Κίνηση υψηλού ρίσκου - Γιατί οι ΗΠΑ φεύγουν από τις επαφές με Ρωσία, Ουκρανία - Παράθυρο στην ειρήνη ή βουτιά στην κόλαση

Τις τελευταίες ημέρες, το τοπίο γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλάζει ριζικά.
Δηλώσεις από κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Trump —όπως ο αντιπρόεδρος J.D. Vance και ο υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio— φαίνεται να προετοιμάζουν το έδαφος για μια δραματική αλλαγή κατεύθυνσης: άμεσες διαπραγματεύσεις Ουκρανίας – Ρωσίας, ίσως χωρίς άμεση αμερικανική εμπλοκή.
Την ίδια στιγμή, η Μόσχα δηλώνει απρόσμενα ανοιχτή σε συνομιλίες ακόμη και με τον σφετεριστή πρόεδρο της Ουκρανίας, Volodymyr Zelensky εφόσον αρθεί το σχετικό διάταγμα.
Είναι αυτή η αρχή του τέλους του πολέμου ή απλώς μια νέα φάση ψυχολογικής πίεσης;

Η μεταστροφή της Ουάσιγκτον: Ειλικρινής διπλωματία ή έξυπνη αποχώρηση;

Οι δηλώσεις των Αμερικανών αξιωματούχων δεν αφήνουν πολλά περιθώρια παρερμηνείας: το μήνυμα είναι ότι ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει μέσω διαπραγματεύσεων.
Όμως πίσω από τη ρητορική υπάρχει μια δεύτερη ανάγνωση: ότι οι ΗΠΑ αρχίζουν να αποσύρονται σταδιακά από την ενεργή ανάμειξη, είτε λόγω κόπωσης, είτε λόγω στρατηγικής ανακατεύθυνσης προτεραιοτήτων.
Ο Rubio το είπε καθαρά: αν δεν υπάρξει πρόοδος, ο Trump «θα στραφεί αλλού».
Δηλαδή, θα αφήσει την Ουκρανία να χειριστεί μόνη της μια σύγκρουση που μέχρι πρότινος παρουσιαζόταν ως μέτωπο υπεράσπισης του «ελεύθερου κόσμου».
Πρόκειται για απλή πίεση προς το Κίεβο και τη Μόσχα να συμφωνήσουν, ή για την αρχή της απο-ουκρανοποίησης της αμερικανικής ατζέντας;

Το σινιάλο της Μόσχας: Απόλυτη στροφή ή διπλωματικό παιχνίδι;

Παρά την παρατεταμένη ρητορική της Ρωσίας περί «μη διαπραγματεύσεων με τον Zelensky», ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov δήλωσε πρόσφατα ότι η Μόσχα είναι έτοιμη για απευθείας συνομιλίες, χωρίς όρους, εφόσον καταργηθεί το ουκρανικό διάταγμα που απαγορεύει τις συνομιλίες με τον Putin.
Πρόσθεσε ότι, παρά τις αμφιβολίες για τη νομιμότητα του Zelensky η ειρήνη είναι πιο σημαντική.

 Το αίνιγμα της Ουκρανίας: Πότε και με ποιους όρους;

Η θέση του Κιέβου είναι σαφής: δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις χωρίς πρώτα κατάπαυση του πυρός.
Οποιαδήποτε συζήτηση με τη Μόσχα θα πρέπει να έρθει μόνο αφού σταματήσουν οι εχθροπραξίες και διασφαλιστεί η ακεραιότητα της χώρας.
Όμως το βασικό ερώτημα παραμένει: οι ΗΠΑ και η Ρωσία μιλούν για άμεσες συνομιλίες τώρα —δηλαδή προ της εκεχειρίας—, ενώ η Ουκρανία θέλει να προηγηθεί το αντίθετο.
Αυτή η απόκλιση δημιουργεί μια συμφωνία χωρίς συμμετοχή, ένα ειρωνικό σενάριο όπου οι μεγάλες δυνάμεις διαπραγματεύονται τη λήξη του πολέμου, αλλά ο κύριος εμπλεκόμενος αντιδρά ή αμφισβητεί τους όρους.

Οι σκιές πίσω από τις δηλώσεις: Πραγματική πρόθεση ειρήνης ή αναδιάταξη στόχων;

Άμεσες διαπραγματεύσεις δεν σημαίνουν απαραίτητα ειρήνη.
Αντιθέτως, μπορεί να σημαίνουν ανακωχή για ανασύνταξη.
Στην περίπτωση της Ρωσίας, αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει την αναδόμηση των δυνάμεών της.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας, ίσως επιφέρει μια παγίωση της απώλειας εδαφών.
Αν δεν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση και από τις δύο πλευρές να αναζητήσουν βιώσιμη συνύπαρξη, τότε οι διαπραγματεύσεις ίσως δεν είναι παρά ένα διάλειμμα πολέμου — όχι το τέλος του.

Διάλογος με το πιστόλι στο τραπέζι

Η ανανεωμένη πίεση για διαπραγματεύσεις μοιάζει περισσότερο με σκακιστική κίνηση παρά με ειρηνευτική πρωτοβουλία.
Οι ΗΠΑ δοκιμάζουν τα όρια του Κιέβου και ταυτόχρονα αποφορτίζουν την ευθύνη από πάνω τους.
Η Μόσχα, από την άλλη, επιθυμεί να δείξει «λογική στάση», χωρίς να εγκαταλείψει τους στόχους της.
Το ερώτημα που παραμένει είναι απλό αλλά βαθύ: ποιος διαπραγματεύεται και για τι;
Αν ο σκοπός είναι η ειρήνη, τότε χρειάζεται ειλικρίνεια, αμοιβαίοι συμβιβασμοί και εγγυήσεις.
Αν είναι απλώς αλλαγή πλαισίου για την ίδια σύγκρουση, τότε οι συνομιλίες ίσως αποτελέσουν πρόλογο για έναν νέο, ακόμη πιο επικίνδυνο, κύκλο βίας, αναφέρουν γεωπολιτικοί αναλυτές.

www.bankingnews.gr