Σχετικά Άρθρα
Ρωσία: Η Κίνα έχει δικαίωμα να παίρνει μέτρα για να προστατέψει την «κυριαρχία» της
Αμερικανικά πολεμικά πλοία του 7ου Στόλου πλέουν κοντά στην Ταϊβάν
Στην Ταϊβάν η Pelosi (ΗΠΑ) - Στρατιωτικές ασκήσεις ανακοίνωσε η Κίνα: «Όσοι παίζουν με τη φωτιά θα χαθούν από αυτήν»
«Καυτός» αναμένεται να είναι ο Αύγουστος, σοβούσας της πολεμικής κρίσης στην Ουκρανία, αλλά και της έντασης στα Στενά της Ταϊβάν μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας…
Σε αυτό το γεωπολιτικό σκηνικό, ο διακεκριμένος Κινέζος γεωστρατηγικός αναλυτής Minxin Pei αναφέρει πως βαίνουμε ολοταχώς προς μια νέα «Κρίση των Πυραύλων», υπενθυμίζοντάς μας ότι το σενάριο εφιάλτης ενός πυρηνικού πολέμου δεν έλαβε χώρα το 1962 σε μεγάλο βαθμό λόγω τύχης…
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον κ. Pei, η άφιξη της προέδρου της Βουλής των ΗΠΑ, Νancy Pelosi, στην Ταϊβάν προκάλεσε μια αναμενόμενα ισχυρή απάντηση από την Κίνα.
Τα κινεζικά πολεμικά αεροσκάφη βρίσκονται μονίμως στα στενά της Ταϊβάν…
Άλλωστε, το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών έχει προειδοποιήσει για «σοβαρές συνέπειες» ως αποτέλεσμα της επίσκεψης της προέδρου Pelosi στη νησιωτική χώρα.
Ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping είχε πει στον Αμερικανό πρόεδρο Joe Biden ότι «όσοι παίζουν με τη φωτιά θα χαθούν από αυτήν».
Και τώρα, η Κίνα ανακοίνωσε μια μεγάλης έκτασης στρατιωτική άσκηση, με πραγματικά πυρά, που αναμένεται να ξεκινήσει στις 4 Αυγούστου (ακριβώς μετά την αναχώρηση της Pelosi).
Το φάσμα της στρατιωτικής αντιπαράθεσης φαίνεται πως θα είναι μεγάλο.
Αλλά η πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής δεν ευθύνεται για την τρέχουσα ένταση εντάσεις.
Ακόμα κι αν είχε αποφασίσει να μην επισκεφθεί την Ταϊπέι κατά την περιοδεία της στην Ασία, η εχθρότητα της Κίνας θα συνέχιζε να εντείνεται και πιθανώς να πυροδοτήσει μια κρίση στα Στενά στο εγγύς μέλλον.
Σε αντίθεση με το επικρατούν αφήγημα, αυτή η ένταση δεν οφείλεται στην αναθεωρητική πολιτική της Κίνας και στην πρόθεση του προέδρου Xi να προσαρτήσει την Ταϊβάν, κάνοντάς τη κομμάτι της κινεζικής ενδοχώρας.
Παρότι η επανένωση είναι πράγματι ένας από τους μακροπρόθεσμους στόχους του (θα ήταν κορυφαίο επίτευγμα τόσο για τον ίδιο όσο και για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας ευρύτερα), οποιαδήποτε απόπειρα επίτευξής της με τη βία θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρή.
Μπορεί ακόμη και να εγκυμονεί υπαρξιακούς κινδύνους για το καθεστώς του, η επιβίωση του οποίου θα τεθεί εν αμφιβόλω στην περίπτωση ενός αποτυχημένου στρατιωτικού εγχειρήματος.
Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας μια εισβολή στην Ταϊβάν, η Κίνα θα πρέπει πρώτα να θωρακίσει την οικονομία της από τις δυτικές κυρώσεις και να αποκτήσει στρατιωτικές δυνατότητες που να μπορούν να αποτρέψουν αξιόπιστα μια αμερικανική επέμβαση.
Ωστόσο, για να γίνει κάτι τέτοιο, θα απαιτούνταν τουλάχιστον μια δεκαετία.
Ποιοι είναι οι λόγοι…
Αλλά ποιοι είναι οι λόγοι που η κινεζική ηγεσία δείχνει τα δόντια της στην Ταϊβάν;…
Κατ’ αρχάς, οι κινεζικές αρχές δείχνουν με αυτό τον τρόπο στους ηγέτες της Ταϊβάν και στους υποστηρικτές τους στη Δύση ότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό…
Επομένως, αν δεν υπάρξει αλλαγή τροχιάς, η Κίνα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να κλιμακώσει την ένταση…
Μέχρι σχετικά πρόσφατα, οι ηγέτες της Κίνας θεωρούσαν την κατάσταση στα Στενά της Ταϊβάν μη ικανοποιητική, αλλά ανεκτή.
Όταν η Ταϊβάν διοικούνταν από το παραδοσιακά φιλικό προς την Κίνα κόμμα Kuomintang (KMT), το Πεκίνο ακολουθούσε μια στρατηγική οικονομικής ολοκλήρωσης, διπλωματικής απομόνωσης και στρατιωτικής πίεσης – κάτι που πίστευε ότι τελικά θα έκανε την ειρηνική επανένωση τη μοναδική επιλογή.
Αλλά τον Ιανουάριο του 2016, το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (DPP) που ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας επέστρεψε στην εξουσία, ανατρέποντας τα σχέδια της Κίνας.
Ενώ το Kuomintang πράγματι ερμηνεύει διαφορετικά τη Συναίνεση του 1992 από την Κίνα (τη συμφωνία για την ύπαρξη «μίας Κίνας») το DPP την απορρίπτει εντελώς.
Αν και είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ακρίβεια πότε το νέο status quo έγινε ανυπόφορο για την Κίνα, μια σημαντική καμπή ήταν τον Ιανουάριο του 2020, όταν η πρόεδρος της Ταϊβάν ανανέωσε τη θητεία της στις βουλευτικές εκλογές.
Με το DPP να εδραιώνει την πολιτική του κυριαρχία, το όνειρο της Κίνας να επιτύχει ειρηνική επανένωση απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο.
Δεν βοήθησε επίσης το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλαξαν σταδιακά την πολιτική τους.
Υπό την κυβέρνηση του Donald Trump, ήραν τους περιορισμούς στις επαφές μεταξύ αξιωματούχων των ΗΠΑ και των Ταϊβανέζων ομολόγων τους.
Παράλληλα, άλλαξε διακριτικά η πολιτική της «μίας Κίνας», με μεγαλύτερη έμφαση στις αμερικανικές δεσμεύσεις στην Ταϊβάν.
Μάλιστα, οι ΗΠΑ μετέφεραν και προηγμένα οπλικά συστήματα στο νησί.
Αυτές προκλήσεις για την Κίνα συνεχίστηκαν υπό τον Biden.
Πέρυσι, Αμερικανοί πεζοναύτες συμμετείχαν σε ασκήσεις με τον στρατό της Ταϊβάν.
Και τον περασμένο Μάιο, ο Biden ανέφερε ότι οι ΗΠΑ θα επενέβαιναν στρατιωτικά εάν η Κίνα προσπαθούσε να επιτεθεί στη νησιωτική χώρα (αν και ο Λευκός Οίκος απέσυρε γρήγορα τη δήλωσή του).
Ωστόσο, ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να έχει ενισχύσει στη Δύση την αίσθηση ότι η Ταϊβάν διατρέχει σοβαρό και άμεσο κίνδυνο.
Οι δυτικοί ηγέτες πιστεύουν ότι μόνο η ισχυρή και φωνητική υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένων των επισκέψεων υψηλού επιπέδου και της στρατιωτικής βοήθειας, μπορεί να αποτρέψει μια κινεζική επίθεση.
Ωστόσο, αυτό που αδυνατούν να αναγνωρίσουν είναι ότι, στο Πεκίνο, η υποστήριξή τους στην Ταϊβάν μοιάζει περισσότερο με μια προσπάθεια ταπείνωσης, παρά με οτιδήποτε άλλο.
Είναι επομένως περισσότερο πρόκληση...
Η Κίνα φοβάται τώρα ότι, εάν οι ηγέτες του DPP και οι δυτικοί υποστηρικτές τους δεν πληρώσουν το τίμημα για τις προσβολές τους, θα χάσει τον έλεγχο της κατάστασης.
Αυτό δεν θα υπονόμευε την προσπάθεια του Xi να επιτύχει τον μακροπρόθεσμο στόχο του για επανένωση.
Θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει κατηγορίες για αδυναμία που θα υπονόμευαν τη θέση του τόσο εντός όσο και εκτός Κίνας.
«Η Κίνα μάλλον δεν σχεδιάζει να εξαπολύσει μια άμεση επίθεση στην Ταϊβάν.
Αλλά μπορεί να αποφασίσει να εμπλακεί με τις ΗΠΑ σε ένα chicken game στο στενό της Ταϊβάν.
Είναι αδύνατο να προβλεφθεί η ακριβής μορφή ή το χρονοδιάγραμμα μιας τέτοιας αντιπαράθεσης.
Αλλά είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο.
Όπως η Κρίση των Πυραύλων της Κούβας του 1962, μια νέα κρίση στα Στενά της Ταϊβάν μπορεί να καταλήξει να αλλάξει το status quo.
Θα μπορούσε να συμβεί όμως κάποιο ατύχημα…
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το γεγονός ότι ο πυρηνικός πόλεμος δεν ξέσπασε το 1962 ήταν σε μεγάλο βαθμό θέμα τύχης» καταλήγει ο Pei.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών