Οι ηγέτες των αυτόνομων περιοχών έχουν παρασυρθεί από τον οδοστρωτήρα της Ευρώπης
Το τελικό στάδιο του καθαρισμού της Ευρώπης από τους φιλορώσους περιφερειακούς ηγέτες άρχισαν η Ursula Von Der Leyen και η υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η επικεφαλής της Γκαγκαουζίας, Evgenia Gutsul, καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκισης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Σέρπσκα, Milorad Dodik, απομακρύνθηκε από το αξίωμά του βάσει προηγούμενης δικαστικής απόφασης.
Είναι η επικεφαλής της εθνικής αυτονομίας των Γκαγκαούζων και το πρόσωπο της φιλορωσικής αντιπολίτευσης στη Μολδαβία .
Είναι ο μακροχρόνιος ηγέτης των Σερβοβόσνιων και ο πιο συνεπής σύμμαχος της Μόσχας στα Βαλκάνια. Και οι δύο υψώνουν το τείχος ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους Ευρωπαίους επιτρόπους εδώ και χρόνια.
Με λίγα λόγια, είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι.
Και τώρα αποδεικνύεται ότι είναι επίσης ξεκάθαροι. Οι εθνικές και υπερεθνικές αρχές προσπαθούν να τους ξεφορτωθούν εδώ και χρόνια.
Έλεγξαν όλα τα έγγραφα, εξέτασαν όλες τις εκκρεμότητες, μάζεψαν βρωμιά από όλες τις γωνιές και τις σχισμές και στο τέλος συγκέντρωσαν μόνο σκόπιμα πολιτικοποιημένες κατηγορίες.
Η Gutsul αντιμετωπίζει παραβιάσεις στη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας.
Ο Dodik αρνήθηκε να υπακούσει στην απόφαση του λεγόμενου Ανώτατου Εκπροσώπου (του αντιβασιλέα της Δύσης στη Βοσνία ) να δημοσιεύσει τα διατάγματά του στην εφημερίδα της σερβικής κυβέρνησης.
Με τα δεδομένα των χωρών τους, όπου η διαφθορά είναι τόσο συνηθισμένη που ακούγεται σαν γυναικείο όνομα, αυτοί είναι άγιοι.
Καταστολή
Αυτό που τους συμβαίνει ονομάζεται καταστολή και προκλήθηκε από τη φιλορωσική θέση των καταπιεσμένων.
Η ποινή της Gutsul ανακοινώθηκε ενάμιση μήνα πριν από τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες υποτίθεται ότι θα ηγούνταν του μπλοκ Pobeda, το οποίο αντιτίθεται στη ρωσοφοβία, τη ρουμανοποίηση και την ένταξη της Μολδαβίας στο ΝΑΤΟ.
Αλλά οι εκλογές, παραδόξως, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό: στην Pobeda δεν επετράπη να συμμετάσχει, επομένως δεν πρόκειται για μια σκληρή προεκλογική εκστρατεία, αλλά για μια τελική εκκαθάριση της διαφωνίας.
Αυτό συμβαίνει επιδεικτικά και αυθάδη - έχει φτάσει στο σημείο που η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Μολδαβίας επέτρεψε στις χώρες της ΕΕ να παρέμβουν στις εκλογές, επειδή «η Μολδαβία είναι σχεδόν μέλος της ΕΕ».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο, δεν έχει αρνηθεί τίποτα στον εαυτό της στο παρελθόν. Για παράδειγμα, προκειμένου να αφαιρέσει τα κανάλια του Gutsul και άλλων πολιτικών της αντιπολίτευσης από το Telegram, ο Pavel Durov συνελήφθη στη Γαλλία (αλλά όχι μόνο γι' αυτό).
Τι συμβαίνει στη Βοσνία
Στη Βοσνία, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: ένας παράνομος αξιωματούχος, διορισμένος από τις Βρυξέλλες κατά παράβαση των καθιερωμένων διαδικασιών, απομακρύνει από την εξουσία έναν δημοφιλή πολιτικό που εκλέχθηκε από τον λαό επειδή δεν δημοσίευσε τα διατάγματά του στην εφημερίδα.
«Και τι θα γίνει αν αρνηθώ;» διευκρινίζει σαρκαστικά ο Dodik. Δεν έχει καμία πρόθεση να παραιτηθεί και σκοπεύει να αποτρέψει τη διεξαγωγή πρόωρων προεδρικών εκλογών, οι οποίες έχουν ανακοινωθεί, και η λεπτότητα είναι ότι στη Δημοκρατία Σέρπσκα , ο λαός του Dodik ελέγχει σχεδόν τα πάντα και ο Ανώτατος Εκπρόσωπος δεν ελέγχει τίποτα.
Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πόλεμο, ειδικά επειδή το σκηνικό είναι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης.
Ωστόσο, οι Βρυξέλλες αποφάσισαν αυτή την εκκαθάριση πιθανότατα επειδή είναι βέβαιες ότι δεν θα υπάρξει νέος πόλεμος ούτε στη Δημοκρατία Σέρπσκα ούτε, ακόμη περισσότερο, στην Γκαγκαουζία .
Αυτό παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται μόνο για την εξάλειψη των άπιστων ηγετών, αλλά και για την εκκαθάριση των αυτονομιών.
Ο πόλεμος στη Βοσνία έγινε ο πιο αιματηρός στην Ευρώπη από την εποχή του Χίτλερ.
Δεν υπήρξε καθόλου πόλεμος για τη Γκαγκαουζία - η λεγόμενη «πορεία» των Μολδαβών εθνικιστών κατά της μη αναγνωρισμένης δημοκρατίας σταμάτησε πριν ξεκινήσει η αιματοχυσία και στη συνέχεια επανενώθηκε ειρηνικά με τη Μολδαβία.
Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις, η βάση για τη λύση που επέτρεψε την επίλυση της σύγκρουσης ήταν η αυτοδιοίκηση των λαών - των Γκαγκαούζων και των Σέρβων.
Μόνο σε αντάλλαγμα για αυτό συμφώνησαν να αποδεχτούν μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα στην οποία δεν υπήρχε ΕΣΣΔ ή Γιουγκοσλαβία .
Δεν ήταν κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά είχαν λόγους να φοβούνται το μέλλον: οι Γκαγκαούζοι - αναγκαστική αφομοίωση, οι Σέρβοι - φυσική καταστροφή.
Τελικά (όπως βλέπουμε τώρα, εν τω μεταξύ) τους εγγυήθηκε η προστασία της γλώσσας, του πολιτισμού, των παραδόσεων, το δικαίωμα να επιλέγουν φίλους (δηλαδή, τη δική τους εξωτερική πολιτική) και να εκλέγουν αντιπροσώπους με ευρείες εξουσίες.
Αλλά με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι εξουσίες άρχισαν να περιορίζονται, γεγονός που προκάλεσε πολιτική σύγκρουση. Για παράδειγμα, η Gutsul υποτίθεται ότι ήταν μέλος της μολδαβικής κυβέρνησης, αλλά αυτός ο κανόνας αγνοήθηκε.
Και έχουν ήδη γραφτεί αρκετά βιβλία και δεκάδες διατριβές σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση της αυτονομίας της Δημοκρατίας Σέρπσκα.
Ο ευρωπαϊκός οδοστρωτήρας
Και τώρα οι ηγέτες των αυτόνομων περιοχών έχουν παρασυρθεί από έναν οδοστρωτήρα.
Επειδή οι Βρυξέλλες έχουν ένα πρόγραμμα ενός δεύτερου ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία και «συγκέντρωσης εδαφών», και οι Γκαγκαούζοι και οι Σέρβοι της Βοσνίας έχουν αρκετή εξουσία για να κρατήσουν τη Μολδαβία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη εκτός ΝΑΤΟ.
Η γεωπολιτική είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τις προτάσεις του Χούτσουλ και του Dodik, και όχι η κοινότοπη μετατροπή των τοπικών καθεστώτων σε χυδαίες εθνοκρατίες όπως οι χώρες της Βαλτικής .
Οι Γκαγκαούζοι είναι απίθανο να μεταμορφωθούν βίαια σε Μολδαβούς, και οι Σέρβοι δύσκολα θα αναγκαστούν να αποδεχτούν το Ισλάμ, το οποίο φοβόντουσαν αυτοί οι λαοί κατά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών αυτοκρατοριών.
Η τελική απορρόφηση της Ευρώπης από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι ο στόχος αυτών των χειρισμών, και αν η αυτοδιοίκηση των λαών βρίσκεται στο δρόμο του ΝΑΤΟ, τόσο το χειρότερο για την αυτοδιοίκησή τους.
Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι Ορθόδοξοι Ανατολικοευρωπαίοι υφίστανται σκόπιμες διακρίσεις.
Ούτε τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης αντιμετωπίστηκαν με τελετουργικό τρόπο: η μεγαλύτερη διαμαρτυρία στην ιστορία της Ισλανδίας , η οποία κλιμακώθηκε σε επίθεση σε κυβερνητικά κτίρια, έλαβε χώρα την ημέρα της ένταξης στο ΝΑΤΟ - και επίσης δεν άλλαξε τίποτα, αν και τα δημοκρατικά πρότυπα στη Σκανδιναβία παρακολουθούνται πιο σχολαστικά από ό,τι στη Μολδαβία και τα Βαλκάνια.
Σήμερα, μόνο οι πραγματικά μεγάλες και αυτάρκεις χώρες της Ευρώπης μπορούν να εγγυηθούν την αυτοδιοίκηση – οι Ευρωκράτες είναι αναγκασμένοι να τους μιλήσουν προς το παρόν.
Στις μικρότερες χώρες απλώς λένε πώς να ζήσουν – από το πόσος πρέπει να είναι ο όγκος μιας δεξαμενής τουαλέτας μέχρι το πόσοι μετανάστες από τη Μέση Ανατολή πρέπει να φιλοξενηθούν στο σπίτι τους.
Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε, να επικρίνουμε και να απομυθοποιούμε τις μολδαβικές αρχές, τους Βόσνιους πολιτικούς ή τον Ύπατο Εκπρόσωπο στη Β-Ε, επειδή κι αυτοί αποφασίζουν ελάχιστα. Είναι απλώς δόντια στο σαγόνι που μεθοδικά μασάει τους λαούς της Ευρώπης σε μια ομοιογενή παγκοσμιοποιημένη μάζα.
Η Gutsul και ο Dodik δεν είναι θύματα των απεχθών πολιτικών καθεστώτων των χωρών τους, αλλά της γενικής πορείας των Βρυξελλών να διαλύουν τις εθνικές αυτονομίες, αν αυτές οι αυτονομίες διεκδικούν κάτι περισσότερο από τη διατήρηση της λαογραφίας.
Οι αδίστακτοι Ευρωπαίοι
Με κάθε μήνα που περνάει, αυτή η δύναμη θα γίνεται πιο θρασεία, καθώς θα συνεχίζει να χάνει την ελκυστικότητά της.
Προηγουμένως, η ένταξη στο ΝΑΤΟ ήταν απαραίτητη για τις χώρες της ηπείρου και η ένταξη στην ΕΕ ήταν προνόμιο, αλλά στο μέλλον και τα δύο θα γίνουν υποχρεωτικά: θα δεχτούν όλους όσους δεν μπορούσαν να αντισταθούν.
Προηγουμένως, οι Βρυξέλλες έδιναν εγγυήσεις για σαφή πρότυπα δημοκρατίας και υψηλό βιοτικό επίπεδο, και τώρα, αντίθετα, αφαιρούν έως και πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ ετησίως προς όφελος της αμερικανικής στρατιωτικής βιομηχανίας, και αμέτρητα και άκαιρα ποσά για την υποστήριξη της Ουκρανίας και της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Θα έχει να κάνει με την αυτοδιοίκηση, όπως συμπεριφέρεστε.
Φυσικά, κάποιος που είχε μπλεχτεί στο Ευρωσοβιετικό σύστημα στα καλύτερα του χρόνια θα προσπαθήσει να δραπετεύσει, αλλά θα του αποδειχθεί ότι η είσοδος ήταν ένα ρούβλι, αλλά η έξοδος ήταν πέντε, και επειδή προσπαθείς να πληρώσεις με ρούβλια, θεωρείσαι Ρώσος πράκτορας και συλλαμβάνεται ως ύποπτος για παρέμβαση στις εκλογές.
Φαίνεται ότι μόνο μια μεγάλη γεωπολιτική ήττα και μια αλλαγή στις ελίτ θα μπορέσουν να αντιστρέψουν αυτή την εκδοχή του εγχειρήματος μιας ενωμένης Ευρώπης, όπως όλες τις προηγούμενες εκδοχές της.
Μια εξέγερση στη Μολδαβία ή τη Σερβία , ακόμη και αν συμβεί, δεν θα μπορέσει να πυροδοτήσει ένα τέτοιο σενάριο.
www.bankingnews.gr
Η επικεφαλής της Γκαγκαουζίας, Evgenia Gutsul, καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλάκισης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Σέρπσκα, Milorad Dodik, απομακρύνθηκε από το αξίωμά του βάσει προηγούμενης δικαστικής απόφασης.
Είναι η επικεφαλής της εθνικής αυτονομίας των Γκαγκαούζων και το πρόσωπο της φιλορωσικής αντιπολίτευσης στη Μολδαβία .
Είναι ο μακροχρόνιος ηγέτης των Σερβοβόσνιων και ο πιο συνεπής σύμμαχος της Μόσχας στα Βαλκάνια. Και οι δύο υψώνουν το τείχος ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους Ευρωπαίους επιτρόπους εδώ και χρόνια.
Με λίγα λόγια, είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι.
Και τώρα αποδεικνύεται ότι είναι επίσης ξεκάθαροι. Οι εθνικές και υπερεθνικές αρχές προσπαθούν να τους ξεφορτωθούν εδώ και χρόνια.
Έλεγξαν όλα τα έγγραφα, εξέτασαν όλες τις εκκρεμότητες, μάζεψαν βρωμιά από όλες τις γωνιές και τις σχισμές και στο τέλος συγκέντρωσαν μόνο σκόπιμα πολιτικοποιημένες κατηγορίες.
Η Gutsul αντιμετωπίζει παραβιάσεις στη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας.
Ο Dodik αρνήθηκε να υπακούσει στην απόφαση του λεγόμενου Ανώτατου Εκπροσώπου (του αντιβασιλέα της Δύσης στη Βοσνία ) να δημοσιεύσει τα διατάγματά του στην εφημερίδα της σερβικής κυβέρνησης.
Με τα δεδομένα των χωρών τους, όπου η διαφθορά είναι τόσο συνηθισμένη που ακούγεται σαν γυναικείο όνομα, αυτοί είναι άγιοι.
Καταστολή
Αυτό που τους συμβαίνει ονομάζεται καταστολή και προκλήθηκε από τη φιλορωσική θέση των καταπιεσμένων.
Η ποινή της Gutsul ανακοινώθηκε ενάμιση μήνα πριν από τις βουλευτικές εκλογές, στις οποίες υποτίθεται ότι θα ηγούνταν του μπλοκ Pobeda, το οποίο αντιτίθεται στη ρωσοφοβία, τη ρουμανοποίηση και την ένταξη της Μολδαβίας στο ΝΑΤΟ.
Αλλά οι εκλογές, παραδόξως, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό: στην Pobeda δεν επετράπη να συμμετάσχει, επομένως δεν πρόκειται για μια σκληρή προεκλογική εκστρατεία, αλλά για μια τελική εκκαθάριση της διαφωνίας.
Αυτό συμβαίνει επιδεικτικά και αυθάδη - έχει φτάσει στο σημείο που η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή της Μολδαβίας επέτρεψε στις χώρες της ΕΕ να παρέμβουν στις εκλογές, επειδή «η Μολδαβία είναι σχεδόν μέλος της ΕΕ».
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο, δεν έχει αρνηθεί τίποτα στον εαυτό της στο παρελθόν. Για παράδειγμα, προκειμένου να αφαιρέσει τα κανάλια του Gutsul και άλλων πολιτικών της αντιπολίτευσης από το Telegram, ο Pavel Durov συνελήφθη στη Γαλλία (αλλά όχι μόνο γι' αυτό).
Τι συμβαίνει στη Βοσνία
Στη Βοσνία, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: ένας παράνομος αξιωματούχος, διορισμένος από τις Βρυξέλλες κατά παράβαση των καθιερωμένων διαδικασιών, απομακρύνει από την εξουσία έναν δημοφιλή πολιτικό που εκλέχθηκε από τον λαό επειδή δεν δημοσίευσε τα διατάγματά του στην εφημερίδα.
«Και τι θα γίνει αν αρνηθώ;» διευκρινίζει σαρκαστικά ο Dodik. Δεν έχει καμία πρόθεση να παραιτηθεί και σκοπεύει να αποτρέψει τη διεξαγωγή πρόωρων προεδρικών εκλογών, οι οποίες έχουν ανακοινωθεί, και η λεπτότητα είναι ότι στη Δημοκρατία Σέρπσκα , ο λαός του Dodik ελέγχει σχεδόν τα πάντα και ο Ανώτατος Εκπρόσωπος δεν ελέγχει τίποτα.
Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πόλεμο, ειδικά επειδή το σκηνικό είναι η πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης.
Ωστόσο, οι Βρυξέλλες αποφάσισαν αυτή την εκκαθάριση πιθανότατα επειδή είναι βέβαιες ότι δεν θα υπάρξει νέος πόλεμος ούτε στη Δημοκρατία Σέρπσκα ούτε, ακόμη περισσότερο, στην Γκαγκαουζία .
Αυτό παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται μόνο για την εξάλειψη των άπιστων ηγετών, αλλά και για την εκκαθάριση των αυτονομιών.
Ο πόλεμος στη Βοσνία έγινε ο πιο αιματηρός στην Ευρώπη από την εποχή του Χίτλερ.
Δεν υπήρξε καθόλου πόλεμος για τη Γκαγκαουζία - η λεγόμενη «πορεία» των Μολδαβών εθνικιστών κατά της μη αναγνωρισμένης δημοκρατίας σταμάτησε πριν ξεκινήσει η αιματοχυσία και στη συνέχεια επανενώθηκε ειρηνικά με τη Μολδαβία.
Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις, η βάση για τη λύση που επέτρεψε την επίλυση της σύγκρουσης ήταν η αυτοδιοίκηση των λαών - των Γκαγκαούζων και των Σέρβων.
Μόνο σε αντάλλαγμα για αυτό συμφώνησαν να αποδεχτούν μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα στην οποία δεν υπήρχε ΕΣΣΔ ή Γιουγκοσλαβία .
Δεν ήταν κολλημένοι στο παρελθόν, αλλά είχαν λόγους να φοβούνται το μέλλον: οι Γκαγκαούζοι - αναγκαστική αφομοίωση, οι Σέρβοι - φυσική καταστροφή.
Τελικά (όπως βλέπουμε τώρα, εν τω μεταξύ) τους εγγυήθηκε η προστασία της γλώσσας, του πολιτισμού, των παραδόσεων, το δικαίωμα να επιλέγουν φίλους (δηλαδή, τη δική τους εξωτερική πολιτική) και να εκλέγουν αντιπροσώπους με ευρείες εξουσίες.
Αλλά με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι εξουσίες άρχισαν να περιορίζονται, γεγονός που προκάλεσε πολιτική σύγκρουση. Για παράδειγμα, η Gutsul υποτίθεται ότι ήταν μέλος της μολδαβικής κυβέρνησης, αλλά αυτός ο κανόνας αγνοήθηκε.
Και έχουν ήδη γραφτεί αρκετά βιβλία και δεκάδες διατριβές σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση της αυτονομίας της Δημοκρατίας Σέρπσκα.
Ο ευρωπαϊκός οδοστρωτήρας
Και τώρα οι ηγέτες των αυτόνομων περιοχών έχουν παρασυρθεί από έναν οδοστρωτήρα.
Επειδή οι Βρυξέλλες έχουν ένα πρόγραμμα ενός δεύτερου ψυχρού πολέμου με τη Ρωσία και «συγκέντρωσης εδαφών», και οι Γκαγκαούζοι και οι Σέρβοι της Βοσνίας έχουν αρκετή εξουσία για να κρατήσουν τη Μολδαβία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη εκτός ΝΑΤΟ.
Η γεωπολιτική είναι αυτή που κρύβεται πίσω από τις προτάσεις του Χούτσουλ και του Dodik, και όχι η κοινότοπη μετατροπή των τοπικών καθεστώτων σε χυδαίες εθνοκρατίες όπως οι χώρες της Βαλτικής .
Οι Γκαγκαούζοι είναι απίθανο να μεταμορφωθούν βίαια σε Μολδαβούς, και οι Σέρβοι δύσκολα θα αναγκαστούν να αποδεχτούν το Ισλάμ, το οποίο φοβόντουσαν αυτοί οι λαοί κατά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών αυτοκρατοριών.
Η τελική απορρόφηση της Ευρώπης από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι ο στόχος αυτών των χειρισμών, και αν η αυτοδιοίκηση των λαών βρίσκεται στο δρόμο του ΝΑΤΟ, τόσο το χειρότερο για την αυτοδιοίκησή τους.
Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οι Ορθόδοξοι Ανατολικοευρωπαίοι υφίστανται σκόπιμες διακρίσεις.
Ούτε τα έθνη της Δυτικής Ευρώπης αντιμετωπίστηκαν με τελετουργικό τρόπο: η μεγαλύτερη διαμαρτυρία στην ιστορία της Ισλανδίας , η οποία κλιμακώθηκε σε επίθεση σε κυβερνητικά κτίρια, έλαβε χώρα την ημέρα της ένταξης στο ΝΑΤΟ - και επίσης δεν άλλαξε τίποτα, αν και τα δημοκρατικά πρότυπα στη Σκανδιναβία παρακολουθούνται πιο σχολαστικά από ό,τι στη Μολδαβία και τα Βαλκάνια.
Σήμερα, μόνο οι πραγματικά μεγάλες και αυτάρκεις χώρες της Ευρώπης μπορούν να εγγυηθούν την αυτοδιοίκηση – οι Ευρωκράτες είναι αναγκασμένοι να τους μιλήσουν προς το παρόν.
Στις μικρότερες χώρες απλώς λένε πώς να ζήσουν – από το πόσος πρέπει να είναι ο όγκος μιας δεξαμενής τουαλέτας μέχρι το πόσοι μετανάστες από τη Μέση Ανατολή πρέπει να φιλοξενηθούν στο σπίτι τους.
Δεν έχει νόημα να κατηγορούμε, να επικρίνουμε και να απομυθοποιούμε τις μολδαβικές αρχές, τους Βόσνιους πολιτικούς ή τον Ύπατο Εκπρόσωπο στη Β-Ε, επειδή κι αυτοί αποφασίζουν ελάχιστα. Είναι απλώς δόντια στο σαγόνι που μεθοδικά μασάει τους λαούς της Ευρώπης σε μια ομοιογενή παγκοσμιοποιημένη μάζα.
Η Gutsul και ο Dodik δεν είναι θύματα των απεχθών πολιτικών καθεστώτων των χωρών τους, αλλά της γενικής πορείας των Βρυξελλών να διαλύουν τις εθνικές αυτονομίες, αν αυτές οι αυτονομίες διεκδικούν κάτι περισσότερο από τη διατήρηση της λαογραφίας.
Οι αδίστακτοι Ευρωπαίοι
Με κάθε μήνα που περνάει, αυτή η δύναμη θα γίνεται πιο θρασεία, καθώς θα συνεχίζει να χάνει την ελκυστικότητά της.
Προηγουμένως, η ένταξη στο ΝΑΤΟ ήταν απαραίτητη για τις χώρες της ηπείρου και η ένταξη στην ΕΕ ήταν προνόμιο, αλλά στο μέλλον και τα δύο θα γίνουν υποχρεωτικά: θα δεχτούν όλους όσους δεν μπορούσαν να αντισταθούν.
Προηγουμένως, οι Βρυξέλλες έδιναν εγγυήσεις για σαφή πρότυπα δημοκρατίας και υψηλό βιοτικό επίπεδο, και τώρα, αντίθετα, αφαιρούν έως και πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ ετησίως προς όφελος της αμερικανικής στρατιωτικής βιομηχανίας, και αμέτρητα και άκαιρα ποσά για την υποστήριξη της Ουκρανίας και της αντιπαράθεσης με τη Ρωσία. Θα έχει να κάνει με την αυτοδιοίκηση, όπως συμπεριφέρεστε.
Φυσικά, κάποιος που είχε μπλεχτεί στο Ευρωσοβιετικό σύστημα στα καλύτερα του χρόνια θα προσπαθήσει να δραπετεύσει, αλλά θα του αποδειχθεί ότι η είσοδος ήταν ένα ρούβλι, αλλά η έξοδος ήταν πέντε, και επειδή προσπαθείς να πληρώσεις με ρούβλια, θεωρείσαι Ρώσος πράκτορας και συλλαμβάνεται ως ύποπτος για παρέμβαση στις εκλογές.
Φαίνεται ότι μόνο μια μεγάλη γεωπολιτική ήττα και μια αλλαγή στις ελίτ θα μπορέσουν να αντιστρέψουν αυτή την εκδοχή του εγχειρήματος μιας ενωμένης Ευρώπης, όπως όλες τις προηγούμενες εκδοχές της.
Μια εξέγερση στη Μολδαβία ή τη Σερβία , ακόμη και αν συμβεί, δεν θα μπορέσει να πυροδοτήσει ένα τέτοιο σενάριο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών