Μια νέα «βόμβα» εξαπέλυσε ο πρόεδρος της Ρωσίας:
Όπως είπε ο Vladimir Putin η Μόσχα έχει αναγνωρίσει τις Δημοκρατίες του Donetsk και του Lugansk στα σύνορα που είχαν ως περιοχές της Ουκρανίας και όχι τα μικρότερης έκτασης εδάφη που ελέγχουν σήμερα οι αυτονομιστές και τα οποία είναι περίπου το ένα τρίτο των διοικητικών περιοχών της Ουκρανίας!
«Τους έχουμε αναγνωρίσει, πράγμα που σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε τα βασικά τους έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των συνταγμάτων τους.
Αυτά τα συντάγματα θέτουν τα όρια των περιοχών του Donetsk και του Lugansk από τη στιγμή που ήταν μέρος της Ουκρανίας» είπε ο Putin μιλώντας με δημοσιογράφους.
Η δήλωση αυτή ξεκάθαρα – όπως επισημάναμε χθες- συντηρεί το σχέδιο του «οράματος» της «Novorussia» δηλαδή της απόκτησης του ελέγχου και ει δυνατόν της ενσωμάτωσης στη Ρωσία της σημερινής νότιας Ουκρανίας έως την Οδησσό η οποία επίσης δεν θεωρείται (για τους Ρώσους) ουκρανική πόλη.
Όσο η ουκρανική κυβέρνηση θα προωθεί την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, την ενσωμάτωση της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς τόσο ο Ρώσος πρόεδρος θα αντιδρά προβάλλοντας σε πρώτο πλάνο την ανάγκη υπεράσπισης των ρωσόφωνων της Ουκρανίας.
Στρατηγικός του στόχος τον οποίο υπηρετεί πιστά από τότε που ορκίστηκε για πρώτη φορά Πρόεδρος είναι η επέκταση των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της πάλαι ποτέ Σοβιετικής αυτοκρατορίας.
Φαντάζει από πρώτη ματιά παράδοξο, αλλά η πολιτική του Putin «ενθαρρύνεται» από τη μεσοβέζικη στάση μέρους των ευρωπαϊκών χωρών και ειδικότερα συγκεκριμένων ισχυρών.
Από την Γερμανία έως την Ουγγαρία υπάρχουν… εθνικά συμφέροντα.
Ισχυρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα στη Γερμανία συνδέονται με τη Ρωσία με κυρίαρχο θέμα το φυσικό αέριο.
Όμως μεγάλες γερμανικές εταιρείες θα ήθελαν ομαλοποίηση των σχέσεων ώστε να τοποθετηθούν εκ νέου στη ρωσική αγορά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Siemens.
Αξιοσημείωτη είναι και η στάση της Ουγγαρίας η οποία από καιρού εις καιρόν κάνει διαβήματα στην ουκρανική κυβέρνηση διαμαρτυρόμενη ότι παραβιάζονται τα δικαιώματα της ουγγρικής μειονότητας στη Δυτική Ουκρανία.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ούγγρος πρωθυπουργός που θεωρείται φίλος της Ρωσίας… πρόσφατα υπέγραψε μακροχρόνια συμφωνία με την Gazprom για την προμήθεια φυσικού αερίου με ιδιαίτερα χαμηλές τιμές…
Σήμερα, με την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Donbass και του Lugansk μπορεί εντός της ΕΕ να αναπτύσσονται έντονες πιέσεις για πρωτοφανείς κυρώσεις σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, ωστόσο στις αρχικές αντιδράσεις (προς το παρόν) λόγος γίνονταν για εφαρμογή μέτρων σε δυο φάσεις καθώς η αναγνώριση των δυο «δεν είναι εισβολή».
Ας θυμηθούμε και τις δηλώσεις του αμερικανού Προέδρου Biden:
«Η Ρωσία θα λογοδοτήσει εάν εισβάλει - και αυτό εξαρτάται από το τι θα κάνει.
Είναι άλλο πράγμα αν πρόκειται για μια μικρής κλίμακας εισβολή…» είχε δηλώσει.
Αλλά, άλλες οι βουλές ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων των ΗΠΑ που καθορίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ τώρα, επί… κυριαρχίας των Δημοκρατικών και τα οποία επιθυμούν ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία. Στο επίκεντρο η ενέργεια αλλά και γενικότερες γεωστρατηγικές επιδιώξεις…
Στο πλαίσιο της διαπάλης των συμφερόντων στις ΗΠΑ πρέπει να ενταχθούν και οι εξαγγελίες Biden για τέσσερα στάδια εφαρμογή των κυρώσεων ανάλογα με τη στάση της Ρωσίας, δηλαδή εάν κλιμακώσει την «επιθετική» πολιτική της.
Πρέπει να επισημανθεί ότι οι κυρώσεις για την Κριμαία δημιούργησαν σοβαρά μεν, αλλά όχι αξεπέραστα προβλήματα στη ρωσική οικονομία.
Μάλιστα δε αναπτύχθηκε με εντολή του Ρώσου προέδρου ένα κίνημα για αντικατάσταση των εισαγόμενων προϊόντων με ρωσικά: Από το λογισμικό υπολογιστών για κρατικούς λειτουργούς έως εξαρτήματα αεροσκαφών της πολιτικής αεροπορίας. Για ότι δεν έφτιαξαν… υπάρχει η Κίνα…
Οι ηγεσίες στην ΕΕ ετοιμάζονται να τινάξουν στον «αέρα» την αναπτυξιακή πορεία των οικονομιών των χωρών τους συντασσόμενοι με τους Βρετανούς και αμερικανικά και οικονομικά συμφέροντα στις ΗΠΑ τα οποία έχουν διαφορετική γεωστρατηγική στόχευση.
Ο πόλεμος του φυσικού αερίου είναι αμείλικτος και το λογαριασμό θα κληθούν να πληρώσουν οι ευρωπαίοι καταναλωτές.
Όχι μόνο θα δουν τις τιμές του φυσικού αερίου να εκτινάσσονται στα ύψη, αλλά δεν αποκλείεται να υπάρχει και έλλειψη.
ΗΠΑ και αραβικές χώρες μαζί με το αζέρικο δεν είναι σίγουρο ότι μπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στη ζήτηση…
Οι Ρώσοι απαντούν: «No pasaran» όπως δηλώνει κα’ ιδίαν σημαντικός Ρώσος διπλωμάτης!..
Καιρός για διπλωματία υπάρχει ακόμη...
Ανδρέας Πετσίνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών