Οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται για πόλεμο με τη Ρωσία σταδιακά και προσπαθούν να μην κάνουν ξαφνικές κινήσεις αλλά για τη Μόσχα το διακύβευμα είναι υψηλότερο
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μία ολοκλήρωση – πρωτίστως οικονομική – η οποία καθ΄όλη τη διάρκεια του βίου της ήταν ένα πολεμικό λίκνο.
Σε αυτό το μέρος του πλανήτη, ο πόλεμος – είτε η προετοιμασία γι 'αυτόν, είτε η ίδια η μάχη, είτε η υποχώρηση μετά το τέλος της μάχης - ήταν ένας απολύτως φυσικός κανόνας της δομής της.
Η Ευρώπη, πριν από τη δημιουργία της ΕΕ, ήταν η ίδια η ήπειρος όπου έλαβε χώρα η σύγκρουση των πολιτισμών - μέχρι την εξόντωση όσων για κάποιο λόγο δεν επιθυμούν την επικυριαρχία του ισχυρότερου.
Η Ρωσία, η οποία όποτε ήταν δυνατόν προσπάθησε να αποφύγει τις ενδοευρωπαϊκές και πολύ σκληρές αναμετρήσεις, έπρεπε αρκετές φορές να λειτουργήσει ως διαιτητής και να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο απέναντι στις αιμοδιψείς ελίτ της Ευρώπης, θεωρεί σε άρθρο της στο Ria Novosti η αναλύτρια Elena Karaeva.
Η εν λόγω ροπή για πολεμικές αναμετρήσεις παρατηρείται και σήμερα στους κόλπους της Ένωσης, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις περί ειρηνικής συνύπαρξης των κρατών και των λαών.
«Ο πόλεμος δεν είναι φαντασίωση» λένε τα γεράκια της ΕΕ
Η δήλωση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας και Ασφάλειας, Josep Borrell, ο οποίος τόνισε ότι «ο πόλεμος στην Ευρώπη δεν είναι πια φαντασίωση», δεν θα μπορούσε παρά να εκπλήξει έναν πολύ άπειρο και αφελή άνθρωπο.
Η Ευρώπη ήταν και παραμένει συνώνυμη με τον πόλεμο, ακόμη και όταν παρακολουθούσε με εγρήγορση την ποσότητα άνθρακα και χάλυβα (εκείνη τη στιγμή οι κύριοι πόροι του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος) στους γείτονές της.
Έχοντας μόλις προλάβει να διαμορφωθεί με τη σημερινή της μορφή, η Ευρωπαϊκή Ένωση προκάλεσε αμέσως έναν πόλεμο σχεδόν στα σύνορά της, που της επέτρεψε να καταστρέψει τη Γιουγκοσλαβία.
Η ΕΕ που αρέσκεται να τιμωρεί κατά το δοκούν τις εθνοκαθάρσεις έχει ως οραματικό στόχο να αντιμετωπίσει εκείνες τις χώρες που παρεμβαίνουν στην επέκταση των «ευρωπαϊκών αξιών», προσπαθώντας να διατηρήσουν τις πολιτισμικές αρχές και τους κανόνες τους.
Τώρα η Ευρώπη, έχοντας περάσει 30 χρόνια με τη μορφή της ολοκληρωμένης ΕΕ, δηλαδή με τη μορφή μιας αυτοκρατορίας, θέλησε να δείξει ξανά την ισχύ της και επέλεξε την Ουκρανία και τους Ουκρανούς ως τροφή για τα κανόνια.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι και στην πρώην Γιουγκοσλαβία οι Ευρωπαίοι είχαν υποσχεθεί ευημερία και ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, το ίδιο είχαν πράξει με τη Ρωσία τη δεκαετία του ’90 όταν ήταν αδύναμη και προσπαθούσε να επιβιώσει σε ένα νέο οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας αντιμετώπιζαν πάντα υποτιμητικά εκείνες τις φωνές, που ακούγονταν …ενοχλητικές για την επέκταση των λεγόμενων «ευρωπαϊκών αξιών».
Ο Macron ανακαλύπτει τα προτερήματα της πολεμικής οικονομίας, αν και θυμίζει μαδημένο γεράκι
Την ευρωπαϊκή αυτή στάση αντιπροσωπεύει στην παρούσα χρονική στιγμή η Γαλλία που καταφέρεται με υποτιμητικά σχόλια κατά της Ρωσίας, ισχυριζόμενη πως δεν αξίζει καμία εμπιστοσύνη.
Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron, ο πρώην πρόεδρος της χώρας Francois Hollande και μετά ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Stephane Sejourne, επισημαίνει εύστοχα η Karaeva.
O ίδιος ο Macron, αν και με… «μαδημένα φτερά γερακιού», διατρανώνει ότι η μετάβαση της γαλλικής οικονομίας σε πολεμική βάση θα έχει άριστο αντίκτυπο στη ζωή της χώρας.
Την ίδια στιγμή γίνεται γνωστό ότι το μοναδικό γαλλικό αεροπλανοφόρο, το Charles de Gaulle, έχει μεταφερθεί υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ.
Υψηλότερο το διακύβευμα για τη Ρωσία
Οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται για πόλεμο με τη Ρωσία σταδιακά και προσπαθούν να μην κάνουν ξαφνικές κινήσεις.
Παράλληλα προσπαθούν να αποφύγουν τις εκπλήξεις.
Αντιλαμβάνονται ότι η Ουκρανία, ο υπεργολάβος για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας έχει ουσιαστικά εξαντληθεί.
Και στον πόλεμο που ξεκίνησαν της Ρωσίας, η ήττα της Ουκρανίας ισοδυναμεί με την ήττα τους.
Το σημαντικότερο όλων είναι πως πρόκειται για ιδεολογική ήττα.
Ήττα της επέκτασης της παγκοσμιοποίησης και συντριπτική ήττα της ιδεοληψίας της καταβολής της μείζονος προσπάθειας για την απόκτηση υπερκερδών.
Ο πόλεμος Ευρώπης – Ρωσίας είναι αναπόφευκτος και όπως εξηγεί η Karaeva θα νικήσει η Ρωσία.
Η ΕΕ θα πολεμήσει για τα ευρώ αλλά η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να προστατεύσει τον εαυτό της και τις παραδόσεις της.
Για την ίδια τη Ρωσία είναι το υψηλότερο διακύβευμα που έχει να αντιμετωπίσει στη νέα χιλιετία.
www.bankingnews.gr
Σε αυτό το μέρος του πλανήτη, ο πόλεμος – είτε η προετοιμασία γι 'αυτόν, είτε η ίδια η μάχη, είτε η υποχώρηση μετά το τέλος της μάχης - ήταν ένας απολύτως φυσικός κανόνας της δομής της.
Η Ευρώπη, πριν από τη δημιουργία της ΕΕ, ήταν η ίδια η ήπειρος όπου έλαβε χώρα η σύγκρουση των πολιτισμών - μέχρι την εξόντωση όσων για κάποιο λόγο δεν επιθυμούν την επικυριαρχία του ισχυρότερου.
Η Ρωσία, η οποία όποτε ήταν δυνατόν προσπάθησε να αποφύγει τις ενδοευρωπαϊκές και πολύ σκληρές αναμετρήσεις, έπρεπε αρκετές φορές να λειτουργήσει ως διαιτητής και να αναλάβει διαμεσολαβητικό ρόλο απέναντι στις αιμοδιψείς ελίτ της Ευρώπης, θεωρεί σε άρθρο της στο Ria Novosti η αναλύτρια Elena Karaeva.
Η εν λόγω ροπή για πολεμικές αναμετρήσεις παρατηρείται και σήμερα στους κόλπους της Ένωσης, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις περί ειρηνικής συνύπαρξης των κρατών και των λαών.
«Ο πόλεμος δεν είναι φαντασίωση» λένε τα γεράκια της ΕΕ
Η δήλωση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διπλωματίας και Ασφάλειας, Josep Borrell, ο οποίος τόνισε ότι «ο πόλεμος στην Ευρώπη δεν είναι πια φαντασίωση», δεν θα μπορούσε παρά να εκπλήξει έναν πολύ άπειρο και αφελή άνθρωπο.
Η Ευρώπη ήταν και παραμένει συνώνυμη με τον πόλεμο, ακόμη και όταν παρακολουθούσε με εγρήγορση την ποσότητα άνθρακα και χάλυβα (εκείνη τη στιγμή οι κύριοι πόροι του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος) στους γείτονές της.
Έχοντας μόλις προλάβει να διαμορφωθεί με τη σημερινή της μορφή, η Ευρωπαϊκή Ένωση προκάλεσε αμέσως έναν πόλεμο σχεδόν στα σύνορά της, που της επέτρεψε να καταστρέψει τη Γιουγκοσλαβία.
Η ΕΕ που αρέσκεται να τιμωρεί κατά το δοκούν τις εθνοκαθάρσεις έχει ως οραματικό στόχο να αντιμετωπίσει εκείνες τις χώρες που παρεμβαίνουν στην επέκταση των «ευρωπαϊκών αξιών», προσπαθώντας να διατηρήσουν τις πολιτισμικές αρχές και τους κανόνες τους.
Τώρα η Ευρώπη, έχοντας περάσει 30 χρόνια με τη μορφή της ολοκληρωμένης ΕΕ, δηλαδή με τη μορφή μιας αυτοκρατορίας, θέλησε να δείξει ξανά την ισχύ της και επέλεξε την Ουκρανία και τους Ουκρανούς ως τροφή για τα κανόνια.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι και στην πρώην Γιουγκοσλαβία οι Ευρωπαίοι είχαν υποσχεθεί ευημερία και ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, το ίδιο είχαν πράξει με τη Ρωσία τη δεκαετία του ’90 όταν ήταν αδύναμη και προσπαθούσε να επιβιώσει σε ένα νέο οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας αντιμετώπιζαν πάντα υποτιμητικά εκείνες τις φωνές, που ακούγονταν …ενοχλητικές για την επέκταση των λεγόμενων «ευρωπαϊκών αξιών».
Ο Macron ανακαλύπτει τα προτερήματα της πολεμικής οικονομίας, αν και θυμίζει μαδημένο γεράκι
Την ευρωπαϊκή αυτή στάση αντιπροσωπεύει στην παρούσα χρονική στιγμή η Γαλλία που καταφέρεται με υποτιμητικά σχόλια κατά της Ρωσίας, ισχυριζόμενη πως δεν αξίζει καμία εμπιστοσύνη.
Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron, ο πρώην πρόεδρος της χώρας Francois Hollande και μετά ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Stephane Sejourne, επισημαίνει εύστοχα η Karaeva.
O ίδιος ο Macron, αν και με… «μαδημένα φτερά γερακιού», διατρανώνει ότι η μετάβαση της γαλλικής οικονομίας σε πολεμική βάση θα έχει άριστο αντίκτυπο στη ζωή της χώρας.
Την ίδια στιγμή γίνεται γνωστό ότι το μοναδικό γαλλικό αεροπλανοφόρο, το Charles de Gaulle, έχει μεταφερθεί υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ.
Υψηλότερο το διακύβευμα για τη Ρωσία
Οι Ευρωπαίοι ετοιμάζονται για πόλεμο με τη Ρωσία σταδιακά και προσπαθούν να μην κάνουν ξαφνικές κινήσεις.
Παράλληλα προσπαθούν να αποφύγουν τις εκπλήξεις.
Αντιλαμβάνονται ότι η Ουκρανία, ο υπεργολάβος για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας έχει ουσιαστικά εξαντληθεί.
Και στον πόλεμο που ξεκίνησαν της Ρωσίας, η ήττα της Ουκρανίας ισοδυναμεί με την ήττα τους.
Το σημαντικότερο όλων είναι πως πρόκειται για ιδεολογική ήττα.
Ήττα της επέκτασης της παγκοσμιοποίησης και συντριπτική ήττα της ιδεοληψίας της καταβολής της μείζονος προσπάθειας για την απόκτηση υπερκερδών.
Ο πόλεμος Ευρώπης – Ρωσίας είναι αναπόφευκτος και όπως εξηγεί η Karaeva θα νικήσει η Ρωσία.
Η ΕΕ θα πολεμήσει για τα ευρώ αλλά η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να προστατεύσει τον εαυτό της και τις παραδόσεις της.
Για την ίδια τη Ρωσία είναι το υψηλότερο διακύβευμα που έχει να αντιμετωπίσει στη νέα χιλιετία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών