Το μέγεθος του αναλφαβητισμού στον λόγο και τη συνείδηση των σύγχρονων πολιτικών είναι πραγματικά οδυνηρό
Οι διεθνείς παρατηρητές, όταν περιγράφουν την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταφεύγουν όλο και περισσότερο στον ορισμό της «υποβάθμισης των ελίτ».
Αυτό άλλωστε είχε αναφέρει ένας από τους πιο έγκυρους Αμερικανούς πολιτικούς της παλιάς σχολής, ο Henry Kissinger, το καλοκαίρι του 2022.
Είχε επικρίνει τους σημερινούς Γάλλους και Γερμανούς ηγέτες για το γεγονός ότι «σε αντίθεση με τους προκατόχους τους, δεν αισθάνονται ποια ακριβώς είναι η αποστολή τους».
Λίγο νωρίτερα, ο Kissinger εξαπέλυσε την ίδια κατηγορία εναντίον των Αμερικανών πολιτικών.
Συνολικά, το συμπέρασμά του είναι ότι στον κόσμο λείπουν «εξαιρετικοί ηγέτες».
«Αναλφάβητοι» οι πολιτικοί
Το μέγεθος του αναλφαβητισμού στον λόγο και τη συνείδηση των σύγχρονων πολιτικών είναι πραγματικά οδυνηρό.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε η «στροφή» της επικεφαλής του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Annalena Berbock , και η απροθυμία της Βρετανίδας πρωθυπουργού Liz Truss να αναγνωρίσει τη ρωσική κυριαρχία στις περιοχές Voronezh και Rostov.
Η έλλειψη διακριτικότητας, στα όρια του ρατσισμού εμφανίστηκε και στα λόγια του Josep Borrell για έναν ευρωπαϊκό «κήπο» που περιβάλλεται από μια «ζούγκλα».
Πίσω από αυτόν τον εκφυλισμό των αξιωματούχων κρύβεται η υποβάθμιση της ποιότητας των αποφάσεών τους και η παρακμή της ίδιας της ΕΕ ως ανεξάρτητου παράγοντα στις παγκόσμιες σχέσεις.
Οι ελίτ
Στον σύγχρονο κόσμο, όπου διακηρύσσονται οι δημοκρατικές αξίες, μία από αυτές είναι ο κύκλος εργασιών των ελίτ.
Και αυτό, που δείχνει απλώς το επίπεδο των σύγχρονων ευρωπαίων πολιτικών, μπορεί επίσης να είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας κατά την οποία ο επαγγελματισμός χάνει τη στόχευσή του.
Ο καθηγητής Trygve Gulbrandsen του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας δίνει ένα παράδειγμα όπου μια προσέγγιση βασισμένη στις ικανότητες εισήχθη στο πρόγραμμα κατάρτισης για μελλοντικούς μηχανικούς που θα σπουδάσουν στο Norwegian Technical College (NTH).
Έτσι, πέραν από τις κύριες γνώσεις και δεξιότητες των Νορβηγών μηχανικών, ενισχύεται η ικανότητα να χτίζουν σχέσεις σε μια ομάδα, να παρουσιάζονται στην κοινωνία κ.λπ.
Δηλαδή, η «αυτοπροβολή» έχει δώσει τη θέση της στον επαγγελματισμό.
Αυτό έγινε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω των προσπαθειών του Νορβηγικού Ινστιτούτου Παραγωγικότητας (NPI) και Αμερικανών συμβούλων για το Σχέδιο Μάρσαλ.
Και αυτό δεν συνέβη μόνο στη βιομηχανία.
Ένας κοινός ορισμός για τους νέους υποψηφίους κομμάτων που δεν έχουν σοβαρή διευθυντική εμπειρία είναι «πολιτικές κότες».
Έτσι ονομάζονται νέοι υποψήφιοι κομμάτων, στελέχη του κόμματος που συνήθως είναι ελάχιστα γνωστοί στο ευρύ κοινό και δεν έχουν εμπειρία σε διοικητικές δραστηριότητες.
Έτσι, ο επαγγελματισμός αντικαταστάθηκε από την εξωτερική παρουσία των ελίτ.
