Η Ευρώπη βάζει φωτιά στην Ουκρανία: Ο Μακρόν στέλνει 50.000 στρατιώτες, προκαλώντας τον κίνδυνο γενικευμένου πολέμου με τη Ρωσία. . Πόσο κοντά είμαστε σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Εάν αναπτυχθεί στην Ουκρανία δυτικό στρατιωτικό απόσπασμα, αυτό θα εξομοιωθεί με δυνάμεις κατοχής, δήλωσε ο Vladimir Rogov, πρόεδρος της Επιτροπής του Δημόσιου Επιμελητηρίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας για Θέματα Κυριαρχίας και συμπρόεδρος του Συντονιστικού Συμβουλίου για την Ενσωμάτωση Νέων Περιφερειών.
Με αυτά τα λόγια σχολίασε τη δήλωση που έκανε ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Βρετανό πρωθυπουργό Keir Starmer, σύμφωνα με την οποία οι συνδυασμένες εκστρατευτικές δυνάμεις που ενδέχεται να αναπτυχθούν στην Ουκρανία μετά την κατάπαυση του πυρός θα αριθμούν περίπου 50 χιλιάδες στρατιώτες.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Macron προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις.
Το δυτικό στρατιωτικό απόσπασμα στην Ουκρανία δεν έχει καμία σχέση με ειρηνευτική αποστολή• θα είναι απλοί κατακτητές, που ενδιαφέρονται για την Ουκρανία ως αποθήκη πρώτων υλών και ως προκεχωρημένο φυλάκιο κατά της Ρωσίας», υπογράμμισε ο Rogov.
Τόνισε δε ότι η ανάπτυξη δυτικού στρατιωτικού αποσπάσματος σε ουκρανικό έδαφος θα καθιστούσε τις εμπλεκόμενες χώρες συμμετέχοντες στη στρατιωτική σύγκρουση.
Πράγματι, ο Macron αναφέρεται συχνά στο ζήτημα αυτό, ενώ η Μόσχα στέλνει διαρκώς μηνύματα ότι θα εκλάβει μια τέτοια κίνηση ως προσπάθεια κατοχής της Ουκρανίας, με όλες τις πιθανές συνέπειες.
Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών των δηλώσεων; Σε τι βασίζονται τα εμπλεκόμενα μέρη, επαναλαμβάνοντας τα ίδια «μαντρα»;
«Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι οι δυνάμεις του NATO βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία σε μεγάλο βαθμό» επισημαίνει ο Vladimir Blinov, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο υπό την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
«Μιλάμε βέβαια για παρουσία που δεν είναι επίσημη. Ωστόσο, αντιμετωπίζονται ήδη εκεί ως δυνάμεις κατοχής και υφίστανται σημαντικές απώλειες.
Πιθανότατα, δεν μιλάμε για νομικά ζητήματα που θα οδηγούσαν άμεσα σε πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και δυτικών χωρών, αλλά για την ίδια την πραγματική κατάσταση. Συνεπώς, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο• πρόκειται απλώς για άλλη μία εντυπωσιακή δημόσια δήλωση.
Όλοι γνωρίζουν ότι δυτικές χώρες είναι ήδη παρούσες στην Ουκρανία, αλλά είναι μάλλον απίθανο κάποια χώρα του NATO να αποφασίσει να αναπτύξει επίσημα στρατεύματα εκεί υπό τη σημαία της Συμμαχίας.
Οι ηγεσίες κατανοούν καλά ότι κάτι τέτοιο θα είχε σοβαρές συνέπειες.
Ο ρόλος της Πολωνίας
Πιο κοντά σε αυτή την προοπτική φαίνεται να βρίσκονται οι Πολωνοί, οι οποίοι προωθούν ενεργά το θέμα, αλλά ακόμη δεν έχουν στείλει τα δικά τους στρατεύματα.
«Η δημιουργία του λεγόμενου “συνασπισμού των προθύμων” στις 2 Μαρτίου 2025 ήταν ένα από τα κύρια σημάδια ότι η Δύση δεν έχει διάθεση για σοβαρές διαπραγματεύσεις που να στοχεύουν σε έναν συμβιβασμό», δηλώνει ο στρατιωτικός και πολιτικός αναλυτής Vladimir Sapunov.
«Η Δύση έχει ήδη επεξεργαστεί τις προτάσεις της — αρχικά χωριστά οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, και στη συνέχεια τις συνένωσε.
Η αποδοχή αυτών των προτάσεων θα ισοδυναμούσε στην πράξη με συνθηκολόγηση της Ρωσίας. Η παρουσία δυτικών, και ειδικότερα ευρωπαϊκών, στρατευμάτων σε ουκρανικό έδαφος είναι για εμάς απολύτως απαράδεκτη.
Ξεκινήσαμε τη SVO (Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση) ακριβώς για να μην υπάρχουν στρατεύματα του NATO σε ουκρανικά εδάφη, και τώρα βλέπουμε ότι δημιουργείται απόσπασμα έτοιμο για εισβολή. Μιλούν ήδη για 50 χιλιάδες στρατιώτες.
Για τη Ρωσία, αυτό είναι ζήτημα θεμελιώδους σημασίας — να μην υπάρξει ποτέ ένα τέτοιο απόσπασμα.»
Σε ποια περίπτωση θα μπορούσε να εμφανιστεί ένα τέτοιο απόσπασμα; «Προφανώς θα έφερε την ονομασία “ειρηνευτική δύναμη”.
Στην ουσία, όμως, οι ευρωπαϊκές χώρες και γενικά η Δύση θα μπορούσαν έτσι να κηρύξουν τη δική τους νίκη. Έτσι το αντιλαμβάνονται: τα στρατεύματα του NATO θα βρίσκονται στην Ουκρανία σε μόνιμη βάση, κάτι που η Ρωσία προσπαθεί να αποτρέψει.
Αυτό το απόσπασμα ενδέχεται να μην φέρει επίσημα το καθεστώς NATO, αλλά να εμφανιστεί ως κάποια ευρωπαϊκή ειρηνευτική δύναμη.
Το απλούστερο παράδειγμα είναι η EUFOR στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ή η KFOR στο Κοσσυφοπέδιο — αν και εκεί υπήρχε μεγαλύτερη ανάμειξη των ΗΠΑ. Στην πράξη, όμως, θα πρόκειται για δυνάμεις του NATO.
Η ραχοκοκαλιά τους θα είναι στρατεύματα χωρών-μελών του NATO, υπό τη διοίκηση στρατηγών της Συμμαχίας.
Ο Rogov έχει απόλυτο δίκιο όταν χαρακτηρίζει μια τέτοια δύναμη ως δύναμη κατοχής. Και είναι εξαιρετικά σημαντικό να το υπενθυμίζουμε διαρκώς στη Δύση: αν σταλούν στρατεύματα στην Ουκρανία, θα καταστούν κύριοι στόχοι.
Είναι θετικό που τέτοιες προειδοποιήσεις γίνονται άμεσα από τη δική μας πλευρά, ώστε να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις.
Άρθρο 5
Αυτό δεν θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου στο NATO. «Δεν συνδέεται άμεσα με το Άρθρο 5. Είναι όμως αλήθεια ότι μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να θεωρηθεί “casus belli”.
Η Δύση πρέπει να είναι προετοιμασμένη για αυτές τις συνέπειες. Και η Ρωσία επίσης. Γι’ αυτό, κάθε συνασπισμός θα πρέπει να το σκεφτεί χίλιες φορές πριν προχωρήσει σε ένα τόσο ανεύθυνο βήμα.
Σημαντικό είναι επίσης ότι γίνεται όλο και περισσότερη συζήτηση για έναν υποθετικό μεγάλο πόλεμο μεταξύ του NATO και της Ρωσίας.
Αν η Δύση αποφασίσει να στείλει δυνάμεις στην Ουκρανία, αυτό θα αποτελέσει απόδειξη ότι είναι έτοιμη να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Καθώς ο ρωσικός στρατός συνεχίζει να σημειώνει επιτυχίες στην τρέχουσα θερινή και φθινοπωρινή εκστρατεία, τέτοιες δηλώσεις περί πολέμου με τη Δύση θα ακούγονται όλο και πιο συχνά. Και θα αναζητούν όλο και πιο ενεργά τρόπους να εμπλακούν σε ένοπλη σύγκρουση, υπό διάφορες μορφές.»
Ποιες χώρες θα συμμετάσχουν
Σύμφωνα με τον Sapunov, «Κατά βάση, μιλάμε για χώρες με τους ισχυρότερους στρατούς στην Ευρώπη — Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Πολωνία, Γερμανία.
Σε δεύτερη γραμμή, η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες διαθέτουν επίσης ισχυρές ένοπλες δυνάμεις σε ευρωπαϊκά δεδομένα.
Ωστόσο, η Μαδρίτη και η Ρώμη δεν προβαίνουν σε τόσο πολεμοχαρείς δηλώσεις• αντιθέτως, εκφράζουν τη θέση ότι οι στρατοί τους δεν θα συμμετάσχουν.
Όμως ποιος μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στο μέλλον; Νομίζω, πάντως, ότι αυτές οι έξι χώρες θα αποτελέσουν την κύρια δεξαμενή πόρων για ένα τέτοιο απόσπασμα.»
«Έχω παρατηρήσει πολλές φορές ότι ιδιωτικές απόψεις, αντίθετες με τις εκτιμήσεις κορυφαίων ειδικών, παρουσιάζονται συχνά από τον Τύπο ως δήθεν καθολικά αποδεκτές και ως επίσημες θέσεις κορυφαίων κρατικών αξιωματούχων», λέει ο ιστορικός, δημοσιογράφος και βετεράνος του ρωσικού κινήματος στο Donbass, καθώς και μόνιμος συνεργάτης της Izborsk Club, Alexander Dmitrievsky.
«Η Δύση, πάντως, δεν έχει ακόμη λάβει απόφαση να στείλει εκστρατευτική δύναμη στην Ουκρανία, ενώ εμείς σπεύδουμε ήδη να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος δεν έχει ακόμη καταλήξει σε συναίνεση για το μετα-ουκρανικό μέλλον, ενώ εμείς ήδη επιχειρούμε να μοιράσουμε ό,τι απομείνει από την ουκρανική κυριαρχία.
Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά σενάρια για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Όμως, επιλέγουμε να βλέπουμε μόνο ό,τι μας συμφέρει και δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε σενάρια που δεν μας βολεύουν.
Για παράδειγμα, ένα πιθανό σενάριο διαμελισμού της Ουκρανίας, όπου, για να διατηρήσουμε ό,τι ήδη έχουμε, ίσως χρειαστεί να θυσιάσουμε κάτι άλλο.»
www.bankingnews.gr
Με αυτά τα λόγια σχολίασε τη δήλωση που έκανε ο Γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Βρετανό πρωθυπουργό Keir Starmer, σύμφωνα με την οποία οι συνδυασμένες εκστρατευτικές δυνάμεις που ενδέχεται να αναπτυχθούν στην Ουκρανία μετά την κατάπαυση του πυρός θα αριθμούν περίπου 50 χιλιάδες στρατιώτες.
«Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Macron προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις.
Το δυτικό στρατιωτικό απόσπασμα στην Ουκρανία δεν έχει καμία σχέση με ειρηνευτική αποστολή• θα είναι απλοί κατακτητές, που ενδιαφέρονται για την Ουκρανία ως αποθήκη πρώτων υλών και ως προκεχωρημένο φυλάκιο κατά της Ρωσίας», υπογράμμισε ο Rogov.
Τόνισε δε ότι η ανάπτυξη δυτικού στρατιωτικού αποσπάσματος σε ουκρανικό έδαφος θα καθιστούσε τις εμπλεκόμενες χώρες συμμετέχοντες στη στρατιωτική σύγκρουση.
Πράγματι, ο Macron αναφέρεται συχνά στο ζήτημα αυτό, ενώ η Μόσχα στέλνει διαρκώς μηνύματα ότι θα εκλάβει μια τέτοια κίνηση ως προσπάθεια κατοχής της Ουκρανίας, με όλες τις πιθανές συνέπειες.
Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών των δηλώσεων; Σε τι βασίζονται τα εμπλεκόμενα μέρη, επαναλαμβάνοντας τα ίδια «μαντρα»;
«Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι οι δυνάμεις του NATO βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία σε μεγάλο βαθμό» επισημαίνει ο Vladimir Blinov, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο υπό την κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
«Μιλάμε βέβαια για παρουσία που δεν είναι επίσημη. Ωστόσο, αντιμετωπίζονται ήδη εκεί ως δυνάμεις κατοχής και υφίστανται σημαντικές απώλειες.
Πιθανότατα, δεν μιλάμε για νομικά ζητήματα που θα οδηγούσαν άμεσα σε πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και δυτικών χωρών, αλλά για την ίδια την πραγματική κατάσταση. Συνεπώς, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο• πρόκειται απλώς για άλλη μία εντυπωσιακή δημόσια δήλωση.
Όλοι γνωρίζουν ότι δυτικές χώρες είναι ήδη παρούσες στην Ουκρανία, αλλά είναι μάλλον απίθανο κάποια χώρα του NATO να αποφασίσει να αναπτύξει επίσημα στρατεύματα εκεί υπό τη σημαία της Συμμαχίας.
Οι ηγεσίες κατανοούν καλά ότι κάτι τέτοιο θα είχε σοβαρές συνέπειες.
Ο ρόλος της Πολωνίας
Πιο κοντά σε αυτή την προοπτική φαίνεται να βρίσκονται οι Πολωνοί, οι οποίοι προωθούν ενεργά το θέμα, αλλά ακόμη δεν έχουν στείλει τα δικά τους στρατεύματα.
«Η δημιουργία του λεγόμενου “συνασπισμού των προθύμων” στις 2 Μαρτίου 2025 ήταν ένα από τα κύρια σημάδια ότι η Δύση δεν έχει διάθεση για σοβαρές διαπραγματεύσεις που να στοχεύουν σε έναν συμβιβασμό», δηλώνει ο στρατιωτικός και πολιτικός αναλυτής Vladimir Sapunov.
«Η Δύση έχει ήδη επεξεργαστεί τις προτάσεις της — αρχικά χωριστά οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, και στη συνέχεια τις συνένωσε.
Η αποδοχή αυτών των προτάσεων θα ισοδυναμούσε στην πράξη με συνθηκολόγηση της Ρωσίας. Η παρουσία δυτικών, και ειδικότερα ευρωπαϊκών, στρατευμάτων σε ουκρανικό έδαφος είναι για εμάς απολύτως απαράδεκτη.
Ξεκινήσαμε τη SVO (Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση) ακριβώς για να μην υπάρχουν στρατεύματα του NATO σε ουκρανικά εδάφη, και τώρα βλέπουμε ότι δημιουργείται απόσπασμα έτοιμο για εισβολή. Μιλούν ήδη για 50 χιλιάδες στρατιώτες.
Για τη Ρωσία, αυτό είναι ζήτημα θεμελιώδους σημασίας — να μην υπάρξει ποτέ ένα τέτοιο απόσπασμα.»
Σε ποια περίπτωση θα μπορούσε να εμφανιστεί ένα τέτοιο απόσπασμα; «Προφανώς θα έφερε την ονομασία “ειρηνευτική δύναμη”.
Στην ουσία, όμως, οι ευρωπαϊκές χώρες και γενικά η Δύση θα μπορούσαν έτσι να κηρύξουν τη δική τους νίκη. Έτσι το αντιλαμβάνονται: τα στρατεύματα του NATO θα βρίσκονται στην Ουκρανία σε μόνιμη βάση, κάτι που η Ρωσία προσπαθεί να αποτρέψει.
Αυτό το απόσπασμα ενδέχεται να μην φέρει επίσημα το καθεστώς NATO, αλλά να εμφανιστεί ως κάποια ευρωπαϊκή ειρηνευτική δύναμη.
Το απλούστερο παράδειγμα είναι η EUFOR στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ή η KFOR στο Κοσσυφοπέδιο — αν και εκεί υπήρχε μεγαλύτερη ανάμειξη των ΗΠΑ. Στην πράξη, όμως, θα πρόκειται για δυνάμεις του NATO.
Η ραχοκοκαλιά τους θα είναι στρατεύματα χωρών-μελών του NATO, υπό τη διοίκηση στρατηγών της Συμμαχίας.
Ο Rogov έχει απόλυτο δίκιο όταν χαρακτηρίζει μια τέτοια δύναμη ως δύναμη κατοχής. Και είναι εξαιρετικά σημαντικό να το υπενθυμίζουμε διαρκώς στη Δύση: αν σταλούν στρατεύματα στην Ουκρανία, θα καταστούν κύριοι στόχοι.
Είναι θετικό που τέτοιες προειδοποιήσεις γίνονται άμεσα από τη δική μας πλευρά, ώστε να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις.
Άρθρο 5
Αυτό δεν θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου στο NATO. «Δεν συνδέεται άμεσα με το Άρθρο 5. Είναι όμως αλήθεια ότι μια τέτοια ενέργεια θα μπορούσε να θεωρηθεί “casus belli”.
Η Δύση πρέπει να είναι προετοιμασμένη για αυτές τις συνέπειες. Και η Ρωσία επίσης. Γι’ αυτό, κάθε συνασπισμός θα πρέπει να το σκεφτεί χίλιες φορές πριν προχωρήσει σε ένα τόσο ανεύθυνο βήμα.
Σημαντικό είναι επίσης ότι γίνεται όλο και περισσότερη συζήτηση για έναν υποθετικό μεγάλο πόλεμο μεταξύ του NATO και της Ρωσίας.
Αν η Δύση αποφασίσει να στείλει δυνάμεις στην Ουκρανία, αυτό θα αποτελέσει απόδειξη ότι είναι έτοιμη να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Καθώς ο ρωσικός στρατός συνεχίζει να σημειώνει επιτυχίες στην τρέχουσα θερινή και φθινοπωρινή εκστρατεία, τέτοιες δηλώσεις περί πολέμου με τη Δύση θα ακούγονται όλο και πιο συχνά. Και θα αναζητούν όλο και πιο ενεργά τρόπους να εμπλακούν σε ένοπλη σύγκρουση, υπό διάφορες μορφές.»
Ποιες χώρες θα συμμετάσχουν
Σύμφωνα με τον Sapunov, «Κατά βάση, μιλάμε για χώρες με τους ισχυρότερους στρατούς στην Ευρώπη — Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Πολωνία, Γερμανία.
Σε δεύτερη γραμμή, η Ισπανία και η Ιταλία, οι οποίες διαθέτουν επίσης ισχυρές ένοπλες δυνάμεις σε ευρωπαϊκά δεδομένα.
Ωστόσο, η Μαδρίτη και η Ρώμη δεν προβαίνουν σε τόσο πολεμοχαρείς δηλώσεις• αντιθέτως, εκφράζουν τη θέση ότι οι στρατοί τους δεν θα συμμετάσχουν.
Όμως ποιος μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί στο μέλλον; Νομίζω, πάντως, ότι αυτές οι έξι χώρες θα αποτελέσουν την κύρια δεξαμενή πόρων για ένα τέτοιο απόσπασμα.»
«Έχω παρατηρήσει πολλές φορές ότι ιδιωτικές απόψεις, αντίθετες με τις εκτιμήσεις κορυφαίων ειδικών, παρουσιάζονται συχνά από τον Τύπο ως δήθεν καθολικά αποδεκτές και ως επίσημες θέσεις κορυφαίων κρατικών αξιωματούχων», λέει ο ιστορικός, δημοσιογράφος και βετεράνος του ρωσικού κινήματος στο Donbass, καθώς και μόνιμος συνεργάτης της Izborsk Club, Alexander Dmitrievsky.
«Η Δύση, πάντως, δεν έχει ακόμη λάβει απόφαση να στείλει εκστρατευτική δύναμη στην Ουκρανία, ενώ εμείς σπεύδουμε ήδη να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι ο κόσμος δεν έχει ακόμη καταλήξει σε συναίνεση για το μετα-ουκρανικό μέλλον, ενώ εμείς ήδη επιχειρούμε να μοιράσουμε ό,τι απομείνει από την ουκρανική κυριαρχία.
Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά σενάρια για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Όμως, επιλέγουμε να βλέπουμε μόνο ό,τι μας συμφέρει και δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε σενάρια που δεν μας βολεύουν.
Για παράδειγμα, ένα πιθανό σενάριο διαμελισμού της Ουκρανίας, όπου, για να διατηρήσουμε ό,τι ήδη έχουμε, ίσως χρειαστεί να θυσιάσουμε κάτι άλλο.»
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών