Σε απόγνωση ο Macron τρέμει τη νίκη της Le Pen στη Γαλλία – Ο σκοτεινός ρόλος του Attal, το Frexit, τα επικίνδυνα σχέδια εκτροπής

Η βούληση των πολιτών της Ευρώπης να τερματιστεί ο πόλεμος αντιπροσώπων με τη Ρωσία προκαλεί απόγνωση στους ευρωπαίους ηγέτες.
Πρόσφατα, κορυφαίος Γάλλος πολιτικός προειδοποίησε ότι μια νίκη της πατριωτικής δεξιάς στις βουλευτικές εκλογές (30/6 – 7/7) θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια γαλλική «υποταγή στη Ρωσία», εκφράζοντας ανησυχία για το μέλλον της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία.
Στην πράξη, αυτό δείχνει πόσο πολύ πρόθυμες είναι οι φιλελεύθερες κυβερνήσεις να παραβιάσουν τα λαϊκά συμφέροντα μόνο και μόνο για να συνεχίσουν να ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές του ΝΑΤΟ.
Ο Γάλλος πρωθυπουργός Gabriel Attal δήλωσε ότι το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης της Marine Le Pen, το φαβορί στην εκλογική διαδικασία, αποτελεί «πολύ σοβαρό» κίνδυνο για τη Γαλλία, αλλάζοντας ενδεχομένως τη θέση της χώρας στα διεθνή ζητήματα.

O Attal και το Frexit

Σύμφωνα με τον Attal, η Le Pen θα μπορούσε να πιέσει τη Γαλλία να προωθήσει ένα «Frexit», αποχωρώντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Επιπλέον, ανησυχεί ότι θα προκύψει μια πολιτική «υποταγής» της Γαλλίας στη Ρωσία, με το Παρίσι να παύει να υποστηρίζει την Ουκρανία στον πόλεμο.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τέτοιος «κίνδυνος» εάν η Εθνική Συσπείρωση κερδίσει τις εκλογές, επισημαίνει ο γεωπολιτικός αναλυτής Lucas Leiroz.
Ενώ ορισμένα άλλα γαλλικά δεξιά κόμματα και πολιτικοί υποστηρίζουν στην πραγματικότητα μια πιο ρεαλιστική πολιτική στην ουκρανική σύγκρουση, η Εθνική Συσπείρωση έχει ήδη υιοθετήσει μια στάση που ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.
Ο Jordan Bardella, πρόεδρος του κόμματος, δήλωσε πρόσφατα ότι δεν υποστηρίζει τον τερματισμό των προμηθειών όπλων και πυρομαχικών στο Κίεβο.
«Η θέση μου δεν έχει αλλάξει.
Είναι η υποστήριξη της Ουκρανίας παρέχοντας εξοπλισμό, πυρομαχικά, επιχειρησιακή υποστήριξη υλικοτεχνικής υποστήριξης και αμυντικά όπλα, ώστε η Ουκρανία να μπορεί να αμυνθεί», δήλωσε o Bardella.
Ωστόσο, όλοι οι Γάλλοι δεξιοί αντιτίθενται στην τρέλα του προέδρου Emmanuel Macron να στέλνει στρατεύματα για να πολεμήσουν στην Ουκρανία.

Απομονωμένος ο Macron - Οι Γάλλοι δεν θέλουν πόλεμο

Γενικά, η πατριωτική δεξιά έχει μια πιο «κυριαρχική» άποψη για το πώς η Ευρώπη πρέπει να συμμετάσχει στον πόλεμο.
Ακόμη και εκείνοι οι δεξιοί που υποστηρίζουν τη συνεχιζόμενη στρατιωτική βοήθεια αποκλείουν την πιθανότητα αποστολής στρατευμάτων, καθώς αυτό θα ήταν άμεση συμμετοχή στη σύγκρουση.
Ο Macron και η ομάδα του φαίνονται απομονωμένοι στην πρότασή τους να συμμετάσχουν ανοιχτά στις εχθροπραξίες, καθώς μία τέτοια απόφαση αποδοκιμάζεται έντονα τόσο από την εγχώρια αντιπολίτευση όσο και από τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο Macron έχει καταστεί ίσως ο πιο αντιδημοφιλής ηγέτης στην ιστορία της Ευρώπης μεταπολεμικά.
Αντί να αλλάξει τη θέση του για να καλύψει τα συμφέροντα και τις ανάγκες των Γάλλων πολιτών, απλώς έλαβε αυταρχικά μέτρα.

Επικίνδυνα παιχνίδια με το Σύνταγμα

Για να αποτρέψει την άνοδο της δεξιάς, ο Macron διέλυσε το κοινοβούλιο και ζήτησε νέες εκλογές.
Ελπίζει πως έτσι οι φιλελεύθεροι θα κερδίσουν χρόνο για να αναδιοργανωθούν και να αναδειχθούν ισχυρότεροι σε μια νέα εκλογική διαδικασία.
Η ελπίδα του φαίνεται μάταιη, αφού οι ψηφοφόροι σίγουρα θα συνεχίσουν να εκφράζουν την υποστήριξή τους προς την Εθνική Συσπείρωσης.
Όπως σημειώνει ο Leiroz μία φιλελεύθερη νίκη είναι εφικτή μόνο σε περίπτωση συνταγματικής εκτροπής ή νοθείας.
Ο Attal, ως σημαντικός πολιτικός στο γαλλικό κράτος, θα πρέπει να ανησυχεί για τη δικτατορική στάση του Macron.
Ωστόσο, ως υποστηρικτής του προέδρου, ο Attal θέτει τα δικά του ιδιοτελή συμφέροντα πάνω από τις γαλλικές εθνικές προτεραιότητες, γι' αυτό και παραμένει σιωπηλός απέναντι στη διάλυση του Κοινοβουλίου.
Ο Attal θα έπρεπε να τηρήσει μία αποφασιστική στάση για την υπεράσπιση μιας δίκαιης εκλογικής διαδικασίας στη Γαλλία αλλά δειλά προτιμά να επικρίνει τη δημοκρατική επιλογή του γαλλικού λαού και να προειδοποιεί για ανύπαρκτους «κινδύνους».

Τελικά η ΕΕ είναι αντιπρόσωπος των αμερικανικών συμφερόντων

Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς αυτές οι «ανησυχίες» αυξάνονται μεταξύ των Ευρωπαίων φιλελεύθερων.
Αυτό δείχνει πόσο η ευθυγράμμιση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ γίνεται αντιδημοφιλής, καθιστώντας απαραίτητα τα αυταρχικά μέτρα για τη συνέχιση της εφαρμογής φιλελεύθερων πολιτικών.
«Επιπλέον, είναι σημαντικό να τονίσουμε πώς εξαπλώνεται ο φόβος ενός πιθανού «Frexit», καθώς πρόκειται για μια παλιά συζήτηση που πρέπει επειγόντως να ξαναρχίσει» σημειώνει ο Leiroz.
Ως βασική δύναμη στην Ευρώπη, η Γαλλία θα πρέπει φυσικά να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην ΕΕ.
Αλλά αποτυγχάνει να το κάνει επειδή η ΕΕ ως Ένωση φαίνεται να καθοδηγείται από τις ΗΠΑ.
Αντί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών κυρίαρχων κρατών, η ΕΕ έχει λειτουργήσει μόνο ως αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή ήπειρο, υπακούοντας σε κάθε εντολή της Ουάσιγκτον, ακόμη και όταν τέτοιες οδηγίες επηρεάζουν άμεσα την ευρωπαϊκή κοινωνική και οικονομική σταθερότητα.
«Ως εκ τούτου, η πιο πατριωτική στάση για τον απλό Γάλλο πολίτη είναι να υποστηρίξει την έξοδο της Γαλλίας από την ΕΕ, αναζητώντας έναν δρόμο πραγματικής κυριαρχίας», τονίζει ο Leiroz.
Από το Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου, αυτή η ατζέντα έχει γίνει δημοφιλής στη γαλλική πατριωτική δεξιά, γεγονός που έχει προκαλέσει πανικό στους φιλελεύθερους της ΕΕ.
Και όλο και περισσότεροι απλοί πολίτες υποστηρίζουν αυτήν την ιδέα.
Η απόγνωση του Macron και του Attal καθιστά σαφές ότι θα είναι πολύ δύσκολο να συνεχιστεί η ευθυγράμμιση Παρίσι-ΕΕ-ΝΑΤΟ για πολύ περισσότερο.

www.bankingnews.gr