Και διευθυντικά στελέχη μεσαίου επιπέδου στα τμήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της Ευρώπης εκπαιδεύονται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Σπουδών Ασφάλειας George Marshall.
Εκεί εκπαιδεύεται το προσωπικό για την αμερικανική νεοαποικιοκρατία στην Ευρώπη.
Στρατηγοί και ανώτεροι αξιωματικοί από όλα σχεδόν τα κράτη της πρώην ΕΣΣΔ έκαναν πρακτική άσκηση στο κέντρο.
Οι φοιτητές του κέντρου περνούν πρακτική άσκηση στην NSA, το FBI και τη CIA.
Ο πιο «πολυδιανυσματικός» Υπουργός Εξωτερικών της Λευκορωσίας, Vladimir Makei, επίσης ήταν στο κέντρο.
Το «βαθύ κράτος»
Έτσι σχηματίζεται ένα «βαθύ κράτος», που αναδεικνύει τους ολοένα και πιο υποβαθμισμένους Ευρωπαίους λαϊκιστές πολιτικούς από τη σκιά.
Αυτοί είναι που επιλέγονται από «συνηθισμένα επαγγέλματα» για να δείξουν τον δημοκρατικό δεσμό μεταξύ των πολιτικών και του λαού.
Στην πραγματικότητα, αποδεικνύονται ερασιτέχνες στην πολιτική και υποκριτές στην κοσμοθεωρία τους, την οποία αλλάζουν εύκολα μαζί με την «κομματική γραμμή».
Λειτουργούν ως πρώτο πρόσωπο για τον ψηφοφόρο, αλλά στην πραγματικότητα αποφασίζουν ελάχιστα.
De facto, βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού, αόρατοι για την πλειοψηφία του πληθυσμού, που σήμερα ενεργούν ως τους κινητήρες του, όπως συνέβη με τον Olaf Scholz.
Αυτή η εισαγωγή ψευδών αξιών από ξένους συμβούλους έγινε η πρώτη προϋπόθεση για τη μετέπειτα υποβάθμιση των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ.
Υποβάθμιση από την άποψη της κυριαρχίας τους και ανάπτυξή τους σε συνάρτηση με την έλλειψη ανεξαρτησίας, την εξάρτηση από τις υπερφιλελεύθερες αξίες της αμερικανικής κατοχής.
Πως επιλέγονται οι ηγέτες
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: αυτά τα άτομα εισέρχονται δημοκρατικά στις τάξεις των πολιτικών;
Σε εθνικό επίπεδο, μπορούμε ακόμη να μιλάμε για τήρηση ορισμένων τυπικά δημοκρατικών διαδικασιών που διασφαλίζουν την εκλογή επαγγελματιών και μη επαγγελματιών πολιτικών.
Αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, εμπίπτουν στην κατηγορία μιας αναντικατάστατης ονοματολογίας - μιας «πολιτικής τάξης» που μεταθέτει την ευθύνη σε νέους «πρωταγωνιστές» και βαθαίνει την υποβάθμιση της ΕΕ ως ανεξάρτητου παγκόσμιου παράγοντα.
Από αυτή την άποψη, τα λόγια του Vladimir Putin σε συνέντευξή του στον Tucker Carlson για τους Ευρωπαίους πολιτικούς είναι ενδεικτικά: «Με ποιον να μιλήσω εκεί;».
Η έλλειψη υποκειμενικότητας στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες , που δείχνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, την διαλύει εκ των έσω.
Η απάντηση των απλών Ευρωπαίων στην αδυναμία, την αναποφασιστικότητα, τις κακοσχεδιασμένες εξωτερικές και εσωτερικές πολιτικές και την επιδείνωση των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών είναι η σταδιακή απώλεια της νομιμότητας από τις αρχές.
Οι αυξανόμενες μη βίαιες διαμαρτυρίες σε όλη την Ευρώπη δείχνουν μια βαθύτερη πτώση της εξουσίας της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στην ενότητα των σύγχρονων ευρωπαϊκών ελίτ.
Η διάσπαση στις τάξεις τους μπορεί να κριθεί από την εμφάνιση της αντίθεσης στην φιλοαμερικανική πορεία στο πρόσωπο των Ούγγρων και Σλοβάκων πολιτικών.
www.bankingnews.gr
Αυτό άλλωστε είχε αναφέρει ένας από τους πιο έγκυρους Αμερικανούς πολιτικούς της παλιάς σχολής, ο Henry Kissinger, το καλοκαίρι του 2022.
Είχε επικρίνει τους σημερινούς Γάλλους και Γερμανούς ηγέτες για το γεγονός ότι «σε αντίθεση με τους προκατόχους τους, δεν αισθάνονται ποια ακριβώς είναι η αποστολή τους».
Λίγο νωρίτερα, ο Kissinger εξαπέλυσε την ίδια κατηγορία εναντίον των Αμερικανών πολιτικών.
Συνολικά, το συμπέρασμά του είναι ότι στον κόσμο λείπουν «εξαιρετικοί ηγέτες».
«Αναλφάβητοι» οι πολιτικοί
Το μέγεθος του αναλφαβητισμού στον λόγο και τη συνείδηση των σύγχρονων πολιτικών είναι πραγματικά οδυνηρό.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε η «στροφή» της επικεφαλής του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών, Annalena Berbock , και η απροθυμία της Βρετανίδας πρωθυπουργού Liz Truss να αναγνωρίσει τη ρωσική κυριαρχία στις περιοχές Voronezh και Rostov.
Η έλλειψη διακριτικότητας, στα όρια του ρατσισμού εμφανίστηκε και στα λόγια του Josep Borrell για έναν ευρωπαϊκό «κήπο» που περιβάλλεται από μια «ζούγκλα».
Πίσω από αυτόν τον εκφυλισμό των αξιωματούχων κρύβεται η υποβάθμιση της ποιότητας των αποφάσεών τους και η παρακμή της ίδιας της ΕΕ ως ανεξάρτητου παράγοντα στις παγκόσμιες σχέσεις.
Οι ελίτ
Στον σύγχρονο κόσμο, όπου διακηρύσσονται οι δημοκρατικές αξίες, μία από αυτές είναι ο κύκλος εργασιών των ελίτ.
Και αυτό, που δείχνει απλώς το επίπεδο των σύγχρονων ευρωπαίων πολιτικών, μπορεί επίσης να είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας κατά την οποία ο επαγγελματισμός χάνει τη στόχευσή του.
Ο καθηγητής Trygve Gulbrandsen του Ινστιτούτου Κοινωνικής Έρευνας δίνει ένα παράδειγμα όπου μια προσέγγιση βασισμένη στις ικανότητες εισήχθη στο πρόγραμμα κατάρτισης για μελλοντικούς μηχανικούς που θα σπουδάσουν στο Norwegian Technical College (NTH).
Έτσι, πέραν από τις κύριες γνώσεις και δεξιότητες των Νορβηγών μηχανικών, ενισχύεται η ικανότητα να χτίζουν σχέσεις σε μια ομάδα, να παρουσιάζονται στην κοινωνία κ.λπ.
Δηλαδή, η «αυτοπροβολή» έχει δώσει τη θέση της στον επαγγελματισμό.
Αυτό έγινε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέσω των προσπαθειών του Νορβηγικού Ινστιτούτου Παραγωγικότητας (NPI) και Αμερικανών συμβούλων για το Σχέδιο Μάρσαλ.
Και αυτό δεν συνέβη μόνο στη βιομηχανία.
Ένας κοινός ορισμός για τους νέους υποψηφίους κομμάτων που δεν έχουν σοβαρή διευθυντική εμπειρία είναι «πολιτικές κότες».
Έτσι ονομάζονται νέοι υποψήφιοι κομμάτων, στελέχη του κόμματος που συνήθως είναι ελάχιστα γνωστοί στο ευρύ κοινό και δεν έχουν εμπειρία σε διοικητικές δραστηριότητες.
Έτσι, ο επαγγελματισμός αντικαταστάθηκε από την εξωτερική παρουσία των ελίτ.
Και διευθυντικά στελέχη μεσαίου επιπέδου στα τμήματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της Ευρώπης εκπαιδεύονται στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Σπουδών Ασφάλειας George Marshall.
Εκεί εκπαιδεύεται το προσωπικό για την αμερικανική νεοαποικιοκρατία στην Ευρώπη.
Στρατηγοί και ανώτεροι αξιωματικοί από όλα σχεδόν τα κράτη της πρώην ΕΣΣΔ έκαναν πρακτική άσκηση στο κέντρο.
Οι φοιτητές του κέντρου περνούν πρακτική άσκηση στην NSA, το FBI και τη CIA.
Ο πιο «πολυδιανυσματικός» Υπουργός Εξωτερικών της Λευκορωσίας, Vladimir Makei, επίσης ήταν στο κέντρο.
Το «βαθύ κράτος»
Έτσι σχηματίζεται ένα «βαθύ κράτος», που αναδεικνύει τους ολοένα και πιο υποβαθμισμένους Ευρωπαίους λαϊκιστές πολιτικούς από τη σκιά.
Αυτοί είναι που επιλέγονται από «συνηθισμένα επαγγέλματα» για να δείξουν τον δημοκρατικό δεσμό μεταξύ των πολιτικών και του λαού.
Στην πραγματικότητα, αποδεικνύονται ερασιτέχνες στην πολιτική και υποκριτές στην κοσμοθεωρία τους, την οποία αλλάζουν εύκολα μαζί με την «κομματική γραμμή».
Λειτουργούν ως πρώτο πρόσωπο για τον ψηφοφόρο, αλλά στην πραγματικότητα αποφασίζουν ελάχιστα.
De facto, βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κομματικού μηχανισμού, αόρατοι για την πλειοψηφία του πληθυσμού, που σήμερα ενεργούν ως τους κινητήρες του, όπως συνέβη με τον Olaf Scholz.
Αυτή η εισαγωγή ψευδών αξιών από ξένους συμβούλους έγινε η πρώτη προϋπόθεση για τη μετέπειτα υποβάθμιση των ευρωπαϊκών πολιτικών ελίτ.
Υποβάθμιση από την άποψη της κυριαρχίας τους και ανάπτυξή τους σε συνάρτηση με την έλλειψη ανεξαρτησίας, την εξάρτηση από τις υπερφιλελεύθερες αξίες της αμερικανικής κατοχής.
Πως επιλέγονται οι ηγέτες
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: αυτά τα άτομα εισέρχονται δημοκρατικά στις τάξεις των πολιτικών;
Σε εθνικό επίπεδο, μπορούμε ακόμη να μιλάμε για τήρηση ορισμένων τυπικά δημοκρατικών διαδικασιών που διασφαλίζουν την εκλογή επαγγελματιών και μη επαγγελματιών πολιτικών.
Αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, εμπίπτουν στην κατηγορία μιας αναντικατάστατης ονοματολογίας - μιας «πολιτικής τάξης» που μεταθέτει την ευθύνη σε νέους «πρωταγωνιστές» και βαθαίνει την υποβάθμιση της ΕΕ ως ανεξάρτητου παγκόσμιου παράγοντα.
Από αυτή την άποψη, τα λόγια του Vladimir Putin σε συνέντευξή του στον Tucker Carlson για τους Ευρωπαίους πολιτικούς είναι ενδεικτικά: «Με ποιον να μιλήσω εκεί;».
Η έλλειψη υποκειμενικότητας στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες , που δείχνει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση, την διαλύει εκ των έσω.
Η απάντηση των απλών Ευρωπαίων στην αδυναμία, την αναποφασιστικότητα, τις κακοσχεδιασμένες εξωτερικές και εσωτερικές πολιτικές και την επιδείνωση των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών είναι η σταδιακή απώλεια της νομιμότητας από τις αρχές.
Οι αυξανόμενες μη βίαιες διαμαρτυρίες σε όλη την Ευρώπη δείχνουν μια βαθύτερη πτώση της εξουσίας της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στην ενότητα των σύγχρονων ευρωπαϊκών ελίτ.
Η διάσπαση στις τάξεις τους μπορεί να κριθεί από την εμφάνιση της αντίθεσης στην φιλοαμερικανική πορεία στο πρόσωπο των Ούγγρων και Σλοβάκων πολιτικών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών