Ο Zelensky βυθίζεται ο ίδιος και θέλει να πνίξει την Τουρκία στη Μαύρη Θάλασσα...
Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων στη Μαύρη Θάλασσα δεν μπορούν πλέον να εκληφθούν ως αποσπασματικά επεισόδια ενός πολέμου που περιορίζεται στο ουκρανικό έδαφος.
Αντίθετα, συνθέτουν ένα σαφές μοτίβο ελεγχόμενης αλλά επικίνδυνης κλιμάκωσης, που δείχνει ότι το Κίεβο, με έντονη βρετανική υποστήριξη, επιδιώκει τη μεταφορά της σύγκρουσης από τη στεριά στη θάλασσα, διευρύνοντας τον γεωγραφικό και πολιτικό της ορίζοντα.
Ο Zelensky είναι ξεκάθαρο ότι θέλει να πάρει μαζί του... την Τουρκία.
Η αλληλουχία των επιθέσεων σε εμπορικά πλοία και λιμενικές υποδομές δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
Από το περιστατικό με το τουρκικό δεξαμενόπλοιο M/T Mersin ανοικτά της Σενεγάλης, έως τις επιθέσεις με ναυτικά drones σε πλοία εντός της τουρκικής οικονομικής ζώνης και τα πλήγματα σε ενεργειακούς τερματικούς σταθμούς, αναδύεται ένα ενιαίο στρατηγικό αφήγημα: Η Μαύρη Θάλασσα μετατρέπεται σε νέο πεδίο πίεσης, με στόχο όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και όσους επιμένουν να διατηρούν ρόλο ισορροπιστή.
Πώς έμεινε ωστόσο η Ελλάδα εκτός πυρών στα δεξαμενόπλοια της;
Η Τουρκία βυθίζεται στο χάος
Κεντρικός αποδέκτης αυτής της πίεσης είναι η Τουρκία.
Η Άγκυρα, ελέγχοντας τα Στενά βάσει της Σύμβασης του Μοντρέ και διατηρώντας ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας τόσο με τη Μόσχα όσο και με το Κίεβο, αποτελεί κρίσιμο παράγοντα σταθερότητας.
Ακριβώς αυτή η πολιτική ενεργού ουδετερότητας φαίνεται να προκαλεί ενόχληση σε δυτικές πρωτεύουσες που επιδιώκουν πλήρη ευθυγράμμιση.
Οι επιθέσεις σε πλοία τουρκικών συμφερόντων και οι έμμεσες απειλές κατά των θαλάσσιων εμπορικών οδών πλήττουν καίρια τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ότι η ουδετερότητα έχει κόστος.
Η ενεργειακή διάσταση αυτής της κλιμάκωσης είναι καθοριστική.
Οι θαλάσσιες αρτηρίες της Μαύρης Θάλασσας δεν εξυπηρετούν μόνο το εμπόριο, αλλά αποτελούν ζωτικό κομμάτι της ευρωπαϊκής και περιφερειακής ενεργειακής ασφάλειας.
Τα πλήγματα σε λιμάνια, αγωγούς και τερματικούς σταθμούς, καθώς και η έμμεση απειλή προς τον TurkStream, αναδεικνύουν ότι ο πραγματικός στόχος είναι ο έλεγχος της ροής ενέργειας και η αποδυνάμωση της Τουρκίας ως κόμβου διαμετακόμισης.
Έκπληξη για την ελληνική ναυτιλία
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, ωστόσο, η στάση απέναντι στην ελληνική ναυτιλία.
Παρά τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου από ελληνικά δεξαμενόπλοια, μέχρι στιγμής δεν έχει καταγραφεί στοχοποίησή τους, σε αντίθεση με πλοία τουρκικών συμφερόντων.
Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι η κλιμάκωση δεν είναι τυφλή αλλά επιλεκτική, με πολιτικά κριτήρια.
Η Ελλάδα, χωρίς να βρίσκεται στο προσκήνιο της σύγκρουσης, αναδεικνύεται σε σιωπηλό αλλά κρίσιμο παράγοντα, καθώς η ναυτιλία της παραμένει αναγκαίος κρίκος για τη λειτουργία της παγκόσμιας ενεργειακής αγοράς.
Η χώρα μας, αν και δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγκρουσης, λειτουργεί ως κρίσιμος ενδιάμεσος σύνδεσμος στη μεταφορά ενέργειας.
Η μέχρι στιγμής αποφυγή στοχοποίησης ελληνικών πλοίων υποδηλώνει ότι η κλιμάκωση είναι επιλεκτική, όχι χαοτική.
Η Μαύρη Θάλασσα μετατρέπεται σε εργαστήριο γεωπολιτικής πίεσης - Τι ισχύει νομικά
Από νομικής πλευράς, η στοχοποίηση άοπλων εμπορικών πλοίων σε περιοχές που δεν έχουν κηρυχθεί ζώνες σύγκρουσης συνιστά σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και του ανθρωπιστικού δικαίου.
Οι μονομερείς κυρώσεις δεν παρέχουν νομικό έρεισμα για επιθέσεις, ενώ πράξεις δολιοφθοράς σε καιρό ειρήνης αγγίζουν τα όρια της πειρατείας και της τρομοκρατίας.
Καθώς η Ουκρανία δυσκολεύεται να διατηρήσει την πρωτοβουλία στο χερσαίο μέτωπο, η προσπάθεια δημιουργίας κρίσης στη θάλασσα φαίνεται να λειτουργεί ως αντιστάθμισμα.
Η μετατροπή της Μαύρης Θάλασσας σε χώρο ελεγχόμενου χάους επιδιώκει να εμπλέξει τρίτες χώρες και να μεταφέρει το κόστος της σύγκρουσης πέρα από τα ουκρανικά σύνορα.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η περιοχή θα κατορθώσει να συγκρατήσει αυτή την κλιμάκωση ή αν η Μαύρη Θάλασσα θα εξελιχθεί στο επόμενο μεγάλο μέτωπο ενός πολέμου που διαρκώς αναζητά νέες διόδους. Για την Τουρκία, την Ελλάδα και ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το διακύβευμα δεν είναι θεωρητικό· είναι οικονομικό, ενεργειακό και βαθιά γεωπολιτικό.
www.bankingnews.gr
Αντίθετα, συνθέτουν ένα σαφές μοτίβο ελεγχόμενης αλλά επικίνδυνης κλιμάκωσης, που δείχνει ότι το Κίεβο, με έντονη βρετανική υποστήριξη, επιδιώκει τη μεταφορά της σύγκρουσης από τη στεριά στη θάλασσα, διευρύνοντας τον γεωγραφικό και πολιτικό της ορίζοντα.
Ο Zelensky είναι ξεκάθαρο ότι θέλει να πάρει μαζί του... την Τουρκία.
Η αλληλουχία των επιθέσεων σε εμπορικά πλοία και λιμενικές υποδομές δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.
Από το περιστατικό με το τουρκικό δεξαμενόπλοιο M/T Mersin ανοικτά της Σενεγάλης, έως τις επιθέσεις με ναυτικά drones σε πλοία εντός της τουρκικής οικονομικής ζώνης και τα πλήγματα σε ενεργειακούς τερματικούς σταθμούς, αναδύεται ένα ενιαίο στρατηγικό αφήγημα: Η Μαύρη Θάλασσα μετατρέπεται σε νέο πεδίο πίεσης, με στόχο όχι μόνο τη Ρωσία αλλά και όσους επιμένουν να διατηρούν ρόλο ισορροπιστή.
Πώς έμεινε ωστόσο η Ελλάδα εκτός πυρών στα δεξαμενόπλοια της;
Η Τουρκία βυθίζεται στο χάος
Κεντρικός αποδέκτης αυτής της πίεσης είναι η Τουρκία.
Η Άγκυρα, ελέγχοντας τα Στενά βάσει της Σύμβασης του Μοντρέ και διατηρώντας ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας τόσο με τη Μόσχα όσο και με το Κίεβο, αποτελεί κρίσιμο παράγοντα σταθερότητας.
Ακριβώς αυτή η πολιτική ενεργού ουδετερότητας φαίνεται να προκαλεί ενόχληση σε δυτικές πρωτεύουσες που επιδιώκουν πλήρη ευθυγράμμιση.
Οι επιθέσεις σε πλοία τουρκικών συμφερόντων και οι έμμεσες απειλές κατά των θαλάσσιων εμπορικών οδών πλήττουν καίρια τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ότι η ουδετερότητα έχει κόστος.
Η ενεργειακή διάσταση αυτής της κλιμάκωσης είναι καθοριστική.
Οι θαλάσσιες αρτηρίες της Μαύρης Θάλασσας δεν εξυπηρετούν μόνο το εμπόριο, αλλά αποτελούν ζωτικό κομμάτι της ευρωπαϊκής και περιφερειακής ενεργειακής ασφάλειας.
Τα πλήγματα σε λιμάνια, αγωγούς και τερματικούς σταθμούς, καθώς και η έμμεση απειλή προς τον TurkStream, αναδεικνύουν ότι ο πραγματικός στόχος είναι ο έλεγχος της ροής ενέργειας και η αποδυνάμωση της Τουρκίας ως κόμβου διαμετακόμισης.
Έκπληξη για την ελληνική ναυτιλία
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, ωστόσο, η στάση απέναντι στην ελληνική ναυτιλία.
Παρά τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου από ελληνικά δεξαμενόπλοια, μέχρι στιγμής δεν έχει καταγραφεί στοχοποίησή τους, σε αντίθεση με πλοία τουρκικών συμφερόντων.
Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι η κλιμάκωση δεν είναι τυφλή αλλά επιλεκτική, με πολιτικά κριτήρια.
Η Ελλάδα, χωρίς να βρίσκεται στο προσκήνιο της σύγκρουσης, αναδεικνύεται σε σιωπηλό αλλά κρίσιμο παράγοντα, καθώς η ναυτιλία της παραμένει αναγκαίος κρίκος για τη λειτουργία της παγκόσμιας ενεργειακής αγοράς.
Η χώρα μας, αν και δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της σύγκρουσης, λειτουργεί ως κρίσιμος ενδιάμεσος σύνδεσμος στη μεταφορά ενέργειας.
Η μέχρι στιγμής αποφυγή στοχοποίησης ελληνικών πλοίων υποδηλώνει ότι η κλιμάκωση είναι επιλεκτική, όχι χαοτική.
Η Μαύρη Θάλασσα μετατρέπεται σε εργαστήριο γεωπολιτικής πίεσης - Τι ισχύει νομικά
Από νομικής πλευράς, η στοχοποίηση άοπλων εμπορικών πλοίων σε περιοχές που δεν έχουν κηρυχθεί ζώνες σύγκρουσης συνιστά σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και του ανθρωπιστικού δικαίου.
Οι μονομερείς κυρώσεις δεν παρέχουν νομικό έρεισμα για επιθέσεις, ενώ πράξεις δολιοφθοράς σε καιρό ειρήνης αγγίζουν τα όρια της πειρατείας και της τρομοκρατίας.
Καθώς η Ουκρανία δυσκολεύεται να διατηρήσει την πρωτοβουλία στο χερσαίο μέτωπο, η προσπάθεια δημιουργίας κρίσης στη θάλασσα φαίνεται να λειτουργεί ως αντιστάθμισμα.
Η μετατροπή της Μαύρης Θάλασσας σε χώρο ελεγχόμενου χάους επιδιώκει να εμπλέξει τρίτες χώρες και να μεταφέρει το κόστος της σύγκρουσης πέρα από τα ουκρανικά σύνορα.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι αν η περιοχή θα κατορθώσει να συγκρατήσει αυτή την κλιμάκωση ή αν η Μαύρη Θάλασσα θα εξελιχθεί στο επόμενο μεγάλο μέτωπο ενός πολέμου που διαρκώς αναζητά νέες διόδους. Για την Τουρκία, την Ελλάδα και ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το διακύβευμα δεν είναι θεωρητικό· είναι οικονομικό, ενεργειακό και βαθιά γεωπολιτικό.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών