Πόλεμος και γεωπολιτικές ανακατατάξεις αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για τον «τιτάνα των αιθέρων»
Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας και η κρατική United Aircraft Corporation, σύμφωνα με πολλαπλές πηγές, κατευθύνουν εκ νέου επενδύσεις προς το πρόγραμμα του μαχητικού MiG-35, του οποίου το μέλλον παρέμενε εξαιρετικά αβέβαιο από το 2019.
Τη χρονιά εκείνη, οι Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις παρέλαβαν έξι MiG-35, ωστόσο οι προγενέστερα ανακοινωθείσες παραγγελίες για αρκετές δεκάδες μονάδες δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Το MiG-35 αποτελεί άμεση παραλλαγή του MiG-29, ενός αεροσκάφους που αναπτύχθηκε ως ελαφρύτερο αντίβαρο στο Su-27 και εντάχθηκε για πρώτη φορά στην Πολεμική Αεροπορία της Σοβιετικής Ένωσης το 1982.
Το νέο μοντέλο βασίζεται στενά στον εκσυγχρονισμένο σχεδιασμό του MiG-29M, ο οποίος μπήκε σε παραγωγή το 2015.
Αν και το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας είχε δείξει περιορισμένο ενδιαφέρον για το MiG-35, ουδέποτε επέδειξε πρόθεση προμήθειας του MiG-29M, το οποίο κατασκευάστηκε αποκλειστικά για εξαγωγές—με 60 μονάδες να έχουν παραδοθεί στην Αίγυπτο και την Αλγερία.
Η βασική αιτία αυτής της αποστροφής προς τα ελαφρύτερα μαχητικά σχετίζεται με την αντίληψη ότι υπολείπονται σε σχέση κόστους-απόδοσης έναντι των παραγώγων του μεγαλύτερου Su-27—όπως τα Su-30, Su-34 και Su-35.
Τα τελευταία αυτά διαθέτουν ραντάρ υπερδιπλάσιου μεγέθους, ακτίνα δράσης πάνω από διπλάσια και δυνατότητα μεταφοράς σημαντικά περισσότερου οπλισμού. Ιδίως η μεγάλη εμβέλεια και τα ισχυρά ραντάρ θεωρούνται απολύτως κρίσιμα για την επιτήρηση των τεράστιων ρωσικών εναέριων χώρων.
Πόλεμος και γεωπολιτικές ανακατατάξεις αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για τον «τιτάνα των αιθέρων»
Δύο βασικοί παράγοντες εκτιμάται ότι ώθησαν το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας να αναθεωρήσει τη στάση του και να διοχετεύσει χρηματοδότηση στο πρόγραμμα MiG-35.
Πρώτον, η έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και η συνακόλουθη αύξηση της έντασης με κράτη-μέλη του NATO, τα οποία συνεχίζουν να ενισχύουν τις στρατιωτικές τους παρουσίες κοντά στα ρωσικά σύνορα. Αυτό ώθησε τη Ρωσία να διευρύνει την παραγωγή των Su-34, Su-35 και Su-57, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας αύξησης των επιχειρησιακών μοιρών μαχητικών.
Το εργοστάσιο Sokol, το οποίο κατασκευάζει τα MiG-29M και MiG-35, έχει μέχρι στιγμής προσφέρει ελάχιστα στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας.
Η τοποθέτηση νέων παραγγελιών για MiG-35 θα μπορούσε να επιταχύνει δραστικά την ενίσχυση του στόλου, δεδομένου ότι το εργοστάσιο έχει τη δυνατότητα παραγωγής 14 μαχητικών ετησίως—ικανότητα που επαρκεί για τον εξοπλισμό ενός πλήρους συντάγματος κάθε 21 μήνες.
Επιπλέον παραγγελίες θα μπορούσαν να δώσουν νέα δυναμική στο πρόγραμμα, ιδιαίτερα εάν το αεροσκάφος χρησιμοποιηθεί ενεργά στο ουκρανικό μέτωπο και επιδείξει επιχειρησιακές δυνατότητες, γεγονός που θα μπορούσε να προσελκύσει εξωτερικό ενδιαφέρον και να ανοίξει τον δρόμο για εξαγωγές.
Ο άξονας Μόσχας – Πιονγιάνγκ και οι πιθανές εξαγωγές του MiG 35
Ένας ακόμη λόγος που ενδέχεται να ενισχύσει την επένδυση στο MiG-35 είναι η ενδυνάμωση της στρατηγικής σύμπραξης με τη Βόρεια Κορέα — έναν πολλά υποσχόμενο υποψήφιο πελάτη για το μαχητικό. Δεδομένου ότι η Κίνα αναμένεται να αποφύγει την παραβίαση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ προς την Πιονγιάνγκ, η Ρωσία διατηρεί ουσιαστικά το μονοπώλιο στις πιθανές εξαγωγές μαχητικών στην περιοχή.
Το MiG-35, όπως και το MiG-29M, έχει σαφώς μειωμένες απαιτήσεις συντήρησης και λειτουργικού κόστους σε σύγκριση με τα σοβιετικής εποχής MiG-29, ενώ διατηρεί σημαντική συμβατότητα με τις ήδη υπάρχουσες υποδομές υποστήριξης και εκπαίδευσης.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό το καθιστά ιδανικό για τον εκσυγχρονισμό της Πολεμικής Αεροπορίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, η οποία διαθέτει την υποδομή να απορροφήσει εκατοντάδες νέα μαχητικά—αν και πιο ρεαλιστικά θα μπορούσε να προμηθευτεί αρκετές δεκάδες.
Παρότι η Πιονγιάνγκ πιθανόν να ενδιαφερθεί περισσότερο για το πέμπτης γενιάς Su-57 της Ρωσίας, δεδομένης της παρουσίας αμερικανικών, ιαπωνικών και νοτιοκορεατικών μαχητικών πέμπτης γενιάς στην περιοχή, το MiG-35 θα μπορούσε να αποκτηθεί σε μεγαλύτερους αριθμούς και να είναι διαθέσιμο πολύ νωρίτερα.
Άλλοι πιθανοί αγοραστές και τεχνολογικές αναβαθμίσεις
Πέρα από τη Βόρεια Κορέα, τα MiG-35 θα μπορούσαν επίσης να παρασχεθούν στη γειτονική Λευκορωσία, η οποία αδυνατεί να αντεπεξέλθει στο κόστος των βαρύτερων μαχητικών, αλλά βρίσκεται υπό πίεση να αντικαταστήσει τα γηρασμένα σοβιετικά MiG-29 της, τα οποία πλησιάζουν το τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής.
Το μαχητικό θα μπορούσε να απευθυνθεί και σε πελάτες όπως η Ινδία, η οποία αντιμετωπίζει αυξανόμενες προκλήσεις από τα προηγμένα J-10C του Πακιστάν, αλλά και σε στρατηγικούς εταίρους όπως το Σουδάν και η Υεμένη, χώρες που στο παρελθόν έχουν προμηθευτεί MiG-29.
Η ενσωμάτωση νέας γενιάς ραντάρ AESA, πυραύλων αέρος-αέρος, πυραύλων cruise και συστημάτων σκόπευσης επί κράνους—πολλά εκ των οποίων προέρχονται από τεχνολογίες του νεότερου Su-57M1—θα μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω την ελκυστικότητα του MiG-35, τόσο για εσωτερική χρήση όσο και για εξαγωγές.
Από την αδράνεια στη θριαμβευτική αναβίωση;
Παρότι το πρόγραμμα MiG-35 υπήρξε για χρόνια σχεδόν ανενεργό, οι συνθήκες πολέμου και οι μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές ισορροπίες ενδέχεται να το επαναφέρουν στο προσκήνιο.
Η γραμμή παραγωγής προηγμένων μεσαίου βάρους μαχητικών της Ρωσίας, που παρέμεινε ανενεργή από την ολοκλήρωση των παραγγελιών της Αλγερίας για MiG-29M το 2020, αναμένεται να επανεκκινήσει πιο έντονα απ’ ό,τι τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αν και η παραγωγή του MiG-35 πιθανότατα θα παραμείνει περιορισμένη συγκριτικά με ανταγωνιστικά προγράμματα, όπως το κινεζικό J-10C, το πρόγραμμα έχει τη δυναμική να ξεπεράσει κατά πολύ τους αριθμούς των προηγούμενων MiG-29M και MiG-29K που παρήχθησαν στο Sokol.
www.bankingnews.gr
Τη χρονιά εκείνη, οι Ρωσικές Αεροδιαστημικές Δυνάμεις παρέλαβαν έξι MiG-35, ωστόσο οι προγενέστερα ανακοινωθείσες παραγγελίες για αρκετές δεκάδες μονάδες δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.
Το MiG-35 αποτελεί άμεση παραλλαγή του MiG-29, ενός αεροσκάφους που αναπτύχθηκε ως ελαφρύτερο αντίβαρο στο Su-27 και εντάχθηκε για πρώτη φορά στην Πολεμική Αεροπορία της Σοβιετικής Ένωσης το 1982.
Το νέο μοντέλο βασίζεται στενά στον εκσυγχρονισμένο σχεδιασμό του MiG-29M, ο οποίος μπήκε σε παραγωγή το 2015.
Αν και το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας είχε δείξει περιορισμένο ενδιαφέρον για το MiG-35, ουδέποτε επέδειξε πρόθεση προμήθειας του MiG-29M, το οποίο κατασκευάστηκε αποκλειστικά για εξαγωγές—με 60 μονάδες να έχουν παραδοθεί στην Αίγυπτο και την Αλγερία.
Η βασική αιτία αυτής της αποστροφής προς τα ελαφρύτερα μαχητικά σχετίζεται με την αντίληψη ότι υπολείπονται σε σχέση κόστους-απόδοσης έναντι των παραγώγων του μεγαλύτερου Su-27—όπως τα Su-30, Su-34 και Su-35.
Τα τελευταία αυτά διαθέτουν ραντάρ υπερδιπλάσιου μεγέθους, ακτίνα δράσης πάνω από διπλάσια και δυνατότητα μεταφοράς σημαντικά περισσότερου οπλισμού. Ιδίως η μεγάλη εμβέλεια και τα ισχυρά ραντάρ θεωρούνται απολύτως κρίσιμα για την επιτήρηση των τεράστιων ρωσικών εναέριων χώρων.
Πόλεμος και γεωπολιτικές ανακατατάξεις αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για τον «τιτάνα των αιθέρων»
Δύο βασικοί παράγοντες εκτιμάται ότι ώθησαν το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας να αναθεωρήσει τη στάση του και να διοχετεύσει χρηματοδότηση στο πρόγραμμα MiG-35.
Πρώτον, η έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία και η συνακόλουθη αύξηση της έντασης με κράτη-μέλη του NATO, τα οποία συνεχίζουν να ενισχύουν τις στρατιωτικές τους παρουσίες κοντά στα ρωσικά σύνορα. Αυτό ώθησε τη Ρωσία να διευρύνει την παραγωγή των Su-34, Su-35 και Su-57, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας αύξησης των επιχειρησιακών μοιρών μαχητικών.
Το εργοστάσιο Sokol, το οποίο κατασκευάζει τα MiG-29M και MiG-35, έχει μέχρι στιγμής προσφέρει ελάχιστα στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας.
Η τοποθέτηση νέων παραγγελιών για MiG-35 θα μπορούσε να επιταχύνει δραστικά την ενίσχυση του στόλου, δεδομένου ότι το εργοστάσιο έχει τη δυνατότητα παραγωγής 14 μαχητικών ετησίως—ικανότητα που επαρκεί για τον εξοπλισμό ενός πλήρους συντάγματος κάθε 21 μήνες.
Επιπλέον παραγγελίες θα μπορούσαν να δώσουν νέα δυναμική στο πρόγραμμα, ιδιαίτερα εάν το αεροσκάφος χρησιμοποιηθεί ενεργά στο ουκρανικό μέτωπο και επιδείξει επιχειρησιακές δυνατότητες, γεγονός που θα μπορούσε να προσελκύσει εξωτερικό ενδιαφέρον και να ανοίξει τον δρόμο για εξαγωγές.
Ο άξονας Μόσχας – Πιονγιάνγκ και οι πιθανές εξαγωγές του MiG 35
Ένας ακόμη λόγος που ενδέχεται να ενισχύσει την επένδυση στο MiG-35 είναι η ενδυνάμωση της στρατηγικής σύμπραξης με τη Βόρεια Κορέα — έναν πολλά υποσχόμενο υποψήφιο πελάτη για το μαχητικό. Δεδομένου ότι η Κίνα αναμένεται να αποφύγει την παραβίαση του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ προς την Πιονγιάνγκ, η Ρωσία διατηρεί ουσιαστικά το μονοπώλιο στις πιθανές εξαγωγές μαχητικών στην περιοχή.
Το MiG-35, όπως και το MiG-29M, έχει σαφώς μειωμένες απαιτήσεις συντήρησης και λειτουργικού κόστους σε σύγκριση με τα σοβιετικής εποχής MiG-29, ενώ διατηρεί σημαντική συμβατότητα με τις ήδη υπάρχουσες υποδομές υποστήριξης και εκπαίδευσης.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό το καθιστά ιδανικό για τον εκσυγχρονισμό της Πολεμικής Αεροπορίας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, η οποία διαθέτει την υποδομή να απορροφήσει εκατοντάδες νέα μαχητικά—αν και πιο ρεαλιστικά θα μπορούσε να προμηθευτεί αρκετές δεκάδες.
Παρότι η Πιονγιάνγκ πιθανόν να ενδιαφερθεί περισσότερο για το πέμπτης γενιάς Su-57 της Ρωσίας, δεδομένης της παρουσίας αμερικανικών, ιαπωνικών και νοτιοκορεατικών μαχητικών πέμπτης γενιάς στην περιοχή, το MiG-35 θα μπορούσε να αποκτηθεί σε μεγαλύτερους αριθμούς και να είναι διαθέσιμο πολύ νωρίτερα.
Άλλοι πιθανοί αγοραστές και τεχνολογικές αναβαθμίσεις
Πέρα από τη Βόρεια Κορέα, τα MiG-35 θα μπορούσαν επίσης να παρασχεθούν στη γειτονική Λευκορωσία, η οποία αδυνατεί να αντεπεξέλθει στο κόστος των βαρύτερων μαχητικών, αλλά βρίσκεται υπό πίεση να αντικαταστήσει τα γηρασμένα σοβιετικά MiG-29 της, τα οποία πλησιάζουν το τέλος της επιχειρησιακής τους ζωής.
Το μαχητικό θα μπορούσε να απευθυνθεί και σε πελάτες όπως η Ινδία, η οποία αντιμετωπίζει αυξανόμενες προκλήσεις από τα προηγμένα J-10C του Πακιστάν, αλλά και σε στρατηγικούς εταίρους όπως το Σουδάν και η Υεμένη, χώρες που στο παρελθόν έχουν προμηθευτεί MiG-29.
Η ενσωμάτωση νέας γενιάς ραντάρ AESA, πυραύλων αέρος-αέρος, πυραύλων cruise και συστημάτων σκόπευσης επί κράνους—πολλά εκ των οποίων προέρχονται από τεχνολογίες του νεότερου Su-57M1—θα μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω την ελκυστικότητα του MiG-35, τόσο για εσωτερική χρήση όσο και για εξαγωγές.
Από την αδράνεια στη θριαμβευτική αναβίωση;
Παρότι το πρόγραμμα MiG-35 υπήρξε για χρόνια σχεδόν ανενεργό, οι συνθήκες πολέμου και οι μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές ισορροπίες ενδέχεται να το επαναφέρουν στο προσκήνιο.
Η γραμμή παραγωγής προηγμένων μεσαίου βάρους μαχητικών της Ρωσίας, που παρέμεινε ανενεργή από την ολοκλήρωση των παραγγελιών της Αλγερίας για MiG-29M το 2020, αναμένεται να επανεκκινήσει πιο έντονα απ’ ό,τι τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αν και η παραγωγή του MiG-35 πιθανότατα θα παραμείνει περιορισμένη συγκριτικά με ανταγωνιστικά προγράμματα, όπως το κινεζικό J-10C, το πρόγραμμα έχει τη δυναμική να ξεπεράσει κατά πολύ τους αριθμούς των προηγούμενων MiG-29M και MiG-29K που παρήχθησαν στο Sokol.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών