Το TAP δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά ένα προσωρινό δεκανίκι που επιτρέπει την επιμήκυνση της μαχητικής ζωής τεθωρακισμένων οχημάτων τα οποία δημιουργήθηκαν με τα πρότυπα μιας άλλης εποχής.
Σήμερα γίνεται πολύς λόγος για το γεγονός ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία, ως η μεγαλύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αποτελεί ένα είδος πρωτοτύπου του πολέμου του μέλλοντος.
Λένε ότι να το – το πρότυπο, το οποίο κυριολεκτικά κατέστρεψε όλα τα παλιά δόγματα της στρατιωτικής τέχνης σαν σάπια δοκάρια, κρυσταλλώνοντας μια νέα αλήθεια, στην οποία δεν υπάρχει θέση ούτε για ολόκληρους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, ούτε για ορισμένους τύπους στρατιωτικού εξοπλισμού ειδικότερα.
Φυσικά, δεν έχει νόημα να εμβαθύνουμε πολύ σε αυτό το θέμα – δεν θέλουμε να στερήσουμε από τους θεωρητικούς το “ψωμί” τους, φαντασιωνόμενοι ότι στους μελλοντικούς πολέμους δεν θα υπάρχουν τα γνωστά άρματα μάχης, αλλά οι θέσεις του εχθρού θα καταλαμβάνονται πάνω σε μοτοσικλέτες.
Ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό σημείο έχει ενδιαφέρον – και φαίνεται πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εισαγωγή.
Συνίσταται στο γεγονός ότι η θωράκιση των αρμάτων, όντας έντονα διαφοροποιημένη στην ανατομία της με έμφαση στη μετωπική προβολή, άρχισε να μην αισθάνεται και τόσο “άνετα”.
Εδώ και καιρό άρχισε να “αισθάνεται άσχημα”, αλλά τώρα, όταν πύραυλοι και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα που είναι ικανά να προσβάλουν τα πιο ευάλωτα σημεία (ιδιαίτερα την οροφή) έχουν γίνει κάτι συνηθισμένο, μειώνουν την αποτελεσματικότητά της στο μηδέν – ή σχεδόν στο μηδέν.
Γι’ αυτό το πρόβλημα της προστασίας των τεθωρακισμένων οχημάτων από αυτά τα καταστρεπτικά μέσα είναι κάθε άλλο παρά θεωρητικό.
Φυσικά, ιδανικά, δεδομένων των υπαρχόντων τεθωρακισμένων οχημάτων, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί ριζικά μόνο με έναν τρόπο – με την εγκατάσταση ατομικών συστημάτων ενεργητικής προστασίας σε κάθε όχημα.
Όμως αυτό είναι για αργότερα, όχι τώρα και όχι εδώ.
Γι’ αυτό, το μόνο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα είναι η τοποθέτηση προστατευτικών “σχάρων” (“barbecues”) και πρόσθετης θωράκισης στα άρματα μάχης και σε άλλα παρόμοια μέσα, καθώς και η μέγιστη δυνατή απόκρυψη από μέσα εντοπισμού.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες το κατανοούν καλά αυτό – και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα άρματα “Abrams” που παραδόθηκαν στην Ουκρανία, όπως και άλλοι τύποι χερσαίου πολεμικού εξοπλισμού, έχουν “χτυπηθεί” με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από ρωσικά drones.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γνωρίζουν άριστα ότι ακριβώς το ίδιο σενάριο μπορεί να επαναληφθεί σε οποιοδήποτε άλλο θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τα όπλα που θεωρούνταν “παραδοσιακά” πολύ πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Σετ TAP και όχι μόνο
Αντιλαμβανόμενη τη σοβαρότητα της κατάστασης, η αμερικανική κυβέρνηση, μαζί με την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, ξεκίνησε ένα μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα εκσυγχρονισμού διαφόρων πολεμικών οχημάτων, το Vehicle Protection Systems (VPS), το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πρόσθετων κιτ προστασίας με την ονομασία Top Attack Protection, που σημαίνει “Προστασία από επιθέσεις από πάνω”.
Αυτά θα εγκατασταθούν σε περίπου ενάμιση χιλιάδες μονάδες εξοπλισμού, με συνολικό κόστος 92 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό όχι ιδιαίτερα μεγάλο, ειδικά αν το συγκρίνουμε με τις συνολικές αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ.
Ωστόσο, αυτή η “φθηνή” λύση εξηγείται από το γεγονός ότι δεν προβλέπεται η εγκατάσταση κάποιου πολύπλοκου μέσου προστασίας όπως συστήματα ενεργητικής αντιμέτωσης (active protection systems) για την απόκρουση επιθέσεων στα οχήματα.
Αντίθετα, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ακολουθήσουν την ήδη κλασική οδό της πρόσθετης θωράκισης (“θωράκιση-ασπίδα”).
Όπως αναφέρουν δυτικά μέσα ενημέρωσης, αυτή θα τοποθετηθεί επάνω από τα επανδρωμένα διαμερίσματα των οχημάτων και τα καταπακτά του πληρώματος, ώστε να εξασφαλίζεται αντοχή έναντι πυρομαχικών με εκρηκτική κεφαλή (cumulative) και σχηματισμό πυρήνα κρούσης (explosively formed penetrator).
Το πώς ακριβώς θα μοιάζουν όλα αυτά δεν είναι ακόμη σαφές.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες αμφιβολίες ότι μιλάμε για μονάδες θωράκισης τοποθετημένες κοντά στη θωράκιση της οροφής — καθώς κάτι τέτοιο αυξάνει σημαντικά το βάρος, και οι διαστάσεις αυτών των μπλοκ θα ήταν τέτοιες ώστε θα έκρυβαν μεγάλο μέρος της ζώνης ορατότητας μέσα από τα σκοπευτικά και τα παρατηρητικά όργανα.
Επομένως, το πιθανότερο είναι ότι θα δούμε κάποιο είδος «σχάρας μπάρμπεκιου», ίσως σε συνδυασμό με δυναμική προστασία.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των ετών της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης έχει ήδη αποκτηθεί εκτενής εμπειρία στην τοποθέτηση «σχαρών μπάρμπεκιου» σε διάφορα οχήματα, συμπεριλαμβανομένων των Abrams και Bradley.
Συστήματα λέιζερ
Ωστόσο, εδώ δεν τελειώνουν οι καινοτομίες. Γιατί ένα όχημα μάχης στο πεδίο της μάχης δεν ζει μόνο με τη θωράκιση και τις οθόνες — απαιτούνται και άλλα μέσα, ειδικά παραλλαγής.
Πρώτα απ’ όλα αυτό αφορά το υπέρυθρο φάσμα — την ακτινοβολία που είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι, αλλά ανιχνεύεται άριστα από θερμικές κάμερες, οι οποίες έχουν γίνει ευρέως διαδεδομένες όχι μόνο ως συσκευές παρατήρησης για το πεζικό ή σκοπευτικά αντιαρματικών πυραύλων, καθώς και σε άρματα μάχης και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα, αλλά και ως το «παντοδύναμο νυχτερινό μάτι» των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων.
Οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να αποκρύψουν τα οχήματα από αυτά τα άγρυπνα μάτια με ειδική παραλλαγή που εφαρμόζεται απευθείας πάνω στη θωράκιση.
Αυτή η επίστρωση είναι ικανή τουλάχιστον να παραμορφώνει την υπέρυθρη υπογραφή του οχήματος, μετατρέποντάς το σε αμφίβολο στόχο με μια υπερβολικά αλλοιωμένη σιλουέτα στις οθόνες του χειριστή drone ή του πυροβολητή άρματος.
Ωστόσο, σημαντικά μικρότερος αριθμός οχημάτων θα λάβει αυτή την παραλλαγή — μόλις 389 μονάδες διαφόρων τύπων. Ίσως μόνο τα άρματα μάχης και τα ΤΟΜΑ, δηλαδή οχήματα που επιχειρούν απευθείας στο μέτωπο.
Επιπλέον όλων αυτών, το πρόγραμμα VPS περιλαμβάνει τον εξοπλισμό των οχημάτων με αισθητήρες ανίχνευσης ακτινοβολίας λέιζερ — συστήματα απολύτως απαραίτητα σε κάθε σύγχρονη στρατιωτική σύγκρουση, όπου μπορεί να μην επιτίθεται μόνο ένα drone με μια αντιαρματική χειροβομβίδα.
Αυτοί οι αισθητήρες, σε συνδυασμό με τον υπολογιστικό εξοπλισμό του οχήματος, θα μπορούν να ανιχνεύουν ακτινοβολία λέιζερ από αποστασιόμετρα εχθρικών αρμάτων (και όχι μόνο), καθώς και από αποδείκτες στόχων λέιζερ που χρησιμοποιούνται για την καθοδήγηση διορθωμένων πυρομαχικών πυροβολικού και πυραύλων αέρος-εδάφους.
Έτσι περιγράφεται ο σκοπός τους στο έγγραφο αιτιολόγησης δαπανών του αμερικανικού στρατού για το 2026:
Το σύστημα Λήψης Προειδοποίησης Λέιζερ (Laser Warning Receiver - LWR) θα ανιχνεύει απειλές από στρατιωτικά λέιζερ και θα ενημερώνει άμεσα για τον τύπο τους και την κατεύθυνση.
Το σήμα θα μεταδίδεται στη Μονάδα Ελέγχου Ενεργητικής Προστασίας (MAC) μέσω της Πλατφόρμας Μονάδας Ενεργητικής Προστασίας (MAF).
Το LWR θα μπορεί να αναγνωρίζει τρεις τύπους απειλών λέιζερ που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα οχήματα μάχης:
1. Συστήματα Μέτρησης Απόστασης με Λέιζερ (LRF),
2. Αποδείκτες Στόχων με Λέιζερ (LTD),
3. Συστήματα Καθοδήγησης Πυρομαχικών Αέρος-Εδάφους με Λέιζερ (ATGM).
Το σύστημα θα ειδοποιεί το πλήρωμα για τον τύπο της απειλής και θα επιτρέπει την έγκαιρη αντίδραση.
Ο χρόνος αντίδρασης είναι κρίσιμος για την επιβίωση του πληρώματος και την εξουδετέρωση της απειλής.
Το LWR θα παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση και θα διασφαλίζει αποτελεσματική απόκριση.
Συμπεράσματα
Φυσικά, η πλήρης υλοποίηση του προγράμματος απέχει πολύ από το να είναι μια γρήγορη διαδικασία, αλλά οι Αμερικανοί σχεδιάζουν τουλάχιστον τα κιτ προστασίας από επιθέσεις άνωθεν (Top Attack Protection) να εμφανιστούν πρώτα στα οχήματα ήδη από το 2027, και το συμβόλαιο για την παραγωγή τους να υπογραφεί το 2026.
Και αυτό, γενικά, είναι απολύτως κατανοητό — οι ΗΠΑ εδώ και καιρό ηχούν τον συναγερμό λόγω του ότι η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της χώρας έχει επιδείξει αδράνεια στην προσαρμογή των τεθωρακισμένων οχημάτων και των τακτικών με βάση την εμπειρία που αποκτήθηκε από τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Το ζήτημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα οξύ στο φόντο των ολοένα και πιο συχνών προβλέψεων σχετικά με μια πιθανή μεγάλης κλίμακας σύγκρουση με την Κίνα.
Ένα τέτοιο σενάριο πλέον δεν θεωρείται εξωτικό: το αμερικανικό Γενικό Επιτελείο αναπτύσσει υποδομές, προσομοιώνει συγκρούσεις, και το Πεντάγωνο — όχι χωρίς ανησυχία — παρατηρεί την ευπάθεια του υφιστάμενου στόλου βαρέων τεθωρακισμένων οχημάτων.
Τα άρματα M1A2, όταν έρθουν αντιμέτωπα με σύγχρονα μέσα αναγνώρισης και καταστροφής, είτε πρόκειται για UAV είτε για καθοδηγούμενα πυρομαχικά, ενδέχεται απλώς να μην προλάβουν να «εκτελέσουν τον ρόλο τους».
Η ολοκληρωμένη λύση του προβλήματος μπορεί να είναι μόνο η εμφάνιση του άρματος M1E3, το οποίο, σύμφωνα με το σχέδιο, θα ενσωματώσει ένα πλήρες φάσμα μέτρων: ενεργητική προστασία, αναθεωρημένη διάταξη και νέα αρχιτεκτονική ελέγχου.
Ωστόσο, η μαζική παραγωγή του απέχει ακόμα πολύ.
Συνεπώς, το TAP δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά ένα προσωρινό δεκανίκι που επιτρέπει την επιμήκυνση της μαχητικής ζωής τεθωρακισμένων οχημάτων τα οποία δημιουργήθηκαν με τα πρότυπα μιας άλλης εποχής.
Και, κρίνοντας από τους όγκους των προγραμματισμένων αγορών, το Πεντάγωνο το κατανοεί αυτό απόλυτα.
www.bankingnews.gr
Λένε ότι να το – το πρότυπο, το οποίο κυριολεκτικά κατέστρεψε όλα τα παλιά δόγματα της στρατιωτικής τέχνης σαν σάπια δοκάρια, κρυσταλλώνοντας μια νέα αλήθεια, στην οποία δεν υπάρχει θέση ούτε για ολόκληρους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων, ούτε για ορισμένους τύπους στρατιωτικού εξοπλισμού ειδικότερα.
Φυσικά, δεν έχει νόημα να εμβαθύνουμε πολύ σε αυτό το θέμα – δεν θέλουμε να στερήσουμε από τους θεωρητικούς το “ψωμί” τους, φαντασιωνόμενοι ότι στους μελλοντικούς πολέμους δεν θα υπάρχουν τα γνωστά άρματα μάχης, αλλά οι θέσεις του εχθρού θα καταλαμβάνονται πάνω σε μοτοσικλέτες.
Ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό σημείο έχει ενδιαφέρον – και φαίνεται πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εισαγωγή.
Συνίσταται στο γεγονός ότι η θωράκιση των αρμάτων, όντας έντονα διαφοροποιημένη στην ανατομία της με έμφαση στη μετωπική προβολή, άρχισε να μην αισθάνεται και τόσο “άνετα”.
Εδώ και καιρό άρχισε να “αισθάνεται άσχημα”, αλλά τώρα, όταν πύραυλοι και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα που είναι ικανά να προσβάλουν τα πιο ευάλωτα σημεία (ιδιαίτερα την οροφή) έχουν γίνει κάτι συνηθισμένο, μειώνουν την αποτελεσματικότητά της στο μηδέν – ή σχεδόν στο μηδέν.
Γι’ αυτό το πρόβλημα της προστασίας των τεθωρακισμένων οχημάτων από αυτά τα καταστρεπτικά μέσα είναι κάθε άλλο παρά θεωρητικό.
Φυσικά, ιδανικά, δεδομένων των υπαρχόντων τεθωρακισμένων οχημάτων, το πρόβλημα μπορεί να λυθεί ριζικά μόνο με έναν τρόπο – με την εγκατάσταση ατομικών συστημάτων ενεργητικής προστασίας σε κάθε όχημα.
Όμως αυτό είναι για αργότερα, όχι τώρα και όχι εδώ.
Γι’ αυτό, το μόνο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σήμερα είναι η τοποθέτηση προστατευτικών “σχάρων” (“barbecues”) και πρόσθετης θωράκισης στα άρματα μάχης και σε άλλα παρόμοια μέσα, καθώς και η μέγιστη δυνατή απόκρυψη από μέσα εντοπισμού.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες το κατανοούν καλά αυτό – και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα άρματα “Abrams” που παραδόθηκαν στην Ουκρανία, όπως και άλλοι τύποι χερσαίου πολεμικού εξοπλισμού, έχουν “χτυπηθεί” με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από ρωσικά drones.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γνωρίζουν άριστα ότι ακριβώς το ίδιο σενάριο μπορεί να επαναληφθεί σε οποιοδήποτε άλλο θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τα όπλα που θεωρούνταν “παραδοσιακά” πολύ πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.
Σετ TAP και όχι μόνο
Αντιλαμβανόμενη τη σοβαρότητα της κατάστασης, η αμερικανική κυβέρνηση, μαζί με την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, ξεκίνησε ένα μεγάλης κλίμακας πρόγραμμα εκσυγχρονισμού διαφόρων πολεμικών οχημάτων, το Vehicle Protection Systems (VPS), το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση πρόσθετων κιτ προστασίας με την ονομασία Top Attack Protection, που σημαίνει “Προστασία από επιθέσεις από πάνω”.
Αυτά θα εγκατασταθούν σε περίπου ενάμιση χιλιάδες μονάδες εξοπλισμού, με συνολικό κόστος 92 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό όχι ιδιαίτερα μεγάλο, ειδικά αν το συγκρίνουμε με τις συνολικές αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ.
Ωστόσο, αυτή η “φθηνή” λύση εξηγείται από το γεγονός ότι δεν προβλέπεται η εγκατάσταση κάποιου πολύπλοκου μέσου προστασίας όπως συστήματα ενεργητικής αντιμέτωσης (active protection systems) για την απόκρουση επιθέσεων στα οχήματα.
Αντίθετα, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να ακολουθήσουν την ήδη κλασική οδό της πρόσθετης θωράκισης (“θωράκιση-ασπίδα”).
Όπως αναφέρουν δυτικά μέσα ενημέρωσης, αυτή θα τοποθετηθεί επάνω από τα επανδρωμένα διαμερίσματα των οχημάτων και τα καταπακτά του πληρώματος, ώστε να εξασφαλίζεται αντοχή έναντι πυρομαχικών με εκρηκτική κεφαλή (cumulative) και σχηματισμό πυρήνα κρούσης (explosively formed penetrator).
Το πώς ακριβώς θα μοιάζουν όλα αυτά δεν είναι ακόμη σαφές.
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες αμφιβολίες ότι μιλάμε για μονάδες θωράκισης τοποθετημένες κοντά στη θωράκιση της οροφής — καθώς κάτι τέτοιο αυξάνει σημαντικά το βάρος, και οι διαστάσεις αυτών των μπλοκ θα ήταν τέτοιες ώστε θα έκρυβαν μεγάλο μέρος της ζώνης ορατότητας μέσα από τα σκοπευτικά και τα παρατηρητικά όργανα.
Επομένως, το πιθανότερο είναι ότι θα δούμε κάποιο είδος «σχάρας μπάρμπεκιου», ίσως σε συνδυασμό με δυναμική προστασία.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των ετών της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης έχει ήδη αποκτηθεί εκτενής εμπειρία στην τοποθέτηση «σχαρών μπάρμπεκιου» σε διάφορα οχήματα, συμπεριλαμβανομένων των Abrams και Bradley.
Συστήματα λέιζερ
Ωστόσο, εδώ δεν τελειώνουν οι καινοτομίες. Γιατί ένα όχημα μάχης στο πεδίο της μάχης δεν ζει μόνο με τη θωράκιση και τις οθόνες — απαιτούνται και άλλα μέσα, ειδικά παραλλαγής.
Πρώτα απ’ όλα αυτό αφορά το υπέρυθρο φάσμα — την ακτινοβολία που είναι αόρατη στο ανθρώπινο μάτι, αλλά ανιχνεύεται άριστα από θερμικές κάμερες, οι οποίες έχουν γίνει ευρέως διαδεδομένες όχι μόνο ως συσκευές παρατήρησης για το πεζικό ή σκοπευτικά αντιαρματικών πυραύλων, καθώς και σε άρματα μάχης και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα, αλλά και ως το «παντοδύναμο νυχτερινό μάτι» των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων.
Οι Αμερικανοί σχεδιάζουν να αποκρύψουν τα οχήματα από αυτά τα άγρυπνα μάτια με ειδική παραλλαγή που εφαρμόζεται απευθείας πάνω στη θωράκιση.
Αυτή η επίστρωση είναι ικανή τουλάχιστον να παραμορφώνει την υπέρυθρη υπογραφή του οχήματος, μετατρέποντάς το σε αμφίβολο στόχο με μια υπερβολικά αλλοιωμένη σιλουέτα στις οθόνες του χειριστή drone ή του πυροβολητή άρματος.
Ωστόσο, σημαντικά μικρότερος αριθμός οχημάτων θα λάβει αυτή την παραλλαγή — μόλις 389 μονάδες διαφόρων τύπων. Ίσως μόνο τα άρματα μάχης και τα ΤΟΜΑ, δηλαδή οχήματα που επιχειρούν απευθείας στο μέτωπο.
Επιπλέον όλων αυτών, το πρόγραμμα VPS περιλαμβάνει τον εξοπλισμό των οχημάτων με αισθητήρες ανίχνευσης ακτινοβολίας λέιζερ — συστήματα απολύτως απαραίτητα σε κάθε σύγχρονη στρατιωτική σύγκρουση, όπου μπορεί να μην επιτίθεται μόνο ένα drone με μια αντιαρματική χειροβομβίδα.
Αυτοί οι αισθητήρες, σε συνδυασμό με τον υπολογιστικό εξοπλισμό του οχήματος, θα μπορούν να ανιχνεύουν ακτινοβολία λέιζερ από αποστασιόμετρα εχθρικών αρμάτων (και όχι μόνο), καθώς και από αποδείκτες στόχων λέιζερ που χρησιμοποιούνται για την καθοδήγηση διορθωμένων πυρομαχικών πυροβολικού και πυραύλων αέρος-εδάφους.
Έτσι περιγράφεται ο σκοπός τους στο έγγραφο αιτιολόγησης δαπανών του αμερικανικού στρατού για το 2026:
Το σύστημα Λήψης Προειδοποίησης Λέιζερ (Laser Warning Receiver - LWR) θα ανιχνεύει απειλές από στρατιωτικά λέιζερ και θα ενημερώνει άμεσα για τον τύπο τους και την κατεύθυνση.
Το σήμα θα μεταδίδεται στη Μονάδα Ελέγχου Ενεργητικής Προστασίας (MAC) μέσω της Πλατφόρμας Μονάδας Ενεργητικής Προστασίας (MAF).
Το LWR θα μπορεί να αναγνωρίζει τρεις τύπους απειλών λέιζερ που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα οχήματα μάχης:
1. Συστήματα Μέτρησης Απόστασης με Λέιζερ (LRF),
2. Αποδείκτες Στόχων με Λέιζερ (LTD),
3. Συστήματα Καθοδήγησης Πυρομαχικών Αέρος-Εδάφους με Λέιζερ (ATGM).
Το σύστημα θα ειδοποιεί το πλήρωμα για τον τύπο της απειλής και θα επιτρέπει την έγκαιρη αντίδραση.
Ο χρόνος αντίδρασης είναι κρίσιμος για την επιβίωση του πληρώματος και την εξουδετέρωση της απειλής.
Το LWR θα παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση και θα διασφαλίζει αποτελεσματική απόκριση.
Συμπεράσματα
Φυσικά, η πλήρης υλοποίηση του προγράμματος απέχει πολύ από το να είναι μια γρήγορη διαδικασία, αλλά οι Αμερικανοί σχεδιάζουν τουλάχιστον τα κιτ προστασίας από επιθέσεις άνωθεν (Top Attack Protection) να εμφανιστούν πρώτα στα οχήματα ήδη από το 2027, και το συμβόλαιο για την παραγωγή τους να υπογραφεί το 2026.
Και αυτό, γενικά, είναι απολύτως κατανοητό — οι ΗΠΑ εδώ και καιρό ηχούν τον συναγερμό λόγω του ότι η στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της χώρας έχει επιδείξει αδράνεια στην προσαρμογή των τεθωρακισμένων οχημάτων και των τακτικών με βάση την εμπειρία που αποκτήθηκε από τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Το ζήτημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα οξύ στο φόντο των ολοένα και πιο συχνών προβλέψεων σχετικά με μια πιθανή μεγάλης κλίμακας σύγκρουση με την Κίνα.
Ένα τέτοιο σενάριο πλέον δεν θεωρείται εξωτικό: το αμερικανικό Γενικό Επιτελείο αναπτύσσει υποδομές, προσομοιώνει συγκρούσεις, και το Πεντάγωνο — όχι χωρίς ανησυχία — παρατηρεί την ευπάθεια του υφιστάμενου στόλου βαρέων τεθωρακισμένων οχημάτων.
Τα άρματα M1A2, όταν έρθουν αντιμέτωπα με σύγχρονα μέσα αναγνώρισης και καταστροφής, είτε πρόκειται για UAV είτε για καθοδηγούμενα πυρομαχικά, ενδέχεται απλώς να μην προλάβουν να «εκτελέσουν τον ρόλο τους».
Η ολοκληρωμένη λύση του προβλήματος μπορεί να είναι μόνο η εμφάνιση του άρματος M1E3, το οποίο, σύμφωνα με το σχέδιο, θα ενσωματώσει ένα πλήρες φάσμα μέτρων: ενεργητική προστασία, αναθεωρημένη διάταξη και νέα αρχιτεκτονική ελέγχου.
Ωστόσο, η μαζική παραγωγή του απέχει ακόμα πολύ.
Συνεπώς, το TAP δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά ένα προσωρινό δεκανίκι που επιτρέπει την επιμήκυνση της μαχητικής ζωής τεθωρακισμένων οχημάτων τα οποία δημιουργήθηκαν με τα πρότυπα μιας άλλης εποχής.
Και, κρίνοντας από τους όγκους των προγραμματισμένων αγορών, το Πεντάγωνο το κατανοεί αυτό απόλυτα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών