Μέσα σε αυτό το ήρεμο αλλά υπογείως τεταμένο κλίμα, η «μητέρα όλων των μαχών» διεξάγεται παρασκηνιακά: προς ποια πλευρά θα γείρει τελικά ο πιο εμβληματικός Γάλλος επιχειρηματίας, ο δισεκατομμυριούχος Bernard Arnault, που μόνος του φέρει το λάβαρο της γαλλικής επιχειρηματικότητας;
Καθώς η μία δημοσκόπηση μετά την άλλη προβλέπει νίκη για τον Εθνικό Συναγερμό στις προεδρικές εκλογές, η Γαλλία προετοιμάζεται για την μεγάλη πολιτική αλλαγή.
Μακριά από το να αντιστέκεται, το καταστημένο της χώρας φαίνεται να έχει παραιτηθεί, σαν το αποτέλεσμα πλέον να είναι αναπόφευκτο και κανείς να μην μπορεί να το αποτρέψει.
Ένα αίσθημα παραίτησης διαπερνά ακόμη και τα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης, όπου ο Emmanuel Macron φαίνεται ελάχιστα ανήσυχος για το ενδεχόμενο να αντικατασταθεί από τον Jordan Bardella, τόσο πεπεισμένος είναι ότι οι Γάλλοι δεν θα δώσουν στον ηγέτη του Εθνικού Συναγερμού επαρκή πλειοψηφία για να κυβερνήσει στις επακόλουθες βουλευτικές εκλογές.
Όπως στο βιβλίο «Strange Defeat» (Παράδοξη Ήττα) του Marc Bloch, είναι σαν όλοι να έχουν ήδη παραδοθεί, αποδεχόμενοι εκ των προτέρων την αναπόφευκτη άνοδο της πατριωτικής δεξιάς, την οποία προηγουμένως δαιμονοποιούσαν και πολεμούσαν.
Η απίστευτη πολιτική αναταραχή και η αποκάλυψη της οικονομικής κακοδιαχείρισης που προέκυψε από τη διάλυση συμβάλλουν σε αυτό• το μίσος τους για τον Jean-Luc Mélenchon ολοκληρώνει την πεποίθησή τους: αφού η Γαλλία είναι χρεοκοπημένη, ηθικά και οικονομικά, σκέφτονται οι ηγέτες μας, μπορεί κανείς να προτιμήσει την επιστροφή στην τάξη, ακόμη κι αν αυτό γίνει από τον Εθνικό Συναγερμό.
Η προετοιμασία
Ορισμένοι ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί έχουν ήδη προσφέρει τις υπηρεσίες τους στον Jordan Bardella, ο οποίος εργάζεται και προετοιμάζεται για το πιο πιθανό ενδεχόμενο: ότι η μη δυνατότητα εκλογής λόγω της δικαστικής διαμάχης (ineligibility) θα εμποδίσει τη Marine Le Pen να θέσει υποψηφιότητα.
Οι δημοσκόποι, που πλέον δοκιμάζουν εκείνον αντί για εκείνη, τείνουν να νομιμοποιούν την υποψηφιότητά του.
Η απειρία του — είναι 30 ετών, χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο ή πολιτική εμπειρία — δεν αποτελεί εμπόδιο στα μάτια αυτών των αξιωματούχων: αφού δεν γνωρίζει πολλά, μπορούν να του διδάξουν τα βασικά, χρήσιμα όταν έρθει η ώρα.
Ιδίως επειδή είναι λιγότερο κοινωνικά παρεμβατικός και πιο φιλελεύθερος από τη Marine Le Pen, κάτι που καθησυχάζει ιδιαίτερα τη παραδοσιακή δεξιά.
Αυτό είναι το αυξανόμενο πνεύμα πολιτικών και επιχειρηματιών, που πλέον δεν ανησυχούν για το σπάσιμο της περίφημης «υγειονομικής ζώνης» απέναντι στην άκρα δεξιά.
Διαλύοντας τις συνομιλίες για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, ο Éric Trappier (Dassault) πήρε το ρίσκο διάλυσης που θα οδηγούσε σε νίκη του Εθνικού Συναγερμού στις βουλευτικές εκλογές.
Σε οργανισμούς κύρους, όπως η French Association of Private Enterprises (η ισχυρή AFEP, η κορυφαία εργοδοτική οργάνωση) και η Entreprise et Cité, που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των Γάλλων επιχειρηματιών, κάποιοι περνούν στην αντεπίθεση.
Επικαλούμενοι την «αρχή του πραγματισμού», οι Laurent Burelle (Plastic Omnium), Patrick Pouyanné (TotalEnergies) και Paul Hermelin (Cap Gemini), πρώην διευθυντής του γραφείου του Dominique Strauss-Kahn, φέρονται να εξετάζουν προετοιμασία για την επερχόμενη πολιτική αλλαγή.
Προς το παρόν, όμως, εμποδίζονται από άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου των ενώσεών τους, που όπως ο Benoit Bazin (Saint-Gobain), δεν βιάζονται να βάλουν το κάρο μπροστά από το άλογο.
Για πόσο ακόμα;
«Στόχος μας είναι να γνωστοποιήσουμε τα αιτήματά μας στην κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία.
Όχι να προβλέψουμε τη νίκη αυτού ή εκείνου.
Θα υπάρξει χρόνος, κατά την προεκλογική περίοδο, να δεχθούμε τους υποψηφίους έναν προς έναν για να ανταλλάξουμε απόψεις μαζί τους», θέλει να πιστεύει ένας από αυτούς, ανήσυχος να διατηρήσει τη μυστικότητα των εργοδοτικών συζητήσεων.
Η Sophie de Menthon, πρόεδρος της Ethic, μιας ένωσης ΜμΕ, δεν έχει τέτοιους ενδοιασμούς.
Το 2024, η ίδια και μέλη του κινήματός της οργάνωσαν γεύμα με τον Jordan Bardella, προσπαθώντας να κερδίσουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Ήδη, το 33,6% των επιχειρηματιών δηλώνουν ότι αισθάνονται εμπιστοσύνη όσον αφορά την οικονομική πολιτική αν το Εθνικός Συναγερμός (RN) ερχόταν στην εξουσία.
Και τι να πει κανείς για τον Thierry Breton, που εμφανίζεται διαρκώς στην τηλεόραση, πεπεισμένος ότι το status του ως πρώην Ευρωπαίου Επιτρόπου του δίνει το ανάστημα για να γίνει ο Mario Draghi του... μέλλοντος— ο μελλοντικός Πρωθυπουργός που θα μπορέσει να αναστρέψει την πορεία της χώρας, ίσως υπό την ηγεσία του Bardella;
Η... μητέρα των μαχών για τα μάτια του Arnault
Μέσα σε αυτό το ήρεμο αλλά υπογείως τεταμένο κλίμα, η «μητέρα όλων των μαχών» διεξάγεται παρασκηνιακά: προς ποια πλευρά θα γείρει τελικά ο πιο εμβληματικός Γάλλος επιχειρηματίας, ο δισεκατομμυριούχος Bernard Arnault, που μόνος του φέρει το λάβαρο της γαλλικής επιχειρηματικότητας;
Στα 76 του, ο επικεφαλής της LVMH έχει έρθει πιο κοντά στον φίλο του Vincent Bolloré, τόσο από πνευματική πεποίθηση όσο και από θαυμασμό.
Δεν έχει άραγε ο Bolloré κινητοποιήσει τα μέσα ενημέρωσής του; CNews, Europe 1 και το JDD μιλούν με μία φωνή υπέρ της άκρας δεξιάς, ενώ οι εφημερίδες του Bernard Arnault εξακολουθούν να υπερασπίζονται την ανεξαρτησία τους.
Οι διαπραγματεύσεις του με τη συντακτική ομάδα του οικονομικού περιοδικού Challenges, το οποίο απέκτησε πρόσφατα, θα αποτελέσουν δοκιμασία.
Τον περασμένο Μάιο, έσπευσε στον Λευκό Οίκο για να συναντήσει τον «πολύ καλό φίλο» του Donald Trump, προκειμένου να αποφύγει πιθανούς δασμούς στις αμερικανικές πωλήσεις του — κίνηση που δημιούργησε πολλά ερωτήματα στην Ευρώπη.
Θα παραμείνει άραγε σύμβολο της αξιοσημείωτης επιχειρηματικής επιτυχίας των δυτικών δημοκρατιών; Ή κινδυνεύει να υποκύψει σε έναν πραγματισμό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πλουσιότερων;
Η δημοσιονομική αβεβαιότητα και η ομίχλη γύρω από το μέλλον της γαλλικής οικονομίας σίγουρα τους ωθούν να στηρίξουν μια δεξιά συμμαχία.
Λένε ότι το κάνουν για να σταθεροποιήσουν τη χώρα και να αντισταθμίσουν την απειλή μιας καταστροφικής Αριστεράς υπό την ηγεσία του Mélenchon.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν ο Jordan Bardella γινόταν αύριο Πρωθυπουργός ή Πρόεδρος, θα ήταν εκεί για να τον στηρίξουν.
Πρόκειται για μια αλλαγή σελίδας για την Γαλλία αλλά και την Ευρώπη...
www.bankingnews.gr
Μακριά από το να αντιστέκεται, το καταστημένο της χώρας φαίνεται να έχει παραιτηθεί, σαν το αποτέλεσμα πλέον να είναι αναπόφευκτο και κανείς να μην μπορεί να το αποτρέψει.
Ένα αίσθημα παραίτησης διαπερνά ακόμη και τα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης, όπου ο Emmanuel Macron φαίνεται ελάχιστα ανήσυχος για το ενδεχόμενο να αντικατασταθεί από τον Jordan Bardella, τόσο πεπεισμένος είναι ότι οι Γάλλοι δεν θα δώσουν στον ηγέτη του Εθνικού Συναγερμού επαρκή πλειοψηφία για να κυβερνήσει στις επακόλουθες βουλευτικές εκλογές.
Όπως στο βιβλίο «Strange Defeat» (Παράδοξη Ήττα) του Marc Bloch, είναι σαν όλοι να έχουν ήδη παραδοθεί, αποδεχόμενοι εκ των προτέρων την αναπόφευκτη άνοδο της πατριωτικής δεξιάς, την οποία προηγουμένως δαιμονοποιούσαν και πολεμούσαν.
Η απίστευτη πολιτική αναταραχή και η αποκάλυψη της οικονομικής κακοδιαχείρισης που προέκυψε από τη διάλυση συμβάλλουν σε αυτό• το μίσος τους για τον Jean-Luc Mélenchon ολοκληρώνει την πεποίθησή τους: αφού η Γαλλία είναι χρεοκοπημένη, ηθικά και οικονομικά, σκέφτονται οι ηγέτες μας, μπορεί κανείς να προτιμήσει την επιστροφή στην τάξη, ακόμη κι αν αυτό γίνει από τον Εθνικό Συναγερμό.
Η προετοιμασία
Ορισμένοι ανώτεροι κρατικοί λειτουργοί έχουν ήδη προσφέρει τις υπηρεσίες τους στον Jordan Bardella, ο οποίος εργάζεται και προετοιμάζεται για το πιο πιθανό ενδεχόμενο: ότι η μη δυνατότητα εκλογής λόγω της δικαστικής διαμάχης (ineligibility) θα εμποδίσει τη Marine Le Pen να θέσει υποψηφιότητα.
Οι δημοσκόποι, που πλέον δοκιμάζουν εκείνον αντί για εκείνη, τείνουν να νομιμοποιούν την υποψηφιότητά του.
Η απειρία του — είναι 30 ετών, χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο ή πολιτική εμπειρία — δεν αποτελεί εμπόδιο στα μάτια αυτών των αξιωματούχων: αφού δεν γνωρίζει πολλά, μπορούν να του διδάξουν τα βασικά, χρήσιμα όταν έρθει η ώρα.
Ιδίως επειδή είναι λιγότερο κοινωνικά παρεμβατικός και πιο φιλελεύθερος από τη Marine Le Pen, κάτι που καθησυχάζει ιδιαίτερα τη παραδοσιακή δεξιά.
Αυτό είναι το αυξανόμενο πνεύμα πολιτικών και επιχειρηματιών, που πλέον δεν ανησυχούν για το σπάσιμο της περίφημης «υγειονομικής ζώνης» απέναντι στην άκρα δεξιά.
Διαλύοντας τις συνομιλίες για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, ο Éric Trappier (Dassault) πήρε το ρίσκο διάλυσης που θα οδηγούσε σε νίκη του Εθνικού Συναγερμού στις βουλευτικές εκλογές.
Σε οργανισμούς κύρους, όπως η French Association of Private Enterprises (η ισχυρή AFEP, η κορυφαία εργοδοτική οργάνωση) και η Entreprise et Cité, που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των Γάλλων επιχειρηματιών, κάποιοι περνούν στην αντεπίθεση.
Επικαλούμενοι την «αρχή του πραγματισμού», οι Laurent Burelle (Plastic Omnium), Patrick Pouyanné (TotalEnergies) και Paul Hermelin (Cap Gemini), πρώην διευθυντής του γραφείου του Dominique Strauss-Kahn, φέρονται να εξετάζουν προετοιμασία για την επερχόμενη πολιτική αλλαγή.
Προς το παρόν, όμως, εμποδίζονται από άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου των ενώσεών τους, που όπως ο Benoit Bazin (Saint-Gobain), δεν βιάζονται να βάλουν το κάρο μπροστά από το άλογο.
Για πόσο ακόμα;
«Στόχος μας είναι να γνωστοποιήσουμε τα αιτήματά μας στην κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία.
Όχι να προβλέψουμε τη νίκη αυτού ή εκείνου.
Θα υπάρξει χρόνος, κατά την προεκλογική περίοδο, να δεχθούμε τους υποψηφίους έναν προς έναν για να ανταλλάξουμε απόψεις μαζί τους», θέλει να πιστεύει ένας από αυτούς, ανήσυχος να διατηρήσει τη μυστικότητα των εργοδοτικών συζητήσεων.
Η Sophie de Menthon, πρόεδρος της Ethic, μιας ένωσης ΜμΕ, δεν έχει τέτοιους ενδοιασμούς.
Το 2024, η ίδια και μέλη του κινήματός της οργάνωσαν γεύμα με τον Jordan Bardella, προσπαθώντας να κερδίσουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Ήδη, το 33,6% των επιχειρηματιών δηλώνουν ότι αισθάνονται εμπιστοσύνη όσον αφορά την οικονομική πολιτική αν το Εθνικός Συναγερμός (RN) ερχόταν στην εξουσία.
Και τι να πει κανείς για τον Thierry Breton, που εμφανίζεται διαρκώς στην τηλεόραση, πεπεισμένος ότι το status του ως πρώην Ευρωπαίου Επιτρόπου του δίνει το ανάστημα για να γίνει ο Mario Draghi του... μέλλοντος— ο μελλοντικός Πρωθυπουργός που θα μπορέσει να αναστρέψει την πορεία της χώρας, ίσως υπό την ηγεσία του Bardella;
Η... μητέρα των μαχών για τα μάτια του Arnault
Μέσα σε αυτό το ήρεμο αλλά υπογείως τεταμένο κλίμα, η «μητέρα όλων των μαχών» διεξάγεται παρασκηνιακά: προς ποια πλευρά θα γείρει τελικά ο πιο εμβληματικός Γάλλος επιχειρηματίας, ο δισεκατομμυριούχος Bernard Arnault, που μόνος του φέρει το λάβαρο της γαλλικής επιχειρηματικότητας;
Στα 76 του, ο επικεφαλής της LVMH έχει έρθει πιο κοντά στον φίλο του Vincent Bolloré, τόσο από πνευματική πεποίθηση όσο και από θαυμασμό.
Δεν έχει άραγε ο Bolloré κινητοποιήσει τα μέσα ενημέρωσής του; CNews, Europe 1 και το JDD μιλούν με μία φωνή υπέρ της άκρας δεξιάς, ενώ οι εφημερίδες του Bernard Arnault εξακολουθούν να υπερασπίζονται την ανεξαρτησία τους.
Οι διαπραγματεύσεις του με τη συντακτική ομάδα του οικονομικού περιοδικού Challenges, το οποίο απέκτησε πρόσφατα, θα αποτελέσουν δοκιμασία.
Τον περασμένο Μάιο, έσπευσε στον Λευκό Οίκο για να συναντήσει τον «πολύ καλό φίλο» του Donald Trump, προκειμένου να αποφύγει πιθανούς δασμούς στις αμερικανικές πωλήσεις του — κίνηση που δημιούργησε πολλά ερωτήματα στην Ευρώπη.
Θα παραμείνει άραγε σύμβολο της αξιοσημείωτης επιχειρηματικής επιτυχίας των δυτικών δημοκρατιών; Ή κινδυνεύει να υποκύψει σε έναν πραγματισμό που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πλουσιότερων;
Η δημοσιονομική αβεβαιότητα και η ομίχλη γύρω από το μέλλον της γαλλικής οικονομίας σίγουρα τους ωθούν να στηρίξουν μια δεξιά συμμαχία.
Λένε ότι το κάνουν για να σταθεροποιήσουν τη χώρα και να αντισταθμίσουν την απειλή μιας καταστροφικής Αριστεράς υπό την ηγεσία του Mélenchon.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν ο Jordan Bardella γινόταν αύριο Πρωθυπουργός ή Πρόεδρος, θα ήταν εκεί για να τον στηρίξουν.
Πρόκειται για μια αλλαγή σελίδας για την Γαλλία αλλά και την Ευρώπη...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών