Οι μελλοντικές απειλές στο πεδίο της μάχης αναμένεται να απαιτήσουν διάσπαρτες επιχειρήσεις από μικρές μονάδες σε πολύπλοκα, αμφισβητούμενα περιβάλλοντα
Η Hamas κατά την εισβολή της στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου του 2023 χρησιμοποίησε μεταξύ άλλων μηχανοκίνητα ανεμόπτερα για να επιτεθεί σε ένα μουσικό φεστιβάλ που γινόταν στο Ισραήλ, κοντά στη Λωρίδα της Γάζας.
Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν μηχανοκίνητα ανεμόπτερα με τέτοιο αποτρόπαιο τρόπο.
Πολλοί παράγοντες μπορεί να έπαιξαν ρόλο στο να αποφασίσει η Falcon - η αεροπορική πτέρυγα της Hamas - να χρησιμοποιήσει αυτό το αντισυμβατικό όπλο.
Εν τω μεταξύ, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο Αμερικάνοι στρατιώτες να χρησιμοποιήσουν σε στρατιωτικές τους επιχειρήσεις ηλεκτρικά αλεξίπτωτα πλαγιάς ή άλλες συσκευές προσωπικής εναέριας κινητικότητας (PAM).
Ηλεκτροκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς
Το μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι ένα δημοφιλές άθλημα περιπέτειας.
Συνήθως κινούνται με ταχύτητες που κυμαίνονται από 24 έως 80 km/h σε υψόμετρο έως και 5.500 μέτρα ή και περισσότερο, εφόσον διαθέτουν συγκεκριμένες άδειες.
Αυτά τα ελαφριά μηχανήματα ζυγίζουν μεταξύ 20 και 41 κιλών και υποστηρίζονται από έναν πιλότο κατά την απογείωση.
Η αργή τους ταχύτητα προς τα εμπρός και τα μαλακά φτερά τους τα καθιστούν ακατάλληλα για ισχυρούς ανέμους, αναταράξεις ή έντονη θερμική δραστηριότητα, ειδικά για άπειρους πιλότους.
Η επίθεση της Hamas – Πως ξεγέλασαν το Iron Dome
Η ικανότητα των ανεμοπλάνων να πετούν χαμηλά και αργά, η φορητότητά τους, η ελάχιστη χρήση εξοπλισμού, το χαμηλό κόστος συντήρησης, τα λίγα μεταλλικά μέρη και η χαμηλή διατομή ραντάρ (RCS) τα έκαναν ελκυστική επιλογή για την Hamas.
Αυτός ο συνδυασμός επέτρεψε στους μαχητές της να ξεφύγουν από τα συστήματα ραντάρ και να κατέβουν στους στόχους τους γρήγορα.
Πετώντας σε χαμηλά ύψη και περνώντας τον φράχτη των συνόρων της Γάζας, η Hamas κατάφερε να αποφύγει το σύστημα ραντάρ Iron Dome του Ισραήλ καθώς εκατοντάδες ανεμόπτερα απογειώθηκαν και προσγειώθηκαν στο Ισραήλ μέσα σε λίγα λεπτά στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Με την ικανότητα να μεταφέρουν έως και 15 λίτρα βενζίνης και να ταξιδεύουν έως και 100 χιλιόμετρα, αυτά τα ανεμόπτερα πρόσφεραν ένα προσιτό μέσο για την επίθεση και την επακόλουθη σφαγή.
Η όλη επιχείρηση, από τη συναρμολόγηση των ανεμοπτέρων έως την απογείωση τους, θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε λίγα λεπτά.
Επίσης, η εκπαίδευση για μηχανοκίνητα ανεμόπτερα δεν είναι πολύ περίπλοκη και ο πιλότος μπορεί να εκπαιδευτεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Η άνευ προηγουμένου επίθεση έπιασε τις ισραηλινές δυνάμεις στη χαμηλότερη κατάσταση συναγερμού.
Η πολύπλευρη επίθεση, η οποία περιελάμβανε επιθέσεις από το έδαφος, τον αέρα και τη θάλασσα άφησε τα ισραηλινά στρατεύματα μπερδεμένα και ανίκανα να απαντήσουν αποτελεσματικά.
Η κλίμακα και η αδυναμία εντοπισμού της επίθεσης έχουν φέρει στο επίκεντρο τα μέσα αυτά… ως στρατιωτική πλατφόρμα.
Προσωπική Αεροπορική Κινητικότητα
Τα μηχανοκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς είναι ίσως τα πιο απλά μηχανοκίνητα αεροσκάφη που υπάρχουν.
Εφευρέθηκαν το 1964 από τον Καναδό αλεξιπτωτιστή και εφευρέτη Domina Jalbert.
Αυτά τα σκάφη ενός ατόμου αποτελούνται από ένα σύστημα αλεξίπτωτου πλαγιάς με έναν προσαρτημένο κινητήρα με κινητήρα βενζίνης ή ντίζελ.
Το Personnel Air Mobility System (PAMS) αναπτύσσεται για μια ποικιλία αποστολών.
Αυτές οι αποστολές περιλαμβάνουν επιμελητεία προσωπικού, αστική μάχη, CSAR, θαλάσσια απαγόρευση και διείσδυση της Δύναμης Ειδικών Επιχειρήσεων (SOF).
Ένα τυπικό PAMS θα επέτρεπε μια κινητικότητα εμβέλειας τουλάχιστον 5 χιλιομέτρων για έναν μόνο χειριστή, θα μπορούσε να συναρμολογηθεί και θα αναπτυχθεί σε λιγότερο από 10 λεπτά και δεν θα απαιτούσε βοήθεια από εξωτερικό εξοπλισμό.
Αυτά τα νέα συστήματα μπορούν να μεταφέρουν πολεμιστές και υλικό βάρους 180 κιλών με το κιτ εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μειώνοντας την εξάρτηση από τις παραδοσιακές πλατφόρμες αεροσκαφών και επεκτείνοντας την εμβέλεια που παρέχουν τα παραδοσιακά συστήματα αλεξίπτωτων.
Το φλερτ του Πεντάγωνου και οι … αποτυχίες
Το Πεντάγωνο έχει μακρά ιστορία στο… φλερτ με ιπτάμενες μηχανές ενός ατόμου.
Στη δεκαετία του 1950, ο Στρατός, οι Πεζοναύτες και η Πολεμική Αεροπορία, όντας πρόθυμοι να φέρουν τη Διαστημική Εποχή στους στρατιώτες, δοκίμασαν τουλάχιστον τέσσερα σχέδια αεροσκαφών ενός ατόμου.
Το Williams X-Jet χρησιμοποίησε έναν κινητήρα turbo-jet για να πετάξει έναν μόνο στρατιώτη με ταχύτητες έως και 95 χιλιόμετρα την ώρα και σε ύψος 3 χιλιομέτρων.
Το de Lackner HZ-1 Aerocycle αποτελούνταν από έναν μόνο στρατιώτη που στεκόταν πάνω από ένα περιστρεφόμενο σύνολο από ρότορες.
Η ιπτάμενη πλατφόρμα Hiller Model 1031-A-1 χρησιμοποιούσε έναν εξίσου επικίνδυνο ρότορα με αγωγό, ενώ η Hiller YROE-1 Rotorcycle, δώδεκα από τις οποίες κατασκευάστηκαν για το Σώμα Πεζοναυτών, έμοιαζε με απογυμνωμένο ελικόπτερο.
Κανένα από αυτά δεν λειτούργησε ιδιαίτερα καλά, και πολλά ήταν αρκετά επικίνδυνα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική τους χρήση, όλα είχαν τα ίδια προβλήματα με τα αλεξίπτωτα πλαγιάς, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στα εχθρικά πυρά.
Όλα τα μοντέλα ήταν σχετικά νέα ή μη δοκιμασμένα σχέδια, μερικά από τα οποία ήταν αρκετά επικίνδυνα και τελικά δεν ήταν ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος για να μετακινήσεις έναν στρατιώτη ή ναύτη.
Ενώ το Πεντάγωνο πειραματιζόταν με αεροσκάφη ενός ατόμου μέχρι τη δεκαετία του 1960, κανένα από τα σχέδια δεν αγοράστηκε σε μεγάλους αριθμούς και δεν τέθηκε σε λειτουργία.
Ωστόσο, παρά το άπιαστο της επιτυχίας, τα αεροσκάφη ενός ατόμου ήταν εμμονή του Πενταγώνου για το μεγαλύτερο μέρος του αιώνα.
Είναι το μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο πλαγιάς η απάντηση;
Ο Στρατός σκοπεύει να μάθει.
Τα Jetpacks
Το jetpack είναι μια συσκευή που χρησιμοποιεί πίδακες ή προωθητές για να ωθήσει τον χρήστη στον αέρα.
Φοριέται σαν σακίδιο.
Οι προωθητήρες στη στολή Jetpack βρίσκονται σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως στα χέρια, στα πόδια και στην πλάτη.
Τα πρώτα μοντέλα εργασίας παρουσιάστηκαν τη δεκαετία του 1960.
Ο Ρώσος Alexander Andreev συνέλαβε την ιδέα για ένα jetpack το 1919, σχεδιάζοντας έναν κινητήρα πυραύλων που θα φορεθεί ως σακίδιο.
Τα Jetpacks χρησιμοποιούνται στον στρατό για διάφορους σκοπούς, όπως αναγνώριση, επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων, έρευνα και διάσωση και άλλα.
Μια εταιρεία στο Bengaluru της Ινδίας αναπτύσσει ένα πετρελαιοκίνητο jetpack που μπορεί να πετάξει για έως και 8 λεπτά και να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο 80 κιλών.
Οι ηλεκτροφόρες φόρμες χρησιμοποιούν κοστούμια με μανίκια για να προσθέσουν φτερά στο σώμα του ιπτάμενου και να δημιουργήσουν αυξημένη ανύψωση.
Αυτό επιτρέπει εκτεταμένο χρόνο πτήσης με πτήση ολίσθησης και όχι απλώς μια ελεύθερη πτώση.
Η πρόταση των wingsuits
Το μοντέρνο wingsuit, που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1990, χρησιμοποιεί ένα ζευγάρι υφασμάτινες μεμβράνες μεταξύ των χεριών και των πλευρών/μηρών για μίμηση αεροτομής και συχνά μεταξύ των ποδιών για να λειτουργήσει ως ουρά και να επιτρέψει κάποιο εναέριο τιμόνι.
Όπως όλοι οι κλάδοι του skydiving, μια πτήση με wingsuit σχεδόν πάντα τελειώνει με την ανάπτυξη ενός αλεξίπτωτου, και έτσι μια wingsuit μπορεί να πετάξει από οποιοδήποτε σημείο που παρέχει επαρκές ύψος για πτήση και ανάπτυξη αλεξίπτωτου - ένα αεροσκάφος πτώσης.
Αυτό το wingsuit τροφοδοτείται από τέσσερις κινητήρες mini-jet και διαθέτει ένα χειροκίνητο ελεγχόμενο ακροφύσιο ώθησης.
Οι τέσσερις ηλεκτρικοί προωθητές μπορούν να παράγουν ταχύτητες πτήσης άνω των 280 km/h.
Πρόγραμμα DARPA
Ο Οργανισμός Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA) έχει ζητήσει να του υποβληθούν καινοτόμες ερευνητικές ιδέες στον τεχνικό τομέα σχετικά με το κατά πόσο είναι εφικτό στρατιωτικά ένα PAMS.
Μάλιστα, η DARPA προσφέρθηκε να χρηματοδοτήσει 1,5 εκατομμύρια δολάρια για βιώσιμες προτάσεις.
Τα συστήματα μπορούν να αναπτυχθούν στον αέρα για να επιτρέψουν τη διείσδυση σε εχθρικό έδαφος ή να αναπτυχθούν στο έδαφος για να επιτρέψουν μεγαλύτερη κινητικότητα εκτός δρόμου χωρίς τη χρήση υπαρχόντων αεροσκαφών κάθετης απογείωσης και προσγείωσης, όπως ελικόπτερα και CV-22.
Οι πλατφόρμες μπορεί να είναι μιας χρήσης ή επαναχρησιμοποιήσιμες με ελάχιστες ενέργειες επανασυσκευασίας/επαναανάπτυξης για να διασφαλιστεί ότι υποστηρίζουν σωστά τις προβλεπόμενες περιπτώσεις χρήσης.
Τα συστήματα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε η συναρμολόγηση και η ανάπτυξη να μπορούν να πραγματοποιηθούν σε λιγότερο από 10 λεπτά χρησιμοποιώντας μόνο απλά εργαλεία ή καθόλου εργαλεία.
Οι πλατφόρμες δεν πρέπει να απαιτούν βοήθεια από εξωτερικό εξοπλισμό ή άλλους μοναδικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. άνεμος, υψόμετρο κ.λπ.) για την εκτόξευση/ανάκτηση.
Μερικά παραδείγματα τεχνολογιών ενδιαφέροντος περιλαμβάνουν jetpacks, μηχανοκίνητα ανεμόπτερα, powered wing-suits και ηλεκτροκίνητα para-foils, τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις αναδυόμενες τεχνολογίες ηλεκτρικής πρόωσης, τις κυψέλες καυσίμου υδρογόνου ή τα συμβατικά συστήματα πρόωσης βαρέων καυσίμων.
Όταν αναπτυχθεί, η πλατφόρμα θα σχεδιαστεί έχοντας κατά νου απλοποιημένες λειτουργίες, έτσι ώστε κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με αυτήν να μπορεί να εκπαιδευτεί στην ασφαλή και αποτελεσματική χρήση της με σχετικά λίγη εκπαίδευση.
Μειονεκτήματα
Τα αλεξίπτωτα πλαγιάς έχουν σημαντικά μειονεκτήματα για τις στρατιωτικές δυνάμεις.
Είναι αργά και θορυβώδεις και, σε συνδυασμό με ένα προφίλ πτήσης σε χαμηλό υψόμετρο, είναι σαν… καθισμένες πάπιες για τις αντιαεροπορικές άμυνες του εχθρού.
Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα καθώς οι στρατοί γίνονται ολοένα και πιο έμπειροι στην απειλή που θέτουν τα drones, τα οποία κάνουν παρόμοιο θόρυβο.
Ως αποτέλεσμα, στρέφουν την προσοχή τους - και τα όπλα τους - προς τον ουρανό.
Δεν υπάρχει καμία προστασία για τον πιλότο από εχθρικά πυρά εκτός από προσωπική θωράκιση.
Τέλος, τα αλεξίπτωτα πλαγιάς είναι σκάφη ενός ατόμου, που σημαίνει ότι κάθε άτομο που οδηγεί ένα αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι ένας πιλότος που χρειάζεται το δικό του αεροσκάφος.
Αυτό σημαίνει ότι εκατό στρατιώτες θα χρειάζονταν... εκατό αλεξίπτωτα πλαγιάς.
Λειτουργική χρήση του PAMS
Το PAMS σχεδιάζεται να αναπτυχθεί για να υποστηρίξει τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις, να αντιμετωπίσει πιθανά κενά ικανότητας και να παρέχει στο προσωπικό της μονάδας αεροπορική κινητικότητα για να υποστηρίξει την ελευθερία κινήσεων.
Αν και μπορούν να μεταφέρουν μόνο ένα άτομο, μια ικανότητα βάρους 180 κιλών σημαίνει ότι ένας στρατιώτης 80 κιλών και το αλεξίπτωτο πλαγιάς 20 κιλών, μπορεί να μεταφέρει έως και 75 κιλά εξοπλισμό.
Οι μελλοντικές απειλές στο πεδίο της μάχης αναμένεται να απαιτήσουν επιχειρήσεις από μικρές μονάδες.
Είναι αναγκαίες λύσεις κινητικότητας χαμηλού κόστους σε εκτεταμένες σειρές.
Το PAMS θα δώσει στον διοικητή πεδίου ευελιξία σε απομακρυσμένες και δύσκολες τοποθεσίες.
Ένα στρατιωτικοποιημένο μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο πλαγιάς σχεδιάζεται να παρέχει τη δυνατότητα πτήσης τόσο σε χαμηλό ύψος (πτήση σε επίπεδο γης ή/και σε επίπεδο περιγράμματος) για αύξηση της ικανότητας επιβίωσης και αποφυγή εντοπισμού από τον εχθρό όσο και σε υψηλότερο υψόμετρο (έως και 3 χλμ από τη στάθμη της θάλασσας) διέλευσης όπου είναι δυνατό, ανάλογα με την απειλή και τις παραμέτρους της αποστολής.
Το PAMS θα υποστηρίξει επίσης αναγνώριση, επιτήρηση και μετακίνηση στρατευμάτων με πολύ χαμηλότερο κόστος.
Υπάρχει δρόμος ακόμα
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αλεξιπτωτιστές έχουν εκπαιδευτεί να πηδούν από αεροπλάνα για να καταλάβουν κρίσιμες τοποθεσίες.
Από τη στιγμή που βρίσκονται στο έδαφος, ωστόσο, χωρίς δικά τους φορτηγά και οχήματα μάχης πεζικού, τείνουν να περιορίζονται στο περπάτημα για να μετακινηθούν.
Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει σύντομα, καθώς ερευνάται αν τα μηχανοκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο μεταφοράς στο πεδίο της μάχης.
Θεωρούνται ως μια χρήσιμη λύση σε ένα μέλλον όπου οι «ιπτάμενοι στρατιώτες» θα επιχειρούν σε μικρότερες ομάδες σε ευρύτερες περιοχές.
Το περιστατικό που έβαλε τα μηχανοκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς στον χάρτη ήταν η επίθεση της Hamas στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Έκαναν βαθιά εντύπωση, ειδικά καθώς πέταξαν πάνω από αυτό που εικαζόταν ότι ήταν ένα πολύ ασφαλές σύνορο μεταξύ του Ισραήλ και της Λωρίδας της Γάζας.
Οι μελλοντικές απειλές στο πεδίο της μάχης αναμένεται να απαιτήσουν διάσπαρτες επιχειρήσεις από μικρές μονάδες σε πολύπλοκα, αμφισβητούμενα περιβάλλοντα.
Τα παραδοσιακά εναέρια μέσα πιθανότατα δεν θα είναι διαθέσιμα για την κίνηση μικρών ομάδων λόγω υποστήριξης άλλων αποστολών και της δυσκολίας λειτουργίας αυτών των οχημάτων σε περιοχές απειλής κατά της πρόσβασης μιας περιοχής.
www.bankingnews.gr
Ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκαν μηχανοκίνητα ανεμόπτερα με τέτοιο αποτρόπαιο τρόπο.
Πολλοί παράγοντες μπορεί να έπαιξαν ρόλο στο να αποφασίσει η Falcon - η αεροπορική πτέρυγα της Hamas - να χρησιμοποιήσει αυτό το αντισυμβατικό όπλο.
Εν τω μεταξύ, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο Αμερικάνοι στρατιώτες να χρησιμοποιήσουν σε στρατιωτικές τους επιχειρήσεις ηλεκτρικά αλεξίπτωτα πλαγιάς ή άλλες συσκευές προσωπικής εναέριας κινητικότητας (PAM).
Ηλεκτροκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς
Το μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι ένα δημοφιλές άθλημα περιπέτειας.
Συνήθως κινούνται με ταχύτητες που κυμαίνονται από 24 έως 80 km/h σε υψόμετρο έως και 5.500 μέτρα ή και περισσότερο, εφόσον διαθέτουν συγκεκριμένες άδειες.
Αυτά τα ελαφριά μηχανήματα ζυγίζουν μεταξύ 20 και 41 κιλών και υποστηρίζονται από έναν πιλότο κατά την απογείωση.
Η αργή τους ταχύτητα προς τα εμπρός και τα μαλακά φτερά τους τα καθιστούν ακατάλληλα για ισχυρούς ανέμους, αναταράξεις ή έντονη θερμική δραστηριότητα, ειδικά για άπειρους πιλότους.
Η επίθεση της Hamas – Πως ξεγέλασαν το Iron Dome
Η ικανότητα των ανεμοπλάνων να πετούν χαμηλά και αργά, η φορητότητά τους, η ελάχιστη χρήση εξοπλισμού, το χαμηλό κόστος συντήρησης, τα λίγα μεταλλικά μέρη και η χαμηλή διατομή ραντάρ (RCS) τα έκαναν ελκυστική επιλογή για την Hamas.
Αυτός ο συνδυασμός επέτρεψε στους μαχητές της να ξεφύγουν από τα συστήματα ραντάρ και να κατέβουν στους στόχους τους γρήγορα.
Πετώντας σε χαμηλά ύψη και περνώντας τον φράχτη των συνόρων της Γάζας, η Hamas κατάφερε να αποφύγει το σύστημα ραντάρ Iron Dome του Ισραήλ καθώς εκατοντάδες ανεμόπτερα απογειώθηκαν και προσγειώθηκαν στο Ισραήλ μέσα σε λίγα λεπτά στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Με την ικανότητα να μεταφέρουν έως και 15 λίτρα βενζίνης και να ταξιδεύουν έως και 100 χιλιόμετρα, αυτά τα ανεμόπτερα πρόσφεραν ένα προσιτό μέσο για την επίθεση και την επακόλουθη σφαγή.
Η όλη επιχείρηση, από τη συναρμολόγηση των ανεμοπτέρων έως την απογείωση τους, θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε λίγα λεπτά.
Επίσης, η εκπαίδευση για μηχανοκίνητα ανεμόπτερα δεν είναι πολύ περίπλοκη και ο πιλότος μπορεί να εκπαιδευτεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Η άνευ προηγουμένου επίθεση έπιασε τις ισραηλινές δυνάμεις στη χαμηλότερη κατάσταση συναγερμού.
Η πολύπλευρη επίθεση, η οποία περιελάμβανε επιθέσεις από το έδαφος, τον αέρα και τη θάλασσα άφησε τα ισραηλινά στρατεύματα μπερδεμένα και ανίκανα να απαντήσουν αποτελεσματικά.
Η κλίμακα και η αδυναμία εντοπισμού της επίθεσης έχουν φέρει στο επίκεντρο τα μέσα αυτά… ως στρατιωτική πλατφόρμα.
Προσωπική Αεροπορική Κινητικότητα
Τα μηχανοκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς είναι ίσως τα πιο απλά μηχανοκίνητα αεροσκάφη που υπάρχουν.
Εφευρέθηκαν το 1964 από τον Καναδό αλεξιπτωτιστή και εφευρέτη Domina Jalbert.
Αυτά τα σκάφη ενός ατόμου αποτελούνται από ένα σύστημα αλεξίπτωτου πλαγιάς με έναν προσαρτημένο κινητήρα με κινητήρα βενζίνης ή ντίζελ.
Το Personnel Air Mobility System (PAMS) αναπτύσσεται για μια ποικιλία αποστολών.
Αυτές οι αποστολές περιλαμβάνουν επιμελητεία προσωπικού, αστική μάχη, CSAR, θαλάσσια απαγόρευση και διείσδυση της Δύναμης Ειδικών Επιχειρήσεων (SOF).
Ένα τυπικό PAMS θα επέτρεπε μια κινητικότητα εμβέλειας τουλάχιστον 5 χιλιομέτρων για έναν μόνο χειριστή, θα μπορούσε να συναρμολογηθεί και θα αναπτυχθεί σε λιγότερο από 10 λεπτά και δεν θα απαιτούσε βοήθεια από εξωτερικό εξοπλισμό.
Αυτά τα νέα συστήματα μπορούν να μεταφέρουν πολεμιστές και υλικό βάρους 180 κιλών με το κιτ εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μειώνοντας την εξάρτηση από τις παραδοσιακές πλατφόρμες αεροσκαφών και επεκτείνοντας την εμβέλεια που παρέχουν τα παραδοσιακά συστήματα αλεξίπτωτων.
Το φλερτ του Πεντάγωνου και οι … αποτυχίες
Το Πεντάγωνο έχει μακρά ιστορία στο… φλερτ με ιπτάμενες μηχανές ενός ατόμου.
Στη δεκαετία του 1950, ο Στρατός, οι Πεζοναύτες και η Πολεμική Αεροπορία, όντας πρόθυμοι να φέρουν τη Διαστημική Εποχή στους στρατιώτες, δοκίμασαν τουλάχιστον τέσσερα σχέδια αεροσκαφών ενός ατόμου.
Το Williams X-Jet χρησιμοποίησε έναν κινητήρα turbo-jet για να πετάξει έναν μόνο στρατιώτη με ταχύτητες έως και 95 χιλιόμετρα την ώρα και σε ύψος 3 χιλιομέτρων.
Το de Lackner HZ-1 Aerocycle αποτελούνταν από έναν μόνο στρατιώτη που στεκόταν πάνω από ένα περιστρεφόμενο σύνολο από ρότορες.
Η ιπτάμενη πλατφόρμα Hiller Model 1031-A-1 χρησιμοποιούσε έναν εξίσου επικίνδυνο ρότορα με αγωγό, ενώ η Hiller YROE-1 Rotorcycle, δώδεκα από τις οποίες κατασκευάστηκαν για το Σώμα Πεζοναυτών, έμοιαζε με απογυμνωμένο ελικόπτερο.
Κανένα από αυτά δεν λειτούργησε ιδιαίτερα καλά, και πολλά ήταν αρκετά επικίνδυνα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική τους χρήση, όλα είχαν τα ίδια προβλήματα με τα αλεξίπτωτα πλαγιάς, ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα στα εχθρικά πυρά.
Όλα τα μοντέλα ήταν σχετικά νέα ή μη δοκιμασμένα σχέδια, μερικά από τα οποία ήταν αρκετά επικίνδυνα και τελικά δεν ήταν ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος για να μετακινήσεις έναν στρατιώτη ή ναύτη.
Ενώ το Πεντάγωνο πειραματιζόταν με αεροσκάφη ενός ατόμου μέχρι τη δεκαετία του 1960, κανένα από τα σχέδια δεν αγοράστηκε σε μεγάλους αριθμούς και δεν τέθηκε σε λειτουργία.
Ωστόσο, παρά το άπιαστο της επιτυχίας, τα αεροσκάφη ενός ατόμου ήταν εμμονή του Πενταγώνου για το μεγαλύτερο μέρος του αιώνα.
Είναι το μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο πλαγιάς η απάντηση;
Ο Στρατός σκοπεύει να μάθει.
Τα Jetpacks
Το jetpack είναι μια συσκευή που χρησιμοποιεί πίδακες ή προωθητές για να ωθήσει τον χρήστη στον αέρα.
Φοριέται σαν σακίδιο.
Οι προωθητήρες στη στολή Jetpack βρίσκονται σε διάφορα μέρη του σώματος, όπως στα χέρια, στα πόδια και στην πλάτη.
Τα πρώτα μοντέλα εργασίας παρουσιάστηκαν τη δεκαετία του 1960.
Ο Ρώσος Alexander Andreev συνέλαβε την ιδέα για ένα jetpack το 1919, σχεδιάζοντας έναν κινητήρα πυραύλων που θα φορεθεί ως σακίδιο.
Τα Jetpacks χρησιμοποιούνται στον στρατό για διάφορους σκοπούς, όπως αναγνώριση, επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων, έρευνα και διάσωση και άλλα.
Μια εταιρεία στο Bengaluru της Ινδίας αναπτύσσει ένα πετρελαιοκίνητο jetpack που μπορεί να πετάξει για έως και 8 λεπτά και να μεταφέρει ωφέλιμο φορτίο 80 κιλών.
Οι ηλεκτροφόρες φόρμες χρησιμοποιούν κοστούμια με μανίκια για να προσθέσουν φτερά στο σώμα του ιπτάμενου και να δημιουργήσουν αυξημένη ανύψωση.
Αυτό επιτρέπει εκτεταμένο χρόνο πτήσης με πτήση ολίσθησης και όχι απλώς μια ελεύθερη πτώση.
Η πρόταση των wingsuits
Το μοντέρνο wingsuit, που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1990, χρησιμοποιεί ένα ζευγάρι υφασμάτινες μεμβράνες μεταξύ των χεριών και των πλευρών/μηρών για μίμηση αεροτομής και συχνά μεταξύ των ποδιών για να λειτουργήσει ως ουρά και να επιτρέψει κάποιο εναέριο τιμόνι.
Όπως όλοι οι κλάδοι του skydiving, μια πτήση με wingsuit σχεδόν πάντα τελειώνει με την ανάπτυξη ενός αλεξίπτωτου, και έτσι μια wingsuit μπορεί να πετάξει από οποιοδήποτε σημείο που παρέχει επαρκές ύψος για πτήση και ανάπτυξη αλεξίπτωτου - ένα αεροσκάφος πτώσης.
Αυτό το wingsuit τροφοδοτείται από τέσσερις κινητήρες mini-jet και διαθέτει ένα χειροκίνητο ελεγχόμενο ακροφύσιο ώθησης.
Οι τέσσερις ηλεκτρικοί προωθητές μπορούν να παράγουν ταχύτητες πτήσης άνω των 280 km/h.
Πρόγραμμα DARPA
Ο Οργανισμός Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας (DARPA) έχει ζητήσει να του υποβληθούν καινοτόμες ερευνητικές ιδέες στον τεχνικό τομέα σχετικά με το κατά πόσο είναι εφικτό στρατιωτικά ένα PAMS.
Μάλιστα, η DARPA προσφέρθηκε να χρηματοδοτήσει 1,5 εκατομμύρια δολάρια για βιώσιμες προτάσεις.
Τα συστήματα μπορούν να αναπτυχθούν στον αέρα για να επιτρέψουν τη διείσδυση σε εχθρικό έδαφος ή να αναπτυχθούν στο έδαφος για να επιτρέψουν μεγαλύτερη κινητικότητα εκτός δρόμου χωρίς τη χρήση υπαρχόντων αεροσκαφών κάθετης απογείωσης και προσγείωσης, όπως ελικόπτερα και CV-22.
Οι πλατφόρμες μπορεί να είναι μιας χρήσης ή επαναχρησιμοποιήσιμες με ελάχιστες ενέργειες επανασυσκευασίας/επαναανάπτυξης για να διασφαλιστεί ότι υποστηρίζουν σωστά τις προβλεπόμενες περιπτώσεις χρήσης.
Τα συστήματα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε η συναρμολόγηση και η ανάπτυξη να μπορούν να πραγματοποιηθούν σε λιγότερο από 10 λεπτά χρησιμοποιώντας μόνο απλά εργαλεία ή καθόλου εργαλεία.
Οι πλατφόρμες δεν πρέπει να απαιτούν βοήθεια από εξωτερικό εξοπλισμό ή άλλους μοναδικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. άνεμος, υψόμετρο κ.λπ.) για την εκτόξευση/ανάκτηση.
Μερικά παραδείγματα τεχνολογιών ενδιαφέροντος περιλαμβάνουν jetpacks, μηχανοκίνητα ανεμόπτερα, powered wing-suits και ηλεκτροκίνητα para-foils, τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις αναδυόμενες τεχνολογίες ηλεκτρικής πρόωσης, τις κυψέλες καυσίμου υδρογόνου ή τα συμβατικά συστήματα πρόωσης βαρέων καυσίμων.
Όταν αναπτυχθεί, η πλατφόρμα θα σχεδιαστεί έχοντας κατά νου απλοποιημένες λειτουργίες, έτσι ώστε κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με αυτήν να μπορεί να εκπαιδευτεί στην ασφαλή και αποτελεσματική χρήση της με σχετικά λίγη εκπαίδευση.
Μειονεκτήματα
Τα αλεξίπτωτα πλαγιάς έχουν σημαντικά μειονεκτήματα για τις στρατιωτικές δυνάμεις.
Είναι αργά και θορυβώδεις και, σε συνδυασμό με ένα προφίλ πτήσης σε χαμηλό υψόμετρο, είναι σαν… καθισμένες πάπιες για τις αντιαεροπορικές άμυνες του εχθρού.
Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα καθώς οι στρατοί γίνονται ολοένα και πιο έμπειροι στην απειλή που θέτουν τα drones, τα οποία κάνουν παρόμοιο θόρυβο.
Ως αποτέλεσμα, στρέφουν την προσοχή τους - και τα όπλα τους - προς τον ουρανό.
Δεν υπάρχει καμία προστασία για τον πιλότο από εχθρικά πυρά εκτός από προσωπική θωράκιση.
Τέλος, τα αλεξίπτωτα πλαγιάς είναι σκάφη ενός ατόμου, που σημαίνει ότι κάθε άτομο που οδηγεί ένα αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι ένας πιλότος που χρειάζεται το δικό του αεροσκάφος.
Αυτό σημαίνει ότι εκατό στρατιώτες θα χρειάζονταν... εκατό αλεξίπτωτα πλαγιάς.
Λειτουργική χρήση του PAMS
Το PAMS σχεδιάζεται να αναπτυχθεί για να υποστηρίξει τις αερομεταφερόμενες δυνάμεις, να αντιμετωπίσει πιθανά κενά ικανότητας και να παρέχει στο προσωπικό της μονάδας αεροπορική κινητικότητα για να υποστηρίξει την ελευθερία κινήσεων.
Αν και μπορούν να μεταφέρουν μόνο ένα άτομο, μια ικανότητα βάρους 180 κιλών σημαίνει ότι ένας στρατιώτης 80 κιλών και το αλεξίπτωτο πλαγιάς 20 κιλών, μπορεί να μεταφέρει έως και 75 κιλά εξοπλισμό.
Οι μελλοντικές απειλές στο πεδίο της μάχης αναμένεται να απαιτήσουν επιχειρήσεις από μικρές μονάδες.
Είναι αναγκαίες λύσεις κινητικότητας χαμηλού κόστους σε εκτεταμένες σειρές.
Το PAMS θα δώσει στον διοικητή πεδίου ευελιξία σε απομακρυσμένες και δύσκολες τοποθεσίες.
Ένα στρατιωτικοποιημένο μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο πλαγιάς σχεδιάζεται να παρέχει τη δυνατότητα πτήσης τόσο σε χαμηλό ύψος (πτήση σε επίπεδο γης ή/και σε επίπεδο περιγράμματος) για αύξηση της ικανότητας επιβίωσης και αποφυγή εντοπισμού από τον εχθρό όσο και σε υψηλότερο υψόμετρο (έως και 3 χλμ από τη στάθμη της θάλασσας) διέλευσης όπου είναι δυνατό, ανάλογα με την απειλή και τις παραμέτρους της αποστολής.
Το PAMS θα υποστηρίξει επίσης αναγνώριση, επιτήρηση και μετακίνηση στρατευμάτων με πολύ χαμηλότερο κόστος.
Υπάρχει δρόμος ακόμα
Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αλεξιπτωτιστές έχουν εκπαιδευτεί να πηδούν από αεροπλάνα για να καταλάβουν κρίσιμες τοποθεσίες.
Από τη στιγμή που βρίσκονται στο έδαφος, ωστόσο, χωρίς δικά τους φορτηγά και οχήματα μάχης πεζικού, τείνουν να περιορίζονται στο περπάτημα για να μετακινηθούν.
Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει σύντομα, καθώς ερευνάται αν τα μηχανοκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο μεταφοράς στο πεδίο της μάχης.
Θεωρούνται ως μια χρήσιμη λύση σε ένα μέλλον όπου οι «ιπτάμενοι στρατιώτες» θα επιχειρούν σε μικρότερες ομάδες σε ευρύτερες περιοχές.
Το περιστατικό που έβαλε τα μηχανοκίνητα αλεξίπτωτα πλαγιάς στον χάρτη ήταν η επίθεση της Hamas στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Έκαναν βαθιά εντύπωση, ειδικά καθώς πέταξαν πάνω από αυτό που εικαζόταν ότι ήταν ένα πολύ ασφαλές σύνορο μεταξύ του Ισραήλ και της Λωρίδας της Γάζας.
Οι μελλοντικές απειλές στο πεδίο της μάχης αναμένεται να απαιτήσουν διάσπαρτες επιχειρήσεις από μικρές μονάδες σε πολύπλοκα, αμφισβητούμενα περιβάλλοντα.
Τα παραδοσιακά εναέρια μέσα πιθανότατα δεν θα είναι διαθέσιμα για την κίνηση μικρών ομάδων λόγω υποστήριξης άλλων αποστολών και της δυσκολίας λειτουργίας αυτών των οχημάτων σε περιοχές απειλής κατά της πρόσβασης μιας περιοχής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών