Το επαναστατικό μανιφέστο του Προέδρου Putin θα συνεχίσει να εμπνέει πολυπολικές διαδικασίες σε όλο τον κόσμο.
Όπως αναφέρει το Russian International Affair Council, το μόνο που πρέπει να κάνει η Ρωσία είναι απλώς να συνεχίσει να «υπάρχει» σε πείσμα των πολιτικά μη ρεαλιστικών σχεδίων «βαλκανοποίησης» των ΗΠΑ προκειμένου να διασφαλίσει την τελική εξέλιξη της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης προς την πολυπλοκότητα.
Η ουκρανική σύγκρουση, η οποία είναι στην πραγματικότητα ένας πόλεμος υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας που διεξάγεται απλά μέσα και μέσω της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας, τείνει προς ένα στρατιωτικό αδιέξοδο.
Αυτή η παρατήρηση βασίζεται στην πιθανότητα ότι η μερική κινητοποίηση έμπειρων εφέδρων από τη Ρωσία θα σταθεροποιήσει τελικά τη γραμμή ελέγχου (LOC) μεταξύ των πρόσφατα επανενωμένων περιοχών της Μόσχας στη Νοβοροσίγια και των αντιπάλων της που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ, αλλά έχουν μέτωπο από την Ουκρανία.
Δεν αναμένεται σημαντική πρόοδος από καμία πλευρά
Το ΝΑΤΟ είναι κάτι παραπάνω από ικανό να αποτρέψει την πρόοδο σε σχέση με τη Ρωσία, συνεχίζοντας να επενδύει άπειρους οικονομικούς πόρους και όπλα, ενώ η Μόσχα μπορεί να καταφύγει σε τακτικά πυρηνικά για αυτοάμυνα ως απόλυτη έσχατη λύση για τη διατήρηση της εδαφικής της ακεραιότητας.
Για αυτούς τους λόγους, η γραμμή ελέγχου πιθανότατα θα παραμείνει λίγο-πολύ στο ίδιο σημείο, με μικρές μόνο αναθεωρήσεις που θα μπορούσαν στο μέγιστο να έχουν ως αποτέλεσμα τη Ρωσία να επεκτείνει την υπεροχή της στα διοικητικά σύνορα των τεσσάρων νεότερων περιοχών της.
Δεδομένου ότι αυτό το αποτέλεσμα δεν θα εκπλήρωνε τους στόχους που δήλωσε αρχικά η Ρωσία, κατά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης, σχετικά με την αποστρατικοποίηση, την αποναζοποίηση και τη στρατιωτική ουδετερότητα της Ουκρανίας, για να μην αναφέρουμε την πλήρη απελευθέρωση του Ντονμπάς, είναι κατανοητό γιατί οι περισσότεροι παρατηρητές συμπέραναν ότι το αδιέξοδο αυτό ισοδυναμεί με στρατηγική απώλεια για τη Ρωσία.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος για αυτήν την άποψη.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκαν τη σύγκρουση για να επαναβεβαιώσουν με επιτυχία την ηγεμονία τους στην Ευρώπη.
Η ΕΕ απλά ακολουθεί τις ΗΠΑ
Η ΕΕ δεν μπορεί πλέον να θεωρείται στρατηγικά αυτόνομος παράγοντας στην παγκόσμια μετάβαση στην πολυπολικότητα, έχοντας γίνει υποτελές κράτος των ΗΠΑ και επομένως μια διαρκή απειλή των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας, μεταξύ άλλων μέσω υβριδικών μέσων.
Με άλλα λόγια, οι ίδιες ακριβώς απειλές για την ασφάλεια, που η Ρωσία θεωρούσε ότι προέρχονταν από την Ουκρανία, έχουν επεκταθεί για να συμπεριλάβουν ολόκληρη την Ευρώπη, γεγονός που ενισχύει το παραπάνω συμπέρασμα.
Η Ρωσία είναι ικανή για τα πάντα
Η Ρωσία παραμένει κάτι παραπάνω από ικανή να προστατεύσει τα θεμελιώδη συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της, ειδικά μέσω της παγκόσμιας ηγετικής της θέσης στις υπερηχητικές τεχνολογίες που διασφαλίζουν την ακεραιότητα των δυνατοτήτων της πυρηνικής επίθεσης και έτσι την εμποδίζουν να γίνει επιρρεπής στον πυρηνικό εκβιασμό των ΗΠΑ.
Αυτό σημαίνει ότι η στρατηγική της αυτονομία καθ' όλη τη διάρκεια της παγκόσμιας, συστημικής, μετάβασης είναι εγγυημένη.
Κίνα και Ινδία
Επίσης, αυτή η προαναφερθείσα μετάβαση έχει επιταχυνθεί άνευ προηγουμένου ως αποτέλεσμα των συνεπειών που αλλάζουν το φάσμα των χωρών του Παγκόσμιου Νότου.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες επιβεβαίωσαν τη στρατηγική τους αυτονομία αρνούμενοι να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία.
Η Ινδία παρενέβη αποφασιστικά για να αποτρέψει προληπτικά τη δυσανάλογη εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα.
Το επαναστατικό μανιφέστο του Putin
Τέλος, το επαναστατικό μανιφέστο του Προέδρου Putin που μοιράστηκε στις 30 Σεπτεμβρίου πριν από την υπογραφή των εγγράφων που σχετίζονται με την επανένωση της Novorossiya με τη Ρωσία θα συνεχίσει να εμπνέει πολυπολικές διαδικασίες σε όλο τον κόσμο.
Το αδιέξοδο της Ουκρανίας
Διατηρώντας το στρατιωτικό αδιέξοδο στην Ουκρανία, είτε μέσω συμβατικών μέσων που σχετίζονται με τη μερική της κινητοποίηση έμπειρων εφέδρων όπως αυτή σκοπεύει, είτε καταφεύγοντας σε τακτικά πυρηνικά για αυτοάμυνα, ως την απόλυτη έσχατη λύση εάν απαιτείται, η Ρωσία εξακολουθεί να έχει εξασφαλισμένη στρατηγική επιτυχία σε βάθος χρόνου.
Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι απλώς να συνεχίσει να υπάρχει σε πείσμα των πολιτικά μη ρεαλιστικών σχεδίων «βαλκανοποίησης» των ΗΠΑ προκειμένου να διασφαλίσει την τελική εξέλιξη της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης προς την πολυπλοκότητα.
www.bankingnews.gr
Η ουκρανική σύγκρουση, η οποία είναι στην πραγματικότητα ένας πόλεμος υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας που διεξάγεται απλά μέσα και μέσω της πρώην Σοβιετικής Δημοκρατίας, τείνει προς ένα στρατιωτικό αδιέξοδο.
Αυτή η παρατήρηση βασίζεται στην πιθανότητα ότι η μερική κινητοποίηση έμπειρων εφέδρων από τη Ρωσία θα σταθεροποιήσει τελικά τη γραμμή ελέγχου (LOC) μεταξύ των πρόσφατα επανενωμένων περιοχών της Μόσχας στη Νοβοροσίγια και των αντιπάλων της που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ, αλλά έχουν μέτωπο από την Ουκρανία.
Δεν αναμένεται σημαντική πρόοδος από καμία πλευρά
Το ΝΑΤΟ είναι κάτι παραπάνω από ικανό να αποτρέψει την πρόοδο σε σχέση με τη Ρωσία, συνεχίζοντας να επενδύει άπειρους οικονομικούς πόρους και όπλα, ενώ η Μόσχα μπορεί να καταφύγει σε τακτικά πυρηνικά για αυτοάμυνα ως απόλυτη έσχατη λύση για τη διατήρηση της εδαφικής της ακεραιότητας.
Για αυτούς τους λόγους, η γραμμή ελέγχου πιθανότατα θα παραμείνει λίγο-πολύ στο ίδιο σημείο, με μικρές μόνο αναθεωρήσεις που θα μπορούσαν στο μέγιστο να έχουν ως αποτέλεσμα τη Ρωσία να επεκτείνει την υπεροχή της στα διοικητικά σύνορα των τεσσάρων νεότερων περιοχών της.
Δεδομένου ότι αυτό το αποτέλεσμα δεν θα εκπλήρωνε τους στόχους που δήλωσε αρχικά η Ρωσία, κατά την έναρξη της ειδικής επιχείρησης, σχετικά με την αποστρατικοποίηση, την αποναζοποίηση και τη στρατιωτική ουδετερότητα της Ουκρανίας, για να μην αναφέρουμε την πλήρη απελευθέρωση του Ντονμπάς, είναι κατανοητό γιατί οι περισσότεροι παρατηρητές συμπέραναν ότι το αδιέξοδο αυτό ισοδυναμεί με στρατηγική απώλεια για τη Ρωσία.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος για αυτήν την άποψη.
Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκαν τη σύγκρουση για να επαναβεβαιώσουν με επιτυχία την ηγεμονία τους στην Ευρώπη.
Η ΕΕ απλά ακολουθεί τις ΗΠΑ
Η ΕΕ δεν μπορεί πλέον να θεωρείται στρατηγικά αυτόνομος παράγοντας στην παγκόσμια μετάβαση στην πολυπολικότητα, έχοντας γίνει υποτελές κράτος των ΗΠΑ και επομένως μια διαρκή απειλή των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας, μεταξύ άλλων μέσω υβριδικών μέσων.
Με άλλα λόγια, οι ίδιες ακριβώς απειλές για την ασφάλεια, που η Ρωσία θεωρούσε ότι προέρχονταν από την Ουκρανία, έχουν επεκταθεί για να συμπεριλάβουν ολόκληρη την Ευρώπη, γεγονός που ενισχύει το παραπάνω συμπέρασμα.
Η Ρωσία είναι ικανή για τα πάντα
Η Ρωσία παραμένει κάτι παραπάνω από ικανή να προστατεύσει τα θεμελιώδη συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της, ειδικά μέσω της παγκόσμιας ηγετικής της θέσης στις υπερηχητικές τεχνολογίες που διασφαλίζουν την ακεραιότητα των δυνατοτήτων της πυρηνικής επίθεσης και έτσι την εμποδίζουν να γίνει επιρρεπής στον πυρηνικό εκβιασμό των ΗΠΑ.
Αυτό σημαίνει ότι η στρατηγική της αυτονομία καθ' όλη τη διάρκεια της παγκόσμιας, συστημικής, μετάβασης είναι εγγυημένη.
Κίνα και Ινδία
Επίσης, αυτή η προαναφερθείσα μετάβαση έχει επιταχυνθεί άνευ προηγουμένου ως αποτέλεσμα των συνεπειών που αλλάζουν το φάσμα των χωρών του Παγκόσμιου Νότου.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες επιβεβαίωσαν τη στρατηγική τους αυτονομία αρνούμενοι να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία.
Η Ινδία παρενέβη αποφασιστικά για να αποτρέψει προληπτικά τη δυσανάλογη εξάρτηση της Ρωσίας από την Κίνα.
Το επαναστατικό μανιφέστο του Putin
Τέλος, το επαναστατικό μανιφέστο του Προέδρου Putin που μοιράστηκε στις 30 Σεπτεμβρίου πριν από την υπογραφή των εγγράφων που σχετίζονται με την επανένωση της Novorossiya με τη Ρωσία θα συνεχίσει να εμπνέει πολυπολικές διαδικασίες σε όλο τον κόσμο.
Το αδιέξοδο της Ουκρανίας
Διατηρώντας το στρατιωτικό αδιέξοδο στην Ουκρανία, είτε μέσω συμβατικών μέσων που σχετίζονται με τη μερική της κινητοποίηση έμπειρων εφέδρων όπως αυτή σκοπεύει, είτε καταφεύγοντας σε τακτικά πυρηνικά για αυτοάμυνα, ως την απόλυτη έσχατη λύση εάν απαιτείται, η Ρωσία εξακολουθεί να έχει εξασφαλισμένη στρατηγική επιτυχία σε βάθος χρόνου.
Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι απλώς να συνεχίσει να υπάρχει σε πείσμα των πολιτικά μη ρεαλιστικών σχεδίων «βαλκανοποίησης» των ΗΠΑ προκειμένου να διασφαλίσει την τελική εξέλιξη της παγκόσμιας συστημικής μετάβασης προς την πολυπλοκότητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών