Το κλίμα θα έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με κηδεία, παρά με γιορτή
Σε απόσταση αναπνοής από το να ξεπεράσει τα ιστορικά υψηλά επίπεδα του 1989, τερματίζοντας έτσι μια περίοδο ξηρασίας 34 ετών για τους επενδυτές της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, βρίσκεται ο ιαπωνικός δείκτης Nikkei 225.
Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί λόγο για πανηγυρισμούς από τη μία αλλά και έναν βαθιά λανθασμένο τρόπο κατανόησης της λειτουργίας των αγορών - τόσο στην Ιαπωνία όσο και παντού στον κόσμο.
Πράγματι, καλώς οι μετέχοντες στο ιαπωνικό χρηματιστήριο χαίρονται, δεδομένου ότι οι ιαπωνικές μετοχές έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, με τον Nikkei, σε όρους δολαρίων, να αντιστοιχεί στον S&P 500, παρά τη σχετικά μικρή έκθεσή του στην έκρηξη της τεχνητής νοημοσύνης που οδηγεί τις αγορές των ΗΠΑ.
Ωστόσο, σύμφωνα με ανάλυση της «Wall Street Journal», υπάρχουν σοβαροί λόγοι που υποδεικνύουν πως το πάρτι πρέπει να σταματήσει εδώ.
Και η αλήθεια είναι πως στην πραγματικότητα το κλίμα θα έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με κηδεία, παρά με γιορτή…
Τι δείχνει η ιστορία
Το ιαπωνικό χρηματιστήριο έφτασε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα την τελευταία ημέρα διαπραγμάτευσης του 1989.
Έκτοτε ο Nikkei υποχωρούσε ασταμάτητα, φτάνοντας στο σημείο να διολισθαίνει περισσότερο από 80%.
Οι επενδυτές συνετρίβησαν, με τον Nikkei να χάνει περίπου τόσα -αν και σε μεγαλύτερη περίοδο- όσα ο πρόδρομος του S&P 500 από το 1929 έως το 1933, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.
Η αγορά των ΗΠΑ χρειάστηκε περίπου 25 χρόνια για να σημειώσει νέο ιστορικό υψηλό.
Λιγότερο προφανές αλλά πιο σημαντικό είναι ότι οι αριθμοί των τίτλων στα μίντια δεν έχουν πραγματικά μεγάλη σημασία για μεγάλες περιόδους.
Ο Nikkei, όπως ο Dow Jones, είναι ένας απαίσιος τρόπος για να μετρήσετε την αγορά.
Οι αριθμοί των δεικτών δεν περιλαμβάνουν τα μερίσματα που λαμβάνουν οι επενδυτές.
Δεν υπολογίζουν την καταστροφική επίδραση του πληθωρισμού.
Και η μέτρηση των αποδόσεων από την κορυφή εν μέσω της μεγαλύτερης φούσκας στην ιστορία λίγα μας λέει για το μέλλον.
Ελαττωματικός
Ο Nikkei είναι ένας ελαττωματικός δείκτης. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1950 από την ομώνυμη εφημερίδα για να υπολογίζει τις μέσες τιμές των μετοχών.
Επομένως οι μετοχές που είναι σε υψηλότερες τιμές έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο από αυτές των οποίων η αποτίμηση είναι χαμηλότερα.
Αυτό είναι ανόητο, καθώς η τιμή μιας μετοχής είναι ένα αυθαίρετο αποτέλεσμα του πόσες μετοχές επιλέγει να εκδώσει η εταιρεία - και όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Dow, οδηγεί σε παράξενα αποτελέσματα.
Το πιο δεικτοβαρές συστατικό του Nikkei είναι η Fast Retailing, ιδιοκτήτρια της αλυσίδας μόδας Uniqlo, που αποτελεί σχεδόν το 11%.
Η Toyota Motor, η πολυτιμότερη εταιρεία της χώρας, αντιστοιχεί στο 1,4%.
Αν κατατάσσατε τις μετοχές βάσει της κεφαλαιοποίησής τους, όπως κάνουν άλλοι σημαντικοί δείκτες… το Fast Retailing θα ήταν κάτω από το 2% του εύρους και το έβδομο μεγαλύτερο στοιχείο.
Αυτό θα μπορούσε να είναι αστείο, εκτός από το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τον Dow, ο Nikkei έχει πραγματικά σημασία.
Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης που βασίζονται σε αυτόν διαπραγματεύονται πολύ πιο ευρέως από αυτά που βασίζονται στον Topix.
Ως αποτέλεσμα, τεράστια χρηματικά ποσά κινούνται με βάση κάτι που δεν είναι κατάλληλο για να αποφασίζεται πώς θα κατανεμεται το κεφάλαιο μεταξύ των εταιρειών.
«Αν χρησιμοποιούσατε τον Topix, αντί για τον Nikkei, οι μετοχές θα ήταν περίπου 8% κάτω από τα επίπεδα του Δεκεμβρίου 1989.
Με άλλα λόγια, λέει η Wall Street Journal, οι πανηγυρισμοί για τα νέα ιστορικά υψηλά είναι κάπως πρόωροι…
Από την άλλη, αυτό το οποίο είναι ζωτικής σημασίας είναι τα μερίσματα.
Μακροπρόθεσμα, το σύνθετο αποτέλεσμα της επανεπένδυσης μερισμάτων κάνει τεράστια διαφορά στις αποδόσεις.
Τον τελευταίο μισό αιώνα, οι αμερικανικές μετοχές μετέτρεψαν τα 100 δολάρια σε 6.200 δολάρια χωρίς μερίσματα (αγνοώντας το κόστος και τους φόρους), ενώ με μερίσματα θα άξιζαν 25.000 δολάρια.
Το ίδιο ισχύει και στην Ιαπωνία, όπου η απόδοση 2% από μερίσματα είναι πλέον πολύ υψηλότερη από ό,τι στις Η.Π.Α.
Ένας επενδυτής που πήρε την απόφαση να αγοράσει στην κορυφή της φούσκας και να επανεπενδύσει μερίσματα διέγραψε όλες τις απώλειες μέχρι τον Μάρτιο του 2021.
Πληθωρισμός
Μεγάλη σημασία έχει και ο πληθωρισμός. Τα καλά νέα για τους κατόχους περιουσιακών στοιχείων στην Ιαπωνία είναι τα εξής: ότι λόγω του αποπληθωρισμού, που κράτησε περίπου μιάμιση δεκαετία, τα αγαθά έγιναν φθηνότερα.
Έτσι, κατά τη διάρκεια αυτής της υποτιθέμενης «χαμένης δεκαετίας», η αξία των περιουσιακών στοιχείων τους δεν διαβρώθηκε από τον πληθωρισμό, όπως συνέβη αλλού.
Τα κακά νέα είναι ότι οι αποδόσεις ήταν πολύ υψηλότερες παντού αλλού - ακόμα και μετά τον πληθωρισμό.
Ακόμη χειρότερα… ο πληθωρισμός πριν και μετά τη χαμένη δεκαετία έχει αφήσει τον Nikkei (και τον Topix), εξαιρουμένων των μερισμάτων, σημαντικά κάτω από το ιστορικό υψηλό του 1989.
Οι Ιάπωνες επενδυτές δεν είχαν ισχυρό νόμισμα - το οποίο συνήθως συνοδεύεται από αποπληθωρισμό - ως αποζημίωση: Η τελευταία δεκαετία χαλάρωσης στη χώρα αποδυνάμωσε το γεν και το γύρισε πίσω, στο σημείο που βρισκόταν στο απόγειο της φούσκας του 1989.
Ο πραγματικός λόγος για να γιορτάσουμε είναι ψυχολογικός, καθώς η Ιαπωνία αποχαιρετά το hangover της φούσκα.
Ξεχάστε την ονομαστική τιμή ενός ελαττωματικού δείκτη και δείτε τις πραγματικές αλλαγές στη χώρα.
Ο χρόνος υπήρξε γιατρός, επιτρέποντας στις τράπεζες της Ιαπωνίας να ανοικοδομηθούν, τις εταιρείες να αντιμετωπίσουν την άγρια υπερεπένδυση της δεκαετίας του 1980 και στους καταναλωτές να ξεπεράσουν την αποπληθωριστική νοοτροπία των ολοένα χαμηλότερων τιμών και των στάσιμων μισθών που προέκυψαν.
Οι αποτιμήσεις έπεσαν επίσης.
Ο ιδιωτικός τομέας έχει ανακάμψει και ενώ το δημόσιο χρέος παραμένει πολύ υψηλό, οι εταιρείες της Ιαπωνίας είναι πολύ πιο ελκυστικές.
Αυτό αξίζει ένα πάρτι.
www.bankingnews.gr
Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί λόγο για πανηγυρισμούς από τη μία αλλά και έναν βαθιά λανθασμένο τρόπο κατανόησης της λειτουργίας των αγορών - τόσο στην Ιαπωνία όσο και παντού στον κόσμο.
Πράγματι, καλώς οι μετέχοντες στο ιαπωνικό χρηματιστήριο χαίρονται, δεδομένου ότι οι ιαπωνικές μετοχές έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, με τον Nikkei, σε όρους δολαρίων, να αντιστοιχεί στον S&P 500, παρά τη σχετικά μικρή έκθεσή του στην έκρηξη της τεχνητής νοημοσύνης που οδηγεί τις αγορές των ΗΠΑ.
Ωστόσο, σύμφωνα με ανάλυση της «Wall Street Journal», υπάρχουν σοβαροί λόγοι που υποδεικνύουν πως το πάρτι πρέπει να σταματήσει εδώ.
Και η αλήθεια είναι πως στην πραγματικότητα το κλίμα θα έπρεπε να μοιάζει περισσότερο με κηδεία, παρά με γιορτή…
Τι δείχνει η ιστορία
Το ιαπωνικό χρηματιστήριο έφτασε σε ιστορικά υψηλά επίπεδα την τελευταία ημέρα διαπραγμάτευσης του 1989.
Έκτοτε ο Nikkei υποχωρούσε ασταμάτητα, φτάνοντας στο σημείο να διολισθαίνει περισσότερο από 80%.
Οι επενδυτές συνετρίβησαν, με τον Nikkei να χάνει περίπου τόσα -αν και σε μεγαλύτερη περίοδο- όσα ο πρόδρομος του S&P 500 από το 1929 έως το 1933, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης.
Η αγορά των ΗΠΑ χρειάστηκε περίπου 25 χρόνια για να σημειώσει νέο ιστορικό υψηλό.
Λιγότερο προφανές αλλά πιο σημαντικό είναι ότι οι αριθμοί των τίτλων στα μίντια δεν έχουν πραγματικά μεγάλη σημασία για μεγάλες περιόδους.
Ο Nikkei, όπως ο Dow Jones, είναι ένας απαίσιος τρόπος για να μετρήσετε την αγορά.
Οι αριθμοί των δεικτών δεν περιλαμβάνουν τα μερίσματα που λαμβάνουν οι επενδυτές.
Δεν υπολογίζουν την καταστροφική επίδραση του πληθωρισμού.
Και η μέτρηση των αποδόσεων από την κορυφή εν μέσω της μεγαλύτερης φούσκας στην ιστορία λίγα μας λέει για το μέλλον.
Ελαττωματικός
Ο Nikkei είναι ένας ελαττωματικός δείκτης. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1950 από την ομώνυμη εφημερίδα για να υπολογίζει τις μέσες τιμές των μετοχών.
Επομένως οι μετοχές που είναι σε υψηλότερες τιμές έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο από αυτές των οποίων η αποτίμηση είναι χαμηλότερα.
Αυτό είναι ανόητο, καθώς η τιμή μιας μετοχής είναι ένα αυθαίρετο αποτέλεσμα του πόσες μετοχές επιλέγει να εκδώσει η εταιρεία - και όπως ακριβώς συμβαίνει με τον Dow, οδηγεί σε παράξενα αποτελέσματα.
Το πιο δεικτοβαρές συστατικό του Nikkei είναι η Fast Retailing, ιδιοκτήτρια της αλυσίδας μόδας Uniqlo, που αποτελεί σχεδόν το 11%.
Η Toyota Motor, η πολυτιμότερη εταιρεία της χώρας, αντιστοιχεί στο 1,4%.
Αν κατατάσσατε τις μετοχές βάσει της κεφαλαιοποίησής τους, όπως κάνουν άλλοι σημαντικοί δείκτες… το Fast Retailing θα ήταν κάτω από το 2% του εύρους και το έβδομο μεγαλύτερο στοιχείο.
Αυτό θα μπορούσε να είναι αστείο, εκτός από το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τον Dow, ο Nikkei έχει πραγματικά σημασία.
Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης που βασίζονται σε αυτόν διαπραγματεύονται πολύ πιο ευρέως από αυτά που βασίζονται στον Topix.
Ως αποτέλεσμα, τεράστια χρηματικά ποσά κινούνται με βάση κάτι που δεν είναι κατάλληλο για να αποφασίζεται πώς θα κατανεμεται το κεφάλαιο μεταξύ των εταιρειών.
«Αν χρησιμοποιούσατε τον Topix, αντί για τον Nikkei, οι μετοχές θα ήταν περίπου 8% κάτω από τα επίπεδα του Δεκεμβρίου 1989.
Με άλλα λόγια, λέει η Wall Street Journal, οι πανηγυρισμοί για τα νέα ιστορικά υψηλά είναι κάπως πρόωροι…
Από την άλλη, αυτό το οποίο είναι ζωτικής σημασίας είναι τα μερίσματα.
Μακροπρόθεσμα, το σύνθετο αποτέλεσμα της επανεπένδυσης μερισμάτων κάνει τεράστια διαφορά στις αποδόσεις.
Τον τελευταίο μισό αιώνα, οι αμερικανικές μετοχές μετέτρεψαν τα 100 δολάρια σε 6.200 δολάρια χωρίς μερίσματα (αγνοώντας το κόστος και τους φόρους), ενώ με μερίσματα θα άξιζαν 25.000 δολάρια.
Το ίδιο ισχύει και στην Ιαπωνία, όπου η απόδοση 2% από μερίσματα είναι πλέον πολύ υψηλότερη από ό,τι στις Η.Π.Α.
Ένας επενδυτής που πήρε την απόφαση να αγοράσει στην κορυφή της φούσκας και να επανεπενδύσει μερίσματα διέγραψε όλες τις απώλειες μέχρι τον Μάρτιο του 2021.
Πληθωρισμός
Μεγάλη σημασία έχει και ο πληθωρισμός. Τα καλά νέα για τους κατόχους περιουσιακών στοιχείων στην Ιαπωνία είναι τα εξής: ότι λόγω του αποπληθωρισμού, που κράτησε περίπου μιάμιση δεκαετία, τα αγαθά έγιναν φθηνότερα.
Έτσι, κατά τη διάρκεια αυτής της υποτιθέμενης «χαμένης δεκαετίας», η αξία των περιουσιακών στοιχείων τους δεν διαβρώθηκε από τον πληθωρισμό, όπως συνέβη αλλού.
Τα κακά νέα είναι ότι οι αποδόσεις ήταν πολύ υψηλότερες παντού αλλού - ακόμα και μετά τον πληθωρισμό.
Ακόμη χειρότερα… ο πληθωρισμός πριν και μετά τη χαμένη δεκαετία έχει αφήσει τον Nikkei (και τον Topix), εξαιρουμένων των μερισμάτων, σημαντικά κάτω από το ιστορικό υψηλό του 1989.
Οι Ιάπωνες επενδυτές δεν είχαν ισχυρό νόμισμα - το οποίο συνήθως συνοδεύεται από αποπληθωρισμό - ως αποζημίωση: Η τελευταία δεκαετία χαλάρωσης στη χώρα αποδυνάμωσε το γεν και το γύρισε πίσω, στο σημείο που βρισκόταν στο απόγειο της φούσκας του 1989.
Ο πραγματικός λόγος για να γιορτάσουμε είναι ψυχολογικός, καθώς η Ιαπωνία αποχαιρετά το hangover της φούσκα.
Ξεχάστε την ονομαστική τιμή ενός ελαττωματικού δείκτη και δείτε τις πραγματικές αλλαγές στη χώρα.
Ο χρόνος υπήρξε γιατρός, επιτρέποντας στις τράπεζες της Ιαπωνίας να ανοικοδομηθούν, τις εταιρείες να αντιμετωπίσουν την άγρια υπερεπένδυση της δεκαετίας του 1980 και στους καταναλωτές να ξεπεράσουν την αποπληθωριστική νοοτροπία των ολοένα χαμηλότερων τιμών και των στάσιμων μισθών που προέκυψαν.
Οι αποτιμήσεις έπεσαν επίσης.
Ο ιδιωτικός τομέας έχει ανακάμψει και ενώ το δημόσιο χρέος παραμένει πολύ υψηλό, οι εταιρείες της Ιαπωνίας είναι πολύ πιο ελκυστικές.
Αυτό αξίζει ένα πάρτι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών