Μόνο ένας ήταν ο λόγος για τη μείωση των επιτοκίων… φθηνότερη χρηματοδότηση για τα δημοσιονομικά ανεύθυνα κράτη
Η ΕΚΤ αποφάσισε να μειώσει τα επιτόκια κατά 25 μονάδες βάσης την ίδια μέρα που αύξησε τις δικές της εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό για το 2024 και το 2025.
Και αυτό από μόνο του είναι παράξενο, σχολιάζει ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Απλώς δεν γίνεται....
Αν θέλει κάποιος μια αδιάψευστη απόδειξη της έλλειψης ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών, αυτή είναι.
Η ΕΚΤ έχει μόνο μία εντολή, τη σταθερότητα των τιμών, και την έχει παραβιάσει για σχεδόν τέσσερα χρόνια.
Γιατί;
Ο σκοπός είναι να χρηματοδοτηθεί η μεγαλύτερη διεύρυνση του μεγέθους των κυβερνήσεων από την έναρξη του ευρώ και να διατηρηθεί η αυταπάτη της φούσκας του δημοσίου χρέους, αναφέρει ο Lacalle.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ΕΚΤ δεν έχει εφαρμόσει καθόλου περιοριστική πολιτική.
Διατήρησε το «εργαλείο κατά του κατακερματισμού», το οποίο συγκαλύπτει τον πραγματικό κίνδυνο των κρατικών εκδοτών και θα πρέπει να ονομάζεται «εργαλείο κατά της αγοράς».
Αυτό επέτρεψε στις κυβερνήσεις που αύξησαν τις δημοσιονομικές τους ανισορροπίες να διατηρήσουν ένα τεχνητά ασφάλιστρο χαμηλού κινδύνου έναντι του γερμανικού ομολόγου.
Επιπλέον, η ΕΚΤ συνεχίζει να επαναγοράζει μέρος των λήξεων των ομολόγων και η ΕΕ δρομολόγησε το Ταμείο Επόμενης Γενιάς, το οποίο είναι άλλη μια τεράστια διαδικασία εκτύπωσης χρήματος.
Η ΕΚΤ χρησιμοποίησε μόνο τις αυξήσεις επιτοκίων ως πραγματικό περιοριστικό εργαλείο.
Λόγω του υψηλότερου κόστους χρηματοδότησης, οι οικογένειες και οι μικρές επιχειρήσεις έπρεπε να υποστούν πλήρως τον αρνητικό αντίκτυπο της πολιτικής της ΕΚΤ.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις δεν έχουν περιορίσει την εκτύπωση χρημάτων μέσω ελλειμματικών δαπανών, ούτε απλώς ενοποίησαν τις έκτακτες δαπάνες του 2020.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αύξησαν ακόμη και τις δαπάνες πέρα από αυτό το «μοναδικό» ποσό.
Το πρόβλημα του πληθωρισμού
Ο πληθωρισμός δεν είναι ούτε τυχαίος ούτε μοιραίος.
Είναι μια πολιτική, γιατί η κυβέρνηση είναι ο μεγαλύτερος ωφελούμενος από τη σταθερή άνοδο των συνολικών τιμών.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο δείκτης τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ) δεν είναι «πληθωρισμός».
Είναι ένα μέτρο του πληθωρισμού.
Ο πληθωρισμός είναι η απώλεια της αγοραστικής δύναμης ενός νομίσματος.
Ο πληθωρισμός του ΔΤΚ στην ευρωζώνη αυξήθηκε στο 2,6% τον Μάιο, σύμφωνα με την Eurostat.
Στην πραγματικότητα, όλα τα μέτρα αυξήθηκαν από τα επίπεδα του Απριλίου, ιδίως οι υπηρεσίες, που αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό 4%.
Επιπλέον, οκτώ χώρες της ζώνης του ευρώ ανέφεραν ετήσιους ρυθμούς πληθωρισμού βάσει του ΔΤΚ άνω του 3%.
Αυτό σημαίνει ότι το συσσωρευμένο επίπεδο πληθωρισμού από το 2020 θα είναι πάνω από 23%.
Παρά τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως και την ανοδική αναθεώρηση των δικών της εκτιμήσεων για τον πληθωρισμό, η ΕΚΤ αποφάσισε να μειώσει τα επιτόκια.
Τι δηλώνουν πραγματικά τα στοιχεία
Η ΕΚΤ προσπαθεί να πείσει ότι τα πάντα, με εξαίρεση τη μαζική έκδοση περισσότερων νομισμάτων από τη ζήτηση του ιδιωτικού τομέα, είναι η αιτία των αυξήσεων των τιμών.
Ωστόσο, το μόνο πράγμα που μπορεί να προκαλέσει άνοδο των συνολικών τιμών, να παγιώσει αυτή την αύξηση και να συνεχίσει να ανέρχεται, έστω και με βραδύτερο ρυθμό, είναι η καταστροφή της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος που εκδίδουν τα κράτη εκδίδοντας πολύ περισσότερα από τις απαιτήσεις του κλάδου.
Ο πιο ακραίος παρεμβατισμός υποστηρίζει ότι ο πληθωρισμός υποδηλώνει έλλειμμα παραγωγής και όχι αύξηση της ποσότητας του νομίσματος.
Είναι ένα ψέμα τέτοιου μεγέθους που δεν πρέπει καν να συζητηθεί.
Το κράτος παράγει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και ακόμη και αν αυξηθεί η παραγωγή, δεν μπορεί να εμποδίσει οτιδήποτε εισάγουμε, από εξαρτήματα μέχρι πρώτες ύλες, να μας κοστίσει πολύ περισσότερο σε τοπικό νόμισμα.
Όχι. Μια ευρεία αύξηση της παραγωγής δεν εξαλείφει τον πληθωρισμό εάν το κράτος συνεχίσει να καταναλώνει νέες νομισματικές μονάδες για να αυξήσει τεχνητά το βάρος του στην οικονομία.
Γιατί υπάρχουν υποστηρικτές του πληθωρισμού;
Αυτή είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να ασκήσει η κυβέρνηση την επιρροή της στην οικονομία και να αδράξει τους πόρους που παράγονται από τον παραγωγικό τομέα, χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα που υποτιμάται ολοένα και περισσότερο.
Ο πληθωρισμός είναι το ισοδύναμο μιας σιωπηρής αθέτησης του χρέους.
Το κράτος εκδίδει ενέχυρο πληρωμής και το επιστρέφει με φθίνουσα αξία.
Γιατί δεν δικαιολογείται η μείωση των επιτοκίων
Δεν υπήρχαν στοιχεία για την πορεία του πληθωρισμού τον Μάιο που να δικαιολογεί μείωση επιτοκίων.
Πρώτον, το πιο πρόσφατο νομισματικό σημείωμα της ΕΚΤ υποδηλώνει σημαντική αύξηση του χρηματικού ποσού στο σύστημα.
Επιπλέον, ο υπολογισμός του συνολικού ποσού σύμφωνα με τη μέθοδο Murray Rothbard (True Money Supply), που περιλαμβάνει νομισματικά κεφάλαια σε χρηματοοικονομικά μεγέθη, δείχνει ότι η ποσότητα του χρήματος δεν έχει μειωθεί καθόλου από τον Σεπτέμβριο του 2023 και πιθανότατα θα αυξηθεί σημαντικά το 2024.
Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του ευρέος νομισματικού μεγέθους της ευρωζώνης, Μ3, αυξήθηκε στο 1,3% τον Απρίλιο του 2024 από 0,9% τον Μάρτιο.
Αν υπολογίσουμε την πραγματική προσφορά χρήματος, το ποσοστό θα ήταν +4,5% τον Απρίλιο του 2024, συνεπές με ρυθμό πληθωρισμού 2,6% και σωρευτικό 23% από το 2020.
Δεύτερον, η μείωση των επιτοκίων είναι ένα κίνητρο για να συνεχιστεί η αύξηση των κρατικών ανισορροπιών σε χώρες που αρνήθηκαν να ελέγξουν τα ελλείμματά τους και, κυρίως, επωφελήθηκαν από τον πληθωρισμό για να εισπράξουν περισσότερους φόρους.
Τρίτον, η μείωση των επιτοκίων είναι ένα κίνητρο για την αύξηση του συνολικού χρηματικού ποσού στο σύστημα και του ρυθμού αύξησης στη νομισματική βάση.
Τέταρτον, τα προβλήματα της ευρωζώνης δεν προκαλούνται από αυξήσεις επιτοκίων.
Η ευρωζώνη ήταν ήδη στάσιμη με αρνητικά ονομαστικά επιτόκια, βρισκόταν στη μέση του Σχεδίου Γιούνκερ και παραμένει στάσιμη εν μέσω του Ταμείου της ΕΕ Επόμενης Γενιάς.
Πέμπτον, δεν έχει νόημα να μειώνονται τα επιτόκια όταν η προσφορά πιστώσεων δεν έχει μειωθεί (στην πραγματικότητα αυξάνεται) και η πιστωτική ζήτηση παραμένει σταθερή.
Τον Απρίλιο, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των δανείων προς τα νοικοκυριά αυξήθηκε κατά +0,2%. Οι πιστώσεις προς τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις αυξήθηκαν κατά 3%, σύμφωνα με την ΕΚΤ.
Ο πρώτος αντίκτυπος της μείωσης των επιτοκίων της ΕΚΤ ήταν η ταχεία πτώση της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου ΗΠΑ, η οποία θα κάνει τους πολίτες φτωχότερους και τις εισαγωγές πιο ακριβές.
Η οικονομία της ευρωζώνης δεν βρίσκεται σε στασιμότητα λόγω των αυξήσεων των επιτοκίων.
Βρίσκεται σε στασιμότητα λόγω λανθασμένων δημοσιονομικών, βιομηχανικών και ενεργειακών πολιτικών.
Ποιος είναι ο λόγος για τη μείωση των επιτοκίων;
Μόνο ένας.
Φθηνότερη χρηματοδότηση για τα δημοσιονομικά ανεύθυνα κράτη.
Το κράτος υπόσχεται δωρεάν πράγματα και σας χρεώνει περισσότερο με λιγότερη αγοραστική δύναμη, υψηλότερους φόρους και εξαθλίωση.
Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούν περιεκτική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική.
Είναι η συνταγή της στασιμότητας.
www.bankingnews.gr
Και αυτό από μόνο του είναι παράξενο, σχολιάζει ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Απλώς δεν γίνεται....
Αν θέλει κάποιος μια αδιάψευστη απόδειξη της έλλειψης ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών, αυτή είναι.
Η ΕΚΤ έχει μόνο μία εντολή, τη σταθερότητα των τιμών, και την έχει παραβιάσει για σχεδόν τέσσερα χρόνια.
Γιατί;
Ο σκοπός είναι να χρηματοδοτηθεί η μεγαλύτερη διεύρυνση του μεγέθους των κυβερνήσεων από την έναρξη του ευρώ και να διατηρηθεί η αυταπάτη της φούσκας του δημοσίου χρέους, αναφέρει ο Lacalle.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ΕΚΤ δεν έχει εφαρμόσει καθόλου περιοριστική πολιτική.
Διατήρησε το «εργαλείο κατά του κατακερματισμού», το οποίο συγκαλύπτει τον πραγματικό κίνδυνο των κρατικών εκδοτών και θα πρέπει να ονομάζεται «εργαλείο κατά της αγοράς».
Αυτό επέτρεψε στις κυβερνήσεις που αύξησαν τις δημοσιονομικές τους ανισορροπίες να διατηρήσουν ένα τεχνητά ασφάλιστρο χαμηλού κινδύνου έναντι του γερμανικού ομολόγου.
Επιπλέον, η ΕΚΤ συνεχίζει να επαναγοράζει μέρος των λήξεων των ομολόγων και η ΕΕ δρομολόγησε το Ταμείο Επόμενης Γενιάς, το οποίο είναι άλλη μια τεράστια διαδικασία εκτύπωσης χρήματος.
Η ΕΚΤ χρησιμοποίησε μόνο τις αυξήσεις επιτοκίων ως πραγματικό περιοριστικό εργαλείο.
Λόγω του υψηλότερου κόστους χρηματοδότησης, οι οικογένειες και οι μικρές επιχειρήσεις έπρεπε να υποστούν πλήρως τον αρνητικό αντίκτυπο της πολιτικής της ΕΚΤ.
Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις δεν έχουν περιορίσει την εκτύπωση χρημάτων μέσω ελλειμματικών δαπανών, ούτε απλώς ενοποίησαν τις έκτακτες δαπάνες του 2020.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αύξησαν ακόμη και τις δαπάνες πέρα από αυτό το «μοναδικό» ποσό.
Το πρόβλημα του πληθωρισμού
Ο πληθωρισμός δεν είναι ούτε τυχαίος ούτε μοιραίος.
Είναι μια πολιτική, γιατί η κυβέρνηση είναι ο μεγαλύτερος ωφελούμενος από τη σταθερή άνοδο των συνολικών τιμών.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι ο δείκτης τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ) δεν είναι «πληθωρισμός».
Είναι ένα μέτρο του πληθωρισμού.
Ο πληθωρισμός είναι η απώλεια της αγοραστικής δύναμης ενός νομίσματος.
Ο πληθωρισμός του ΔΤΚ στην ευρωζώνη αυξήθηκε στο 2,6% τον Μάιο, σύμφωνα με την Eurostat.
Στην πραγματικότητα, όλα τα μέτρα αυξήθηκαν από τα επίπεδα του Απριλίου, ιδίως οι υπηρεσίες, που αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό 4%.
Επιπλέον, οκτώ χώρες της ζώνης του ευρώ ανέφεραν ετήσιους ρυθμούς πληθωρισμού βάσει του ΔΤΚ άνω του 3%.
Αυτό σημαίνει ότι το συσσωρευμένο επίπεδο πληθωρισμού από το 2020 θα είναι πάνω από 23%.
Παρά τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως και την ανοδική αναθεώρηση των δικών της εκτιμήσεων για τον πληθωρισμό, η ΕΚΤ αποφάσισε να μειώσει τα επιτόκια.
Τι δηλώνουν πραγματικά τα στοιχεία
Η ΕΚΤ προσπαθεί να πείσει ότι τα πάντα, με εξαίρεση τη μαζική έκδοση περισσότερων νομισμάτων από τη ζήτηση του ιδιωτικού τομέα, είναι η αιτία των αυξήσεων των τιμών.
Ωστόσο, το μόνο πράγμα που μπορεί να προκαλέσει άνοδο των συνολικών τιμών, να παγιώσει αυτή την αύξηση και να συνεχίσει να ανέρχεται, έστω και με βραδύτερο ρυθμό, είναι η καταστροφή της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος που εκδίδουν τα κράτη εκδίδοντας πολύ περισσότερα από τις απαιτήσεις του κλάδου.
Ο πιο ακραίος παρεμβατισμός υποστηρίζει ότι ο πληθωρισμός υποδηλώνει έλλειμμα παραγωγής και όχι αύξηση της ποσότητας του νομίσματος.
Είναι ένα ψέμα τέτοιου μεγέθους που δεν πρέπει καν να συζητηθεί.
Το κράτος παράγει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό και ακόμη και αν αυξηθεί η παραγωγή, δεν μπορεί να εμποδίσει οτιδήποτε εισάγουμε, από εξαρτήματα μέχρι πρώτες ύλες, να μας κοστίσει πολύ περισσότερο σε τοπικό νόμισμα.
Όχι. Μια ευρεία αύξηση της παραγωγής δεν εξαλείφει τον πληθωρισμό εάν το κράτος συνεχίσει να καταναλώνει νέες νομισματικές μονάδες για να αυξήσει τεχνητά το βάρος του στην οικονομία.
Γιατί υπάρχουν υποστηρικτές του πληθωρισμού;
Αυτή είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να ασκήσει η κυβέρνηση την επιρροή της στην οικονομία και να αδράξει τους πόρους που παράγονται από τον παραγωγικό τομέα, χρησιμοποιώντας ένα νόμισμα που υποτιμάται ολοένα και περισσότερο.
Ο πληθωρισμός είναι το ισοδύναμο μιας σιωπηρής αθέτησης του χρέους.
Το κράτος εκδίδει ενέχυρο πληρωμής και το επιστρέφει με φθίνουσα αξία.
Γιατί δεν δικαιολογείται η μείωση των επιτοκίων
Δεν υπήρχαν στοιχεία για την πορεία του πληθωρισμού τον Μάιο που να δικαιολογεί μείωση επιτοκίων.
Πρώτον, το πιο πρόσφατο νομισματικό σημείωμα της ΕΚΤ υποδηλώνει σημαντική αύξηση του χρηματικού ποσού στο σύστημα.
Επιπλέον, ο υπολογισμός του συνολικού ποσού σύμφωνα με τη μέθοδο Murray Rothbard (True Money Supply), που περιλαμβάνει νομισματικά κεφάλαια σε χρηματοοικονομικά μεγέθη, δείχνει ότι η ποσότητα του χρήματος δεν έχει μειωθεί καθόλου από τον Σεπτέμβριο του 2023 και πιθανότατα θα αυξηθεί σημαντικά το 2024.
Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του ευρέος νομισματικού μεγέθους της ευρωζώνης, Μ3, αυξήθηκε στο 1,3% τον Απρίλιο του 2024 από 0,9% τον Μάρτιο.
Αν υπολογίσουμε την πραγματική προσφορά χρήματος, το ποσοστό θα ήταν +4,5% τον Απρίλιο του 2024, συνεπές με ρυθμό πληθωρισμού 2,6% και σωρευτικό 23% από το 2020.
Δεύτερον, η μείωση των επιτοκίων είναι ένα κίνητρο για να συνεχιστεί η αύξηση των κρατικών ανισορροπιών σε χώρες που αρνήθηκαν να ελέγξουν τα ελλείμματά τους και, κυρίως, επωφελήθηκαν από τον πληθωρισμό για να εισπράξουν περισσότερους φόρους.
Τρίτον, η μείωση των επιτοκίων είναι ένα κίνητρο για την αύξηση του συνολικού χρηματικού ποσού στο σύστημα και του ρυθμού αύξησης στη νομισματική βάση.
Τέταρτον, τα προβλήματα της ευρωζώνης δεν προκαλούνται από αυξήσεις επιτοκίων.
Η ευρωζώνη ήταν ήδη στάσιμη με αρνητικά ονομαστικά επιτόκια, βρισκόταν στη μέση του Σχεδίου Γιούνκερ και παραμένει στάσιμη εν μέσω του Ταμείου της ΕΕ Επόμενης Γενιάς.
Πέμπτον, δεν έχει νόημα να μειώνονται τα επιτόκια όταν η προσφορά πιστώσεων δεν έχει μειωθεί (στην πραγματικότητα αυξάνεται) και η πιστωτική ζήτηση παραμένει σταθερή.
Τον Απρίλιο, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των δανείων προς τα νοικοκυριά αυξήθηκε κατά +0,2%. Οι πιστώσεις προς τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις αυξήθηκαν κατά 3%, σύμφωνα με την ΕΚΤ.
Ο πρώτος αντίκτυπος της μείωσης των επιτοκίων της ΕΚΤ ήταν η ταχεία πτώση της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου ΗΠΑ, η οποία θα κάνει τους πολίτες φτωχότερους και τις εισαγωγές πιο ακριβές.
Η οικονομία της ευρωζώνης δεν βρίσκεται σε στασιμότητα λόγω των αυξήσεων των επιτοκίων.
Βρίσκεται σε στασιμότητα λόγω λανθασμένων δημοσιονομικών, βιομηχανικών και ενεργειακών πολιτικών.
Ποιος είναι ο λόγος για τη μείωση των επιτοκίων;
Μόνο ένας.
Φθηνότερη χρηματοδότηση για τα δημοσιονομικά ανεύθυνα κράτη.
Το κράτος υπόσχεται δωρεάν πράγματα και σας χρεώνει περισσότερο με λιγότερη αγοραστική δύναμη, υψηλότερους φόρους και εξαθλίωση.
Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούν περιεκτική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική.
Είναι η συνταγή της στασιμότητας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών