Η νέα εστίαση του ΝΑΤΟ στην Κίνα επιστρέφει στις πρώτες μέρες της εμπόλεμης συμμαχίας
Στη σύνοδο κορυφής για την 75η επέτειο του Οργανισμού του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στην Ουάσιγκτον, την περασμένη εβδομάδα, η Κίνα ήταν ένα μεγάλο μέρος της ατζέντας.
Η τελική δήλωση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ ανέφερε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) 14 φορές.
Σημείωσε ότι «η ΛΔΚ συνεχίζει να θέτει συστημικές προκλήσεις για την ευρωατλαντική ασφάλεια» και οι «δηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Κίνας συνεχίζουν να αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας».
Οι ηγέτες των χωρών «εταίρων» του ΝΑΤΟ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία παρευρέθηκαν στη σύνοδο κορυφής.
Συνάντησαν συλλογικά τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg για να χαράξουν τη στρατηγική για την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού.
Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε τέσσερα νέα κοινά έργα με χώρες που είναι σημαντικές για την προσπάθεια της Ουάσιγκτον να δημιουργήσει ένα στρατιωτικό μπλοκ κατά της Κίνας.
Σε απάντηση, το Πεκίνο κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι «υποκινεί την αντιπαράθεση του μπλοκ και ενισχύει τις περιφερειακές εντάσεις».
Πάνω από όλα η… άμυνα
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ χαρακτηρίζει την εστίασή του στην Κίνα ως αμυντική.
«Η ΛΔΚ έχει γίνει ένας αποφασιστικός παράγοντας για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας», υποστήριξε το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου κορυφής.
Σύμφωνα με αυτή την ιστορία, οι σχέσεις της Κίνας με τη Ρωσία απειλούν το ΝΑΤΟ.
Αυτό όμως είναι υπερβολικό.
Η Κίνα έχει υιοθετήσει μια προσεκτική προσέγγιση στον πόλεμο της Ρωσίας, συμμορφούμενη σε μεγάλο βαθμό με τις κυρώσεις των ΗΠΑ και αρνούμενη να πουλήσει όπλα (αν και οι εταιρείες της πωλούν ορισμένα προϊόντα διπλής χρήσης σε ρωσικές εταιρείες).
Αντίθετα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν πωλούν στη Ρωσία όπλα, ενώ οι χώρες του ΝΑΤΟ δωρίζουν μεγάλες ποσότητες όπλων στην Ουκρανία.
Η σύγκριση των κινεζικών δεσμών με τους δεσμούς της Ινδίας υπογραμμίζει την υπερβολή του ΝΑΤΟ.
Η Ινδία αγοράζει περισσότερο πετρέλαιο και όπλα από τη Ρωσία από την Κίνα και όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τη συνάντησή του, ο Ινδός πρωθυπουργός Narendra Modi ήταν στη Μόσχα για να συναντήσει τον Πρόεδρο Vladimir Putin.
Οι ενδείξεις των προθέσεων
Το 2022, το ΝΑΤΟ κυκλοφόρησε μια στρατηγική ιδέα που καταγράφει για πρώτη φορά την Κίνα.
Χαρακτήρισε το Πεκίνο πρόκληση για τα «συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες» της συμμαχίας και τη στιγμή που ο Stoltenberg δήλωσε: «Η Κίνα ενισχύει ουσιαστικά τις στρατιωτικές της δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, εκφοβίζει τους γείτονές της, απειλεί την Ταϊβάν…».
Όλα αυτά αποτελούν μέρος της προσπάθειας της αμερικανικής αυτοκρατορίας να συγκρατήσει την άνοδο της Κίνας.
Η Ουάσιγκτον έχει γίνει εμμονή με έναν αναδυόμενο «ομότιμο ανταγωνιστή» που μπορεί τελικά να ανταγωνιστεί τη δύναμή της.
Αν και φαίνεται περίεργο ότι μια συμμαχία για την υπεράσπιση του «βόρειου Ατλαντικού» θα πρέπει να στοχεύει ένα μακρινό ασιατικό κράτος, το ΝΑΤΟ δεν είναι ούτε αμυντικό ούτε μόνο για τον βόρειο Ατλαντικό.
Οι πρόσφατοι πόλεμοι της συμμαχίας στο Αφγανιστάν και τη Λιβύη αποδεικνύουν ότι είναι ένα εργαλείο για να καταστεί δυνατή η παγκόσμια κυριαρχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Αυτό είναι ξεκάθαρο εδώ και 75 χρόνια…
Στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συζήτησης σχετικά με την ίδρυση του ΝΑΤΟ, ο υπουργός Εξωτερικών του Καναδά, Lester Pearson, δήλωσε:
«Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η ασφάλεια του Ειρηνικού Ωκεανού αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή από το να επεξεργαστούμε, μεταξύ των μεγάλων δημοκρατικών δυνάμεων, μια ρύθμιση ασφάλειας, τα αποτελέσματα της οποίας θα γίνουν αισθητά σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής του Ειρηνικού».
Δύο χρόνια αργότερα είπε:
«Η άμυνα της Μέσης Ανατολής είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή άμυνα της Ευρώπης και της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού».
Το 1953 ο Pearson προχώρησε ακόμη περισσότερο:
«Υπάρχει τώρα μόνο ένα σχετικά μικρό γεωγραφικό χάσμα [5000 χιλιομέτρων] μεταξύ της νοτιοανατολικής Ασίας και της περιοχής που καλύπτεται από τη συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού, η οποία φτάνει στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας».
Ο Pearson πίστευε ότι η νεοσύστατη «αμυντική» συμμαχία δικαιολογούσε την αποστολή 27.000 καναδικών στρατευμάτων στην Κορέα.
Σε μια ιστορία του πολέμου της Κορέας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ το 1950-53, ο David Bercuson γράφει ότι ο υπουργός Εξωτερικών του Καναδά «συμφώνησε με τον [Πρόεδρο] Truman, [Υπουργό Εξωτερικών] Dean Acheson και άλλους Αμερικανούς ηγέτες ότι η σύγκρουση στην Κορέα ήταν η πρώτη αληθινή δοκιμή του ΝΑΤΟ, ακόμα κι αν γινόταν μισό κόσμο μακριά».
Ο πόλεμος της Κορέας ήταν εν μέρει μια αντίδραση στην κομμουνιστική/εθνικιστική επανάσταση του Μάο το 1949 στην Κίνα.
Αφού οι αμερικανικές δυνάμεις πλησίασαν τα σύνορά τους, η Κίνα παρενέβη.
Ο πόλεμος άφησε περίπου τρία εκατομμύρια νεκρούς.
Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε για να φέρει έναν κόσμο αποαποικιοποίησης κάτω από τη γεωπολιτική ομπρέλα των ΗΠΑ.
Αυτό παραμένει αληθινό 75 χρόνια αργότερα, καθώς η συμμαχία συνεχίζει να προωθεί την ηγεμονία των ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Η τελική δήλωση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ ανέφερε τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) 14 φορές.
Σημείωσε ότι «η ΛΔΚ συνεχίζει να θέτει συστημικές προκλήσεις για την ευρωατλαντική ασφάλεια» και οι «δηλωμένες φιλοδοξίες και οι καταναγκαστικές πολιτικές της Κίνας συνεχίζουν να αμφισβητούν τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας».
Οι ηγέτες των χωρών «εταίρων» του ΝΑΤΟ, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία παρευρέθηκαν στη σύνοδο κορυφής.
Συνάντησαν συλλογικά τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg για να χαράξουν τη στρατηγική για την περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού.
Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε τέσσερα νέα κοινά έργα με χώρες που είναι σημαντικές για την προσπάθεια της Ουάσιγκτον να δημιουργήσει ένα στρατιωτικό μπλοκ κατά της Κίνας.
Σε απάντηση, το Πεκίνο κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι «υποκινεί την αντιπαράθεση του μπλοκ και ενισχύει τις περιφερειακές εντάσεις».
Πάνω από όλα η… άμυνα
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ χαρακτηρίζει την εστίασή του στην Κίνα ως αμυντική.
«Η ΛΔΚ έχει γίνει ένας αποφασιστικός παράγοντας για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας», υποστήριξε το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου κορυφής.
Σύμφωνα με αυτή την ιστορία, οι σχέσεις της Κίνας με τη Ρωσία απειλούν το ΝΑΤΟ.
Αυτό όμως είναι υπερβολικό.
Η Κίνα έχει υιοθετήσει μια προσεκτική προσέγγιση στον πόλεμο της Ρωσίας, συμμορφούμενη σε μεγάλο βαθμό με τις κυρώσεις των ΗΠΑ και αρνούμενη να πουλήσει όπλα (αν και οι εταιρείες της πωλούν ορισμένα προϊόντα διπλής χρήσης σε ρωσικές εταιρείες).
Αντίθετα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν πωλούν στη Ρωσία όπλα, ενώ οι χώρες του ΝΑΤΟ δωρίζουν μεγάλες ποσότητες όπλων στην Ουκρανία.
Η σύγκριση των κινεζικών δεσμών με τους δεσμούς της Ινδίας υπογραμμίζει την υπερβολή του ΝΑΤΟ.
Η Ινδία αγοράζει περισσότερο πετρέλαιο και όπλα από τη Ρωσία από την Κίνα και όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τη συνάντησή του, ο Ινδός πρωθυπουργός Narendra Modi ήταν στη Μόσχα για να συναντήσει τον Πρόεδρο Vladimir Putin.
Οι ενδείξεις των προθέσεων
Το 2022, το ΝΑΤΟ κυκλοφόρησε μια στρατηγική ιδέα που καταγράφει για πρώτη φορά την Κίνα.
Χαρακτήρισε το Πεκίνο πρόκληση για τα «συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες» της συμμαχίας και τη στιγμή που ο Stoltenberg δήλωσε: «Η Κίνα ενισχύει ουσιαστικά τις στρατιωτικές της δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων, εκφοβίζει τους γείτονές της, απειλεί την Ταϊβάν…».
Όλα αυτά αποτελούν μέρος της προσπάθειας της αμερικανικής αυτοκρατορίας να συγκρατήσει την άνοδο της Κίνας.
Η Ουάσιγκτον έχει γίνει εμμονή με έναν αναδυόμενο «ομότιμο ανταγωνιστή» που μπορεί τελικά να ανταγωνιστεί τη δύναμή της.
Αν και φαίνεται περίεργο ότι μια συμμαχία για την υπεράσπιση του «βόρειου Ατλαντικού» θα πρέπει να στοχεύει ένα μακρινό ασιατικό κράτος, το ΝΑΤΟ δεν είναι ούτε αμυντικό ούτε μόνο για τον βόρειο Ατλαντικό.
Οι πρόσφατοι πόλεμοι της συμμαχίας στο Αφγανιστάν και τη Λιβύη αποδεικνύουν ότι είναι ένα εργαλείο για να καταστεί δυνατή η παγκόσμια κυριαρχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Αυτό είναι ξεκάθαρο εδώ και 75 χρόνια…
Στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής συζήτησης σχετικά με την ίδρυση του ΝΑΤΟ, ο υπουργός Εξωτερικών του Καναδά, Lester Pearson, δήλωσε:
«Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η ασφάλεια του Ειρηνικού Ωκεανού αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή από το να επεξεργαστούμε, μεταξύ των μεγάλων δημοκρατικών δυνάμεων, μια ρύθμιση ασφάλειας, τα αποτελέσματα της οποίας θα γίνουν αισθητά σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής του Ειρηνικού».
Δύο χρόνια αργότερα είπε:
«Η άμυνα της Μέσης Ανατολής είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή άμυνα της Ευρώπης και της περιοχής του Βόρειου Ατλαντικού».
Το 1953 ο Pearson προχώρησε ακόμη περισσότερο:
«Υπάρχει τώρα μόνο ένα σχετικά μικρό γεωγραφικό χάσμα [5000 χιλιομέτρων] μεταξύ της νοτιοανατολικής Ασίας και της περιοχής που καλύπτεται από τη συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού, η οποία φτάνει στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας».
Ο Pearson πίστευε ότι η νεοσύστατη «αμυντική» συμμαχία δικαιολογούσε την αποστολή 27.000 καναδικών στρατευμάτων στην Κορέα.
Σε μια ιστορία του πολέμου της Κορέας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ το 1950-53, ο David Bercuson γράφει ότι ο υπουργός Εξωτερικών του Καναδά «συμφώνησε με τον [Πρόεδρο] Truman, [Υπουργό Εξωτερικών] Dean Acheson και άλλους Αμερικανούς ηγέτες ότι η σύγκρουση στην Κορέα ήταν η πρώτη αληθινή δοκιμή του ΝΑΤΟ, ακόμα κι αν γινόταν μισό κόσμο μακριά».
Ο πόλεμος της Κορέας ήταν εν μέρει μια αντίδραση στην κομμουνιστική/εθνικιστική επανάσταση του Μάο το 1949 στην Κίνα.
Αφού οι αμερικανικές δυνάμεις πλησίασαν τα σύνορά τους, η Κίνα παρενέβη.
Ο πόλεμος άφησε περίπου τρία εκατομμύρια νεκρούς.
Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε για να φέρει έναν κόσμο αποαποικιοποίησης κάτω από τη γεωπολιτική ομπρέλα των ΗΠΑ.
Αυτό παραμένει αληθινό 75 χρόνια αργότερα, καθώς η συμμαχία συνεχίζει να προωθεί την ηγεμονία των ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών