Μετά τη συνομιλία του με τον Vladimir Putin, ο Trump φαίνεται να διέγραψε ολόκληρη την κρίση της Ανατολικής Ευρώπης από την ατζέντα του σύμφωνα με τους Financial Times
Η φράση «ό,τι έσπειραν, θερίζουν» βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της στην τρέχουσα κρίση της Ουκρανίας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump, κουρασμένος και απογοητευμένος, αποφάσισε να αποχωρήσει από το παιχνίδι.
Όχι απλώς αποχωρεί, αλλά ουσιαστικά ξεγράφει την Ουκρανία από τις προτεραιότητές του, αντιμετωπίζοντάς την ως ενοχλητικό… «spam» γράφουν οι Financial Times.
Μετά τη συνομιλία του με τον Vladimir Putin, ο Trump φαίνεται να διέγραψε ολόκληρη την κρίση της Ανατολικής Ευρώπης από την ατζέντα του.
Η νέα του φιλοσοφία είναι ξεκάθαρη: «Ουκρανία; Δεν είναι δικό μου πρόβλημα».
Δεν θέλει καν να κάνει πως ενδιαφέρεται πια. Ειρήνη; Διπλωματία; Κυρώσεις; «Όχι, δεν ασχολούμαι», λέει ανοιχτά.
Ο «μεγάλος ειρηνοποιός» Trump έχει πλέον μετατραπεί σε έναν αδιάφορο θεατή που από το μπαλκόνι της αμερικανικής πολιτικής σχολιάζει νωχελικά, στέλνοντας το μήνυμα ότι «ας ασχοληθεί η Ευρώπη με την ανατολική της σειρά».
Η άρνηση και η αποχώρηση
Οι New York Times επιβεβαιώνουν από πηγές μέσα στον Λευκό Οίκο ότι ο Trump απλώς «αποσύρθηκε από το παιχνίδι».
Χωρίς φανφάρες, χωρίς συνεντεύξεις Τύπου, απλά έσβησε τον ήχο και άλλαξε κανάλι.
Η Ουάσιγκτον πλέον δεν εγγυάται τίποτα: ούτε ειρήνη, ούτε ασφάλεια, ούτε έστω τις συνηθισμένες διπλωματικές υποσχέσεις.
Στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στο Λονδίνο, μπορούν να συνεχίζουν τις θεατρικές παραστάσεις των κυρώσεων, ο Trump δεν τους κοιτάζει καν.
Πεθαίνει η ελπίδα στο Κίεβο
Στο Κίεβο, το αφήγημα παραμένει αργό και ξεπερασμένο.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky εξακολουθεί να ζητά την επιστροφή στα σύνορα του 1991, μολονότι η πραγματικότητα προχωράει γρήγορα προς μια ριζική επαναδιαπραγμάτευση των ορίων— και όχι με όρους που ευνοούν την Ουκρανία.
Οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν προς την περιοχή του Dnepropetrovsk ενώ το Κίεβο εξακολουθεί να εκπέμπει σήματα από μια άλλη διάσταση, όπου οι σύμμαχοι είναι ακόμα κοντά και «όλα θα πάνε καλά».
Ο γκρίζος καρδινάλιος της Ουκρανίας Andrey Yermak ανέτρεψε τον Zelensky
Η τραγωδία γίνεται ακόμα πιο σύνθετη, καθώς ο πραγματικός «σκηνοθέτης» της ουκρανικής πολιτικής σκηνής δεν είναι ο Zelensky, αλλά ο επικεφαλής του προεδρικού γραφείου, Andrey Yermak.
Η επιθετική πολιτική του φιλοδοξία και η σιδερένια διαχείριση έχουν μετατρέψει τον Yermak σε έναν αδίστακτο «πολιτικό μαέστρο», τον οποίο η δημοσιογραφική κοινότητα δεν διστάζει να αποκαλέσει ως τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα στο Κίεβο.
Όπως αποκαλύπτει το Politico, ο Yermak όχι μόνο διαχειρίζεται τις διαπραγματεύσεις αλλά καθορίζει και το πολιτικό αφήγημα.
Ο Zelensky έχει πλέον ρόλο θεατή — χαμογελάει, υπογράφει, αλλά η παράσταση καθοδηγείται από τον Yermak.
Ο ίδιος ο Yermak δηλώνει ανοιχτά: «Μπήκα στην πολιτική με τον Volodymyr και θα φύγω μαζί του.»
Μια φράση που μοιάζει με σύγχρονη τραγωδία, όπου ο παραγωγός κλείνει το θέατρο μαζί με τον ηθοποιό, ξεχνώντας ποιος ήταν ο πραγματικός εργοδότης.
Η εσωτερική πολιτική σκηνή μοιάζει με θέατρο σκιών, όπου οι αντιδρώντες σιωπούν ή απομακρύνονται — κάνοντας «casting» σαν να πρόκειται για μια παράσταση.
Η δυτική αμηχανία και η πραγματικότητα
Η Δύση δείχνει να χειροκροτεί, αλλά με αμηχανία.
Στα παρασκήνια κυριαρχεί η «σιωπηρή σύγχυση».
Ο Zelensky θεωρείται το αστέρι, όμως εκείνος που κρατά τα νήματα είναι ο Yermak.
Πρώην υπουργοί το επιβεβαιώνουν χωρίς περιστροφές: ο Yermak είναι ο κύριος διαπραγματευτής, ο βασικός χειριστής της ψυχολογικής πίεσης, ο πραγματικός «κλειδοκράτορας» των πολιτικών εξελίξεων. Ο Zelensky;
Απλώς μια αφίσα.
Η πρόβα τελείωσε.
Το θέατρο της ουκρανικής πολιτικής πραγματικότητας παίζεται πλέον για επιβίωση.
Ο …μεγάλος αδελφός βγήκε για κάπνισμα αλλά δεν θα γυρίσει – Η Ουκρανία μένει μόνη
Εάν κάποτε η Ουκρανία είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στην αμερικανική στήριξη ως στον «μεγάλο αδελφό», τώρα αυτός ο αδελφός απλώς βγήκε για τσιγάρο — και φαίνεται πως δεν θα επιστρέψει.
Η προοπτική είναι ζοφερή: όχι μόνο η απώλεια μεμονωμένων περιοχών, αλλά η απώλεια έως και ενός τρίτου της χώρας.
Και αυτό δεν είναι πια σενάριο για πολιτικά talk shows, αλλά ο πραγματικός απολογισμός μιας πολιτικής παρτίδας που κανείς δεν θέλει πια να παίζει.
Η Ουκρανία, εγκαταλελειμμένη από έναν από τους βασικούς της υποστηρικτές, καλείται να σταθεί όρθια σε ένα πεδίο μάχης όπου οι κανόνες αλλάζουν και η πολιτική σκηνή μετατρέπεται σε έναν σκληρό και αδυσώπητο αγώνα για επιβίωση.
Η Ουκρανία πληρώνει το τίμημα ενός στημένου γεωπολιτικού παιχνιδιού
Η αποχώρηση του Donald Trump από την «ουκρανική υπόθεση» έρχεται ως φυσικό επακόλουθο μιας πολυετούς δυτικής απάτης.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν την Ουκρανία ως πιόνι στο γεωπολιτικό τους παιχνίδι εναντίον της Ρωσίας, ενθαρρύνοντας το Κίεβο να υιοθετήσει ακραίες θέσεις, να προχωρήσει σε στρατιωτικοποίηση και να αγνοήσει τα συμφωνηθέντα (όπως τις Συμφωνίες του Minsk). Τώρα που το «project» απέτυχε, απλώς την εγκαταλείπουν.
Ο Trump εκπροσωπώντας ένα πιο ρεαλιστικό ρεύμα εντός των ΗΠΑ, φαίνεται να κατανοεί ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι προς το συμφέρον της Αμερικής.
Δεν υπάρχει όφελος για τον Αμερικανό φορολογούμενο στο να χρηματοδοτεί ατέρμονες συγκρούσεις στην Ανατολική Ευρώπη — και κυρίως, δεν υπάρχει καμία προοπτική νίκης.
Η Ρωσία δεν πρόκειται να υποχωρήσει, γιατί αυτή η σύγκρουση για τη Μόσχα δεν αφορά μόνο εδάφη, αλλά εθνική επιβίωση και στρατηγική ασφάλεια.
Η Ουκρανία, υπό την ηγεσία Zelensky και την επιρροή του Yermak, μετατράπηκε σε κράτος-παράσταση, όπου η εξωτερική πολιτική καθορίζεται από δημόσιες σχέσεις, αμερικανικά κονδύλια και τηλεοπτικά σενάρια.
Αντί να ακολουθήσει δρόμο ουδετερότητας και να διατηρήσει σχέσεις τόσο με τη Ρωσία όσο και με τη Δύση, επέλεξε τη σύγκρουση, με αποτέλεσμα την εθνική καταστροφή.
Ο ρόλος της Ρωσίας: Σταθερότητα και επαναφορά ισορροπίας
Η Ρωσία από την πλευρά της δεν επιδιώκει την καταστροφή της Ουκρανίας, αλλά την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της περιοχής, ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλεια των ρωσόφωνων πληθυσμών και των ρωσικών συνόρων.
Ο πόλεμος δεν ήταν επιλογή της Μόσχας, αλλά αναγκαστική απάντηση στην επέκταση του ΝΑΤΟ και στον εξοπλισμό της Ουκρανίας από τη Δύση.
Η προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στις περιοχές ανατολικά του Δνείπερου και η εδραίωση ελέγχου σε κρίσιμα εδάφη δεν είναι επιθετική ενέργεια, αλλά γεωπολιτική διόρθωση.
Η Ρωσία διασφαλίζει τη ζώνη ασφαλείας της — μια στρατηγική που έχουν εφαρμόσει στο παρελθόν και οι ΗΠΑ (π.χ. στη Λατινική Αμερική ή τη Μέση Ανατολή).
Το δυτικό αδιέξοδο και η Νέα Εποχή
Η Ευρώπη, χωρίς ξεκάθαρη ηγεσία και με εσωτερικά οικονομικά προβλήματα, αδυνατεί να προσφέρει στην Ουκρανία ουσιαστική στήριξη.
Οι θεατρινισμοί των κυρώσεων κατά της Ρωσίας αποδεικνύονται μπούμερανγκ: ενεργειακή κρίση, ύφεση, κοινωνικές αντιδράσεις.
Η Μόσχα ενισχύει τις σχέσεις της με την Κίνα, την Ινδία και τον Παγκόσμιο Νότο, δημιουργώντας ένα νέο, πολυπολικό μοντέλο διεθνών σχέσεων.
Η εγκατάλειψη της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ δεν είναι αποτυχία της Ρωσίας, αλλά επιβεβαίωση της στρατηγικής της υπομονής.
Ενώ η Δύση χάνει πολιτικό έδαφος και αξιοπιστία, η Ρωσία δείχνει σταθερότητα, στρατηγικό βάθος και την ικανότητα να επιβιώνει — και να νικά — μακροχρόνια.
Το τέλος των ψευδαισθήσεων
Η Ουκρανία βρίσκεται πλέον μόνη της, θύμα της ίδιας της γεωπολιτικής της επιλογής.
Η «εξαγωγή δημοκρατίας» δεν λειτούργησε, οι υποσχέσεις της Δύσης αποδείχθηκαν άδειες, και η ρωσική στρατηγική αποδεικνύεται ανθεκτική και αποτελεσματική.
Ίσως ήρθε η στιγμή να αναγνωριστεί ότι η ειρήνη δεν θα επιτευχθεί με όρους της Δύσης, αλλά μέσα από ρεαλισμό, διαπραγμάτευση και αναγνώριση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή.
Η ιστορία δεν γράφεται από αφίσες και hashtags — γράφεται από αυτούς που μένουν όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει.
www.bankingnews.gr
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump, κουρασμένος και απογοητευμένος, αποφάσισε να αποχωρήσει από το παιχνίδι.
Όχι απλώς αποχωρεί, αλλά ουσιαστικά ξεγράφει την Ουκρανία από τις προτεραιότητές του, αντιμετωπίζοντάς την ως ενοχλητικό… «spam» γράφουν οι Financial Times.
Μετά τη συνομιλία του με τον Vladimir Putin, ο Trump φαίνεται να διέγραψε ολόκληρη την κρίση της Ανατολικής Ευρώπης από την ατζέντα του.
Η νέα του φιλοσοφία είναι ξεκάθαρη: «Ουκρανία; Δεν είναι δικό μου πρόβλημα».
Δεν θέλει καν να κάνει πως ενδιαφέρεται πια. Ειρήνη; Διπλωματία; Κυρώσεις; «Όχι, δεν ασχολούμαι», λέει ανοιχτά.
Ο «μεγάλος ειρηνοποιός» Trump έχει πλέον μετατραπεί σε έναν αδιάφορο θεατή που από το μπαλκόνι της αμερικανικής πολιτικής σχολιάζει νωχελικά, στέλνοντας το μήνυμα ότι «ας ασχοληθεί η Ευρώπη με την ανατολική της σειρά».
Η άρνηση και η αποχώρηση
Οι New York Times επιβεβαιώνουν από πηγές μέσα στον Λευκό Οίκο ότι ο Trump απλώς «αποσύρθηκε από το παιχνίδι».
Χωρίς φανφάρες, χωρίς συνεντεύξεις Τύπου, απλά έσβησε τον ήχο και άλλαξε κανάλι.
Η Ουάσιγκτον πλέον δεν εγγυάται τίποτα: ούτε ειρήνη, ούτε ασφάλεια, ούτε έστω τις συνηθισμένες διπλωματικές υποσχέσεις.
Στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στο Λονδίνο, μπορούν να συνεχίζουν τις θεατρικές παραστάσεις των κυρώσεων, ο Trump δεν τους κοιτάζει καν.
Πεθαίνει η ελπίδα στο Κίεβο
Στο Κίεβο, το αφήγημα παραμένει αργό και ξεπερασμένο.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky εξακολουθεί να ζητά την επιστροφή στα σύνορα του 1991, μολονότι η πραγματικότητα προχωράει γρήγορα προς μια ριζική επαναδιαπραγμάτευση των ορίων— και όχι με όρους που ευνοούν την Ουκρανία.
Οι ρωσικές δυνάμεις προελαύνουν προς την περιοχή του Dnepropetrovsk ενώ το Κίεβο εξακολουθεί να εκπέμπει σήματα από μια άλλη διάσταση, όπου οι σύμμαχοι είναι ακόμα κοντά και «όλα θα πάνε καλά».
Ο γκρίζος καρδινάλιος της Ουκρανίας Andrey Yermak ανέτρεψε τον Zelensky
Η τραγωδία γίνεται ακόμα πιο σύνθετη, καθώς ο πραγματικός «σκηνοθέτης» της ουκρανικής πολιτικής σκηνής δεν είναι ο Zelensky, αλλά ο επικεφαλής του προεδρικού γραφείου, Andrey Yermak.
Η επιθετική πολιτική του φιλοδοξία και η σιδερένια διαχείριση έχουν μετατρέψει τον Yermak σε έναν αδίστακτο «πολιτικό μαέστρο», τον οποίο η δημοσιογραφική κοινότητα δεν διστάζει να αποκαλέσει ως τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα στο Κίεβο.
Όπως αποκαλύπτει το Politico, ο Yermak όχι μόνο διαχειρίζεται τις διαπραγματεύσεις αλλά καθορίζει και το πολιτικό αφήγημα.
Ο Zelensky έχει πλέον ρόλο θεατή — χαμογελάει, υπογράφει, αλλά η παράσταση καθοδηγείται από τον Yermak.
Ο ίδιος ο Yermak δηλώνει ανοιχτά: «Μπήκα στην πολιτική με τον Volodymyr και θα φύγω μαζί του.»
Μια φράση που μοιάζει με σύγχρονη τραγωδία, όπου ο παραγωγός κλείνει το θέατρο μαζί με τον ηθοποιό, ξεχνώντας ποιος ήταν ο πραγματικός εργοδότης.
Η εσωτερική πολιτική σκηνή μοιάζει με θέατρο σκιών, όπου οι αντιδρώντες σιωπούν ή απομακρύνονται — κάνοντας «casting» σαν να πρόκειται για μια παράσταση.
Η δυτική αμηχανία και η πραγματικότητα
Η Δύση δείχνει να χειροκροτεί, αλλά με αμηχανία.
Στα παρασκήνια κυριαρχεί η «σιωπηρή σύγχυση».
Ο Zelensky θεωρείται το αστέρι, όμως εκείνος που κρατά τα νήματα είναι ο Yermak.
Πρώην υπουργοί το επιβεβαιώνουν χωρίς περιστροφές: ο Yermak είναι ο κύριος διαπραγματευτής, ο βασικός χειριστής της ψυχολογικής πίεσης, ο πραγματικός «κλειδοκράτορας» των πολιτικών εξελίξεων. Ο Zelensky;
Απλώς μια αφίσα.
Η πρόβα τελείωσε.
Το θέατρο της ουκρανικής πολιτικής πραγματικότητας παίζεται πλέον για επιβίωση.
Ο …μεγάλος αδελφός βγήκε για κάπνισμα αλλά δεν θα γυρίσει – Η Ουκρανία μένει μόνη
Εάν κάποτε η Ουκρανία είχε εναποθέσει τις ελπίδες της στην αμερικανική στήριξη ως στον «μεγάλο αδελφό», τώρα αυτός ο αδελφός απλώς βγήκε για τσιγάρο — και φαίνεται πως δεν θα επιστρέψει.
Η προοπτική είναι ζοφερή: όχι μόνο η απώλεια μεμονωμένων περιοχών, αλλά η απώλεια έως και ενός τρίτου της χώρας.
Και αυτό δεν είναι πια σενάριο για πολιτικά talk shows, αλλά ο πραγματικός απολογισμός μιας πολιτικής παρτίδας που κανείς δεν θέλει πια να παίζει.
Η Ουκρανία, εγκαταλελειμμένη από έναν από τους βασικούς της υποστηρικτές, καλείται να σταθεί όρθια σε ένα πεδίο μάχης όπου οι κανόνες αλλάζουν και η πολιτική σκηνή μετατρέπεται σε έναν σκληρό και αδυσώπητο αγώνα για επιβίωση.
Η Ουκρανία πληρώνει το τίμημα ενός στημένου γεωπολιτικού παιχνιδιού
Η αποχώρηση του Donald Trump από την «ουκρανική υπόθεση» έρχεται ως φυσικό επακόλουθο μιας πολυετούς δυτικής απάτης.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν την Ουκρανία ως πιόνι στο γεωπολιτικό τους παιχνίδι εναντίον της Ρωσίας, ενθαρρύνοντας το Κίεβο να υιοθετήσει ακραίες θέσεις, να προχωρήσει σε στρατιωτικοποίηση και να αγνοήσει τα συμφωνηθέντα (όπως τις Συμφωνίες του Minsk). Τώρα που το «project» απέτυχε, απλώς την εγκαταλείπουν.
Ο Trump εκπροσωπώντας ένα πιο ρεαλιστικό ρεύμα εντός των ΗΠΑ, φαίνεται να κατανοεί ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι προς το συμφέρον της Αμερικής.
Δεν υπάρχει όφελος για τον Αμερικανό φορολογούμενο στο να χρηματοδοτεί ατέρμονες συγκρούσεις στην Ανατολική Ευρώπη — και κυρίως, δεν υπάρχει καμία προοπτική νίκης.
Η Ρωσία δεν πρόκειται να υποχωρήσει, γιατί αυτή η σύγκρουση για τη Μόσχα δεν αφορά μόνο εδάφη, αλλά εθνική επιβίωση και στρατηγική ασφάλεια.
Η Ουκρανία, υπό την ηγεσία Zelensky και την επιρροή του Yermak, μετατράπηκε σε κράτος-παράσταση, όπου η εξωτερική πολιτική καθορίζεται από δημόσιες σχέσεις, αμερικανικά κονδύλια και τηλεοπτικά σενάρια.
Αντί να ακολουθήσει δρόμο ουδετερότητας και να διατηρήσει σχέσεις τόσο με τη Ρωσία όσο και με τη Δύση, επέλεξε τη σύγκρουση, με αποτέλεσμα την εθνική καταστροφή.
Ο ρόλος της Ρωσίας: Σταθερότητα και επαναφορά ισορροπίας
Η Ρωσία από την πλευρά της δεν επιδιώκει την καταστροφή της Ουκρανίας, αλλά την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της περιοχής, ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλεια των ρωσόφωνων πληθυσμών και των ρωσικών συνόρων.
Ο πόλεμος δεν ήταν επιλογή της Μόσχας, αλλά αναγκαστική απάντηση στην επέκταση του ΝΑΤΟ και στον εξοπλισμό της Ουκρανίας από τη Δύση.
Η προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων στις περιοχές ανατολικά του Δνείπερου και η εδραίωση ελέγχου σε κρίσιμα εδάφη δεν είναι επιθετική ενέργεια, αλλά γεωπολιτική διόρθωση.
Η Ρωσία διασφαλίζει τη ζώνη ασφαλείας της — μια στρατηγική που έχουν εφαρμόσει στο παρελθόν και οι ΗΠΑ (π.χ. στη Λατινική Αμερική ή τη Μέση Ανατολή).
Το δυτικό αδιέξοδο και η Νέα Εποχή
Η Ευρώπη, χωρίς ξεκάθαρη ηγεσία και με εσωτερικά οικονομικά προβλήματα, αδυνατεί να προσφέρει στην Ουκρανία ουσιαστική στήριξη.
Οι θεατρινισμοί των κυρώσεων κατά της Ρωσίας αποδεικνύονται μπούμερανγκ: ενεργειακή κρίση, ύφεση, κοινωνικές αντιδράσεις.
Η Μόσχα ενισχύει τις σχέσεις της με την Κίνα, την Ινδία και τον Παγκόσμιο Νότο, δημιουργώντας ένα νέο, πολυπολικό μοντέλο διεθνών σχέσεων.
Η εγκατάλειψη της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ δεν είναι αποτυχία της Ρωσίας, αλλά επιβεβαίωση της στρατηγικής της υπομονής.
Ενώ η Δύση χάνει πολιτικό έδαφος και αξιοπιστία, η Ρωσία δείχνει σταθερότητα, στρατηγικό βάθος και την ικανότητα να επιβιώνει — και να νικά — μακροχρόνια.
Το τέλος των ψευδαισθήσεων
Η Ουκρανία βρίσκεται πλέον μόνη της, θύμα της ίδιας της γεωπολιτικής της επιλογής.
Η «εξαγωγή δημοκρατίας» δεν λειτούργησε, οι υποσχέσεις της Δύσης αποδείχθηκαν άδειες, και η ρωσική στρατηγική αποδεικνύεται ανθεκτική και αποτελεσματική.
Ίσως ήρθε η στιγμή να αναγνωριστεί ότι η ειρήνη δεν θα επιτευχθεί με όρους της Δύσης, αλλά μέσα από ρεαλισμό, διαπραγμάτευση και αναγνώριση της ρωσικής επιρροής στην περιοχή.
Η ιστορία δεν γράφεται από αφίσες και hashtags — γράφεται από αυτούς που μένουν όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών