«Δημιουργήστε ζώνες αποκλεισμού για τις ομοσπονδιακές δυνάμεις», το ανατριχιαστικό κάλεσμα δράσης της Antifa στις ΗΠΑ
Μετά τη δολοφονία του Charlie Kirk και μια σειρά επιθέσεων σε εγκαταστάσεις της ICE, ο Eric Raymond σκιαγράφησε τρία πιθανά σενάρια για το τι μπορεί να ακολουθήσει.
Προειδοποίησε ότι ένα από αυτά μοιάζει με έναν εμφύλιο — περισσότερο κατά το πρότυπο της Βοσνίας παρά του Fort Sumter. Πολλοί αναγνώστες απέρριψαν την ιδέα της αστικής εξέγερσης ως ανέφικτη υπό τις σύγχρονες συνθήκες.
Αλλά οι ίδιοι οι μαχητές φαίνεται να πιστεύουν ότι είναι ρεαλιστικό — και οργανώνονται αναλόγως.
Το «παιχνίδι» είναι ξεκάθαρο
Όπως έχουν αποκαλύψει Αμερικανοί δημοσιογράφοι, ιστότοποι που ταυτίζονται με την Antifa έχουν ανοιχτά ενθαρρύνει υποστηρικτές να «τρομοκρατήσουν τόσο πολύ την ICE ώστε οι ομοσπονδιακοί πράκτορες να φοβούνται να εισέλθουν σε μια πόλη».
Αν ένα παρόμοιο μήνυμα είχε εμφανιστεί σε ιστότοπο των Proud Boys αναφορικά με το FBI, όλοι γύρω θα είχαν κατηγορηθεί πριν από το τέλος της ημέρας.
Το ακόλουθο σύνθημα που αναρτήθηκε συνοψίζει τη δόγμα:
«Create no-go zones for federal forces.»
Αν οι πράκτορες της ICE διστάζουν να εισέλθουν σε ορισμένες περιοχές χωρίς υποστήριξη από τις τοπικές αρχές, την Εθνοφρουρά και το Ναυτικό, αυτό θα περιορίσει τις δυνατότητές τους…
Δεν πρόκειται απλά για σκληρό ρητορικό λόγο. Ο Eric Schwalm, πρώην εκπαιδευτής των U.S. Army Special Forces, επισήμανε ότι αυτή η στρατηγική συνάδει με το πρότυπο Area Command Complex (Resistance Forces) από τη διδασκαλία των ειδικών δυνάμεων — δηλαδή πραγματική τακτική ακανόνιστου πολέμου, όχι «cosplay» ιδεολογίας.
Η σημασία για τα «μπλε κάστρα»
Ο Raymond αναφέρει ότι η κλασική επαναστατική καθοδήγηση των Κομμουνιστών είναι «μάχεσαι όπου είσαι ισχυρός και το κράτος είναι αδύναμο (ή συμπαθές)» — ιστορικά σε αγροτικές περιοχές, με εξαιρέσεις (π.χ. οι αστικές περιοχές της Ρωσίας το 1917).
Στην Αμερική του 2025, το φυσικό «καταφύγιο» είναι οι μεγάλες, «μπλε» παράκτιες πόλεις, όπου οι τοπικές αρχές μπορούν να προσφέρουν, κατά κάποιο τρόπο, κάλυψη.
Εκεί βρίσκεται το γεωγραφικό πλεονέκτημα.
«Bleeding Kansas» πριν από το Fort Sumter
Όπως επισημαίνει ο Auron MacIntyre, ο τελευταίος αμερικανικός εμφύλιος δεν ξεκίνησε με στολές και πολεμικές σημαίες — ξεκίνησε με εδαφικές ανταλλαγές πυροβολισμών: οι μάχες-δείκτες για το αν οι νέες πολιτείες θα είναι ελεύθερες ή δουλοπαροικιακές.
Μετανάστες κατευθύνθηκαν προς το Κάνσας για να κρίνουν την έκβαση.
Η αντιπαλότητα ανέβηκε σε τυχαίες δολοφονίες και επιδρομές πολύ πριν το Fort Sumter.
Το θυμόμαστε ως Bleeding Kansas.
Η αναλογία είναι άβολη γιατί ταιριάζει. Οι σημερινές αφορμές διαφέρουν — αντι–ICE μαχητικότητα, αυτοαποκαλούμενος «αντιφασισμός», ιδεολογικά εμπνευσμένες επιθέσεις — αλλά το μοτίβο επαναλαμβάνεται: αποκεντρωμένη βία, ανεκτά καταφύγια, και αυξανόμενη διάθεση για «no-go» αντιπαράθεση με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Ο αρθρογράφος μίλησε νωρίς για αυτό: τον Απρίλιο του 2023, στο The Prudentialist, είχε προβλέψει ότι η πολιτική για τους trans θα λειτουργούσε ως γραμμή ρήξης παρόμοια με τη δουλεία της δεκαετίας του 1850 — προκαλώντας ακανόνιστο πόλεμο και ηθικό αφορισμό που σκίζει την αμερικανική ψυχή. Ονόμασε την αναδυόμενη φάση “Bleeding Transas”.
Ακόμη και αν συμφωνεί κανείς ή όχι, ήταν νωρίς στην αντίληψη — και η καταιγίδα επιθέσεων του τελευταίου μήνα έχει κάνει το επιχείρημα λιγότερο θεωρητικό.
Τα σημάδια
Μια ρητή στρατηγική να τρομοκρατηθούν οι ομοσπονδιακοί πράκτορες ώστε να αποφύγουν τις αστικές περιοχές.
Ένα δογματικά συνεπές μοντέλο για «commands περιοχών αντίστασης» σε πόλεις.
Μια επαναστατική λογική — μάχεσαι στην έδρα σου με τοπική κάλυψη — που συνδέεται με τα σημερινά «μπλε» αστικά κέντρα.
Μια ιστορικά θεμελιωμένη προειδοποίηση ότι οι εμφύλιοι συχνά ξεκινούν ως διάσπαρτες πολιτικές δολοφονίες και επιδρομές, όχι ως μαζικές μάχες.
Και τον πρώιμο εννοιολογικό σκελετό «Bleeding Transas», που προβλέπει το σήμερα.
Οι ΗΠΑ δεν είναι ακόμη στο Fort Sumter. Αλλά βρίσκονται ήδη σε φάση εδαφικών μικρομαχών, όπου τα τοπικά καταφύγια, η επιλεκτική εφαρμογή νόμου και η ιδεολογικά εμπνευσμένη βία αυξάνουν τις πιθανότητες μίας παρατεταμένης αστικής εξέγερσης.
Τι να παρακολουθεί κανείς
Η αυστηροποίηση της τοπικής μη συνεργασίας σε πρακτικές ζώνες "no-go" (ρητές ή σιωπηρές).
Η μετατόπιση των στόχων προς ομοσπονδιακούς κόμβους (ICE, Marshals, δικαστήρια) και «ήπιους» ομοσπονδιακούς εργολάβους.
Η εξάπλωση της δόγματικής ορολογίας — περισσότεροι μαχητές να υιοθετούν την ορολογία των commands περιοχών και τις TTP (τάκτικες, τεχνικές, διαδικασίες).
Συγκρούσεις μεταξύ δικαιοδοσιών όταν κρατικοί ή ομοσπονδιακοί φορείς προσπαθήσουν να επανεγκαταστήσουν τον έλεγχο σε καταφύγια πόλεων.
Αν ο στόχος του δόγματος «no-go» είναι να κάνει το κόστος εισόδου απαγορευτικό, το πρόβλημα της αντίδρασης είναι προφανές: είτε να παραχωρηθεί έδαφος είτε να αυξηθεί το κόστος των καταφυγίων.
Ιστορικά, το να βαδίζεις ανάμεσα σε αυτές τις δύο επιλογές τείνει να παρατείνει την άσχημη «μεσαία» φάση.
Αν έρθει καταστολή…
Η καταστολή φαίνεται να έρχεται. Αν η κυβέρνηση Trump αποφασίσει να χτυπήσει τη βία σε αστικά κέντρα, οι πόροι που απαιτούνται θα είναι τεράστιοι.
Μια καταστολή της αριστερής πολιτικής βίας απαιτεί την ίδια υποδομή με την αντιμετώπιση της ενδημικής αστικής εγκληματικότητας: περισσότερες φυλακές για τους συλληφθέντες, περισσότερα ψυχιατρικά κέντρα για τον ψυχιατρικό παράγοντα που διατρέχει μεγάλο μέρος αυτού του κινήματος.
Χωρίς αυτή την υποδομή, κάθε στρατηγική «no-go zone» θα αντιμετωπίσει φρακάρισμα στην εφαρμογή — επιδρομές που δεν θα μπορούν να οδηγήσουν σε μακροχρόνια ακυρώσεις, διώξεις χωρίς δυνατότητα κράτησης, συλλήψεις που θα επανέρχονται στις ίδιες αστικές ζώνες.
Με άλλα λόγια, καταστολή της Antifa απαιτεί κρατική ικανότητα, όχι μόνο τακτικές επιχειρήσεις. Και η ικανότητα κοστίζει.
Αυτό σημαίνει μεγαλύτερα έσοδα για τις εταιρείες που σχετίζονται — έναντι του κόστους που θα επωμιστεί το κράτος.
www.bankingnews.gr
Προειδοποίησε ότι ένα από αυτά μοιάζει με έναν εμφύλιο — περισσότερο κατά το πρότυπο της Βοσνίας παρά του Fort Sumter. Πολλοί αναγνώστες απέρριψαν την ιδέα της αστικής εξέγερσης ως ανέφικτη υπό τις σύγχρονες συνθήκες.
Αλλά οι ίδιοι οι μαχητές φαίνεται να πιστεύουν ότι είναι ρεαλιστικό — και οργανώνονται αναλόγως.
Το «παιχνίδι» είναι ξεκάθαρο
Όπως έχουν αποκαλύψει Αμερικανοί δημοσιογράφοι, ιστότοποι που ταυτίζονται με την Antifa έχουν ανοιχτά ενθαρρύνει υποστηρικτές να «τρομοκρατήσουν τόσο πολύ την ICE ώστε οι ομοσπονδιακοί πράκτορες να φοβούνται να εισέλθουν σε μια πόλη».
Αν ένα παρόμοιο μήνυμα είχε εμφανιστεί σε ιστότοπο των Proud Boys αναφορικά με το FBI, όλοι γύρω θα είχαν κατηγορηθεί πριν από το τέλος της ημέρας.
Το ακόλουθο σύνθημα που αναρτήθηκε συνοψίζει τη δόγμα:
«Create no-go zones for federal forces.»
Αν οι πράκτορες της ICE διστάζουν να εισέλθουν σε ορισμένες περιοχές χωρίς υποστήριξη από τις τοπικές αρχές, την Εθνοφρουρά και το Ναυτικό, αυτό θα περιορίσει τις δυνατότητές τους…
Δεν πρόκειται απλά για σκληρό ρητορικό λόγο. Ο Eric Schwalm, πρώην εκπαιδευτής των U.S. Army Special Forces, επισήμανε ότι αυτή η στρατηγική συνάδει με το πρότυπο Area Command Complex (Resistance Forces) από τη διδασκαλία των ειδικών δυνάμεων — δηλαδή πραγματική τακτική ακανόνιστου πολέμου, όχι «cosplay» ιδεολογίας.
Η σημασία για τα «μπλε κάστρα»
Ο Raymond αναφέρει ότι η κλασική επαναστατική καθοδήγηση των Κομμουνιστών είναι «μάχεσαι όπου είσαι ισχυρός και το κράτος είναι αδύναμο (ή συμπαθές)» — ιστορικά σε αγροτικές περιοχές, με εξαιρέσεις (π.χ. οι αστικές περιοχές της Ρωσίας το 1917).
Στην Αμερική του 2025, το φυσικό «καταφύγιο» είναι οι μεγάλες, «μπλε» παράκτιες πόλεις, όπου οι τοπικές αρχές μπορούν να προσφέρουν, κατά κάποιο τρόπο, κάλυψη.
Εκεί βρίσκεται το γεωγραφικό πλεονέκτημα.
«Bleeding Kansas» πριν από το Fort Sumter
Όπως επισημαίνει ο Auron MacIntyre, ο τελευταίος αμερικανικός εμφύλιος δεν ξεκίνησε με στολές και πολεμικές σημαίες — ξεκίνησε με εδαφικές ανταλλαγές πυροβολισμών: οι μάχες-δείκτες για το αν οι νέες πολιτείες θα είναι ελεύθερες ή δουλοπαροικιακές.
Μετανάστες κατευθύνθηκαν προς το Κάνσας για να κρίνουν την έκβαση.
Η αντιπαλότητα ανέβηκε σε τυχαίες δολοφονίες και επιδρομές πολύ πριν το Fort Sumter.
Το θυμόμαστε ως Bleeding Kansas.
Η αναλογία είναι άβολη γιατί ταιριάζει. Οι σημερινές αφορμές διαφέρουν — αντι–ICE μαχητικότητα, αυτοαποκαλούμενος «αντιφασισμός», ιδεολογικά εμπνευσμένες επιθέσεις — αλλά το μοτίβο επαναλαμβάνεται: αποκεντρωμένη βία, ανεκτά καταφύγια, και αυξανόμενη διάθεση για «no-go» αντιπαράθεση με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Ο αρθρογράφος μίλησε νωρίς για αυτό: τον Απρίλιο του 2023, στο The Prudentialist, είχε προβλέψει ότι η πολιτική για τους trans θα λειτουργούσε ως γραμμή ρήξης παρόμοια με τη δουλεία της δεκαετίας του 1850 — προκαλώντας ακανόνιστο πόλεμο και ηθικό αφορισμό που σκίζει την αμερικανική ψυχή. Ονόμασε την αναδυόμενη φάση “Bleeding Transas”.
Ακόμη και αν συμφωνεί κανείς ή όχι, ήταν νωρίς στην αντίληψη — και η καταιγίδα επιθέσεων του τελευταίου μήνα έχει κάνει το επιχείρημα λιγότερο θεωρητικό.
Τα σημάδια
Μια ρητή στρατηγική να τρομοκρατηθούν οι ομοσπονδιακοί πράκτορες ώστε να αποφύγουν τις αστικές περιοχές.
Ένα δογματικά συνεπές μοντέλο για «commands περιοχών αντίστασης» σε πόλεις.
Μια επαναστατική λογική — μάχεσαι στην έδρα σου με τοπική κάλυψη — που συνδέεται με τα σημερινά «μπλε» αστικά κέντρα.
Μια ιστορικά θεμελιωμένη προειδοποίηση ότι οι εμφύλιοι συχνά ξεκινούν ως διάσπαρτες πολιτικές δολοφονίες και επιδρομές, όχι ως μαζικές μάχες.
Και τον πρώιμο εννοιολογικό σκελετό «Bleeding Transas», που προβλέπει το σήμερα.
Οι ΗΠΑ δεν είναι ακόμη στο Fort Sumter. Αλλά βρίσκονται ήδη σε φάση εδαφικών μικρομαχών, όπου τα τοπικά καταφύγια, η επιλεκτική εφαρμογή νόμου και η ιδεολογικά εμπνευσμένη βία αυξάνουν τις πιθανότητες μίας παρατεταμένης αστικής εξέγερσης.
Τι να παρακολουθεί κανείς
Η αυστηροποίηση της τοπικής μη συνεργασίας σε πρακτικές ζώνες "no-go" (ρητές ή σιωπηρές).
Η μετατόπιση των στόχων προς ομοσπονδιακούς κόμβους (ICE, Marshals, δικαστήρια) και «ήπιους» ομοσπονδιακούς εργολάβους.
Η εξάπλωση της δόγματικής ορολογίας — περισσότεροι μαχητές να υιοθετούν την ορολογία των commands περιοχών και τις TTP (τάκτικες, τεχνικές, διαδικασίες).
Συγκρούσεις μεταξύ δικαιοδοσιών όταν κρατικοί ή ομοσπονδιακοί φορείς προσπαθήσουν να επανεγκαταστήσουν τον έλεγχο σε καταφύγια πόλεων.
Αν ο στόχος του δόγματος «no-go» είναι να κάνει το κόστος εισόδου απαγορευτικό, το πρόβλημα της αντίδρασης είναι προφανές: είτε να παραχωρηθεί έδαφος είτε να αυξηθεί το κόστος των καταφυγίων.
Ιστορικά, το να βαδίζεις ανάμεσα σε αυτές τις δύο επιλογές τείνει να παρατείνει την άσχημη «μεσαία» φάση.
Αν έρθει καταστολή…
Η καταστολή φαίνεται να έρχεται. Αν η κυβέρνηση Trump αποφασίσει να χτυπήσει τη βία σε αστικά κέντρα, οι πόροι που απαιτούνται θα είναι τεράστιοι.
Μια καταστολή της αριστερής πολιτικής βίας απαιτεί την ίδια υποδομή με την αντιμετώπιση της ενδημικής αστικής εγκληματικότητας: περισσότερες φυλακές για τους συλληφθέντες, περισσότερα ψυχιατρικά κέντρα για τον ψυχιατρικό παράγοντα που διατρέχει μεγάλο μέρος αυτού του κινήματος.
Χωρίς αυτή την υποδομή, κάθε στρατηγική «no-go zone» θα αντιμετωπίσει φρακάρισμα στην εφαρμογή — επιδρομές που δεν θα μπορούν να οδηγήσουν σε μακροχρόνια ακυρώσεις, διώξεις χωρίς δυνατότητα κράτησης, συλλήψεις που θα επανέρχονται στις ίδιες αστικές ζώνες.
Με άλλα λόγια, καταστολή της Antifa απαιτεί κρατική ικανότητα, όχι μόνο τακτικές επιχειρήσεις. Και η ικανότητα κοστίζει.
Αυτό σημαίνει μεγαλύτερα έσοδα για τις εταιρείες που σχετίζονται — έναντι του κόστους που θα επωμιστεί το κράτος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών