Μια νέα πραγματικότητα αρχίζει να διαφαίνεται στον κόσμο, η προσέγγιση Κίνας – Ινδίας είναι καθοριστική
Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αναφέρονται στο 2025 ως το έτος που ο κόσμος άλλαξε.
Όχι φυσικά για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για την ανατολή, όπου Κίνα, Ινδία και Ρωσία φιλοξενούν περί τα 2,8 δισ. ανθρώπων.
Ουσιαστικά θα μιλούν για μια πιθανή νέα πραγματικότητα για τουλάχιστον 2,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους, και με τους γείτονες είναι πάνω από 3 δισεκατομμύρια.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, παρά τις πολλές προσπάθειες στο παρελθόν να δημιουργηθεί αυτή η νέα πραγματικότητα, τίποτα καλό δεν προέκυψε από τις προσπάθειες στον παλιό κόσμο.
Τι έχει συμβεί
Ας δούμε λοιπόν τον πρόσφατο πυρήνα αυτών των εξελίξεων: την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Κίνας, Wang Yi, στο Νέο Δελχί.
Οι συνομιλίες του Wang Yi επικεντρώθηκαν κυρίως στον Ajit Doval, υπεύθυνο για την εθνική ασφάλεια, αλλά και με πολλούς άλλους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού Narendra Modi.
Και ως αποτέλεσμα, υπογράφηκε ο «συμφωνημένος δεκαλόγος» μεταξύ των δύο πλευρών.
Η κεντρική ιδέα αυτού του εγγράφου αποτυπώνεται στις επαναλαμβανόμενες φράσεις, όπως «οι πλευρές συμφώνησαν να προσεγγίσουν τη συνοριακή διευθέτηση με βάση την ευρύτερη προοπτική των διμερών σχέσεων».
Αυτό αποτελεί επανάσταση. Δηλαδή, για να υπάρχει ηρεμία στα σύνορα, πρέπει να ανασυγκροτηθεί ολόκληρο το σύστημα των σχέσεων – και αυτό είναι το πρώτο βήμα από την ίδρυση των σύγχρονων Ινδίας και Κίνας.
Αν και από τεχνική άποψη, οι συνομιλίες στο Νέο Δελχί αφορούσαν τον 24ο γύρο διαπραγματεύσεων για τη σύγκρουση στα σύνορα των δύο χωρών, αυτό φέρνει στο μυαλό τις δεκαετίες των διαπραγματεύσεων μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης/Ρωσίας και Κίνας για το ίδιο θέμα, οι οποίες ξεκίνησαν το 1964 και ολοκληρώθηκαν το 2008.
Τεχνικά (;) θέματα
Αρχικά, μπορεί να φαίνεται ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν στο Νέο Δελχί δεν ήταν κάτι το επαναστατικό – οι 10 υπογραμμένες παραγράφοι περιλαμβάνουν τεχνικά θέματα, όπως τη δημιουργία ομάδων εργασίας.
Τέτοιες διαδικασίες έχουν γίνει και στο παρελθόν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους ήταν αμφισβητήσιμη.
Ωστόσο, αυτή τη φορά, ολόκληρος ο κόσμος εξέφρασε σαφείς ελπίδες για μια αλλαγή: «Αυτό μπορεί να είναι σοβαρό».
Διότι τώρα, οι δύο μεγάλες δυνάμεις δεν μπορούν πλέον να επικοινωνούν όπως παλιά.
Χρειάζονται στρατηγική σαφήνεια για δεκαετίες μπροστά.
Η Ινδία και η Κίνα αναγκάζονται να ξεκαθαρίσουν για τον εαυτό τους και για τους άλλους, γιατί χρειάζονται η μία την άλλη.
Αυτή η εκτίμηση ίσως φαίνεται υπερβολική, αλλά ίσως και όχι. Αξιοσημείωτο είναι ότι μόλις την περασμένη εβδομάδα η Ινδία αντιμετώπισε τη νέα πολιτική των δασμών του Donald Trump και τη φημολογούμενη υποστήριξη των ΗΠΑ στο Πακιστάν κατά τον τριήμερο πόλεμο του Μαΐου μεταξύ των δύο γειτονικών ασιατικών χωρών.
Η Ινδία το εξέλαβε ως «τέλος μιας εποχής», μια καταστροφή, έναν μηχανισμό για να αναθεωρηθεί η εξωτερική πολιτική της χώρας.
Η αντίδραση στην Κίνα ήταν παρόμοια, και το ίδιο συνέβη και αλλού.
Η κίνηση αυτή αφορούσε τις ίδιες διαπραγματεύσεις που χθες φαίνονταν απλές, αλλά σήμερα, φαντάζουν ως υπόσχεση για ένα νέο, λαμπρό μέλλον.
Το ζήτημα των συνόρων
Δεν λείπουν βέβαια και τα πολύπλοκα ζητήματα. Ένα από αυτά είναι το ζήτημα των συνόρων.
Στην πραγματικότητα, τα σύνορα είναι εξαιρετικά ασταθή και ευμετάβλητα.
Αν παρακολουθήσουμε τη μεταβολή των συνόρων στον κόσμο μέσω φωτογραφιών από διαφορετικές εποχές, θα δούμε μια διαρκή «χορογραφία» της αλλαγής.
Κάθε χώρα και τα σύνορά της υπήρξαν διαφορετικά ανάλογα με την εποχή και την ιστορική συγκυρία.
Η γραμμή που χωρίζει σήμερα την Ινδία και την Κίνα στα Ιμαλάια, μήκους 3.500 χιλιομέτρων, καθορίστηκε από τους Βρετανούς στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Ινδία ήταν μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και η Κίνα ήταν σε μια περίοδο εμφυλίου πολέμου.
Η πραγματικότητα είναι ότι η περιοχή αυτή έχει δει αρκετές συγκρούσεις μεταξύ των δύο χωρών, ξεκινώντας το 1962 και φτάνοντας μέχρι το 2020, χωρίς μάλιστα να υπάρχει απευθείας αεροπορική σύνδεση.
Η Κίνα και η Ινδία έχουν καταφέρει να διαπραγματευτούν με στήριξη από τη Ρωσία, στο πλαίσιο των BRICS, SCO και G20, αλλά οι εντάσεις παραμένουν.
Το πρόβλημα είναι ότι οι Ινδοί πολιτικοί ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη στάση απέναντι στην Κίνα: αρχικά την αγνόησαν, και αργότερα, όταν η Κίνα έγινε υπερδύναμη, αναπτύχθηκε ζήλια και αντιπάθεια.
Αντίστοιχα, στην Κίνα αναπτύχθηκε ενόχληση απέναντι στην Ινδία, με τις δύο χώρες να έχουν διαφορετικές στρατηγικές και συμμαχίες, ενώ οι διαφωνίες για τα σύνορα συνεχίζουν να επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική τους.
Ψήγματα συνεργασίας
Ωστόσο, αν οι δύο χώρες καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτές τις αντιφάσεις, θα μπορούσαν να επιταχύνουν την ανάδειξή τους ως οικονομικές υπερδυνάμεις και να επηρεάσουν την παγκόσμια ισορροπία.
Η συνεργασία τους θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης και να ανοίξει νέες προοπτικές για τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και άλλες περιοχές του κόσμου.
Αλλά για να συμβεί αυτό, η Κίνα και η Ινδία θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά συμφέροντά τους με νέες στρατηγικές και να επιλύσουν τα ζητήματα που σχετίζονται με τις εμπορικές τους σχέσεις.
Ένα πιθανό εμπόδιο είναι το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα της Ινδίας, που δημιουργεί ανισότητες και εξαρτήσεις, θυμίζοντας τα χαρακτηριστικά ενός νέου είδους αποικιοκρατίας.
Τώρα, όμως, παρουσιάζονται ανεπίσημα σχέδια και από τις δύο πλευρές για το πώς να μετατρέψουν τα προβλήματα σε ευκαιρίες για νέες, κοινές επιτυχίες.
Και ο κόσμος παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Θα καταφέρουν άραγε να πετύχουν;
www.bankingnews.gr
Όχι φυσικά για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά για την ανατολή, όπου Κίνα, Ινδία και Ρωσία φιλοξενούν περί τα 2,8 δισ. ανθρώπων.
Ουσιαστικά θα μιλούν για μια πιθανή νέα πραγματικότητα για τουλάχιστον 2,8 δισεκατομμύρια ανθρώπους, και με τους γείτονες είναι πάνω από 3 δισεκατομμύρια.
Αξιοσημείωτο είναι ότι, παρά τις πολλές προσπάθειες στο παρελθόν να δημιουργηθεί αυτή η νέα πραγματικότητα, τίποτα καλό δεν προέκυψε από τις προσπάθειες στον παλιό κόσμο.
Τι έχει συμβεί
Ας δούμε λοιπόν τον πρόσφατο πυρήνα αυτών των εξελίξεων: την επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Κίνας, Wang Yi, στο Νέο Δελχί.
Οι συνομιλίες του Wang Yi επικεντρώθηκαν κυρίως στον Ajit Doval, υπεύθυνο για την εθνική ασφάλεια, αλλά και με πολλούς άλλους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού Narendra Modi.
Και ως αποτέλεσμα, υπογράφηκε ο «συμφωνημένος δεκαλόγος» μεταξύ των δύο πλευρών.
Η κεντρική ιδέα αυτού του εγγράφου αποτυπώνεται στις επαναλαμβανόμενες φράσεις, όπως «οι πλευρές συμφώνησαν να προσεγγίσουν τη συνοριακή διευθέτηση με βάση την ευρύτερη προοπτική των διμερών σχέσεων».
Αυτό αποτελεί επανάσταση. Δηλαδή, για να υπάρχει ηρεμία στα σύνορα, πρέπει να ανασυγκροτηθεί ολόκληρο το σύστημα των σχέσεων – και αυτό είναι το πρώτο βήμα από την ίδρυση των σύγχρονων Ινδίας και Κίνας.
Αν και από τεχνική άποψη, οι συνομιλίες στο Νέο Δελχί αφορούσαν τον 24ο γύρο διαπραγματεύσεων για τη σύγκρουση στα σύνορα των δύο χωρών, αυτό φέρνει στο μυαλό τις δεκαετίες των διαπραγματεύσεων μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης/Ρωσίας και Κίνας για το ίδιο θέμα, οι οποίες ξεκίνησαν το 1964 και ολοκληρώθηκαν το 2008.
Τεχνικά (;) θέματα
Αρχικά, μπορεί να φαίνεται ότι οι αποφάσεις που ελήφθησαν στο Νέο Δελχί δεν ήταν κάτι το επαναστατικό – οι 10 υπογραμμένες παραγράφοι περιλαμβάνουν τεχνικά θέματα, όπως τη δημιουργία ομάδων εργασίας.
Τέτοιες διαδικασίες έχουν γίνει και στο παρελθόν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους ήταν αμφισβητήσιμη.
Ωστόσο, αυτή τη φορά, ολόκληρος ο κόσμος εξέφρασε σαφείς ελπίδες για μια αλλαγή: «Αυτό μπορεί να είναι σοβαρό».
Διότι τώρα, οι δύο μεγάλες δυνάμεις δεν μπορούν πλέον να επικοινωνούν όπως παλιά.
Χρειάζονται στρατηγική σαφήνεια για δεκαετίες μπροστά.
Η Ινδία και η Κίνα αναγκάζονται να ξεκαθαρίσουν για τον εαυτό τους και για τους άλλους, γιατί χρειάζονται η μία την άλλη.
Αυτή η εκτίμηση ίσως φαίνεται υπερβολική, αλλά ίσως και όχι. Αξιοσημείωτο είναι ότι μόλις την περασμένη εβδομάδα η Ινδία αντιμετώπισε τη νέα πολιτική των δασμών του Donald Trump και τη φημολογούμενη υποστήριξη των ΗΠΑ στο Πακιστάν κατά τον τριήμερο πόλεμο του Μαΐου μεταξύ των δύο γειτονικών ασιατικών χωρών.
Η Ινδία το εξέλαβε ως «τέλος μιας εποχής», μια καταστροφή, έναν μηχανισμό για να αναθεωρηθεί η εξωτερική πολιτική της χώρας.
Η αντίδραση στην Κίνα ήταν παρόμοια, και το ίδιο συνέβη και αλλού.
Η κίνηση αυτή αφορούσε τις ίδιες διαπραγματεύσεις που χθες φαίνονταν απλές, αλλά σήμερα, φαντάζουν ως υπόσχεση για ένα νέο, λαμπρό μέλλον.
Το ζήτημα των συνόρων
Δεν λείπουν βέβαια και τα πολύπλοκα ζητήματα. Ένα από αυτά είναι το ζήτημα των συνόρων.
Στην πραγματικότητα, τα σύνορα είναι εξαιρετικά ασταθή και ευμετάβλητα.
Αν παρακολουθήσουμε τη μεταβολή των συνόρων στον κόσμο μέσω φωτογραφιών από διαφορετικές εποχές, θα δούμε μια διαρκή «χορογραφία» της αλλαγής.
Κάθε χώρα και τα σύνορά της υπήρξαν διαφορετικά ανάλογα με την εποχή και την ιστορική συγκυρία.
Η γραμμή που χωρίζει σήμερα την Ινδία και την Κίνα στα Ιμαλάια, μήκους 3.500 χιλιομέτρων, καθορίστηκε από τους Βρετανούς στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η Ινδία ήταν μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και η Κίνα ήταν σε μια περίοδο εμφυλίου πολέμου.
Η πραγματικότητα είναι ότι η περιοχή αυτή έχει δει αρκετές συγκρούσεις μεταξύ των δύο χωρών, ξεκινώντας το 1962 και φτάνοντας μέχρι το 2020, χωρίς μάλιστα να υπάρχει απευθείας αεροπορική σύνδεση.
Η Κίνα και η Ινδία έχουν καταφέρει να διαπραγματευτούν με στήριξη από τη Ρωσία, στο πλαίσιο των BRICS, SCO και G20, αλλά οι εντάσεις παραμένουν.
Το πρόβλημα είναι ότι οι Ινδοί πολιτικοί ανέπτυξαν μια ιδιαίτερη στάση απέναντι στην Κίνα: αρχικά την αγνόησαν, και αργότερα, όταν η Κίνα έγινε υπερδύναμη, αναπτύχθηκε ζήλια και αντιπάθεια.
Αντίστοιχα, στην Κίνα αναπτύχθηκε ενόχληση απέναντι στην Ινδία, με τις δύο χώρες να έχουν διαφορετικές στρατηγικές και συμμαχίες, ενώ οι διαφωνίες για τα σύνορα συνεχίζουν να επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική τους.
Ψήγματα συνεργασίας
Ωστόσο, αν οι δύο χώρες καταφέρουν να ξεπεράσουν αυτές τις αντιφάσεις, θα μπορούσαν να επιταχύνουν την ανάδειξή τους ως οικονομικές υπερδυνάμεις και να επηρεάσουν την παγκόσμια ισορροπία.
Η συνεργασία τους θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των ΗΠΑ και της Ευρώπης και να ανοίξει νέες προοπτικές για τη Μέση Ανατολή, την Αφρική και άλλες περιοχές του κόσμου.
Αλλά για να συμβεί αυτό, η Κίνα και η Ινδία θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά συμφέροντά τους με νέες στρατηγικές και να επιλύσουν τα ζητήματα που σχετίζονται με τις εμπορικές τους σχέσεις.
Ένα πιθανό εμπόδιο είναι το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα της Ινδίας, που δημιουργεί ανισότητες και εξαρτήσεις, θυμίζοντας τα χαρακτηριστικά ενός νέου είδους αποικιοκρατίας.
Τώρα, όμως, παρουσιάζονται ανεπίσημα σχέδια και από τις δύο πλευρές για το πώς να μετατρέψουν τα προβλήματα σε ευκαιρίες για νέες, κοινές επιτυχίες.
Και ο κόσμος παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Θα καταφέρουν άραγε να πετύχουν;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών