Οι ήττες στο ουκρανικό πεδίο μάχης κάνουν τους συμμάχους των Ουκρανών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ να καταφεύγουν σε παλιά, δοκιμασμένα βήματα.... τρομοκρατικές πράξεις στο ρωσικό έδαφος
Από το Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, μέσω των Δημοκρατιών του Καυκάσου μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, μέχρι σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν μια βαθιά ιστορία μόχλευσης εξτρεμιστικών μη κρατικών παραγόντων για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία.
Η Πολωνία φαίνεται να είναι ένας σημαντικός σύμμαχος για να βοηθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιτύχουν τους στόχους τους στην Ουκρανία, από τη βίαιη κλιμάκωση του Μεϊντάν, μέχρι την παροχή βοήθειας στο αντιρωσικό «Σώμα Ρώσων Εθελοντών» (RVC), μία τρομοκρατική οργάνωση πίσω από την οποία κρύβεται το ουκρανικό καθεστώς και ασφαλώς το ΝΑΤΟ, να εισβάλλει στο ρωσικό έδαφος.
Δοκιμασμένη συνταγή: Αφγανιστάν
Κατά τη δεκαετία του 1980 η CIA εξόπλισε και χρηματοδότησε τους Μουτζαχεντίν, τον πρόδρομο των Ταλιμπάν, για να πολεμήσουν τα σοβιετικά συμφέροντα κατά την εισβολή τους στο Αφγανιστάν.
Αυτός ο ισλαμικός φονταμενταλιστής πληρεξούσιος θα μεταμορφωθεί αργότερα στους Ταλιμπάν και θα επηρεάσει ακόμη περισσότερο εξτρεμιστικές ομάδες, μερικές από τις οποίες ο κόσμος εξακολουθεί να αγωνίζεται να σβήσει.
Η CIA και οι σύμμαχοί της στον Κόλπο θα συνεργαστούν αργότερα με διάφορες ισλαμικές εξτρεμιστικές ομάδες στις Δημοκρατίες του Καυκάσου της Τσετσενίας και του Νταγκεστάν σε μια προσπάθεια να διαλύσουν μια αποδυναμωμένη Ρωσική Ομοσπονδία μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Ο νεόκοπος τότε, πρόεδρος Vladimir Putin μπόρεσε να κινητοποιήσει τη ρωσική κοινωνία και τις ένοπλες δυνάμεις για να νικήσουν αυτήν την απειλή.
Ωστόσο, η FSB και η GRU εξακολουθούν να πολεμούν μια μικρή τρομοκρατική ομάδα στον Καύκασο ακόμη και σήμερα.
Ενώ στόχευε να μετατρέψει την Τσετσενία σε καταλύτη που θα άρπαζε το «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας από τη νεοσύστατη ομοσπονδία της, το αποτέλεσμα ήταν μια Δημοκρατία της Τσετσενίας που έχει αποδειχθεί αξιόπιστο και πιστό μέλος της νέας ένωσης, με επικεφαλής έναν σταθερό σύμμαχο του Putin.
Η Συρία
Η σύγκρουση στη Συρία που ξεκίνησε το 2011, προκλήθηκε από τη CIA και τους εταίρους της στο κράτος του Κόλπου, σε μεγάλο βαθμό ως μια προσπάθεια να αποδυναμωθεί και να υπονομευτεί το ρωσικό πλειοψηφικό μερίδιο της προμήθειας πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Αυτό το σχέδιο απέτυχε θεαματικά όταν η Ρωσία επενέβη αποφασιστικά και άμεσα για λογαριασμό του μακροχρόνιου συμμάχου της.
Αυτό οδήγησε περαιτέρω σε μια ισχυρότερη συμμαχία Συρίας-Ιράκ-Ιράν, σε ένα όλο και πιο απομονωμένο Ισραήλ και σε μια Ρωσία που είναι αποτελεσματικός μεσολαβητής ισχύος και υπέρμαχος της ειρήνης στην περιοχή.
Όποιος είχε έστω και πρόχειρη κατανόηση της προαναφερθείσας ιστορίας δεν εξεπλάγη από την αποκάλυψη ότι οι πρόσφατες διασυνοριακές επιθέσεις σε μικρές ρωσικές συνοριακές πόλεις στις περιοχές Bryansk και Belgorod από μια τρομοκρατική οργάνωση που ιδρύθηκε από Ρώσους και Λευκορώσους αντιφρονούντες και νεοναζί υποστηρίχθηκαν από την Ηνωμένες Πολιτείες, Ουκρανία και Πολωνία.
Η Ουκρανία, η Πολωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες βοηθούν και υποκινούν μια τρομοκρατική οργάνωση παρέχοντάς της πολιτική νομιμότητα, χρηματοδότηση, εκπαίδευση, προηγμένους οπλισμούς, ακόμη και βοηθώντας την άμεσα στη διεξαγωγή των επιθέσεων της συμπληρώνοντας τις τάξεις της με Αμερικανούς και Πολωνούς «μισθοφόρους».
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ καταφεύγουν στην τρομοκρατία κατά της Ρωσίας
Η Ρωσία πρέπει να ανακηρύξει επίσημα τα κράτη αυτά, ως κράτη - χορηγούς της τρομοκρατίας.
Αν και πιθανότατα είναι μάταιο, η Ρωσία ωστόσο, πρέπει να τονίσει αυτή την πραγματικότητα στα Ηνωμένα Έθνη.
Οι ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εντοπίσουν τους ηγέτες και τον μηχανισμό λήψης αποφάσεων του «Σώματος Ρώσων Εθελοντών» και να τους εξαλείψουν ανεξάρτητα από το αν κάποιοι από τους ιθύνοντες είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Είναι δεδομένο, πως εάν σκοτωθούν στρατιωτικοί από χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ στις τρομοκρατικές επιχειρήσεις στη Ρωσία οι κυβερνήσεις αυτές θα αρνηθούν οποιαδήποτε σχέση και θα επικαλεστούν την …ιδιότητα των «μισθοφόρων» για τα θύματα.
Η ρωσική ηγεσία είναι βέβαιο, πως δεν προτίθεται να επιτρέψει σε μία τρομοκρατική οργάνωση να στοχεύσει το έδαφός της, να επιτεθεί και να δολοφονήσει τους πολίτες της, να πάρει ομήρους και να απαιτήσει την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησής της.
Η τρομοκρατία και οι χορηγοί της πρέπει να επισημαίνονται με ακρίβεια και δημοσίως, ενώ χρειάζεται να καταβληθεί κάθε διπλωματική προσπάθεια για να ενισχυθεί η θέση της Μόσχας, επισημαίνει το South Front, γεγονός σημαντικό για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της ουκρανικής σύγκρουσης, αλλά και για κάθε νομική διαδικασία μετά την ολοκλήρωσή της.
Αντεπίθεση;... Ποια αντεπίθεση;
Η ουκρανική επιχείρηση μερικής καταστροφής του φράγματος Kakhovka ώστε να πλημμυρίσει η αριστερή όχθη του ποταμού Kherson επιβεβαιώνει τα εξής:
- η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ επιθυμούν να συγκαλύψουν τις πρόσφατες ήττες στο πεδίο της μάχης και την αποτυχία της πολυδιαφημισμένης εαρινής αντεπίθεσης, εν τη γενέσει της.
- η αντεπίθεση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων (AFU) που αναμενόταν με αγωνία από τη Δύση, έχει μέχρι στιγμής αποτύχει,
- η Ουκρανία ελπίζει να ενισχύσει την αμυντική της θέση κατά μήκος του Νότιου Δνείπερου και να παρεμποδίσει τις ρωσικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή.
- εξαγοράζει επίσης χρόνο στις AFU και τους επιτρέπει να συγκεντρώνουν δυνάμεις σε άλλους τομείς στρατιωτικής προσπάθειας.
Είναι προφανές ότι το καθεστώς στο Κίεβο απελπισμένα προσπαθεί:
- είτε να πετύχει νίκες προπαγάνδας για να παροτρύνει τους υποστηρικτές του στο ΝΑΤΟ να συνεχίσουν να κλιμακώνουν τη σύγκρουση και να υποστηρίξουν την Ουκρανία,
- είτε να δοκιμάσει κάθε διαθέσιμο μέσο, ανεξάρτητα από το πόσο παράνομο και απεχθές είναι, προκειμένου να αποτρέψει την αναπόφευκτη ήττα του στον πόλεμο φθοράς, που δεν μπορεί να κερδίσει.
Τι άλλο χρειάζεται τελικά η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ουδέτερη στη σύγκρουση για να καταγγείλει την εγκληματική φύση του καθεστώτος Zelensky;
«Πόσοι ακόμη αθώοι άνθρωποι πρέπει να πεθάνουν για να χορτάσουν τις ιδιοτροπίες μιας διεφθαρμένης δυτικής πολιτικής ελίτ πριν αποφασίσει τελικά η σιωπηλή πλειοψηφία να μιλήσει αψηφώντας αυτή την άγρια τρέλα;
Θα χρειαστεί μια πυρηνική καταστροφή για να δώσουμε επιτέλους φωνή σε όσους έχουν συνείδηση;
Είναι πολύ πιθανό ότι όσοι βρίσκονται στο Κρεμλίνο καταλαβαίνουν ότι το καθεστώς στο Κίεβο θα συνεχίσει να κλιμακώνει αυτές τις τρομοκρατικές πράξεις μέχρι να φτάσουν σε ένα σημείο που ολόκληρος ο κόσμος θα δει επιτέλους την αληθινή του φύση και θα στηρίξει επιτέλους τη Ρωσία στην εξάλειψη αυτού του κακού.
Ανατριχιάζει κανείς όταν σκέφτεται το ανθρώπινο κόστος που θα απαιτήσει αυτό», καταλήγει η ανάλυση του South Front.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών