«Τι θα απογίνω» είναι το ερώτημα που στοιχειώνει τη σκέψη των Αφγανών αμάχων, και ιδιαίτερα των γυναικών, μετά την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων και την προέλαση των Ταλιμπάν. «Ανησυχώ για το μέλλον μου που μοιάζει τόσο θολό. Αν αναλάβουν την εξουσία οι ισλαμιστές αντάρτες, θα χάσω την ταυτότητά μου. Ανησυχώ για την ύπαρξή μου, όχι για την αποχώρηση των ΗΠΑ. Γεννήθηκα το 2004 και δεν έχω ιδέα πώς συμπεριφέρονταν οι Ταλιμπάν στις γυναίκες. Γνωρίζω, όμως, ότι για αυτές τα πάντα ήταν απαγορευμένα», εξηγεί η 17χρονη Sandeki, τελειόφοιτος λυκείου της Καμπούλ.
Η αβεβαιότητα καλύπτει κάθε τομέα της καθημερινότητας στη χώρα και είναι εντελώς ασαφές τι επακριβώς επιφυλάσσει το μέλλον για τον αφγανικό λαό. Τα τελευταία 20 χρόνια, η αμερικανική ηγεσία δεσμεύτηκε, ξανά και ξανά, για την ειρήνη, την ευημερία, το τέλος της τρομοκρατίας και τα δικαιώματα των γυναικών. Ελάχιστες από τις δεσμεύσεις έλαβαν σάρκα και οστά.
Σήμερα, ακόμα και στα αστικά κέντρα όπου πράγματι είχε επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος, εκφράζονται φόβοι ότι τα πάντα θα χαθούν μόλις αποχωρήσει ο τελευταίος Αμερικανός στρατιώτης.
Η ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν συνιστά εξαιρετικά δυσοίωνη εξέλιξη για τις γυναίκες. Oταν διοικούσαν τη χώρα, την περίοδο 1996-2001, απαγόρευαν στις Αφγανές να σπουδάζουν, να εργάζονται, μετατρέποντάς τις σε αιχμάλωτες στο ίδιο τους το σπίτι, κάτι εθιμικό στις πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Επιστροσή στον Μεσαίωνα
Με επιστροφή … στο μεσαίωνα συνεπάγεται η ανάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, σε ότι αφορά τη θέση της γυναίκας. Ο φόβος και η αγωνία για τη ζωή τους είναι έκδηλη και εκφράζεται με κάθε τρόπο.
Αναλυτές και ξένοι διπλωμάτες σχολιάζοντας τις πρόσφατες εξελίξεις ανέφεραν πως η χώρα «γυρίζει» 20 χρόνια πίσω, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη γυναικεία υπόσταση. Τότε, σύμφωνα με αναφορές το State Department η γυναίκα έπρεπε να υπακούει και να εφαρμόζει σε οκτώ κανόνες, τους οποίους εάν παραβίαζε, τιμωρούνταν με ξυλοδαρμό ή ακόμα και με θάνατο δια λιθοβολισμού.
Βίντεο και φωτογραφικά στιγμιότυπα που βλέπουν τα τελευταία 24ωρα το φως της δημοσιότητας κόβουν την ανάσα και παράλληλα προκαλούν έντονη ανησυχία και προβληματισμό για την τύχη του «ασθενούς φύλου». Οι άνδρες δεν διστάζουν να εγκαταλείψουν με κάθε τρόπο τρόπο τη χώρα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να… γαντζωθούν στις ρόδες ενός αεροσκάφος, την ώρα που αυτό ετοιμάζεται να απογειωθεί.
Διωγμός από την εργασία
Ο εφιάλτης των γυναικών ξεκίνησε στις αρχές του περασμένου μήνα, όταν με την απειλή όπλων οι Ταλιμπάν εισέβαλαν στην τράπεζα Azizi Bank στην Κανταχάρ και διέταξαν εννέα εργαζόμενες να φύγουν. Όπως αποκάλυψε το δίκτυο Al Jazeera, οι Ταλιμπάν τις συνόδεψαν στα σπίτια τους και τις διέταξαν να μην επιστρέψουν στην εργασία τους. Τη θέση τους θα έπαιρναν άνδρες της οικογένειας τους.
Να σημειωθεί πως από το 1996 μέχρι και το 2001, την περίοδο δηλαδή που οι Taliban είχαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να εργαστούν, τα νεαρά κορίτσια απαγορεύονταν να πάνε σχολείο και ήταν υποχρεωτική για όλες τις γυναίκες η κάλυψη του προσώπου, ενώ για να βγουν έξω έπρεπε να συνοδεύονται από άρρεν μέλος της οικογένειάς τους.
Πιο αναλυτικά, όπως αναφέρει το businessinsider.com, σύμφωνα με αναφορές του State Department το 2001, οι οκτώ κανόνες που ίσχυαν για τις γυναίκες, έχοντας επιβληθεί από το καθεστώς των Ταλιμπάν, ήταν οι εξής:
1. Έπρεπε να είναι καλυμμένες με ενδύματα από την κορφή ως τα νύχια.
2. Δεν τους επιτρεπόταν να εργαστούν, παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.
3. Δεν τους επιτρεπόταν να πηγαίνουν σχολείο.
4. Είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας.
5. Δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους, χωρίς να συνοδεύονται από άνδρα-μέλος της οικογένειάς τους.
6. Όταν έβγαιναν έξω, έμπαιναν σε ειδικά λεωφορεία, ενώ για να μπουν σε ταξί, θα έπρεπε και πάλι να συνοδεύονται από κάποιον άντρα, συγγενή τους.
7. Γενικά, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν στον δρόμο, χωρίς να συνοδεύονται από κάποιον άντρα, που να είναι συγγενικό τους πρόσωπο.
8. Τα παράθυρα των σπιτιών τους έπρεπε να είναι βαμμένα, προκειμένου να μην μπορεί κανένας περαστικός απ’ έξω να δει στο εσωτερικό τους.
Σχόλια αναγνωστών