο CBDC, θα ήταν αδύνατο για οποιαδήποτε χώρα να εργαστεί εκτός των συνόρων.
Δεν πρόκειται μόνο για την ευκολία του αποκλεισμού ενός έθνους από το δίκτυο, αλλά και για την κατοχή της εξουσίας να μπλοκάρει αμέσως τη μεταφορά κεφαλαίων.
Δηλαδή, οποιαδήποτε κεφάλαια από οποιαδήποτε ρωσική πηγή θα μπορούσαν να εντοπιστούν και να αποκοπούν προτού επιτραπεί να πέσουν στα χέρια, για παράδειγμα, ενός αποδέκτη στην Κίνα ή την Ινδία.
Από τη στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις είναι πλήρως υπό τον αντίχειρα ενός κεντρικού νομισματικού συστήματος, ενός κεντρικού καθολικού και ενός κεντρικού κόμβου συναλλαγών, δεν θα μπορέσουν ποτέ να επαναστατήσουν και αυτός ο έλεγχος θα πέσει στον γενικό πληθυσμό.
Τα CBDC απαιτούν αυτόματα το τέλος του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό
Τι σχέση έχουν λοιπόν όλα αυτά τα έργα με τα CBDC με το δολάριο και τη σεβαστή θέση του ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος;
Η ουσία είναι η εξής: Ένα ενοποιημένο σύστημα CBDC αποκλείει εντελώς την ανάγκη ή την περίπτωση χρήσης ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Το μοντέλο Unified Ledger παίρνει όλα τα CBDC και τα ομογενοποιεί σε ομάδα ρευστότητας, με κάθε CBDC να αναπτύσσεται παρόμοια σε χαρακτηριστικά σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Τα πλεονεκτήματα της χρήσης του δολαρίου εξαφανίζονται σε αυτό το σενάριο και η αξία των νομισμάτων γίνεται σχετική με τον μεσάζοντα.
Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ, η BIS και άλλα συναφή ιδρύματα υπαγορεύουν τις ιδιότητες των CBDC και επομένως δεν υπάρχει διακριτική πτυχή οποιουδήποτε CBDC που να κάνει ένα πιο πολύτιμο από τα άλλα.
Σίγουρα, ορισμένες χώρες μπορεί να είναι σε θέση να διαχωρίσουν το νόμισμά τους σε ένα σημείο με ανώτερη παραγωγή ή ανώτερη τεχνολογία, αλλά το παλιό μοντέλο της ύπαρξης ενός μεγάλου στρατού ως τρόπου διασφάλισης του Forex και των εμπορικών ευεργετημάτων έχει πεθάνει.
Έτσι, υπάρχουν δύο προβλέψιμα επιχειρήματα:
1) «Ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα υπό τον έλεγχο ενός έθνους είναι άδικο και ως παγκόσμιοι τραπεζίτες πρέπει να κάνουμε το σύστημα «πιο ίσο».
2) «Γιατί να έχουμε αποθεματικό νόμισμα όταν ούτως ή άλλως όλες οι συναλλαγές εποπτεύονται στο καθολικό μας; Το δολάριο δεν είναι πλέον πιο εύκολο στη χρήση για το διεθνές εμπόριο από οποιοδήποτε άλλο CBDC, σωστά;».
Τέλος, το δολάριο πρέπει να πεθάνει γιατί είναι αναπόσπαστο μέρος του «παλαιού κόσμου» της ανταλλαγής υλικών.
www.bankingnews.gr
Η Federal Reserve κατανοεί ότι υπάρχει συνεχής ζήτηση για δολάρια στο εξωτερικό ως μέσο για πιο εύκολο εμπόριο αγαθών.
Το καθεστώς του δολαρίου το καθιστά επίσης απαραίτητο για τις συναλλαγές πετρελαίου παγκοσμίως.
Αυτό σημαίνει ότι η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ μπόρεσε να δημιουργήσει νομίσματα fiat σε πολύ υψηλότερο βαθμό από οποιαδήποτε άλλη κεντρική τράπεζα στον πλανήτη, αποφεύγοντας τις άμεσες επιπτώσεις του υπερπληθωρισμού.
Μεγάλο μέρος αυτών των μετρητών καθώς και του χρέους σε δολάρια (φυσικό και ψηφιακό) καταλήγει στα ταμεία ξένων κεντρικών τραπεζών, διεθνών τραπεζών και εταιρειών επενδύσεων όπου φυλάσσεται ως αντιστάθμιση ή χρησιμοποιείται για την προσαρμογή των συναλλαγματικών ισοτιμιών άλλων νομισμάτων για εμπορικό πλεονέκτημα .
Περίπου το ήμισυ της αξίας του συνόλου των νομισμάτων των ΗΠΑ εκτιμάται ότι κυκλοφορεί στο εξωτερικό.
Το καθεστώς των παγκόσμιων αποθεματικών μαζί με διάφορα χρεόγραφα επέτρεψαν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και στη Fed να δημιουργήσουν δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια σε νέο νόμισμα μετά το πιστωτικό κραχ του 2008, διατηρώντας παράλληλα τον πληθωρισμό υπό έλεγχο (κάπως).
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το σύστημα δολαρίων στο εξωτερικό τελικά έχει οι συνέπειες και στην ίδια τη χώρα.
Η σημασία της συμφωνίας του Bretton Woods
Η Συμφωνία του Bretton Woods του 1944 καθιέρωσε το πλαίσιο για την άνοδο του δολαρίου ΗΠΑ και ενώ τα οφέλη είναι προφανή, ειδικά για τις τράπεζες, συνεπάγεται πολυάριθμο κόστος.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς το καθεστώς του παγκόσμιου αποθεματικού ως «συμφωνία με τον διάβολο».
Αλλά μάλλον έρχεται σύντομα η ώρα για τις ΗΠΑ και μπορεί να έχει τη μορφή ενός ολοκαίνουργιου συστήματος τύπου Bretton Woods που αφαιρεί το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό και το αντικαθιστά με μια νέα δομή ψηφιακού καλαθιού.
Οι παγκόσμιες τράπεζες ουσιαστικά παραδέχονται το σχέδιο για μια πλήρη αναθεώρηση του χρηματοπιστωτικού κόσμου που βασίζεται στο δολάριο και τη δημιουργία ενός συστήματος με επίκεντρο το CBDC που βασίζεται σε «ενοποιημένα λογιστικά βιβλία».
Υπήρξαν τρεις πρόσφατες εξελίξεις που όλες διαδοχικά υποδηλώνουν ότι η αντικατάσταση του δολαρίου είναι επικείμενη (πριν τελειώσει αυτή η δεκαετία).
Το μοντέλο XC του ΔΝΤ – Μια κεντρική πολιτική για τα CBDC
Η πλατφόρμα XC του ΔΝΤ κυκλοφόρησε ως θεωρητικό μοντέλο τον Νοέμβριο του 2022 και ταιριάζει στενά με την πολυσυζητημένη ιδέα τους για ένα παγκόσμιο καλάθι Ειδικών Τραβηκτικών Δικαιωμάτων, μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα συνέδεε όλα τα CBDC κάτω από μια ομπρέλα μαζί με τα «παραδοσιακά νομίσματα».
Προωθείται ως δομή πολιτικής για να γίνουν «ευκολότερες» οι διασυνοριακές πληρωμές σε CBDC και αυτό το μοντέλο επικεντρώνεται κυρίως στις ανταλλαγές νομισμάτων μεταξύ κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών.
Φυσικά, τοποθετεί το ΔΝΤ ως τον μεσάζοντα όσον αφορά τον έλεγχο της ροής των ψηφιακών συναλλαγών.
Το ΔΝΤ προτείνει ότι η πλατφόρμα XC θα κάνει τη μετάβαση από τα νομίσματα παλαιού τύπου σε CBDC λιγότερο περίπλοκη για τα διάφορα εμπλεκόμενα έθνη.
Όπως σημείωσε το ΔΝΤ σε μια συζήτηση για τα κεντρικά λογιστικά βιβλία το 2023:
«Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε έναν κόσμο όπου έχουμε συνδεδεμένες οντότητες σε κάποιο βαθμό, αλλά ορισμένες οντότητες και ορισμένες χώρες που αποκλείονται.
Και ως παγκόσμιος και πολυμερής θεσμός, στοχεύουμε κάπως να παρέχουμε, ξέρετε, μια βασική συνδεσιμότητα, ένα βασικό σύνολο κανόνων και διακυβέρνησης που είναι πραγματικά πολυμερές και χωρίς αποκλεισμούς.
Έτσι, νομίζω ότι αυτό είναι—η φιλοδοξία είναι να στοχεύσουμε σε καινοτομία που να είναι συμβατή με τους στόχους πολιτικής και που να είναι περιεκτική σε σχέση με την ευρεία συμμετοχή, για παράδειγμα, του ΔΝΤ».
Καθολικό νόμισμα από την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών
Όχι περισσότερο από μία ημέρα αφότου το ΔΝΤ ανακοίνωσε τους στόχους της πλατφόρμας XC, η BIS ανακοίνωσε τα σχέδιά της για ένα ενιαίο καθολικό για όλα τα CBDC που ονομάζεται «Καθολική Λογιστική BIS».
Η BIS σημειώνει συγκεκριμένα ότι το έργο έχει σκοπό να «εμπνέει εμπιστοσύνη στην κεντρική τράπεζα ψηφιακά νομίσματα», ενώ «ξεπερνά τον κατακερματισμό των τρεχουσών προσπαθειών δημιουργίας token».
Ενώ το ΔΝΤ επικεντρώνεται στον έλεγχο της διεθνούς πολιτικής, η BIS επιδιώκει τις τεχνικές πτυχές για την παγκοσμιοποίηση των CBDC.
Καθιστούν σαφές στις λευκές βίβλους τους ότι μια κοινωνία χωρίς μετρητά είναι στην πραγματικότητα το τελικό παιχνίδι και ότι οι ψηφιακές συναλλαγές πρέπει να παρακολουθούνται από μια κεντρική οντότητα προκειμένου να διατηρούνται τα χρήματα «ασφαλή».
Υπάρχουν τρεις βασικοί ισχυρισμοί από την BIS στο πρόγραμμά τους – Πρώτον, η ψηφιοποίηση των χρημάτων είναι αναπόφευκτη και τα μετρητά θα εξαφανιστούν κυρίως επειδή διευκολύνουν τη μεταφορά χρημάτων.
Δεύτερον, οι αποκεντρωμένες μέθοδοι πληρωμής είναι απαράδεκτες επειδή είναι «επικίνδυνες» και μόνο οι κεντρικές τράπεζες είναι αρκετά ικανές και «αξιόπιστες» ώστε να μεσολαβούν στην ανταλλαγή χρημάτων.
Τρίτον, η χρήση των Unified Ledgers έχει σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό για την παρακολούθηση και τον εντοπισμό, ακόμη και τη διερεύνηση όλων των συναλλαγών CBDC, για το δημόσιο καλό, φυσικά.
Το σύστημα BIS ασχολείται πολύ περισσότερο στον τομέα των ιδιωτικών συναλλαγών από το παράδειγμα του ΔΝΤ.
Είναι το τεχνικό θεμέλιο για τη συγκέντρωση όλων των CBDC, που διέπονται εν μέρει από την BIS και το ΔΝΤ, και έχει προγραμματιστεί να τεθεί σε ευρύτερη χρήση τα επόμενα δύο χρόνια.
Υπάρχουν ήδη πολλά κράτη που δοκιμάζουν το καθολικό BIS σήμερα.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όποιος ενεργεί ως μεσάζων στη διαδικασία της παγκόσμιας ανταλλαγής χρημάτων θα έχει όλη την εξουσία, επί των κυβερνήσεων και του πληθυσμού.
Εάν παρακολουθείται κάθε κίνηση πλούτου, από τη μετατόπιση δισεκατομμυρίων μεταξύ των κυβερνήσεων έως την πληρωμή μερικών δολαρίων από έναν ιδιώτη σε έναν λιανοπωλητή, τότε κάθε πτυχή του εμπορίου μπορεί να περιοριστεί στις ιδιοτροπίες του παρατηρητή.
Διασυνοριακό έργο SWIFT – Ένας άλλος τρόπος ελέγχου της συμπεριφοράς των χωρών
Όπως είδαμε με την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το δίκτυο πληρωμών SWIFT ως καταλύτης εναντίον της Ρωσίας, υπάρχει ένα απώτερο κίνητρο για παγκόσμιους ηγέτες να έχουν έναν κόμβο νομισματικών συναλλαγών μεγάλης κλίμακας υψηλής ταχύτητας.
Η εξαίρεση της Ρωσίας από το SWIFT έχει προκαλέσει ελάχιστη ζημιά στην οικονομία της, ακριβώς επειδή υπάρχουν εναλλακτικές μέθοδοι μεταφοράς χρημάτων για τη διατήρηση της ροής του εμπορίου.
Ωστόσο, κάτω από μια παγκόσμια νομισματική ομπρέλα που βασίζεται στο CBDC, θα ήταν αδύνατο για οποιαδήποτε χώρα να εργαστεί εκτός των συνόρων.
Δεν πρόκειται μόνο για την ευκολία του αποκλεισμού ενός έθνους από το δίκτυο, αλλά και για την κατοχή της εξουσίας να μπλοκάρει αμέσως τη μεταφορά κεφαλαίων.
Δηλαδή, οποιαδήποτε κεφάλαια από οποιαδήποτε ρωσική πηγή θα μπορούσαν να εντοπιστούν και να αποκοπούν προτού επιτραπεί να πέσουν στα χέρια, για παράδειγμα, ενός αποδέκτη στην Κίνα ή την Ινδία.
Από τη στιγμή που όλες οι κυβερνήσεις είναι πλήρως υπό τον αντίχειρα ενός κεντρικού νομισματικού συστήματος, ενός κεντρικού καθολικού και ενός κεντρικού κόμβου συναλλαγών, δεν θα μπορέσουν ποτέ να επαναστατήσουν και αυτός ο έλεγχος θα πέσει στον γενικό πληθυσμό.
Τα CBDC απαιτούν αυτόματα το τέλος του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό
Τι σχέση έχουν λοιπόν όλα αυτά τα έργα με τα CBDC με το δολάριο και τη σεβαστή θέση του ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος;
Η ουσία είναι η εξής: Ένα ενοποιημένο σύστημα CBDC αποκλείει εντελώς την ανάγκη ή την περίπτωση χρήσης ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Το μοντέλο Unified Ledger παίρνει όλα τα CBDC και τα ομογενοποιεί σε ομάδα ρευστότητας, με κάθε CBDC να αναπτύσσεται παρόμοια σε χαρακτηριστικά σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Τα πλεονεκτήματα της χρήσης του δολαρίου εξαφανίζονται σε αυτό το σενάριο και η αξία των νομισμάτων γίνεται σχετική με τον μεσάζοντα.
Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ, η BIS και άλλα συναφή ιδρύματα υπαγορεύουν τις ιδιότητες των CBDC και επομένως δεν υπάρχει διακριτική πτυχή οποιουδήποτε CBDC που να κάνει ένα πιο πολύτιμο από τα άλλα.
Σίγουρα, ορισμένες χώρες μπορεί να είναι σε θέση να διαχωρίσουν το νόμισμά τους σε ένα σημείο με ανώτερη παραγωγή ή ανώτερη τεχνολογία, αλλά το παλιό μοντέλο της ύπαρξης ενός μεγάλου στρατού ως τρόπου διασφάλισης του Forex και των εμπορικών ευεργετημάτων έχει πεθάνει.
Έτσι, υπάρχουν δύο προβλέψιμα επιχειρήματα:
1) «Ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα υπό τον έλεγχο ενός έθνους είναι άδικο και ως παγκόσμιοι τραπεζίτες πρέπει να κάνουμε το σύστημα «πιο ίσο».
2) «Γιατί να έχουμε αποθεματικό νόμισμα όταν ούτως ή άλλως όλες οι συναλλαγές εποπτεύονται στο καθολικό μας; Το δολάριο δεν είναι πλέον πιο εύκολο στη χρήση για το διεθνές εμπόριο από οποιοδήποτε άλλο CBDC, σωστά;».
Τέλος, το δολάριο πρέπει να πεθάνει γιατί είναι αναπόσπαστο μέρος του «παλαιού κόσμου» της ανταλλαγής υλικών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών