Η ακριβέστερη περιγραφή θα ήταν “ δύο κιλά μετάλλου που ξερνούν μολύβι και φλόγες, χωρίς να επιτυγχάνουν κάτι άλλο”.
Το ΟΑ-93 απέκτησε διασημότητα μέσω της ταινίας “Απόλυτος Κίνδυνος” (Clear and Present Danger) του 1994, λίγο πριν απαγορευτεί.
Μερικές ιδέες είναι τόσο εξωφρενικές, που θα ήταν καλύτερο να μην υλοποιούνταν ποτέ.
Ο αμερικανός Robert Schuetz είχε μια από αυτές.
Η ακριβέστερη περιγραφή θα ήταν “ δύο κιλά μετάλλου που ξερνούν μολύβι και φλόγες, χωρίς να επιτυγχάνουν κάτι άλλο”.
Επειδή κάτι τέτοιο δε θα ενθάρρυνε υποψήφιους πελάτες, το ονόμασαν “πιστόλι OA-93”.
Ανήσυχα πνεύματα
Ο Schuetz μαθήτευσε την οπλουργική κοντά στον θρυλικό οπλουργό, εφευρέτη και αρθρογράφο Parker Otto Ackley.
Ο δεύτερος θεωρείται πρωτοπόρος στην κατασκευή όπλων ακριβείας.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του βελτίωσε πολλές τεχνικές και διαμετρήματα τυφεκίων για σκοποβολή.
Το 1956 o Schuetz ίδρυσε ένα εργοστάσιο στο Κολοράντο. Έφτιαχνε κάνες τυφεκίων για άλλους κατασκευαστές.
Το 1975, μετέφερε την έδρα στην κωμόπολη Ολύμπια της Ουάσινγκτον και την μετονόμασε Olympic Arms.
Άρχισαν να συναρμολογούν πλήρη όπλα τύπου AR-15 υπό αυτή την επωνυμία και ήταν ένας από τους λίγους κατασκευαστές (εκτός από την Colt) που πρόσφεραν τέτοια όπλα στις δεκαετίες 1980-1990.
Η επιχείρηση συχνά κατασκεύαζε αυτόματα όπλα για αστυνομικές υπηρεσίες.
Πειραματίστηκαν με την ιδέα ένος συμπαγούς “όπλου προσωπικής προστασίας” βασισμένου πάνω στο Μ-16.
Οι Γερμανοί είχαν κατασκευάσει κάτι ανάλογο βασισμένοι στο ΗΚ33 και οι Ρώσοι είχαν το AKSU-74.
Το σκεπτικό ήταν να δώσουν σε ομάδες σωματοφυλάκων και αστυνομικών που επιχειρούσαν κατά οργανωμένων συμμοριών ένα όπλο ισχυρότερο από τα πιστόλια. Το διαμέτρημα τυφεκίου 5,56mm (που ήδη χρησιμοποιούσε ο στρατός) μπορούσε να ακινητοποιήσει αυτοκίνητα και να διατρήσει αλεξίσφαιρους θώρακες.
Ριζικός ανασχεδιασμός
Ο μετασχηματισμός ενός Μ-16 σε πιστόλι δεν είναι εύκολη υπόθεση και η Olympic Arms αναγκάστηκε να λύσει πολλές τεχνικές προκλήσεις.
Το όπλο στερούνταν κοντακίου και αναρτώνταν με έναν ιμάντα για διακριτική μεταφοράκάτω από ένα φαρδύ πανωφόρι.
Για να το επιτύχουν κατήργησαν το επανατατικό ελατήριο και το σωλήνα του κοντακίου που το στεγάζει.
Αυτό σήμαινε τη δημιουργία ενός νέου, βραχύτερου επανατατικού που στεγαζόταν σε ένα σωλήνα πάνω από την κάνη.
Αντιστοίχως, ο μοχλός όπλισης μεταφέρθηκε στην αριστερή πλευρά του κορμού.
Το σύστημα λειτουργίας του Μ-16/AR15 παίρνει κίνηση από τη ροή αερίου από την κάνη προς ένα σωλήνα που πιέζει το κλείστρο.
Η πίεση εξαρτάται από το μήκος της κάνης και το χρόνο που το βλήμα ταξιδεύει εντός της.
Ήταν αδύνατο να λειτουργήσει μέσα σε 6,5 ίντσες (16,5cm).
Σχεδίασαν ένα πιστόνι με ράβδο που πιέζει απευθείας το κλείστρο και αύξησαν τη διάμετρο της βαλβίδας ώστε περισσότερο να περνά περισσότερο αέριο.
Στο άκρο της κάνης τοποθέτησαν ένα φλοκρύπτη τύπου Phantom που θεωρούνταν τότε ο αποδοτικότερος για τη μείωση της λάμψης.
Το τελικό αποτέλεσμα είχε μήκος 43 εκατοστών (σχεδόν όσο η κάνη σε ένα Colt M-4).
Τροφοδοτούσε από στάνταρ γεμιστήρες 20 και 30 φυσιγγίων. Μπορούσε να προσαρμοστεί στον κάτω κορμό οποιουδήποτε AR15 ή στρατιωτικού Μ-16, ή να πωληθεί εξ’ αρχής ως πιστόλι.
Nομικά και λειτουργικά προβλήματα
Ο Schuetz άρχισε την προώθηση του πιστολιού το 1994.
Λίγους μήνες αργότερα ο πρόεδρος Bill Clinton πέρασε νόμο που επέτρεπε στις αστυνομικές αρχές να απαγορεύουν την πώληση όπλων με μια σειρά από λειτουργικά χαρακτηριστικά.
Κάποια μοντέλα θεωρούνταν (αναδρομικά) παράνομα, με βάση προδιαγραφές που οι ίδιοι έθεταν.
Για παράδειγμα ένα πιστόλι έπρεπε να ζυγίζει 1,41 κιλά, ειδάλλως θεωρούνταν “βραχύκανο τυφέκιο” οπότε κατάσχονταν.
Ή ένα όπλο με χειρολαβή δεν μπορούσε ταυτόχρονα να διαθέτει φλογοκρύπτη και αφαιρούμενο γεμιστήρα διότι χαρακτηρίζοταν “πολεμικό” και… κατάσχονταν.
Όλες αυτές οι παρανοϊκές διατάξεις οδήγησαν διώξεις και κατασχέσεις όπλων, όπου εφαρμόστηκαν μέχρι την κατάργηση του νόμου δέκα χρόνια αργότερα.
Φανταστείτε τον τρόμο που προκάλεσε το πιστόλι της Olympic Arms στους γραφειοκράτες.
Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να διαδίδουν αστήριχτες ιστορίες περί “φονικών όπλων που τρυπούν τα αλεξίσφαιρα των αστυνομικών” παρόλο που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ κανένα περιστατικό βίας (εναντίον όχι μόνο αστυνομικών αλλά οποιουδήποτε) στο οποίο χρησιμοποιήθηκε τέτοιο όπλο.
Με απόφαση της αντίστοιχης αρχής, το ΟΑ-93 απαγορεύτηκε ονομαστικά.
Η εταιρεία τροποποίησε το σχέδιο ως ΟΑ-96 για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό.
Αργότερα ο Robert Schuetz βρέθηκε πάλι στο προσκήνιο διότι αρνήθηκε να προμηθεύσει όπλα σε αστυνομικές υπηρεσίες που εφάρμοζαν αντισυνταγματικές απαγορεύσεις.
Ως όπλο το ΟΑ-93 απείχε πολύ από το ιδανικό.
Η ευστοχία και η ισχύς έπασχαν λόγω της υπερβολικά κοντής κάνης, ενώ ο έλεγχος ήταν... ανύπαρκτος.
Οι θεαματικές φλόγες από την πυρίτιδα που αναφλέγονταν εκτός κάνης και ο εκκωφαντικός θόρυβος ήταν εντυπωσιακά, αλλά όχι αποτελεσματικά. Λόγω έλλειψης στοχάστρων, το “πιστόλι” ήταν άχρηστο σε μεγαλύτερες αποστάσεις, σε μία εποχή πριν την εδραίωση των σύγχρονων red dot.
Κινηματογραφική καριέρα
Το ΟΑ-93 απέκτησε διασημότητα μέσω της ταινίας “Απόλυτος Κίνδυνος” (Clear and Present Danger) του 1994, λίγο πριν απαγορευτεί.
Ο χαρακτήρας του πράκτορα της CIA Τζων Κλαρκ εμφανίζεται να κρατά ένα “μίνι Μ-16” χωρίς κοντάκι ενώ ηγείται σε μια μαύρη επιχείρηση κατά των καρτέλ ναρκωτικών.
Ο Κλαρκ είναι πρώην βατραχάνθρωπος SEAL και καθοδηγεί μια ομάδα ειδικών δυνάμεων σε μυστικές αποστολές στη ζούγκλα της Κολομβίας.
Όταν η επιχείρηση αποκαλύπτεται, οι πολιτικοί αφήνουν τους στρατιωτικούς στο έλεος των ναρκεμπόρων.
Η εικόνα του ξερακιανού Willem Dafoe (Γουίλενμ Νταφώ) που ενσάρκωνε τον πράκτορα με το χακί σακίδιο στους ώμους και το ΟΑ-93 στα χέρια, δημιούργησε την περιέργεια για το περίεργο “υβρίδιο” πιστολιού και αραβίδας που ήταν αδύνατο να αποκτήσουν.
www.bankingnews.gr
Μερικές ιδέες είναι τόσο εξωφρενικές, που θα ήταν καλύτερο να μην υλοποιούνταν ποτέ.
Ο αμερικανός Robert Schuetz είχε μια από αυτές.
Η ακριβέστερη περιγραφή θα ήταν “ δύο κιλά μετάλλου που ξερνούν μολύβι και φλόγες, χωρίς να επιτυγχάνουν κάτι άλλο”.
Επειδή κάτι τέτοιο δε θα ενθάρρυνε υποψήφιους πελάτες, το ονόμασαν “πιστόλι OA-93”.
Ανήσυχα πνεύματα
Ο Schuetz μαθήτευσε την οπλουργική κοντά στον θρυλικό οπλουργό, εφευρέτη και αρθρογράφο Parker Otto Ackley.
Ο δεύτερος θεωρείται πρωτοπόρος στην κατασκευή όπλων ακριβείας.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του βελτίωσε πολλές τεχνικές και διαμετρήματα τυφεκίων για σκοποβολή.
Το 1956 o Schuetz ίδρυσε ένα εργοστάσιο στο Κολοράντο. Έφτιαχνε κάνες τυφεκίων για άλλους κατασκευαστές.
Το 1975, μετέφερε την έδρα στην κωμόπολη Ολύμπια της Ουάσινγκτον και την μετονόμασε Olympic Arms.
Άρχισαν να συναρμολογούν πλήρη όπλα τύπου AR-15 υπό αυτή την επωνυμία και ήταν ένας από τους λίγους κατασκευαστές (εκτός από την Colt) που πρόσφεραν τέτοια όπλα στις δεκαετίες 1980-1990.
Η επιχείρηση συχνά κατασκεύαζε αυτόματα όπλα για αστυνομικές υπηρεσίες.
Πειραματίστηκαν με την ιδέα ένος συμπαγούς “όπλου προσωπικής προστασίας” βασισμένου πάνω στο Μ-16.
Οι Γερμανοί είχαν κατασκευάσει κάτι ανάλογο βασισμένοι στο ΗΚ33 και οι Ρώσοι είχαν το AKSU-74.
Το σκεπτικό ήταν να δώσουν σε ομάδες σωματοφυλάκων και αστυνομικών που επιχειρούσαν κατά οργανωμένων συμμοριών ένα όπλο ισχυρότερο από τα πιστόλια. Το διαμέτρημα τυφεκίου 5,56mm (που ήδη χρησιμοποιούσε ο στρατός) μπορούσε να ακινητοποιήσει αυτοκίνητα και να διατρήσει αλεξίσφαιρους θώρακες.
Ριζικός ανασχεδιασμός
Ο μετασχηματισμός ενός Μ-16 σε πιστόλι δεν είναι εύκολη υπόθεση και η Olympic Arms αναγκάστηκε να λύσει πολλές τεχνικές προκλήσεις.
Το όπλο στερούνταν κοντακίου και αναρτώνταν με έναν ιμάντα για διακριτική μεταφοράκάτω από ένα φαρδύ πανωφόρι.
Για να το επιτύχουν κατήργησαν το επανατατικό ελατήριο και το σωλήνα του κοντακίου που το στεγάζει.
Αυτό σήμαινε τη δημιουργία ενός νέου, βραχύτερου επανατατικού που στεγαζόταν σε ένα σωλήνα πάνω από την κάνη.
Αντιστοίχως, ο μοχλός όπλισης μεταφέρθηκε στην αριστερή πλευρά του κορμού.
Το σύστημα λειτουργίας του Μ-16/AR15 παίρνει κίνηση από τη ροή αερίου από την κάνη προς ένα σωλήνα που πιέζει το κλείστρο.
Η πίεση εξαρτάται από το μήκος της κάνης και το χρόνο που το βλήμα ταξιδεύει εντός της.
Ήταν αδύνατο να λειτουργήσει μέσα σε 6,5 ίντσες (16,5cm).
Σχεδίασαν ένα πιστόνι με ράβδο που πιέζει απευθείας το κλείστρο και αύξησαν τη διάμετρο της βαλβίδας ώστε περισσότερο να περνά περισσότερο αέριο.
Στο άκρο της κάνης τοποθέτησαν ένα φλοκρύπτη τύπου Phantom που θεωρούνταν τότε ο αποδοτικότερος για τη μείωση της λάμψης.
Το τελικό αποτέλεσμα είχε μήκος 43 εκατοστών (σχεδόν όσο η κάνη σε ένα Colt M-4).
Τροφοδοτούσε από στάνταρ γεμιστήρες 20 και 30 φυσιγγίων. Μπορούσε να προσαρμοστεί στον κάτω κορμό οποιουδήποτε AR15 ή στρατιωτικού Μ-16, ή να πωληθεί εξ’ αρχής ως πιστόλι.
Nομικά και λειτουργικά προβλήματα
Ο Schuetz άρχισε την προώθηση του πιστολιού το 1994.
Λίγους μήνες αργότερα ο πρόεδρος Bill Clinton πέρασε νόμο που επέτρεπε στις αστυνομικές αρχές να απαγορεύουν την πώληση όπλων με μια σειρά από λειτουργικά χαρακτηριστικά.
Κάποια μοντέλα θεωρούνταν (αναδρομικά) παράνομα, με βάση προδιαγραφές που οι ίδιοι έθεταν.
Για παράδειγμα ένα πιστόλι έπρεπε να ζυγίζει 1,41 κιλά, ειδάλλως θεωρούνταν “βραχύκανο τυφέκιο” οπότε κατάσχονταν.
Ή ένα όπλο με χειρολαβή δεν μπορούσε ταυτόχρονα να διαθέτει φλογοκρύπτη και αφαιρούμενο γεμιστήρα διότι χαρακτηρίζοταν “πολεμικό” και… κατάσχονταν.
Όλες αυτές οι παρανοϊκές διατάξεις οδήγησαν διώξεις και κατασχέσεις όπλων, όπου εφαρμόστηκαν μέχρι την κατάργηση του νόμου δέκα χρόνια αργότερα.
Φανταστείτε τον τρόμο που προκάλεσε το πιστόλι της Olympic Arms στους γραφειοκράτες.
Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να διαδίδουν αστήριχτες ιστορίες περί “φονικών όπλων που τρυπούν τα αλεξίσφαιρα των αστυνομικών” παρόλο που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ κανένα περιστατικό βίας (εναντίον όχι μόνο αστυνομικών αλλά οποιουδήποτε) στο οποίο χρησιμοποιήθηκε τέτοιο όπλο.
Με απόφαση της αντίστοιχης αρχής, το ΟΑ-93 απαγορεύτηκε ονομαστικά.
Η εταιρεία τροποποίησε το σχέδιο ως ΟΑ-96 για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό.
Αργότερα ο Robert Schuetz βρέθηκε πάλι στο προσκήνιο διότι αρνήθηκε να προμηθεύσει όπλα σε αστυνομικές υπηρεσίες που εφάρμοζαν αντισυνταγματικές απαγορεύσεις.
Ως όπλο το ΟΑ-93 απείχε πολύ από το ιδανικό.
Η ευστοχία και η ισχύς έπασχαν λόγω της υπερβολικά κοντής κάνης, ενώ ο έλεγχος ήταν... ανύπαρκτος.
Οι θεαματικές φλόγες από την πυρίτιδα που αναφλέγονταν εκτός κάνης και ο εκκωφαντικός θόρυβος ήταν εντυπωσιακά, αλλά όχι αποτελεσματικά. Λόγω έλλειψης στοχάστρων, το “πιστόλι” ήταν άχρηστο σε μεγαλύτερες αποστάσεις, σε μία εποχή πριν την εδραίωση των σύγχρονων red dot.
Κινηματογραφική καριέρα
Το ΟΑ-93 απέκτησε διασημότητα μέσω της ταινίας “Απόλυτος Κίνδυνος” (Clear and Present Danger) του 1994, λίγο πριν απαγορευτεί.
Ο χαρακτήρας του πράκτορα της CIA Τζων Κλαρκ εμφανίζεται να κρατά ένα “μίνι Μ-16” χωρίς κοντάκι ενώ ηγείται σε μια μαύρη επιχείρηση κατά των καρτέλ ναρκωτικών.
Ο Κλαρκ είναι πρώην βατραχάνθρωπος SEAL και καθοδηγεί μια ομάδα ειδικών δυνάμεων σε μυστικές αποστολές στη ζούγκλα της Κολομβίας.
Όταν η επιχείρηση αποκαλύπτεται, οι πολιτικοί αφήνουν τους στρατιωτικούς στο έλεος των ναρκεμπόρων.
Η εικόνα του ξερακιανού Willem Dafoe (Γουίλενμ Νταφώ) που ενσάρκωνε τον πράκτορα με το χακί σακίδιο στους ώμους και το ΟΑ-93 στα χέρια, δημιούργησε την περιέργεια για το περίεργο “υβρίδιο” πιστολιού και αραβίδας που ήταν αδύνατο να αποκτήσουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών