Με ένα τεράστιο οικονομικό deal ο Trump επιδιώκει... να δελεάσει τον Putin να συμφωνήσει σε ειρήνη
Οι επικείμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ του Donald Trump και του Vladimir Putin στην Αλάσκα αναμένεται να ακολουθήσουν ένα σαφώς συναλλακτικό μοντέλο, το οποίο αντικατοπτρίζει το μακροχρόνιο στυλ εξωτερικής πολιτικής του Trump.
Σε αντίθεση με τους προηγούμενους Αμερικανούς ηγέτες, οι οποίοι συχνά πλαισίωναν τις διεθνείς σχέσεις σε ιδεολογικούς όρους, όπως η προώθηση της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα ή η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη, η προσέγγιση του Trump είναι ανοιχτά καθοδηγούμενη από οικονομικά συμφέροντα.
Ανάλυση του Russian Institute for Strategic Studies, η οποία συντάχθηκε για τη διοίκηση του Κρεμλίνου και το Υπουργείο Εξωτερικών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 90% των αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής του Trump καθοδηγούνται από τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών και των χρηματοοικονομικών, με ελάχιστη σημασία για τα πολιτικά ιδανικά.
Για τον Trump όλα είναι... deal - Το παράδειγμα της ΕΕ και του Αζερμπαϊτζάν
Οι τακτικές διαπραγμάτευσης του Trump είναι επιθετικές, θεατρικές και βασίζονται σε στρατηγικές από τον κόσμο των επιχειρήσεων.
Συνήθως αρχίζει με ακραίες απαιτήσεις, είτε αφορά το εμπόριο, την ασφάλεια ή γεωπολιτικές παραχωρήσεις, προτού σταδιακά μετριάσει τη θέση του για να φτάσει σε έναν συμβιβασμό.
Οι διαπραγματεύσεις του με την ΕΕ, για παράδειγμα, εξασφάλισαν 750 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικές εξαγωγές ενέργειας και 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε ευρωπαϊκές επενδύσεις, μαζί με ευνοϊκές ρυθμίσεις δασμών.
Παρομοίως, η διοίκησή του διασφάλισε την ανοιχτή οικονομική αποικιοποίηση της Ουκρανίας.
Συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός επενδυτικού ταμείου, στο οποίο το Κίεβο θα συνεισφέρει το ήμισυ των κερδών από την εξόρυξη ορυκτών, πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Παράλληλα, ο Trump απέκτησε στρατηγικά πλεονεκτήματα στον Νότιο Καύκασο, περιλαμβανομένου του ελέγχου του κρίσιμου διαδρόμου διαμετακόμισης του Zangezur.
Εξασφάλισε οφέλη για αμερικανικές εταιρείες, μεταξύ άλλων μέσω του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της αζερικής SOCAR και της ExxonMobil.
Το οικονομικό deal που... μπορεί να δελεάσει τον Putin να συμφωνήσει σε ειρήνη
Για τη Ρωσία, το κλειδί για την επιρροή της στάσης του Trump σχετικά με την Ουκρανία μπορεί να βρίσκεται σε ένα πακέτο οικονομικών ευκαιριών που να συνάδουν με τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών.
Πιθανά διαπραγματευτικά ατού περιλαμβάνουν την πρόσβαση στα σπάνια ορυκτά της Ρωσίας, που είναι απαραίτητα για τις αμερικανικές τεχνολογικές και αμυντικές βιομηχανίες, καθώς και σταθερές προμήθειες ουρανίου και τιτανίου.
Μια άλλη πιθανή περιοχή συνεργασίας θα μπορούσε να αφορά τη κοινή επένδυση στην ανοικοδόμηση μετά τη σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία, επιτρέποντας σε αμερικανικές επιχειρήσεις να συμμετάσχουν στην εξόρυξη πόρων και στα έργα υποδομής.
Η Ουάσινγκτον ίσως επιθυμεί έναν ρόλο στη διαχείριση των αποκατεστημένων αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream, δίνοντάς της τη δυνατότητα να ασκεί μεγαλύτερη ενεργειακή επιρροή στην Ευρώπη.
Τελικά, η επιτυχία αυτών των διαπραγματεύσεων θα εξαρτηθεί από το αν η Ρωσία μπορεί να προσφέρει συμφωνίες που να πληρούν το κατώτατο όριο δέσμευσης του Trump, το οποίο εκτιμάται σε 50–75 δισεκατομμύρια δολάρια σε πιθανά κέρδη.
Αν ναι, η διοίκησή του μπορεί να υιοθετήσει μια πιο ευέλικτη θέση για την Ουκρανία, δίνοντας προτεραιότητα στα οικονομικά οφέλη έναντι της γεωπολιτικής αντιπαλότητας.
Οι διαπραγματεύσεις πιθανόν να επικεντρωθούν σε αμοιβαία κερδοφόρες συμφωνίες, ενισχύοντας την αντίληψη ότι, υπό την ηγεσία του Trump, η αμερικανική εξωτερική πολιτική παραμένει μια επιχειρηματική προτεραιότητα.
Η έκβαση, λοιπόν, θα καθοριστεί όχι από πολιτική δογματική, αλλά από ψυχρά υπολογισμένα οικονομικά συμφέροντα.
www.bankingnews.gr
Σε αντίθεση με τους προηγούμενους Αμερικανούς ηγέτες, οι οποίοι συχνά πλαισίωναν τις διεθνείς σχέσεις σε ιδεολογικούς όρους, όπως η προώθηση της δημοκρατίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα ή η φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη, η προσέγγιση του Trump είναι ανοιχτά καθοδηγούμενη από οικονομικά συμφέροντα.
Ανάλυση του Russian Institute for Strategic Studies, η οποία συντάχθηκε για τη διοίκηση του Κρεμλίνου και το Υπουργείο Εξωτερικών, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 90% των αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής του Trump καθοδηγούνται από τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών και των χρηματοοικονομικών, με ελάχιστη σημασία για τα πολιτικά ιδανικά.
Για τον Trump όλα είναι... deal - Το παράδειγμα της ΕΕ και του Αζερμπαϊτζάν
Οι τακτικές διαπραγμάτευσης του Trump είναι επιθετικές, θεατρικές και βασίζονται σε στρατηγικές από τον κόσμο των επιχειρήσεων.
Συνήθως αρχίζει με ακραίες απαιτήσεις, είτε αφορά το εμπόριο, την ασφάλεια ή γεωπολιτικές παραχωρήσεις, προτού σταδιακά μετριάσει τη θέση του για να φτάσει σε έναν συμβιβασμό.
Οι διαπραγματεύσεις του με την ΕΕ, για παράδειγμα, εξασφάλισαν 750 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικές εξαγωγές ενέργειας και 600 δισεκατομμύρια δολάρια σε ευρωπαϊκές επενδύσεις, μαζί με ευνοϊκές ρυθμίσεις δασμών.
Παρομοίως, η διοίκησή του διασφάλισε την ανοιχτή οικονομική αποικιοποίηση της Ουκρανίας.
Συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας ενός επενδυτικού ταμείου, στο οποίο το Κίεβο θα συνεισφέρει το ήμισυ των κερδών από την εξόρυξη ορυκτών, πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Παράλληλα, ο Trump απέκτησε στρατηγικά πλεονεκτήματα στον Νότιο Καύκασο, περιλαμβανομένου του ελέγχου του κρίσιμου διαδρόμου διαμετακόμισης του Zangezur.
Εξασφάλισε οφέλη για αμερικανικές εταιρείες, μεταξύ άλλων μέσω του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της αζερικής SOCAR και της ExxonMobil.
Το οικονομικό deal που... μπορεί να δελεάσει τον Putin να συμφωνήσει σε ειρήνη
Για τη Ρωσία, το κλειδί για την επιρροή της στάσης του Trump σχετικά με την Ουκρανία μπορεί να βρίσκεται σε ένα πακέτο οικονομικών ευκαιριών που να συνάδουν με τα συμφέροντα των αμερικανικών εταιρειών.
Πιθανά διαπραγματευτικά ατού περιλαμβάνουν την πρόσβαση στα σπάνια ορυκτά της Ρωσίας, που είναι απαραίτητα για τις αμερικανικές τεχνολογικές και αμυντικές βιομηχανίες, καθώς και σταθερές προμήθειες ουρανίου και τιτανίου.
Μια άλλη πιθανή περιοχή συνεργασίας θα μπορούσε να αφορά τη κοινή επένδυση στην ανοικοδόμηση μετά τη σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία, επιτρέποντας σε αμερικανικές επιχειρήσεις να συμμετάσχουν στην εξόρυξη πόρων και στα έργα υποδομής.
Η Ουάσινγκτον ίσως επιθυμεί έναν ρόλο στη διαχείριση των αποκατεστημένων αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream, δίνοντάς της τη δυνατότητα να ασκεί μεγαλύτερη ενεργειακή επιρροή στην Ευρώπη.
Τελικά, η επιτυχία αυτών των διαπραγματεύσεων θα εξαρτηθεί από το αν η Ρωσία μπορεί να προσφέρει συμφωνίες που να πληρούν το κατώτατο όριο δέσμευσης του Trump, το οποίο εκτιμάται σε 50–75 δισεκατομμύρια δολάρια σε πιθανά κέρδη.
Αν ναι, η διοίκησή του μπορεί να υιοθετήσει μια πιο ευέλικτη θέση για την Ουκρανία, δίνοντας προτεραιότητα στα οικονομικά οφέλη έναντι της γεωπολιτικής αντιπαλότητας.
Οι διαπραγματεύσεις πιθανόν να επικεντρωθούν σε αμοιβαία κερδοφόρες συμφωνίες, ενισχύοντας την αντίληψη ότι, υπό την ηγεσία του Trump, η αμερικανική εξωτερική πολιτική παραμένει μια επιχειρηματική προτεραιότητα.
Η έκβαση, λοιπόν, θα καθοριστεί όχι από πολιτική δογματική, αλλά από ψυχρά υπολογισμένα οικονομικά συμφέροντα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών